*RTH* The Organ - Brother
+11
Miennnn
Jan...
forzautregivo
Timmus
Chevy
Kiwiana
Joostvdaa
MrJohn
sowhat
jrl74
sokratikos
15 plaatsers
Pagina 1 van 1
Wat is je cijfer voor "The Organ - Brother" ?
*RTH* The Organ - Brother
[24-01-2013]
Tussen de verzoekjes door eens een ontdekking
The Organ was een Canadese indie pop band, opgericht in 2001 in Vancouver, British Columbia. Ze gingen officieel uit elkaar op 7 december 2006, als gevolg van ziekte en persoonlijke conflicten in de band.
Vroege jaren
The Organ werden bedacht in 2001 door frontvrouw Katie Sketch, geboren Katie Ritchie, in Vancouver, BC. Sketch begon op de leeftijd van 3 jaar haar muzikale opleiding, toen ze haar klassieke opleiding op viool begon. Haar jeugd bracht ze grotendeels door in onwetendheid van de underground-sound van The Smiths, The Cure en Joy Division, waarmee The Organ later vaak zou worden vergeleken. "Tiffany en Bon Jovi - that was my take on ’80s music."
Sketch heeft gezegd over de tijd van de vorming van de band, toen zij en de bandleden in hun vroege tot midden jaren twintiger jaren waren: "Ik zat in een muzikale impassae, kon niet begrijpen waar ik naar aan het luisteren was," bijvoorbeeld Sleater-Kinney, "De lokale scene was ook vrij shitty, en natuurlijk was de radio helemaal bagger. Door een totale toevalstreffer, dan, huurde de man van mijn moeder's vriendin, Ron Obvious, mij in om te helpen met de audio bedrading voor een studio die hij aan het bouwen was voor Bryan Adams. "Obvious introduceerde Katie in de wereld van onafhankelijke muziek, en wat zij noemt "dat jaren-'80 geluid". Hij maakte verzamelbandjes voor me van bands waarvan hij dacht dat ik ze op prijs zou stellen als violist (Roxy Music, Ultravox) en met zangeresssen met een "verbazingwekkende natuurlijke toonhoogte" (Siouxsie and the Banshees, Nina Hagen, Kate Bush). Dit baantje bracht Sketch ook in contact met Tara Nelson, de ingenieur die later de eerste EP van The Organ zou opnemen.
Het was in deze tijd dat Katie samen met haar vrienden Sarah "Sketch" Efron (op bas en keyboards) en Barb "Sketch" Choit (Hammond orgel, gitaar, bas) het instrumentale trio Full Sketch vormde.
"Ik ontmoette Katie Sketch wanneer we ochtenddiensten draaiden bij een ellendige kaneelbroodjeswinkel", zegt Efron, "maar we werden pas echt vrienden op een road trip waar we uiteindelijk strandden in het redneck-stadje Hermiston, Oregon. Op deze reis, hebben we besloten om een band te vormen en dit Full Sketch te noemen. " Hoewel ze al een bekwaam multi-instrumentalist was, besloot Katie toen dat dit een goed moment om haar handen te proberen op drums.
"Het concept was: 'Laten we een band beginnen waarin je een instrument speelt dat je nog nooit hebt gespeeld.' Het was eigenlijk dronken belachelijkheid, maar ineens voelde ik me alsof het leven meer zin had. Sarah was betrokken bij bij het Canadese radiostation CITR, en Barb zat diep in de indie rock, dus wat begon als een grap heeft me doen laten gaan naar optredens. De manier waarop The Organ begon was een uitloper van Full Sketch: Ik wilde dezelfde sound nemen maar hetzelfde doen met zingen".
Sarah Efron was ook het nieuws directeur van CITR UBC, waar zij, Katie Sketch en Barb Choit co-gastdames waren van een ranzige late-night-call-in-programma genaamd "The Dead Air Show."
Na ongeveer een jaar verliet Barb de band om zich te concentreren op haar carrière als kunstenaar en zo eindigde Full Sketch. Volgens Katie Sketch woont Barb nu in een buitenwijk van Californië, is haar Canadese roots vergeten en woont op een ranch met haar man en een team van paarden. Op dit punt wordt Barb Choit op keyboards vervangen door organist Jenny Smyth (geboren Genua Smith). Samen met Efron richtten zij The Organ op.
In 2001 begon een lange auditie-proces. Uiteindelijk besloot Sketch, moe van audities, om gewoon wat mensen in te huren. Na het alsnog vinden van een handvol van gelijkgestemde muzikanten, wees Katie hen instrumenten toe en leerde hen om te spelen. Leren was daarbij een relatief begrip, aangezien Debbie al drie jaar gitaar speelde. Katie Sketch had er een uitgesproken afkeer van om in interviews te worden afgeschilderd als een "muziekleraar" van de andere meiden: "[De pers lijkt] te denken dat ze veel hulp hadden of zoiets, maar meestal is het gewoon de drang om de instrumenten te leren bespelen. [Mijn ´lessen´] waren misschien een proces van een half uur, of een uur."
Sinking Hearts EP
De volledige vorming van de band die verschijnt op hun eerste EP duurde drie jaar. "Het is niet zo dat wij vijven bij elkaar kwamen en dit spontaan ontstond," zei Katie Sketch eens in een interview. "Jenny en ik wilden een richting inslaan en dan hebben we langzaam aan mensen daarbij gevonden. We konden het zeggen als iemand het niet zou vatten, dat is waarom we ons moesten ontdoen van zo vele muzikanten. Het is grappig, soms zeggen mensen dat de band echt zo snel beweegt, maar ik voel me alsof ik dit al voor altijd aan het doen ben."
