Re: Timmus presents: De 50 beste albums van 2020

**Timmus** 22.03.21 14:02

26. Real Estate - The Main Things
Band die weinig bij mij fout kan doen, ook al wordt het bijna nooit echt spannend. Maar dat hoeft ook niet altijd. Meteen het eerste nummer doet me denken aan een combi van Air en Beach House, nou dan heb je mijn aandacht wel. "Voortkabbelen voor gevorderden" schreef ik op MuMe bij dit album, en dat is in dezen een uitermate positieve beoordeling.

**Timmus** 22.03.21 15:11

25. The Allergies - Say The Word
Felony stond afgelopen jaar in het Steunfonds, maar het hele album is fijn, met soul, funk en hiphop. Soms doet het even denken aan een milde versie van Urban Dance Squad. Zo gauw feestjes weer mogen: zet deze op!

**Timmus** 10.04.21 13:26

24. Ray LaMontagne - Monovision
Eigenlijk zat de meneer met de achternaam waarvan je altijd twijfelt hoe je 'm moet uitspreken alleen met zijn album uit 2016 een beetje mis, maar verder levert hij altijd kwaliteit. Ook de laatste plaat is weer uitstekend luisterbaar. Zeer sfeervol en met fijne seventies-invloeden. Natuurlijk moet je zijn stem trekken, maar daar heb ik geen enkele moeite mee.

arjanh 10.04.21 13:29

Nouveau Velo heb ik na het eerste album nauwelijks aandacht gegeven. Toch weer eens doen want volgens mij is de muziek nog niet veel veranderd.

**Timmus** 15.04.21 15:51

23. Charles Webster - Decision Time
Heerlijke laidbackplaat. Je hebt het gevoel dat Webster met elke zangeres in de studio zich achter zijn laptop terugtrekt en terwijl zij zingt hij een beetje experimenteert met de muziek die eronder past. Een soort jamsessie, maar dan in het genre electro.

22. Danny Vera - The new now
En nog een plaat uit november vorig jaar. Soms zit hij met z'n kop in de sixties, dan weer in het nieuwe nu: Danny Vera heeft duidelijk een enorme stap voorwaarts gemaakt met volwassen liedjes. Waar hij voorheen vaak nog erg zoetsappig klonk, is het nu een zeer goed verzorgd album, waar - zeker op de uptempo nummers - het plezier in muziek maken vanaf spat.

**Timmus** 18.04.21 12:31

21. Best Coast - Always Tomorrow
Best Coast kennen we van de steunfondshit en V500-notering California Nights uit 2015, een nummer dat zeker ook tot mijn favorieten behoort. Het gelijknamige album was verder niet al te interessant, en dat valt zeker wél te zeggen van de laatste LP, waarop dan geen topnummer staat, maar wat wel van begin tot eind lekker gaat, vooral vanwege de duidelijke 90's-invloeden.

**Timmus** 24.04.21 10:22

20. Nada Surf - Never Not Together
En nog meer 90's-invloeden (zonder dat het heel gedateerd gaat klinken) op de nummer #20 van deze lijst. Dat is ook meteen het decennium dat ik met ze associeer - eigenlijk ken ik ze alleen van het geweldige leuke hitje Popular en het bijbehorende album. Ohja, en See These Bones ken ik dan nog (via Ries, waarvoor dank - boogschutters weten dingen). Het zou best een goed idee zijn om nog eens in het oeuvre van deze Amerikaanse band te duiken, want het album uit 2020 kent geen enkele zwakke plek, met onderstaand nummer als uitschieter naar boven.

**Timmus** 15.05.21 9:58

19. Nana Adjoa - Big Dreaming Ants
De eerste (en hopelijk niet de laatste) volwaardige LP van deze Nederlandse zangeres, nadat er sinds 2017 al een paar EP's in eigen beheer waren uitgebracht. Adjoa - haar vader is van Ghanese afkomst, en deze "roots" klinken hier en daar door op de plaat - klinkt echter absoluut niet "alsof ze net begonnen is", en dat is in wezen ook niet zo, aangezien ze al vanaf haar tiende in verschillende bands gespeeld heeft. Het resultaat mag er zijn: een sfeervolle popplaat, soms jazzy, en - zoals de hoes en de albumtitel dat ook zijn - afwisselend onheilspellend en vriendelijk.

