*RTH* Groep 1850 – Mother No-head

[7-10]
Om aan te tonen dat toeval niet bestaat en soms erg wreed kan zijn neem ik je mee naar de muur van mijn puberkamer.

Daar hing een poster van het fameuze Oranje wat in de WK-finale van 1974 ten onder ging tegen West-Duitsland. Ik ga niet al te veel over die finale vertellen: ik heb er in mijn RtH-carrière al genoeg over verteld en het is net als spinazie een trauma wat ik nog moet verwerken. Ik wil er nog wél over zeggen dat het níet aan Johan Neeskens lag. Sterker: hij was de enige Nederlander die tijdens die finale scoorde. Via de penaltystip. Die stip zijn ze nog steeds aan het zoeken. De Nees was een hele veelzijdige speler. Naast veel scorend en technisch vaardig was de middenvelder keihard. Daar waar Mbappe het laatste WK met een potsierlijk Memphis-achtig maskertje zijn slechtste toernooi ooit afwerkte speelde Neeskens zonder poespas met gebroken neus de sterren van de hemel.
Johan is ons helaas gisteren ontvallen.

Naast die poster hing er een van LUV. Hans van Hemert was de manager van die groep. Toeval bestaat niet: hij is ons vandaag ontvallen.
Hij is daar wel om bekend maar het samenstellen van LUV is het gemakkelijkste wat hij ooit heeft gedaan. José en Patty had hij al. Hij zocht nog iemand voor het midden, vroeg zijn secretaresse Marga of ze kan zingen, ze antwoordde bevestigend en de rest is geschiedenis. Maar Hans heeft veel en veel meer gedaan, was manager van meer groepen zoals Vulcano, was componist, was tekstdichter en ga zo maar door. Maar wisten jullie ook dat hij hetzelfde voor de RtH was als Frank Farian voor Boney M? Hij nam de zang van de RtH voor zijn rekening want de zanger van Groep 1850 kon niet zingen. Omdat Hans zelf ook niet zo’n heel ervaren zanger was riep hij de hulp in van het Urker Mannenkoor.
Toeval bestaat niet: de song gaat over iemand die is overleden.