De oorspronkelijke groep uiteindelijk afgerond met Katie, Jenny, Sarah, drummer Shelby Stocks, en gitarist Debora Cohen. In de zomer van 2002 maakte The Organ hun debuut met de release van de Sinking Hearts EP. De Canadese pers en indie publicaties in heel Amerika prees de droompop-verbuiging van The Organ. In januari tekende de band bij Chad Kroeger's 604 imprint en Mint Records. Echter, voordat het jaar voorbij was, zou Sarah Efron de band verlaten om zich te concentreren op haar journalistieke loopbaan en worden vervangen door Ashley Webber.
"De rock 'n roll levensstijl was niet voor mij," zei Efron, die momenteel werkt voor de financiële afdeling van de National Post, een conservatieve Canadese krant.
Zelfs nu de band eindelijk compleet was en hun eerste EP uitgebracht, zou het nog 2 jaar duren voordat The Organ hun eerste echte album uitbracht. "We wisten dat we een probleem zouden hebben als het album werd gemixt", zegt Cohen. "Toen we dat hoorden, wisten we dat het niet klonk zoals wij. Het was ook, ik weet het niet, te knapperig." Na veel pijnlijk peinzen besloot The Organ om de Dahle sessies te schrappen en het album opnieuw op te nemen met producer Paul Forgues, die Sketch kende uit haar dagen in de Warehouse Studio. "Het was een heel, heel moeilijke keuze om te maken " zegt Stocks. "We hadden een window waarin we gewoon iets konden vrijgeven waar we niet helemaal blij mee waren. Er was zo veel gehype op dat moment, maar we hadden zoiets van ''No way. Let's fuck the hype and start over'. En ik denk dat we uiteindelijk met een geweldig album. Ik weet dat de mensen die ons graag mogen omdat we amateurs en heel eenvoudig, het zullen snappen."
Het album Grab That Gun
Ondanks de vele tegenvallers, hadden hun vijf jaar van langzaam vooruit gaan wel een relatief flinke schare fans opgeleverd, en hun nieuwe materiaal toonde nog meer belofte dan hun eerste EP, die het inderdaad erg goed gedaan had - vooral voor een plaat die grotendeels geen promotie had gekend. Als zodanig bracht het album Grab That Gun meer tijd door aan de top van de Canadese campus-radio charts dan elke andere plaat uitgebracht in het jaar 2004.
December van dat jaar verliet Ashley Webber de band. "Ik denk dat het de gebruikelijke redenen waren", aldus Sketch in een interview. "Ik bedoel, ik hou van Ashley, maar we hadden andere ideeën. En ze wilde proberen andere muzikale projecten proberen, en wij steunen haar daarin ... maar onze band moet een hoge prioriteit zijn, dat is denk ik waar het op neer komt." Echter, met hun eerste internationale tournee aanstaande en geen vervanging in zicht, werd Webber terug gevraagd en voegde zich weer bij de band in het nieuwe jaar.
The Organ begon flink te touren in Canada, de Verenigde Staten en Europa. Ze produceerde ook een muziekvideo voor "Brother" (geregisseerd door Robert Morfitt), misschien wel de sterkste van de zeven nieuwe nummers die op de plaat staan. De video bestaat uit een vrij eenvoudig montage van de band op een somber verlicht podium. Een fictieve re-enactment van de video-shoot voor "Brother" is te zien tijdens seizoen twee, aflevering twee van de Showtime-serie The L Word. "Brother" verschijnt ook op de soundtrack van het 2e seizoen van The L Word.
Na de goed ontvangen bevordering van "Brother" begon The Organ met de productie van de veel ambitieuzere video van "Memorize the City", waarin een duizelingwekkende tocht wordt afgebeeld door middel van een stad van geluid, licht en kleur. De hogere artistieke norm en de productie de kwaliteit van deze video geeft een verbazingwekkende groei aan van de band in een zeer korte periode, en is zeer indrukwekkend gezien het feit dat hij werd opgenomen in een periode dat de band bezig was met de grootste tour van hun carrière. In juli 2005 verschijnt de standalone 7" single, Let the Bells Ring, uitgebracht op Go Metrisch Records. Het titelnummer werd gekoppeld aan een remix van "Memorize the City" door Dustin Hawthorne. Later dat jaar verscheen een tweede remix op de Franse CD release van Grab that Gun.
Tijdens een andere Noord-Amerikaanse tournee ter promotie van Grab that Gun vertrok Ashley Webber voorgoed. Ze werd daarna vervangen door Katie Sketch's zus Shmoo, die bevestigde dat ze "zeker permanent in de band" zat.
Op 14 november 2005 verscheen The Organ live op BBC Radio 6 Music met hun nieuwe bassist. Ze gaven een kort interview en live vertolkingen van de liedjes "Nothing I Can Do" en "Love, Love, Love." Op de 27e, iets meer dan een week later, kondigde The Organ aan via hun website dat ze net hadden ondertekend bij Too Pure Records, waardoor Grab That Gun beschikbaar zou zijn over de hele wereld in februari 2006.
De albumhoes werd ontworpen door David Cuesta op 7th Avenue House, en is gebaseerd op een grid gebouwd rond de Fibonacci-reeks die toonladders te past. Hij ontwierp ook het logo gebaseerd op schetsen van Katie en Jenny.
