*RTH* Allman Brothers Band - Ramblin' man

[10-04-2012]
Meer uit de verzoekjeshoek!


https://www.youtube.com/watch?v=iLY_r0uvdg4

The Allman Brothers Band is een invloedrijke Amerikaanse Southern rock- en bluesband uit Macon, Georgia, in eerste instantie rond de broers Duane en Gregg Allman. Met hun mix van blues, country, rock en zelfs jazz en klassieke muziek groeide The Allman Brothers Band uit tot een van de belangrijkere rockbands van de jaren zeventig.

live in 1996 (van de oude live opnames was de audio niet zo geweldig)

https://www.youtube.com/watch?v=TCOiIl7Xu3w&feature=related

De band werd in 1969 opgericht door Duane Allman (gitaar), Gregg Allman (vocalen en orgel), Dickey Betts (gitaar), Berry Oakley (basgitaar), Butch Trucks (drums) en Jai Johanny "Jaimoe" Johanson (drums). Duane en Gregg hadden daarvoor gespeeld in een garageband, The Escorts (later Allman Joys) genaamd, in The Hour Glass en korte tijd in de psychedelische rockgroep The 31st of February. The Hour Glass bracht twee geflopte albums uit bij Liberty Records. Hierna bouwde Duane Allman een reputatie op als sessiemuzikant, waarna hij in '69 een groep mensen om zich heen verzamelde en zo The Allman Brothers Band vormde. De band tekende een contract bij Capricorn Records.

De nieuwe band gaf eerst vele optredens voordat een LP werd uitgebracht. Het debuutalbum, The Allman Brothers Band, werd een stevig bluesrock-album. Het was geen groot commercieel succes, maar maakte wel indruk op de critici en leverde de band een cultstatus op. Het tweede album, Idlewild South uit 1970, is geproduceerd door Tom Dowd. Het album werd een groot succes. Ook optredens begonnen meer mensen te trekken, doordat de band een reputatie kreeg met het bijzondere complexe maar coherente samenspel en de lange jamsessies.

In maart 1971 speelde de band enkele malen in de Fillmore East. Deze optredens zijn opgenomen en te horen op hun derde album, de dubbel-LP At Filmore East. Het album werd een doorslaand succes en groeide uit tot een klassieker, die wordt beschouwd als een van de beste live- en bluesrock-albums allertijden.

Op 29 oktober 1971, niet lang nadat At Filmore East de gouden status had verworven, kwam Duane Allman in een motorongeluk om het leven. Ondanks het verlies van de leadman besloot de band toch door te gaan en de opnames van het vierde album af te maken. Dickey Betts nam de rol van Duane over op Eat a Peach. Na enkele optredens als een vijfkoppige band werd er besloten weer een zesde lid en een nieuw muzikant toe te voegen aan de band. Het werd pianist Chuck Leavell.

In november 1972 kwam ook Berry Oakley om in een motorongeluk, niet ver van de plaats waar Duane Allman was omgekomen. Hij werd vervangen door Lamar Williams. In 1973 kwam het nieuwe album uit, het toegankelijke Brothers and Sisters. Op dit album veranderde de muziekstijl meer richting de countryrock. Dit had twee oorzaken: anders dan de vorige drie albums werd dit album niet geproduceerd door bluesrock-producer Tom Dowd, en Dickey Betts kreeg, als enige gitarist in de band, meer invloed op de muziek, en ontwikkelde zich tot de tekstschrijver en de leadzanger van de band.

Op Brothers and Sisters staan twee van de bekendste nummers van The Allman Brothers Band, het instrumentale "Jessica" en de grote hit "Ramblin' Man". Op dat moment was de band qua populariteit op zijn hoogtepunt. Door het succes van de Allman Brothers Band trokken andere labels ook southern rock-acts aan. Een van de bekendste bands die op deze manier van het succes van de Allman Brothers Band profiteerden was Lynyrd Skynyrd.

In 1974 kwamen er problemen in de band. Gregg Allman en Dickey Betts begonnen beiden een solocarrière, Allman kwam in de publiciteit door een huwelijk met Cher, en overmatig alcohol- en drugsgebruik zorgden voor wrijvingen binnen de band. Dit resulteerde in het onevenwichtige Win, Lose or Draw.

In 1976 viel de band uit elkaar, toen Gregg Allman werd opgepakt voor meerdere drugs-gerelateerde misdrijven en getuigde tegen een vriend en medewerker van de band. Leavell, Johanson en Williams vormden samen de band Sea Level, en Betts ging verder met zijn solocarrière. Capricorn bracht hierna enkele albums uit met nog niet eerder uitgebracht materiaal en live-opnames, waaronder Wipe the Windows, Check the Oil, Dollar Gas.

In 1978 kwam de band (behalve Leavell en Williams) weer bij elkaar om Enlightened Rogues op te nemen. Het album werd weer geproduceerd door Tom Dowd. Ook werd er een nieuw lid aangetrokken, gitarist Dan Toler. Ondanks een goed album was de populariteit voor de band gezakt, mede door de opkomst van nieuwe muziekstijlen als punk en disco die de muziekindustrie gingen overheersen.

