*RTH* The Buggles - Lenny

[02-02-2011]
Gelukkig nu zonder de cowbell van Dave

Buggles (vaak ook wel The Buggles genoemd) was een Britse band die eind jaren 70 een belangrijke rol speelde bij de opkomst van de elektronische popmuziek

De band werd in 1977 opgericht door multi-instrumentalist Trevor Horn. Na vele muzikale omzwervingen vroeg hij Geoff Downes, die hij kende uit de begeleidingsband van Tina Charles, als keyboardspeler en Bruce Woolley, die hij kende uit de huisband van het Hammersmith Odeon, als drummer

Eind 1979 bracht de band haar eerste single uit Video killed the radio star. De plaat bereikte in Engeland binnen de kortste keren de nummer 1 positie. Ook in de rest van Europa deed de band het goed. Drummer Woolley verliet hierna de band om toe te treden tot Carmera Club. Horn en Downes gingen hierna als duo verder en scoorden in Engeland nog enkele hits als The plastic age, Clean clean and Elstree. In 1980 brachten zij het album The age of plastic uit, waarvan het titelnummer onder meer in Nederland een kleine hit werd.

Horns en Downes besloten kort na de release van The age of plastic, om zich meer richten op het productiewerk en raakten zo betrokken bij Yes, waarmee zij het weinig succesvolle album Drama werd opgenomen. Kort hierna besloten de twee toe te treden tot Yes, dit zou echter van korte duur zijn.

In 1981 vertrok Downes alweer uit de band om Asia op te richten. In 1982 besloot Horn om nog een tweede Buggles album op te nemen: Adventures in modern recording. Downes maakte op dit album officieel nog deel uit van de band, maar is slechts op een viertal nummers te horen, drie ervan vermelden hem als mede auteur, waardoor dit album toch beter te bestempelen is als soloalbum van Trevor Horn. In Nederland bereikten twee nummers van dit album de hitparades: I am a camera en Lenny (beide hebben als mede-auteur Downes).

Na Adventures in modern recording besluit Horn het muzikantenvak vaarwel te zeggen, om zich geheel te gaan richten op productiewerk, waarin hij zijn geheel eigen stijl ontwikkelde. Hij werkte onder andere voor Frankie Goes To Hollywood, Tina Turner, Barry Manilow, The Art of Noise (waar hij zelf ook nog deel van uitmaakte), Seal en t.A.T.u..

In 2004 kwamen de Buggles bij elkaar voor een eenmalig optreden voor the Prince´s Trust.




https://www.youtube.com/watch?v=ZpZZVUi9paI

Niet hun leukste nummer vind ik, wel een leuke intro en een aardig deuntje verder, daarom een 6!

Niet mijn ding, de opening is vrij spannend maar de rest is vlakjes, een 4

Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet, ik vind het niet goed, maar ook weer niet slecht.
Een 5.

Ik vind dit helemaal niets, na 15 seconden heb je het hele liedje al gehad.

Een 1.

De power en energie die ik in VKTRS hoor kan ik in dit nummer totaal niet ontdekken. Er zit hier helemaal niks in. Een 2. Overigens een van de betere nummers die Horn geproduceerd heeft: Slave to the rhythm van Grace Jones. Mogen we wat mij betreft ook wel een keer ranken.

Niet de beste van the Buggles. Vijfje

'Video killed the radio star' was trouwens de eerste video die op MTV gedraaid werd

Matig: 5

Het heeft iets intrigerends, ik vind het niet geweldig, maar het heeft iets. Daarom geef ik een 6.
Video killed.... is wel een pareltje, een echte popsong met iets ongrijpbaars, zoals echte hitparadepop moet zijn.
Verder was Trevor Horn een echte held door al die geweldige platen die hij produceerde in de 80s. Op de Havo hadden we het vroeger bewonderend over een echt Trevor Horntje. En ja ja ja, Slave to the rythmn was zijn hoogtepunt, daar zat alles in, grandeur, kitsch, hoogmoed, creativiteit. Alles wat Horne zo goed maakt, zat in dat nummer.

hmz vlak saai glad geen greintje kloten ik kom niet verder dan een 4 en dat is omdat het, het geluid is wat uit mijn pubertijd komt... niet het geluid wat ik verkoos maar wel het geluid dat te horen was en in die zin toch een stukje jeugdsentimentele waarde heeft.

Maar eigenlijk zou het iets van een 2 moeten krijgen dus

Welnu Vleer, dan krijgt het die twee van mij.


Dit kan mij niet echt boeien.

Ben het eens met Jan2004 en Journeyman, dit nummer heeft iets intrigerends....
Ook ik heb het al jaren niet meer gehoord, vond het toen mooi en nu nog (ben wel een van de weinigen zeg haha), een dikke 7

Ik denk steeds wanneer begint de plaat nou eens.
Dan blijkt dat het zo maar wat doormodderd de hele song.
Een 6- voor dit Horntje, hij kan veel beter idd.

Vlak, saai, inspiratieloos; dat komt bij me op bij het beluisteren. Ook hier is de samenhang ver te zoeken. Een 4.