Uit Elkaar
Op 23 augustus 2006 bracht de band een verklaring op MySpace die mededeelde dat ze het resterende deel van hun Britse tour, de data van de Reading en Leeds Festivals inbegrepen, annuleerden. De opgegeven reden was ziekte een bandlid. Ze verzekerden de fans toen nog dat de band niet uit elkaar was.
Op 7 december 2006 heeft de band een verklaring op hun MySpace en officiële website waarin staat dat ze uit elkaar zijn. De verklaring luidt:
"We are sad to announce that we're breaking up. We want to thank our friends, fans, and family for all the support you gave to us. Thank you. Shelby, Jenny, Katie, Debora, and Shmoo."
In een interview op CBC Radio 3 de volgende dag weigerde Jenny de redenen voor de breuk te vertellen omdat het onderwerpen betrof die ze liever prive wilde houden, maar impliciet dat het weinig of niets te maken met ofwel geografie ofwel Katie's carrière als model. Er waren, zei ze, zoveel redenen dat ze niet wist waar te beginnen.
Twee jaar later in een interview in 2008 zou Katie Sketch in detail het volledige verhaal achter de break-up vertellen:
Minder dan twee jaar na hun breuk, bracht de band nog een laatste EP met unreleased materiaal, getiteld Thieves, op 14 oktober 2008. In hetzelfde interview van 16 oktober waarin Katie Sketch de redenen achter het uiteenvallen van de band prijsgaf, vertelde ze ook over de motiverende factoren van de band om zich nog een laatste keer te herenigen in de studio.
Post-breakup solo projecten
Sinds het uiteenvallen van de band in 2006 zijn een aantal van de leden doorgegaan met soloprojecten.
Debora Cohen is begonnen haar demo tracks beschikbaar te maken via haar myspace onder de naam "Lovers Love Haters."
Shmoo ging naar de Vancouver hardcore band Keep Tidy, waarvan de EP online gratis beschikbaar is.
Van Katie Sketch is een video op het internet opgedoken op 31 oktober 2007 met een nieuwe band genaamd "Mermaids". Sketch heeft publiekelijk verklaard dat ze echt van plan is platen van haar solo project uit te brengen, maar dat de juridische complicaties dat tot nu toe voorkomen:
We ranken het openingsnummer Brother van het enige album van The Organ
Tussen de verzoekjes door eens een ontdekking
The Organ was een Canadese indie pop band, opgericht in 2001 in Vancouver, British Columbia. Ze gingen officieel uit elkaar op 7 december 2006, als gevolg van ziekte en persoonlijke conflicten in de band.
Vroege jaren
The Organ werden bedacht in 2001 door frontvrouw Katie Sketch, geboren Katie Ritchie, in Vancouver, BC. Sketch begon op de leeftijd van 3 jaar haar muzikale opleiding, toen ze haar klassieke opleiding op viool begon. Haar jeugd bracht ze grotendeels door in onwetendheid van de underground-sound van The Smiths, The Cure en Joy Division, waarmee The Organ later vaak zou worden vergeleken. "Tiffany en Bon Jovi - that was my take on ’80s music."
Sketch heeft gezegd over de tijd van de vorming van de band, toen zij en de bandleden in hun vroege tot midden jaren twintiger jaren waren: "Ik zat in een muzikale impassae, kon niet begrijpen waar ik naar aan het luisteren was," bijvoorbeeld Sleater-Kinney, "De lokale scene was ook vrij shitty, en natuurlijk was de radio helemaal bagger. Door een totale toevalstreffer, dan, huurde de man van mijn moeder's vriendin, Ron Obvious, mij in om te helpen met de audio bedrading voor een studio die hij aan het bouwen was voor Bryan Adams. "Obvious introduceerde Katie in de wereld van onafhankelijke muziek, en wat zij noemt "dat jaren-'80 geluid". Hij maakte verzamelbandjes voor me van bands waarvan hij dacht dat ik ze op prijs zou stellen als violist (Roxy Music, Ultravox) en met zangeresssen met een "verbazingwekkende natuurlijke toonhoogte" (Siouxsie and the Banshees, Nina Hagen, Kate Bush). Dit baantje bracht Sketch ook in contact met Tara Nelson, de ingenieur die later de eerste EP van The Organ zou opnemen.
Het was in deze tijd dat Katie samen met haar vrienden Sarah "Sketch" Efron (op bas en keyboards) en Barb "Sketch" Choit (Hammond orgel, gitaar, bas) het instrumentale trio Full Sketch vormde.
"Ik ontmoette Katie Sketch wanneer we ochtenddiensten draaiden bij een ellendige kaneelbroodjeswinkel", zegt Efron, "maar we werden pas echt vrienden op een road trip waar we uiteindelijk strandden in het redneck-stadje Hermiston, Oregon. Op deze reis, hebben we besloten om een band te vormen en dit Full Sketch te noemen. " Hoewel ze al een bekwaam multi-instrumentalist was, besloot Katie toen dat dit een goed moment om haar handen te proberen op drums.
"Het concept was: 'Laten we een band beginnen waarin je een instrument speelt dat je nog nooit hebt gespeeld.' Het was eigenlijk dronken belachelijkheid, maar ineens voelde ik me alsof het leven meer zin had. Sarah was betrokken bij bij het Canadese radiostation CITR, en Barb zat diep in de indie rock, dus wat begon als een grap heeft me doen laten gaan naar optredens. De manier waarop The Organ begon was een uitloper van Full Sketch: Ik wilde dezelfde sound nemen maar hetzelfde doen met zingen".