**Timmus** 15.05.21 17:44

18. Lewsberg - In This House
Ook dit is een Nederlands (meer specifiek: Rotterdams) product. Nu fietste ik afgelopen donderdag nog door het centrum van de Maasstad, en dat beviel me maar heel matig, maar voor Lewsberg kom ik mijn bed wel uit. Het klinkt vérre van perfect, vooral de onbeholpen stem van de zanger (waarbij "zanger" nog een groot woord is, want hij praat meer dan dat hij zingt) is aandoenlijk, maar juist het vage en rammelende maakt deze plaat zo aantrekkelijk (goed, een enkele keer wordt de vaagheid wel erg groot). De vergelijking met The Velvet Underground is snel gemaakt (wat niet altijd een aanbeveling is, trouwens), maar ook Brian Jonestown Massacre, Built to Spill, Car Seat Headrest en - recenter - Fontaines D.C. zijn niet ver weg.

**Timmus** 15.05.21 18:41

17. Blackbird - Blackbird
En we blijven in Nederland, met wederom een debuutplaat. Blackbird is Merel Koman, en stond al eens in het Steunfonds met Lost in the Middle (dat ook op deze plaat staat, sommige nummers zijn dus duidelijk wat ouder, maar dat mag de pret niet drukken). Ze klinkt op het eerste gehoor niet al te bijzonder, maar gaandeweg ontdek je in bijna elk nummer de nodige gelaagdheid en uitstapjes naar folk, jazz en bigband.

**Timmus** 16.05.21 11:09

16. Phoebe Bridgers - Punisher
Vijf albums uit deze top-50 komen ook voor in de lijst van arjanh over 2020 - eentje komt nog -, waarvan twee in de top-10: Best Coast en deze van Phoebe. Onlangs zag ik nog een uiterst ontspannen interview tussen Bridgers en Lars Ulrich van Metallica (waarmee bewezen werd dat er wel degelijk Amerikanen zijn die "like" in elke zin gebruiken (in mijn beleving zijn het namelijk vooral Nederlandse tieners die dit doen als ze Engels spreken)), zodat je bijna ging twijfelen of dit dezelfde Phoebe was die op dit album de apocalyps bezingt. Dat doet ze op het slotnummer van deze LP, en dat is zonder meer het beste nummer van het jaar. De rest dient min of meer als opbouw naar het fenomenale slotstuk; in elk nummer hoor je elementen van het talent van deze zangeres, en tóch bekruipt je het gevoel dat ze het hier en daar laat liggen, als ze ze je weer achterlaat na de laatste ademteug van I Know The End.

**Timmus** 16.05.21 13:28

15. Pearl Jam - Gigaton
Het elfde studio-album van Vedder en consorten, bijna dertig jaar na Ten (en ook alweer zeven jaar na de vorige langspeler). Superblood Wolfmoon (waarvan je in het begin heel even denkt dat je Editors' Formaldehyde hebt opgezet) kwam als single uit, en oh, wat een lekkere rocker was dat. En dat geldt gewoonweg voor het hele album, met Vedder die erin slaagt net niet schreeuwerig te klinken.

arjanh 16.05.21 14:12

Die van Pearl Jam is dan meteen de 5e en dus hoogste die ook in mijn lijst staat.

**Timmus** 28.05.21 16:52

14. Bent - Up In The Air
En hierbij dan misschien wel de meest "chille" bijdrage van deze top-50. Ontzettend fijne sfeer wordt hier neergezet.

**Timmus** 08.06.21 17:58

13. Róisín Murphy - Róisín Machine
Eén van de tracks op dit zeer goed geproduceerde album (zie video) is Murphy's Law, en als we zouden moeten duiden wat de wet is van de voormalig Moloko-zangeres, dan is dat wel: fijn de tijd nemen voor de opbouw in je tracks, zoals Underworld dat ook perfect beheerst. Dat maakt wel dat het voor de meeste dansvloeren net een tikkeltje te traag is, maar het is een uiterst genietbare plaat, met fijne ritmes en sublieme overgangen: dan weer subtiel, dan weer abrupt.

**Timmus** 08.06.21 18:13

12. Ane Brun - After The Great Storm
De nummer 12 van deze lijst valt in dezelfde categorie als de nummer 13, en laat electro nou niet direct het genre zijn waar de Noorse Ane Brun (de hofleverancier van de top 50) vaak mee geassocieerd wordt op haar acht voorgaande albums. Het is daarom een enorm verrassende plaat geworden, triphopachtig soms, met veel gelaagdheid in de songs en de bedwelmende zang.

