*RTH* Robert Cray Band - Right next door

[31-10-2010]
Ja hoor weer een verzoekje van het pallet vol met RTH hits

Robert Cray (Georgia, Columbus, 1 augustus 1953) is een Amerikaans bluesmuzikant, gitarist en zanger.
Het nummer Right next door was zijn grootste hit in Nederland en bereikte in 1987 de tweede plaats in de Top40!


https://www.youtube.com/watch?v=jP2EvSNHqh0

Een heerlijk nummer, goed voor een 8 an sich, door prettige herinneringen bij Robert Cray muziek wordt het een 9.

Heerlijk nummer. Robert Cray heeft een fijne stem, het gitaarspel is mooi, de tekst is lekker en de song heeft echt soul; een 9.

Een van de klassieke overspel-platen, erg mooi. Misschien te vaak gehoord, vandaar de 7, maar petje af voor Robert Cray.

Ik ga eens een keer met Dave mee. Het is goed genoeg voor een voldoende maar het doet me niet genoeg om er meer dan een zes van te maken.

Grappig, ik dacht altijd dat Don't Be Afraid of The Dark de hoogste notering had..
Dat nummer vind ik ook mooier dan deze..

Maar dit nummer krijgt toch een 7

Ik vind hier niets aan: 3

Commerciele nepblues, vind het derhalve geen dikke voldoende waard maar het is op een 6- uitgekomen, afgerond maakt dat voor de stemming dus een 6

Dit is gewoon een 6 plaat, Don't be afraid of the dark dan een 7.5.

Ik ben het eens met katje dat hij een heel fijne stem heeft, bovendien ligt het liedje gemakkelijk in het gehoor. Maar ik ben het ook eens met richie dat dit veel te commercieel is voor blues. Met Don't be afraid of the dark werd dat alleen maar erger.

Zijn echte hoogtepunt zat natuurlijk vóór Strong Persuader met de nimmer overtroffen False Accusations waar pareltjes als Sonny en I've Slipped Her Mind opstaan (ECHTE blues!). Die zou ik minstens een 9 hebben gegeven.

Strong Persuader is, alhoewel een knieval voor de commercie en daarmee 'verraad' aan de blues, toch nog een 7 waard.

Commercieel betekent toch gewoon dat veel mensen het mooi vinden ? Wat is er dan mis mee ?
Ik vind dat zo'n b*llsh*t, dat iets underground of onbekend moet zijn om goed gevonden te mogen worden. Als iets goed gemaakt is en goed in het gehoor ligt, dan is het dus gewoon goed. Punt.
Van weeromstuit geef ik dit nummer een 9. Misschien niet helemaal verdiend, maar daarmee hoop ik de te lage score van de azijnpisser boven mij te compenseren.

Dit is trouwens helemaal geen blues en dat claimt Robert Cray ook niet. Het is gewoon popmuziek met enkele blues en soul elementen.

Kijk, dat iemand zichzelf belachelijk wil maken door mij een azijnpisser te noemen terwijl ik een 7 geef is één ding (iedereen heeft recht op zijn eigen domme uitspraken), maar de muziek van Robert Cray geen blues noemen is feitelijk onjuist.

In mijn vorige bericht noemde ik al I've Slipped Her Mind en Sonny als twee pareltjes die geheel en al blues te noemen zijn. Robert Cray experimenteerde namelijk weinig waardoor zijn nummers keurig voldoen aan de kenmerken van bluesmuziek. De drie abums vóór zijn doorbraak (Who's Been Talking, Bad Influence en False Accusations) zijn pure blues zonder concessies te doen aan de mores van de popscene.
Met Strong Persuader maakte hij daarna een plaat waar nog veel authentieke blues staat, bijvoorbeeld Still Around, met een voor blues kenmerkende toonladder in mineur. Ook I Wonder is een typerend bluesvoorbeeld met het bekende 12-akkoordenschema met turnaround. Dit zijn slechts 2 voorbeeldjes van een album dat nog steeds blues is te noemen, maar waarbij hij bij 3 nummers het originele blues geluid laat varen (Smoking Gun, More Than I Can Stand en Right Next door).
Qua thematiek blijven al zijn nummers blues: de problematiek van alledag, met name een niet al te gelukkig liefdesleven.

Het is dus niet voor niets dat Robert Cray (en zeker in de jaren 80) vooral als bluesmuzikant wordt gezien (met raakvlakken met de jazz).

Frodo, ik reageerde helemaal niet op jou; laat staan dat ik je belachelijk wil maken.
Ik reageerde op Richie die dit nepblues noemde.

Ik vind dit geen echte blues, maar popmuziek met blueskenmerken. Dat lijkt me mijn goed recht.
Dat maakt de muziek in mijn ogen nog niet nep. Ik vind het een fijn plaatje.

Dit nummer staat gelijk aan mijn idee van middelmatigheid. 5,5 = 6.

toch wel een leuk nummer, een 6-je

Ik heb de cd gekocht destijds, maar ik heb 'n te vaak gehoord.
"Don't be.." vind ik ook mooier. Een zesje.