Sarah Efron was ook het nieuws directeur van CITR UBC, waar zij, Katie Sketch en Barb Choit co-gastdames waren van een ranzige late-night-call-in-programma genaamd "The Dead Air Show."
Na ongeveer een jaar verliet Barb de band om zich te concentreren op haar carrière als kunstenaar en zo eindigde Full Sketch. Volgens Katie Sketch woont Barb nu in een buitenwijk van Californië, is haar Canadese roots vergeten en woont op een ranch met haar man en een team van paarden. Op dit punt wordt Barb Choit op keyboards vervangen door organist Jenny Smyth (geboren Genua Smith). Samen met Efron richtten zij The Organ op.
In 2001 begon een lange auditie-proces. Uiteindelijk besloot Sketch, moe van audities, om gewoon wat mensen in te huren. Na het alsnog vinden van een handvol van gelijkgestemde muzikanten, wees Katie hen instrumenten toe en leerde hen om te spelen. Leren was daarbij een relatief begrip, aangezien Debbie al drie jaar gitaar speelde. Katie Sketch had er een uitgesproken afkeer van om in interviews te worden afgeschilderd als een "muziekleraar" van de andere meiden: "[De pers lijkt] te denken dat ze veel hulp hadden of zoiets, maar meestal is het gewoon de drang om de instrumenten te leren bespelen. [Mijn ´lessen´] waren misschien een proces van een half uur, of een uur."
Sinking Hearts EP
De volledige vorming van de band die verschijnt op hun eerste EP duurde drie jaar. "Het is niet zo dat wij vijven bij elkaar kwamen en dit spontaan ontstond," zei Katie Sketch eens in een interview. "Jenny en ik wilden een richting inslaan en dan hebben we langzaam aan mensen daarbij gevonden. We konden het zeggen als iemand het niet zou vatten, dat is waarom we ons moesten ontdoen van zo vele muzikanten. Het is grappig, soms zeggen mensen dat de band echt zo snel beweegt, maar ik voel me alsof ik dit al voor altijd aan het doen ben."
De oorspronkelijke groep uiteindelijk afgerond met Katie, Jenny, Sarah, drummer Shelby Stocks, en gitarist Debora Cohen. In de zomer van 2002 maakte The Organ hun debuut met de release van de Sinking Hearts EP. De Canadese pers en indie publicaties in heel Amerika prees de droompop-verbuiging van The Organ. In januari tekende de band bij Chad Kroeger's 604 imprint en Mint Records. Echter, voordat het jaar voorbij was, zou Sarah Efron de band verlaten om zich te concentreren op haar journalistieke loopbaan en worden vervangen door Ashley Webber.
"De rock 'n roll levensstijl was niet voor mij," zei Efron, die momenteel werkt voor de financiële afdeling van de National Post, een conservatieve Canadese krant.
Zelfs nu de band eindelijk compleet was en hun eerste EP uitgebracht, zou het nog 2 jaar duren voordat The Organ hun eerste echte album uitbracht. "We wisten dat we een probleem zouden hebben als het album werd gemixt", zegt Cohen. "Toen we dat hoorden, wisten we dat het niet klonk zoals wij. Het was ook, ik weet het niet, te knapperig." Na veel pijnlijk peinzen besloot The Organ om de Dahle sessies te schrappen en het album opnieuw op te nemen met producer Paul Forgues, die Sketch kende uit haar dagen in de Warehouse Studio. "Het was een heel, heel moeilijke keuze om te maken " zegt Stocks. "We hadden een window waarin we gewoon iets konden vrijgeven waar we niet helemaal blij mee waren. Er was zo veel gehype op dat moment, maar we hadden zoiets van ''No way. Let's fuck the hype and start over'. En ik denk dat we uiteindelijk met een geweldig album. Ik weet dat de mensen die ons graag mogen omdat we amateurs en heel eenvoudig, het zullen snappen."
Het album Grab That Gun
Ondanks de vele tegenvallers, hadden hun vijf jaar van langzaam vooruit gaan wel een relatief flinke schare fans opgeleverd, en hun nieuwe materiaal toonde nog meer belofte dan hun eerste EP, die het inderdaad erg goed gedaan had - vooral voor een plaat die grotendeels geen promotie had gekend. Als zodanig bracht het album Grab That Gun meer tijd door aan de top van de Canadese campus-radio charts dan elke andere plaat uitgebracht in het jaar 2004.
December van dat jaar verliet Ashley Webber de band. "Ik denk dat het de gebruikelijke redenen waren", aldus Sketch in een interview. "Ik bedoel, ik hou van Ashley, maar we hadden andere ideeën. En ze wilde proberen andere muzikale projecten proberen, en wij steunen haar daarin ... maar onze band moet een hoge prioriteit zijn, dat is denk ik waar het op neer komt." Echter, met hun eerste internationale tournee aanstaande en geen vervanging in zicht, werd Webber terug gevraagd en voegde zich weer bij de band in het nieuwe jaar.
The Organ begon flink te touren in Canada, de Verenigde Staten en Europa. Ze produceerde ook een muziekvideo voor "Brother" (geregisseerd door Robert Morfitt), misschien wel de sterkste van de zeven nieuwe nummers die op de plaat staan. De video bestaat uit een vrij eenvoudig montage van de band op een somber verlicht podium. Een fictieve re-enactment van de video-shoot voor "Brother" is te zien tijdens seizoen twee, aflevering twee van de Showtime-serie The L Word. "Brother" verschijnt ook op de soundtrack van het 2e seizoen van The L Word.
