*RTH* Reparata & the Delrons – Captain of your ship

**sowhat** 12.05.24 13:40

[8-5]
Uit de serie Het dagelijks leven van sowhat:
Op 5 mei bezocht ik een Vrijheidsmaaltijd. Het pand waar ik was is een werkplaats voor allerlei min of meer sociale bedrijven. Voormalig directrice van het buurthuis Shazia doet er nu ook haar business. Jan heeft daar, weliswaar onder een andere naam, een soort repaircafé. Hij repareert elektrische apparaten en stuurt ze door naar Afrika waar ze die spullen hard nodig hebben. Ik vroeg of hij nog elektriciteitsdraden nodig had, ik had een hele grote zak draden die ik niet meer gebruik liggen. Natuurlijk wilde hij dat.

Vandaag ging ik er met de draden heen, tien minuten lopen van mijn boot vandaan. Voor de deur stond een soort zwerver met een fiets. Ik keek even of ik goed zat.
Zwerver: ‘Moet je hier zijn?’
Terwijl ik naar binnen stapte zag ik dat de ruimte waar ik de Vrijheidsmaaltijd had plotseling was veranderd in een… fietsenstalling. Ik schatte het in op een werkplaats met, zoals dat zo mooi heet, ‘mensen met een achterstand tot de arbeidsmarkt. Ik zag er wat buurtbewoners koffie drinken. Ik zag eigenlijk niemand werken.
Ik: ‘Ik kom voor het gereedschap.’
Buurtbewoner 1: ‘Dat is boven.’
Ik: ‘Eh… ik heb het gevoel dat ik heel ergens anders ben dan dat ik zondag was.’
De, wat ik denk, bedrijfsleider kwam zich er ook mee bemoeien.
Bedrijfsleider: ‘Waar kom je voor?’
Ik: ‘Voor nummer 265,’
Bedrijfsleider: ‘Dat is hier.’
Ik: ‘Huh?... Ik zoek het Repair Café.’
Buurtbewoner 2: ‘Dat is in de Balistraat.’
Ik (geërgerd): ‘Ik woon honderd jaar hier in de buurt. Ga JIJ mij nou vertellen dat ik aan de andere kant van de buurt moet zijn terwijl ik zéker weet dat ik hier ergens moet zijn?’
Bedrijfsleider: ‘Er is ook een andere deur, dertig meter naar links.’
Ik: ‘He he, zeg dat dan meteen!’

Ik liep naar de deur. Die had ik de eerste keer niet gezien want hij was dicht. Maar dit moest de goede deur zijn. Er stond een briefje op: ‘Voor gereedschap moet je naar de fietsenstalling. En dan is het op 1 hoog’…
Ik weer terug.
Ik: ‘Ik moet tóch hier zijn. Op 1 hoog.’
Buurtbewoner 2: ‘Dat zei ik toch?’
Ik liep naar de lift want ik had een rolkoffertje bij me.
Bedrijfsleider: ‘Nee, die mag je niet gebruiken.’
Ik: ‘Waarom staat die daar dan?’
Bedrijfsleider: ‘Geen idee.’
Hij wees me naar een levensgevaarlijke wenteltrap.
Ik kwam gelukkig heel boven en trof Jan in een gigantische werkplaats. Hij was blij met de draden.
Toen hij de draden had bekeken zei ik: ‘Ik ga niet meer met die levensgevaarlijke wenteltrap.’
Jan: ‘Dat hoeft ook niet.’
Hij liep met mij naar de andere kant van de werkplaats en daar was een normale trap. En beneden aangekomen… zag ik de ruimte waar ik op 5 mei de Vrijheidsmaaltijd had genoten.

Op weg naar de Albert Heijn kwam ik Buurtbewoner 2 tegen.
Buurtbewoner 2: ‘En? Heb je het gevonden?’
Ik: ‘Jazeker. Maar niet dankzij jou. Hij was in ieder geval blij met de draden.’

De RtH wordt verzorgd door een formatie waarvan de naamgeefster waarschijnlijk ook in de repairbranche zit.