WK 2010

Nou, dat was me het weekendje wel...

Ik heb afgelopen vrijdag (en zaterdag) echt met hele grote bewondering gekeken en met name ook geluisterd naar de volwassenheid van het Nederlands elftal. Aan alles kon je merken dat Brazilië al sinds de loting de verwachte kwartfinale was en als eerste échte mijlpaal wordt gezien. Niettemin ziet men in dat het slechts één benodigde stap is op weg naar de hoofdprijs. Ik verwacht dus wel degelijk de juiste concentratie in de halve finale en geen onderschatting, wat niet wil zeggen dat het geen heel erg moeilijke wedstrijd zou kunnen worden! Heel Nederland denkt dat we nu - omdat die ene Uruguayaan die we kennen er niet bij is - al in de finale staan, maar laten we het eerst maar eens bewijzen.

Nog heel even over vrijdag: Ik heb er nog niemand écht over gehoord, maar wat viel die Huntelaar ongelooflijk slecht in... Toen 'ie erin kwam riep ik meteen: die maakt de 3-1. Hij kreeg de kansen en de mogelijkheden, maar het leek wel alsof hij als invaller de intensiteit van de wedstrijd niet aanvoelde; het leek nérgens op... Maar ik was stiekem ook heel erg blij dat die laatste aanval zo knullig om zeep werd geholpen, want dat leverde mij 24 Euro in de WK-pool op

Edit: Eh... Dave?? Heb je het tegen mij!?!?! Heb je zonnesteekje opgelopen??

Jongens en meisjes: wel lief zijn tegen Meli. Het is alleen maar leuk dat Duitsland en Nederland allebei zover gekomen zijn. Ik zie ook met enige angst een DUI-NL finale tegemoet, maar dan met name omdat Duitsland zo waanzinnig goed loopt te voetballen. Dat "oud zeer" heeft ook te maken met dat je buren bent, en zij groot en wij klein zijn. Met Belgie hebben we dat ook, maar dan op een andere manier. In 1974 baalde ik als een stekker van de uitslag van de finale, in 1988 heb ik half Wageningen getongzoend na de overwinning op Duitsland in Hamburg, maar dat heeft allemaal niks met "oud zeer" te maken. Ik heb veel Duitse vrienden en ik kom graag in Duitsland. Maar je grote buurman: daar wil gewoon van winnen. Wat er nu nog bijkomt is dat het voetbal echt erg goed is, met die kleine behendige Turk op het middenveld.

De wedstrijd tegen Brazilie was in elk geval weer zo eentje waar je het over 10 jaar (als je dan nog leeft) nog over hebt. Ik heb een gat in de lucht gesprongen. Brazilie is een fantastisch land met enorm leuke mensen, maar die lullige vrije trap van Branco in 1994 die De Goeij expres liet lopen omdat hij naar het vrouwtje wilde, en die niet gegeven penalty in 1998 moesten nodig gewroken worden. En inderdaad: prut-invalbeurt van Huntelaar. Maar who cares Graf.

Ik gun Duitsland het beste. Ze zijn gewoon de smaakmakers van het toernooi. Maar dat gepraat over de duivel, dat vond ik zo'n dom gelul. Dat leeft bij mij totaal niet, en ik neem aan bij niemand. Ik wens igg Meli het allerbeste tegen Spanje en niet teveel Calimero-gedrag aub.

Aanvullend op Grafmat wie zijn betoog ik weer volledig ondersteun:

Ik zie voor het eerst sinds lange tijd dat Nederland van instelling kan veranderen tijdens een wedstrijd. In de eerste helft zag je een apathisch Oranje, in de tweede helft een die koste wat het kost wilde winnen. Ik vermoed dat Frank de Boer hier ook een belangrijke rol in heeft.

Kijk, iedereen mag roepen dat Oranje makkelijk van Uruguay wint, dat doe ik ook. Wat mij deugd doet is dat ze er bij iedere tegenstander, van het al uitgeschakelde Kameroen tot topfavoriet Brazilië, ze er EVEN scherp in gaan. Van onderschatting van hun kant zal dus zeker geen sprake zijn.