Na de goed ontvangen bevordering van "Brother" begon The Organ met de productie van de veel ambitieuzere video van "Memorize the City", waarin een duizelingwekkende tocht wordt afgebeeld door middel van een stad van geluid, licht en kleur. De hogere artistieke norm en de productie de kwaliteit van deze video geeft een verbazingwekkende groei aan van de band in een zeer korte periode, en is zeer indrukwekkend gezien het feit dat hij werd opgenomen in een periode dat de band bezig was met de grootste tour van hun carrière. In juli 2005 verschijnt de standalone 7" single, Let the Bells Ring, uitgebracht op Go Metrisch Records. Het titelnummer werd gekoppeld aan een remix van "Memorize the City" door Dustin Hawthorne. Later dat jaar verscheen een tweede remix op de Franse CD release van Grab that Gun.
Tijdens een andere Noord-Amerikaanse tournee ter promotie van Grab that Gun vertrok Ashley Webber voorgoed. Ze werd daarna vervangen door Katie Sketch's zus Shmoo, die bevestigde dat ze "zeker permanent in de band" zat.
Op 14 november 2005 verscheen The Organ live op BBC Radio 6 Music met hun nieuwe bassist. Ze gaven een kort interview en live vertolkingen van de liedjes "Nothing I Can Do" en "Love, Love, Love." Op de 27e, iets meer dan een week later, kondigde The Organ aan via hun website dat ze net hadden ondertekend bij Too Pure Records, waardoor Grab That Gun beschikbaar zou zijn over de hele wereld in februari 2006.
De albumhoes werd ontworpen door David Cuesta op 7th Avenue House, en is gebaseerd op een grid gebouwd rond de Fibonacci-reeks die toonladders te past. Hij ontwierp ook het logo gebaseerd op schetsen van Katie en Jenny.
Uit Elkaar
Op 23 augustus 2006 bracht de band een verklaring op MySpace die mededeelde dat ze het resterende deel van hun Britse tour, de data van de Reading en Leeds Festivals inbegrepen, annuleerden. De opgegeven reden was ziekte een bandlid. Ze verzekerden de fans toen nog dat de band niet uit elkaar was.
Op 7 december 2006 heeft de band een verklaring op hun MySpace en officiële website waarin staat dat ze uit elkaar zijn. De verklaring luidt:
"We are sad to announce that we're breaking up. We want to thank our friends, fans, and family for all the support you gave to us. Thank you. Shelby, Jenny, Katie, Debora, and Shmoo."
In een interview op CBC Radio 3 de volgende dag weigerde Jenny de redenen voor de breuk te vertellen omdat het onderwerpen betrof die ze liever prive wilde houden, maar impliciet dat het weinig of niets te maken met ofwel geografie ofwel Katie's carrière als model. Er waren, zei ze, zoveel redenen dat ze niet wist waar te beginnen.
Twee jaar later in een interview in 2008 zou Katie Sketch in detail het volledige verhaal achter de break-up vertellen:
Thieves EP"When the band ended, I was really burnt out. I thought if I took a few months off then I wouldn't be burnt out, but now, when I think about it, I wouldn't have the energy to do touring right now. I just feel absolutely exhausted with it, and band politics, and all that stuff. I am still writing music, but it's not my first priority any more. [My first priority now is] getting my life back together. We'd been touring for so long and working so hard that I didn't know how to function on a daily basis. So just little things, like, I'm going to have breakfast today, or I'm going to the gym, or I'm going to get a job. I didn't really have any concept of how to do it any more [...] I spent the majority of my twenties wanting to be in a band and it's all I ever thought about. And by the time the band ended I was in really bad health. Like drinking was a problem, and not knowing how to deal with personal crises. I was in bad shape. [...] If a band is really supportive of one another and can help each other through things, it works really well, but at the end we were completely unable to communicate. We'd all become self-deprecating, we were fighting all the time... we were basically just drunk all the time. We had no time to separate, so it was like being in a bad domestic situation, all the time. [...] When you're five girls touring in really terrible circumstances, where you're all in the same van and all sleep in the same hotel room every night, and you're drinking a lot, you have a lot of really fun times, but there's always fighting, there's always something going on. Towards the end, where things were becoming irreparable, it got to the point where we should have been in therapy as a group. And we should have taken breaks. And I knew that, and I was pushing for that. But the way our career had gone, we released the record in Canada, then somewhere else, then somewhere else, touring the same record. It was staggered, so we were always touring where the fanbase was hearing it for the first time. We built it like that, which is how a lot of bands do it, but it was gruelling. [...] We were at that point where everyone in a band wants to get, right where the financial stuff isn't going to be such a big deal, where we'd be able to tour and take personal space, but our relationships had deteriorated so much by that point. [...] It's like, you're doing everything that you dreamed of your whole life, and yet you've never been more miserable. You can't get away from these people. It's like you're married to them, basically. And we had other problems as well. What I consider to be a major part of our break-up is that this whole entire time that we were touring and doing all the stuff, we were never signed in the States. And to not have a record label in the States is to not have a career. We live in Canada so it's right there, but whenever we'd play in the States it would be to nobody. So we worked really, really hard to get a label in the States and when we finally had label interest there, and a label we wanted to sign to, our Canadian record label, who own our record, wouldn't let us go with what we wanted to do. It felt like we'd been busting our asses for however long, and we felt like we had no control. So what was going to happen? We'd finally sign in the States when I was 35, and we'd do gruelling tours then? You know what I mean? That was a major knock-down for us.