**Timmus** 08.06.21 18:31

11. Chris Stapleton - Starting Over
De nummer-11 gaat weer een heel andere richting op dan de nummer-12, maar één dingen hebben deze twee platen gemeen: de geweldige stem die het album draagt. Stapleton schakelt moeiteloos tussen blues, country en rock en heeft hiermee een zeer sterke plaat gemaakt; ruig en gevoelig tegelijk.

**Timmus** 12.06.21 12:10

Voordat we de top-10 induiken, hierbij een viertal prima platen uit 2020 die de lijst niet gehaald hebben, niet omdat ze niet goed genoeg waren, maar omdat ik me in deze lijst beperk tot reguliere albums, en geen live- of compilatiealbums:

Maribou State - Fabric Presents
The War On Drugs - Live Drugs
Carbon Based Lifeforms - ALT:02
Fatboy Slim - Back to Mine

**forzautregivo** 12.06.21 18:25

Die Chris Stapleton is hier ook een favoriet. Wat een dijk van een stem.

**Timmus** 12.06.21 19:10

10. The Strokes - The New Abnormal
Helemaal weg was (en ben) ik van onderstaande track, waarin minimaal een dozijn 90's- en zeroeskneiters in te ontdekken zijn. En ook op de andere nummers van deze zeer relaxte en gevarieerde plaat kom je herkenningspunten tegen. Het is een sound die behoorlijk afwijkt van het (gitaar)geluid van eerdere albums, maar de koerswijziging klinkt geweldig.

**Timmus** 12.06.21 19:16

9. Kelly Lee Owens - Inner Song
Hoewel ik natuurlijk van meerdere markten thuis ben, wordt mijn (DJ)-naam nog altijd gelinkt aan electro, en met de nummer #9 van deze lijst bevestig ik dit alleen maar. Ik kan me zo voorstellen dat veel luisteraars van Orinoco hun wenkbrauwen zullen optrekken bij deze plaat, maar voor mij werkt deze bliepjesmuziek echt verslavend. John Cale doet ook nog een moppie mee.

**Timmus** 12.06.21 19:28

8. Waldeck - Grand Casino Hotel
Vier jaar na Gran Paradiso komt (Klaus) Waldeck met de opvolger. Opnieuw wordt een blik zangeressen opengetrokken om de zeer vrolijke jazzpop te ondersteunen. Op het forum Music Meter, waar je elk album een rating kunt geven, is mijn waardering voor deze plaat een 4,5 (maximum = 5). Het gemiddelde is óók 4,5 - ik ben tot op heden de enige stemmer. Ik ben dus de enige die dingen weet (of kent), want dit is een uiterst fijne, vrolijke roadtrip die bij de huidige temperaturen nóg beter smaakt.

**Timmus** 13.06.21 18:34

7. Foreign Fields - The Beauty of survival
Waarschijnlijk de braafste plaat uit deze hele top-50, maar deze lieflijke klanken doen het uitstekend. De albumhoes is treffend: zittend voor de haard en de muziek over je heen laten komen (buiten in de zon werkt ook).

**Timmus** 14.06.21 18:58

6. Daniel Lohues - Sowieso
Ongekend productief was Lohues na zijn Skik-periode: Tussen 2006 en 2018 verschenen er maar liefst elf albums van zijn hand (waarvan de eerste vier tot de Allenig-versie behoorden). Een échte mispeer had er tot nu toe nooit tussen gezeten, maar matige platen wel. En vorig jaar kwam zijn 12e soloplaat uit, en die kan wat mij betreft wel tot zijn beste werk worden gerekend. Hoewel er zeker ruimte is voor de vrolijke noot, is deze plaat best ernstig en melancholisch, maar de twijfels der leven en liefde bezingend is deze multi-instrumentalist op zijn best.

**Timmus** 14.06.21 19:04

5. Yumi Zouma - Truth or consequences
En van Nedersaksische zwaarmoedigheid gaan we naar Nieuw-Zeelandse lichtvoetigheid; verleidelijk, loom, zonnig: precies wat je nodig had om de donkere dagen van 2020 door te komen.

Gesponsorde inhoud