Ik zie de finale tegen Spanje dan ook vol vertrouwen tegemoet (Duitsland zal in schoonheid sterven).

Ik ben meer dan ooit dit WK bang voor een ruslandmomentje. In een flow van onoverwinnelijkheid. We stomen nu wel even door naar de finale... Ik hoop het, maar ik ben er bang voor...

Paapke schreef:Ik ben meer dan ooit dit WK bang voor een ruslandmomentje. In een flow van onoverwinnelijkheid. We stomen nu wel even door naar de finale... Ik hoop het, maar ik ben er bang voor...

ik ben blij dat Rusland hier in Nootdorp zit en niet in Zuid Afrika

Dat momentje komt er niet. Lees mijn alinea 2 en 3.

Analyticus Sowhat

Ik ben er niet gerust op.

sowhat schreef:

EWF schreef:Tegen Uruguay en Suarez is geschorst. Dat kan niet beter.

Weer zo'n typisch Nederlandse angsthazen opmerking.
Uruguay, waar een jeugdspeler van Ajax in de basis staat, moet je zowel met als zonder Suarez met twee vingers in de neus oprollen, en dat gaat gebeuren ook.

Ja. Maar twee jaar geleden dacht iedereen ook dat we wel van Rusland zal winnen. Dat was ook maar even een kleine wedstrijd, voordat we tegen Spanje zouden moeten.

Maar idd. Toen hadden we een coach die er niks van begreep. Nu hebben we een goede technische staf, en een goed elftal dat een doel heeft. Maar als Suarez niet meedoet, is dat toch wel erg meegenomen!

Misschien dat hij goed was om een hecht team te vormen. Maar dat kan Maradona ook wel. Het gaat er juist om dat je in moeilijke wedstrijden tactische beslissingen neemt, waardoor je de wedstrijd kunt kantelen. En dat begreep Van Basten niet. Niet bij het Nederlands elftal, niet bij Ajax. Wat dat betreft is Van Marwijk daar beter in.

Jongens ik weet het allemaal niet meer. De redeneringen over Onszelf, Duitsland, Spanje, Uruguay: over een paar dagen is het allemaal weer history en zitten we gewoon met een finale. Of we daarin zitten? Daar kun je lang over lullen. Maar goed, laten we het maar afwachten. Maar eh.... ondertussen KOMMMMMMMMMMMM IK TOT NIKSSSSSSSSSSSSS!!!

IK WIL DE TITEL !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dave Evans schreef:De finale zie ik echt wel zitten hoor, maar die finale ook winnen dat is een groter probleem!
Maar goed met deze scherpte zoals Sowhat al mooi omschreef moet het eigenlijk wel goed komen!
We gaan ervoor!!!!!!

Laten we eerst Uruguay afwachten. Het zou toch erg stom zijn als we die pot laten lopen. Maar de finale, jaaaa, het kriebelt bij mij behoorlijk. Ik zit iig dinsdag met mijn vrienden weer ouderwets in de Guyter. 1 verschil, nu is Olga erbij.

Was ik me ervan bewust dat jij in Pijnacker woont? Weet ik eigenlijk niet. Maar dan gok ik dat een vriendin van mij daar ook zit en dat je haar ongetwijfeld wel kent.

EWF, dat klopt mi over van Basten. De enige truck die hij tot z'n beschikking had was aanvallers wijzigen ipv tactiek.

Ik verbaas me er ook over dat Nederland nu zo ontzettend flexibel is. Dit is een team dat in staat is de tegenstander dusdanig te irriteren door duwen, trekken, kleine overtredinkjes en wat grotere die de scheids niet ziet, dat ze een tegenstander volledig ontregelen of kaarten aannaaien, terwijl ze aan de andere kant ook bij vlagen weer heel frivool kunnen spelen.

Als het moet gebeuren dat we kampioen worden, dan is het nu het perfecte moment.