[...] By the end, I feel like everybody in the band was mentally ill. [...] Quite frankly, I was not mentally well. [...] I needed to get away from it, or something really bad was going to happen. [...] We really needed a break and the record label, everybody, was pushing, pushing, pushing. And there's always the feeling that you're in financial debt too. The more you do it, the more money you make, and we felt like we owed it to people. And that's how management and the record company played it - "you kind of owe it to us to do another tour right now.
[After the breakup,] I moved to Toronto, had a mental breakdown, then I just got a job working for a doctor [...] I interview people with drug problems, and alcoholics. [...] Jenny the organ player just moved to Toronto and she and I bought a restaurant bar about two months ago. We're renovating it and we live above it in a teeny weeny apartment together. [...] It'll be a brunch place in the day, and we have a liquor license so it will be a bar at night. [Now that Jenny and I live together,] it's constantly like, "Remember the time when we..." and we'll laugh and it's hilarious. So the whole thing wasn't horrible. It's not like I'm saying "don't start a band". I'm just saying, you've got to set your personal boundaries, as far as touring goes. As far as the grind. It's really important to take a break and we never got one."
Minder dan twee jaar na hun breuk, bracht de band nog een laatste EP met unreleased materiaal, getiteld Thieves, op 14 oktober 2008. In hetzelfde interview van 16 oktober waarin Katie Sketch de redenen achter het uiteenvallen van de band prijsgaf, vertelde ze ook over de motiverende factoren van de band om zich nog een laatste keer te herenigen in de studio.
"I had heard a rumor that my record label was going to release songs that we hadn't released, from some demo recording we had done earlier. I was not happy with that. At all. Threatening isn't the right word, but I heard they were thinking about releasing it. So I freaked out, and during that freak-out period I realized that I really like the songs. People have been writing us, fans, asking about the songs, so I thought we should record them while we still remember them. [...] I can only speak for myself, but I found that [the recording process for the Thieves EP] was extremely emotionally draining. I made sure we did it under our own terms. I had a friend who engineered it and we did it at my mum's house in BC. She lives on this island, so it was really relaxed. And we did it in stages so the band was never there at the same time, so we couldn't fall back into the band dynamic because "the band" was never there. I gave my friend strict instructions, like, sit in the back seat and don't offer any opinion. We need it to be the easiest session ever, because people are really sensitive, and if one person says, "Fuck this, I'm leaving," then it won't work. So we did it like that. [Having to release the EP on the same record label] is fine. I've really separated myself from the situation. But that sort of thing, being bound by a contract, straight up, that's a major obstacle in my desire to do music any more."
Post-breakup solo projecten
Sinds het uiteenvallen van de band in 2006 zijn een aantal van de leden doorgegaan met soloprojecten.
Debora Cohen is begonnen haar demo tracks beschikbaar te maken via haar myspace onder de naam "Lovers Love Haters."
Shmoo ging naar de Vancouver hardcore band Keep Tidy, waarvan de EP online gratis beschikbaar is.
Van Katie Sketch is een video op het internet opgedoken op 31 oktober 2007 met een nieuwe band genaamd "Mermaids". Sketch heeft publiekelijk verklaard dat ze echt van plan is platen van haar solo project uit te brengen, maar dat de juridische complicaties dat tot nu toe voorkomen:
Katie Sketch treedt nu op bij Gentleman Reg en is te zien in een aantal shows in het Gladstone Hotel en de Beaver in Toronto, Ontario."I feel like, OK, so I'm going to write a solo record and pour every part of myself into it, and I won't have control over where it's released in the United States again? [With regard to the possibility of releasing solo material independently,] I'm arguably bound by contract. [...] It's seriously debatable and is being debated and has been for the last two years. I like to think that I'm not, and they like to think that I am. And that stress alone, honestly, keeps me from sitting down and working on music. I have no control over my own career. [...] I can play live, but when it comes to releasing a record, they've straight up said to me, if you release any music you will be sued. And that kind of pressure, after all the work that I've done, really isn't like anything I need in my life right now."
We ranken het openingsnummer Brother van het enige album van The Organ
Laatst aangepast door sokratikos op vr 25 jan - 14:37; in totaal 2 keer bewerkt
sokratikos- Music-Master
- Aantal berichten : 10275
Registratiedatum : 24-04-11
Leeftijd : 53
Woonplaats : Nijmegen, NL, Europa, Aarde, Wereld
Re: *RTH* The Organ - Brother
Beetje eentonig, net goed voor een 5.
jrl74- Music-specialist
- Aantal berichten : 780
Registratiedatum : 18-05-12
Re: *RTH* The Organ - Brother
Ja, ik hoor wel wat Cure. maar ik hoor vooral een erg mooi liedje: heerlijke melodie en geweldige, wat zweverige, zangeres. Staat in mijn schriftje. 9.
_________________
Sowhat, voor al uw feesten en partijen!
sowhat- Chief
- Aantal berichten : 19039
Registratiedatum : 16-12-08
Leeftijd : 67
Woonplaats : Mokum
Re: *RTH* The Organ - Brother
Beetje Cure, beetje Debby Harry maar wat dondert het allemaal wat beklijft is zoals SW zo treffend al heeft verwoord is een erg mooi liedje met een geweldige wat zweverige zangdame, er is iets in dit liedje wat het wel bijzonder charmant maakt en als ik nu eens wist wat dat was dan was ik wel producer geweest.
