*RTH* Marianne Faithfull - The ballad of Lucy Jordan

[14-08-2014]
Marian Evelyn (Marianne) Faithfull (Hampstead (Londen), 29 december 1946) is een Brits zangeres, die ontdekt is door The Rolling Stones.



Ze begon haar carrière in 1964 met het nummer As Tears Go By (geschreven door Mick Jagger en Keith Richards). In Nederland scoorde ze in die tijd (1965) met Summer Nights. Al snel had ze een relatie met Jagger. Nadat deze relatie uitging, stopte Faithfull tijdelijk met de muziek om van haar drugsverslaving af te komen.

In 1979 kwam ze terug met Broken English, met daarop haar tweede en in Nederland grootste hit The ballad of Lucy Jordan. In 1981 kwam een derde en vooralsnog laatste single uit: Sweetheart. In 1994 kwam de autobiografie Faithfull op de markt. Ze was in 1997 te horen op het nummer The Memory Remains van Metallica, waarin ze de achtergrondzang voor haar rekening nam. In 2002 kwam ze weer met een soloalbum, getiteld Kissin' Time. Dit album werd gevolgd door het album Before the Poison uit 2004. Hits in Nederland leverde deze albums niet op.



Op 14 september 2006 werd bekendgemaakt dat Faithfull borstkanker had en daarom haar tournee moest afbreken. Op 11 oktober 2006 werd ze geopereerd in Frankrijk. Omdat de ziekte in een zeer vroeg stadium werd ontdekt, was verdere behandeling niet nodig. Op 26 april 2008 keerde ze terug voor een concert in Muziekcentrum Frits Philips in Eindhoven.

O dit is zoooooo prachtig. Geweldige doorleefde stem. Hoog in mijn lijst voor de V500. 10!

Eens met sw alleen lagere gradatie, een 8 mijnerzijds

Ik ben bekend met het repertoire van haar maar vandaag ranken we alleen dit liedje. En daar zit kraak noch smaak aan. De compositie is monotoon, de uitvoering ontstijgt niet het niveau van de allereerst synthesizer-les, maar de stem is zelfs dan nog met afstand het allerslechtst. Wanneer je op deze manier zingt bij één van die vele talentenjachtjes op tv wordt je direct afgeserveerd door een jury die zelf meestal ook niet bijster sterk kan zingen.

Een 2.

Ik kan hier niet warm van worden. Saai nummer, het kabbelt maar een beetje voort en het is bij vlagen raar gezongen. Maar het is ook weer niet vreselijk. Een 5.

Zowel vocaal als muzikaal onvoldoende, een 4.

het heeft "iets" zonder echt enthousiast te worden, 6

Ja, lekker nummer hoor...doe mij maar een 8!

Volgens mij was ze nog niet helemaal van haar verslaving af bij dit nummer. Het deuntje is van het niveau Millie Vanillie, de zang is beneden alle peil. 2

Vind dit nog steeds een verschrikkelijk nummer, een 3

PPProfessor schreef:Volgens mij was ze nog niet helemaal van haar verslaving af bij dit nummer. Het deuntje is van het niveau Millie Vanillie, de zang is beneden alle peil.  2

hadden die niveau dan?   

Dit is de leukste, niks mis mee, Snoopy!!!

Toen een goeie vriend kleiner ging wonen is zijn single-collectie bij mij terechtgekomen inclusief het gehele oeuvre van Millie Vanillie....helaas zullen deze heren de draaitafel hier niet gaan halen!!!   

Ik wil toch even zeggen dat het liedje een cover is van Dr.Hook & The Medicine Show, geschreven door de onvolprezen Shel Silverstein in 1974. Bij Shel Silverstein-songs zit altijd een grote dosis humor tussen de treurnis van alledag en die hoor ik bij Marianne's uitvoering absoluut niet terug. Shel Silverstein schreef onder andere ook "A boy named Sue", "The cover of the Rolling Stone" en "Sylvia's mother".



Ik vind de versie van Dr.Hook veel mooier dan die van Marianne Faithfull, omdat het zo overdreven gezongen wordt, dat ik er in ieder geval de grapjes van Shel weer tussendoor hoor. Ik kom niet hoger dan een 7 voor Marianne, waar Dr.Hook een 9 had gekregen.

Ik kom bij dit werkje ook niet veel verder dan een 5

Dat was oprecht heel erg slecht zeg... Werkelijk alles is ondermaats aan dit nummer. Ze had gewoon de consequenties van haar levensstijl moeten aanvaarden en haar harses moeten houden, want ze klinkt als een gemuilkorfde rottweiler met ontelbare poliepen op de blafbanden. Echt vreselijk. Maar ja, dat schijnt dan weer authentiek te zijn... Het is gewoon heel erg slecht gezongen en de muzikale begeleiding (als dat die naam mag dragen) bestaat simpelweg uit een kat die toevallig over bepaalde toetsen van het keyboard loopt (en dat dan vier minuten herhalen). Nee, ik vind het niks. Helaas een 2