In 1979 ging Capricorn Records failliet en werd overgenomen door PolyGram, waarna de Allman Brothers Band een contract tekende bij Arista. De hieropvolgende albums werden slecht ontvangen. Het ontslag van Jaimoe, begin jaren tachtig, leidde uiteindelijk tot het uiteenvallen van de band in 1982

Pas in 1989 kwam de groep weer bij elkaar, mede door het succes van een uit vier cd's bestaande compilatiealbum, uitgebracht door PolyGram. De band was niet compleet: Leavell was op tournee met de Rolling Stones en Williams was in 1983 gestorven aan kanker. De band werd aangevuld met gitarist Warren Haynes en bassist Allen Woody. De groep sloot een contract met Epic Records en bracht in 1990 het album Seven Turns uit, dat zeer goed werd ontvangen bij critici en hun bestverkopende album in jaren werd. De daaropvolgende albums konden echter geen groot publiek meer trekken, ondanks goede kritieken.

The Allman Brothers Band zijn nu nog steeds bij elkaar, en trekken met hun concerten nog altijd volle zalen. De nieuwe gitarist is de jonge en talentvolle Derek Trucks. In 1995 werden ze opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Datzelfde jaar kregen ze ook een Grammy Award voor Best Instrumental Performance voor hun nummer "Jessica". Sinds 1994 spelen Haynes en Woody ook in de southern rockband Gov't Mule. In 2000 overleed Allen Woody en werd Oteil Burbridge aangetrokken als bassist.

In 2000 kwam de film Almost Famous uit, geregisseerd door Cameron Crowe. Het Oscarwinnend script was gebaseerd op de belevenissen van de regisseur zelf, die als jongste verslaggever van het Amerikaanse blad Rolling Stone op tournee ging met the Allman Brothers. In de film heet de band Stillwater

Ofschoon ik pas de laatste jaren wat meer waardering kan opbrengen voor countrygetinte muziek heb ik altijd een zwak gehad voor de Allman Brothers; waarschijnlijk omdat ze vanaf het begin veel invloeden toelieten. Het eerste nummer op de eerste elpee was van een mijn all-time heroes, Spencer Davis. En de beroemde halfuur durende Mountain Jam van het vierde album is gebaseerd op een nummer van één van mijn folkhelden, Donovan. (Ik had van Donovan op een gegeven moment een repertoire van zo'n 20 nummers die ik kon spelen en zingen).

Het vijfde album, Brothers and Sisters, waar deze RTH vanaf komt bevatte ook de prachtige instrumentale klassieker Jessica. Maar Ramblin' Man heeft er, denk ik, mede voor gezorgd dat ik artiesten als Hank Williams ben gaan waarderen. Het zal niemand verbazen dat ik, na dit exposé, een hoog cijfer geef. Na rijp beraad ga ik voor een 9.

Dit is gewoon een hele fijne plaat. Gaat eigenlijk nooit vervelen en in bepaalde buien moet ie hard en dan ga ik echt als een net onder een blusdeken vandaan getrokken springveer door het huis. Ik dacht aan een 8, maar geef toch gezellig een 9 voor deze gasten.

De band zei mij zo 1,2,3 even niet gelijk wat, bij het lezen van de naam ervan.. Bij het lezen van de titel ging er wel lichtelijk een lampje branden...Vervolgens de plaat beluisterd en daar kwam toch wat meer herkenning van deze plaat opzetten! Ik hou persoonlijk wel van een 'country riddeltje' op zijn tijd en zo weet deze plaat mij ook zeer zeker te bekoren! Lekker vrolijk nummertje, dat lekker weg luistert!Vooral het 1e en midden gedeelte van deze plaat (het zanggedeelte, want fijne 'country-stemmen' ) vind ik sterk! Muzikaal gezien steekt het trouwens ook uiterst aardig in elkaar! Ik geef deze plaat een welverdiende 8!

Jessica van hun kan er mee door, maar de combi blues, country en southern doet het bij mij normaal niet: 3.

1 x per jaar een southern rock plaatje is al veel en veels teveel. Nou krijgen we weer zo'n ruk nummer. Een 2. Alex, help je me nog even in de kruistocht tegen dat gedoe?

Fijn plaatje, en het tweede deel van het nummer zorgt er voor dat ik mijn aanvankelijke 7 met een punt ophoog.

Zullen we afspreken dat dit het laatste nummertje Southern Rock van het jaar is? 1 januari mogen jullie allemaal weer los. Bedankt!

Ruime 8 voor deze fijne plaat van de Allman Brothers band. deze en Jessica hoor ik beide graag, trouwens

Yep! Een dikke 9 (negen)

Ik geef niet vaak tienen, maar deze zit er heel dicht tegenaan. Eén van mijn favoriete nummers en heeft nog niet zo heel lang geleden zelfs in/tegen mijn top 10 aller tijden aangezeten. Honderden keren al beluisterd en de flow (of hoe dat ook heet bij southern rock) is wat mij betreft bijna ongeëvenaard.

Spijtig dat Duane te vroeg overleed waardoor dit album ook wat scherpe randjes mist. Maar dit nummer is, hoewel vrij verschillend van hun eerdere albums, nog altijd van zeer hoog niveau.

Oh ja, een 9.

Gewoon een fijne plaat. Een 8

Ik krijg bijna zin om te line dancen let wel ik zeg bijna... dus daarom een 7. Als ik echt cowboy laarzen aan was gaan trekken en me had overgegeven aan een wilde linedance dan had het een 8 geweest

Gewoon een gezellig plaatje, zou het zelf niet zo gauw draaien, maar toch een 7

Ja, fijn hoor, een dikke 7.