Vanzelfsprekend een 9.
Vanzelfsprekend een 9.
Gast- Gast
Re: *RTH* The Organ - Brother
Invloeden zijn er wel te horen, te veel eigenlijk, waardoor het eigen geluid, voorzover men daar al over beschikt, totaal verloren gaat. Men verzandt daarbij ook nog eens in een staat van verregaande landerigheid en eentonigheid.
Zo zakt men al gauw door het ijs en zoals wij allen weten in deze dagen, kan het dan snel voorbij zijn.
Een 2 voor deze totaal mislukte poging tot creatieve en innovatieve muziek.
Zo zakt men al gauw door het ijs en zoals wij allen weten in deze dagen, kan het dan snel voorbij zijn.
Een 2 voor deze totaal mislukte poging tot creatieve en innovatieve muziek.
MrJohn- Chief
- Aantal berichten : 16693
Registratiedatum : 16-12-08
Leeftijd : 74
Re: *RTH* The Organ - Brother
In het begin was ik wel enthousiast, ook ik hoorde wel enige Cure invloeden/gelijkenissen. Jammer genoeg komt het nummer nooit echt los. Er had meer ingezeten wat mij betreft. Ook mogen ze wel iets meer plezier uitstralen in de clip Ik hou het nu op een 6.
Re: *RTH* The Organ - Brother
Ik vond het wel lekker wegluisteren, hoewel het middenstuk wat saai was helaas.
Komt toch nog wel tot een 7 bij mij.
Komt toch nog wel tot een 7 bij mij.
Kiwiana- Music-freak
- Aantal berichten : 337
Registratiedatum : 30-12-11
Leeftijd : 61
Woonplaats : Nederland
Re: *RTH* The Organ - Brother
Huh? We ranken toch geen hit van Muse?MrJohn schreef:Men verzandt daarbij ook nog eens in een staat van verregaande landerigheid en eentonigheid.
Een aardig nummer met veel new wave-invloeden. Dat is an sich natuurlijk geen probleem, want de grote bands van nu (o.a. Interpol, Editors) doen dat ook. Alleen het moet niet zo'n matige poging worden om oude tijden te doen herleven.
Dit nummer zou zo een vergeten 80s-hit kunnen zijn en voor een nummer uit 2004 zie ik dit niet echt als positief commentaar. Een 7, omdat het wel gewoon een prima nummer is. Het had alleen wel wat frisser gemogen.
Re: *RTH* The Organ - Brother
Nummer waarin de emotie in de juiste proporties de boel aanvoert, het is een nummer om vaker te draaien want na één luisterbeurt heb je de diepere gronden van dit nummer nog niet ontrafeld, een 8.
Laatst aangepast door Timmus op za 26 jan - 14:02; in totaal 1 keer bewerkt (Reden : Een spelvaut, dat kan natuurlijk niet)
Timmus- Beheerder
- Aantal berichten : 16848
Registratiedatum : 01-01-09
Leeftijd : 43
Woonplaats : 's-Gravenhage
Re: *RTH* The Organ - Brother
Ondanks dat ik ook wel invloeden van The Cure in dit nummer hoor (melodielijn/instrumentale) en The Cure best heel goed kan hebben, vind ik dit nummer vrij saai te noemen. De zang van Katie Sketch kan mij persoonlijk niet bekoren. Ik vind haar stem emotieloos, saai en monotoon. Hierdoor dreutelt het nummer veelste veel door en komt het idd geen moment echt los.. (wat Joost ook zegt) Ook ik denk dat er meer had ingezeten. De clip is bovendien idd al net zo saai als de zangeres zelf. Ik kom dan ook niet verder dan een 4.
Gast- Gast
Re: *RTH* The Organ - Brother
Hoorde dit woensdag bij Roche en vond het meteen al lekker. Die mening is na twee dagen niet veranderd en een 7 is dan ook op zijn plaats.
Re: *RTH* The Organ - Brother
Een aangename verrassing, 7
Jan...- Music-Master
- Aantal berichten : 5302
Registratiedatum : 18-12-08
Leeftijd : 58
Re: *RTH* The Organ - Brother
Saaaaaaaaaaaaai
Een 4
Een 4
Miennnn- Music-Maniac !!!
- Aantal berichten : 3131
Registratiedatum : 16-12-08
Leeftijd : 68
Re: *RTH* The Organ - Brother
Journeyman schreef:Beetje Cure, beetje Debby Harry
.
Dat beschrijft het geheel al aardig. Voeg daaraan toe een mooie melodie en dan kom ik op een 8.
Re: *RTH* The Organ - Brother
Cure-achtige wave inderdaad, Debbie Harry nu je t zegt Journey, en in mijn oren ook wat Chrissie Hynde. Het lijkt er allemaal wat op, maar het is het ook allemaal niet. Ik snap dan ook helemaal niets van wat MrJohn hierover zegt, want ik vind in tegendeel dat The Organ zich met hun geheel eigen sound nestelt in een postpunk-stroming die sinds de 1980ies nooit heeft opgehouden te bestaan en deze new wave-stroming aldus vernieuwt. Juist knap om nieuwe creaties op iets heel vertrouwds te doen laten lijken, zonder dat precies de vinger kan worden gelegd op wat voor vertrouwds dan, want dan ontsnapt het weer. Heerlijk dromerige zangeres (zoals Sowhat en Journey al terecht vaststelden) die monotoon zingt waardoor wordt gerefereerd naar diepere emotionele gronden - zoals Robert Smith dat ook deed in de vroegere donkerdere Cure, waarbij - net als bij die Cure - dan ook geen plezieruitstralende clip past. De mooie melodieuze muziek heeft, net als bij de zang, aan de monotoom lijkende bovenlaag geen duidelijke climax maar die ligt daarachter wel. Dat maken meerdere luisterbeurten de liefhebber wel duidelijk, wat Timmus al zei. Namelijk bij
"here is the best part of the song
where i admit that i might be wrong
because if they are good
and if they are right
then they’ll have their rapture
one of these nights"
waarbij de laatste keer wordt toegevoegd:
"but if they are wrong…….."
waarna het instrumentale outro die toevoeging onderstreept.
Het is een echte groeiplaat voor deze liefhebber: een dikke 9
"here is the best part of the song
where i admit that i might be wrong
because if they are good
and if they are right
then they’ll have their rapture
one of these nights"
waarbij de laatste keer wordt toegevoegd:
"but if they are wrong…….."
waarna het instrumentale outro die toevoeging onderstreept.
Het is een echte groeiplaat voor deze liefhebber: een dikke 9
sokratikos- Music-Master
- Aantal berichten : 10275
Registratiedatum : 24-04-11
Leeftijd : 53
Woonplaats : Nijmegen, NL, Europa, Aarde, Wereld
Re: *RTH* The Organ - Brother
Vind het ook een beetje saai, een 4.....
Mirrr- Music-Master
- Aantal berichten : 12274
Registratiedatum : 21-12-08
Leeftijd : 60
Re: *RTH* The Organ - Brother
Ik was hier al mee bekend. Ik hou van deze snelheid. Uiteraard best wel wat 80's invloeden. Maar het tempo is gewoon te lekker om wel te moeten dansen. In de verte hoor ik ook wel wat Joy Division en New Order, maar dan moet je wel heel makkelijk alles over een kam scheren. :-). Hmmm toch maar een 8.
Ik vindt het trouwens ook niet emotieloos overkomen. De zang heeft naar mijn mening de juiste emotie. Lekker plaatje! BAM!
Ik vindt het trouwens ook niet emotieloos overkomen. De zang heeft naar mijn mening de juiste emotie. Lekker plaatje! BAM!
Gast- Gast
Re: *RTH* The Organ - Brother
Ik vind dit nummer saai en vlak.
Een 5
Een 5
Led-Zep- Music-Maniac !!!
- Aantal berichten : 4538
Registratiedatum : 03-01-10
Leeftijd : 63
Woonplaats : Kempen
Re: *RTH* The Organ - Brother
Dutchzaphod schreef:Journeyman schreef:Beetje Cure, beetje Debby Harry
.
Dat beschrijft het geheel al aardig. Voeg daaraan toe een mooie melodie en dan kom ik op een 8.
ik ook.
Soortgelijke onderwerpen
» DIOTRA - The Organ 25 (Zaterdag 9 juli)
» *RTH* New Dutch Organ Group - Holland Disco
» *RTH* Ramatam - Ask brother ask
» *RTH* Big Brother & The Holding Company - Down On Me
» Album Jukebox
» *RTH* New Dutch Organ Group - Holland Disco
» *RTH* Ramatam - Ask brother ask
» *RTH* Big Brother & The Holding Company - Down On Me
» Album Jukebox
Pagina 1 van 1
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Vandaag om 16:28 van sokratikos
» November 2024
Vandaag om 11:31 van sokratikos
» Timmus presents: de beste albums van 2023
Gisteren om 20:57 van Timmus
» Marsha's jukebox (04 november)
di 5 nov - 0:58 van Marsha
» *RTH* Cat Power – The greatest
ma 4 nov - 22:36 van Mirrr
» *RTH* Cheap trick – Dream Police
ma 4 nov - 22:34 van Mirrr
» Zondag 3 nov. Zonnig vervolg
zo 3 nov - 17:51 van Roche
» Zat. 2 nov.: Weekendshow met Dave & Roche
za 2 nov - 18:51 van Dave Evans
» Introquiz November staat klaar
za 2 nov - 17:50 van KatjeV
» *RTH* Vanessa Paradis – Joe le taxi
za 2 nov - 15:35 van KatjeV
» *RTH* Nick Cave & The Bad Seeds - Into My Arms
za 2 nov - 12:56 van sowhat
» *RTH* Mia Martini - Almeno Tu Nell'Universo
za 2 nov - 12:55 van sowhat
» *RTH* Les Thugs - I'm Scared
za 2 nov - 12:53 van sowhat
» *RTH* Leonard Cohen – I Want It Darker
za 2 nov - 12:51 van sowhat
» *RTH* Smile – Doin’ allright
za 2 nov - 12:49 van sowhat
» *RTH* Clash – White riot
za 2 nov - 12:48 van sowhat
» Vrijdag 1 nov: De Weekendstart met Tim en Ard
vr 1 nov - 22:43 van sowhat
» Wo 30-10 Sokra zaagt door
vr 1 nov - 14:32 van sokratikos
» Stemfinale Weekend
vr 1 nov - 13:14 van Mirrr
» *RTH* Magazine - Shot by Both Sides
do 31 okt - 21:00 van Timmus