Ik ben niet zo bang voor een "Rusland" momentje, dat pikken de Boer en van Marwijk gewoon niet dat ze afhaken en depressief gaan voetballen; dat zit ook niet in dit team.

Kwam dit ergens tegen...

MIJN GEBEDJE VOOR HET SLAPEN GAAN: Lieve God, U heeft de afgelopen tijd mijn favoriete zanger Michael Jackson, mijn favoriete acteur Patrick Swayze, mijn favoriete actrice Farah Fawcett, en mijn favoriete entertainer Ramses Shaffy tot U genomen... .....Ik wil U alleen nog even laten weten dat mijn favoriete elftal Duitsland is. Dank U!

Mark schreef:Was ik me ervan bewust dat jij in Pijnacker woont? Weet ik eigenlijk niet. Maar dan gok ik dat een vriendin van mij daar ook zit en dat je haar ongetwijfeld wel kent.

Ik denk niet dat ik haar ken, want ik ben geen vaste stamgast meer. Als je zin hebt om te komen, dat zal ik wel leuk vinden. Zie maaarrr

En nu nog tegen Paap, ik ben ook niet bang voor het Ruslandeffect. OK, het is gevaarlijk, maar van Uruguay moeten we wel van kunnen winnen.

Ik blijf sceptisch.

Ik kijk zelf bij een vriend. Zit er dus helaas niet in, maar veel plezier!

Een gezonde wedstrijdspanning maakt zich van mij meester!!!! Hoewel redelijk gespannen twijfel ik eigenlijk niet aan een goede afloop.

Interessant artikel. Een beetje lang, maar het lezen wel waard.


The Dutch and the Germans Make Peace, For Now
by David Winner
July 6, 2010, 8:24 AM

The last time Argentina were humiliated 0-4 in a World Cup quarterfinal the dark skies sundered and rain fell with the force of a monsoon. That game took place 36 years ago in Gelsenkirchen, West Germany and left observers reeling with admiration for the Dutch victors, led by Johan Cruyff, playing “total football.”

In Cape Town last weekend the Albiceleste were humiliated 0-4 once more, albeit without rain, by another swift-moving team playing soccer from the future. Only this time the defeat was inflicted by brilliant, free-spirited Germans.

Strangely, a day earlier, the Dutch were also busy stirring ancient memories as they came from behind to beat Brazil 2-1. Brazil’s second half collapse evoked numerous self-destructive performances by Holland while the fightback recalled spirited victories achieved by dull but indomitable Germans.

In a funny way the victory reminded the Dutch of their greatest nightmare, the Lost Final of 1974 when they scored first and lost 1-2 ... to the Germans. The effect of that match on the collective psyche of the Netherlands has often been compared to the assassination of JFK on America.

The current tournament is making the Dutch both happy and troubled. They are euphoric that Oranje is winning, but uncomfortable about the “ugly” fotball and loss of attacking elan. Meanwhile, seeing the once-hated Germans is getting Dutch fans even more confused. They look in the mirror and see the face of the old enemy. They see the beautiful, creative, new multi-ethnic Germans and realize, with a flush of potentially healing recognition, that they remind them of the best of themselves.

World Cups are always best understood as epic psychodramas involving entire nations. Yet this sort of symmetrical Jungian mirroring is rare.

In the movies, of course, it happens all the time. In Scanners, for example, the nice telepath tricks his evil brother into switching bodies—a sort of psychic ju-jitsu trick like the one Holland pulled on Brazil. In Performance, the personalities of gangster and rockstar inexplicably merge. In the Jerry Lewis version of The Nutty Professor the cool creep morphs back into the sweet nerd, gets the girl and heads off into the sunset.

In football, despite what Dutch fans have long believed, it’s actually rather hard to tell light and dark. (Is it inherently more moral to attack than defend?)

Yet the Lost Final became as crucial for the development of Dutch football as the death of Jesus was for the development of Christianity.

Scholars of the life of the historical Jesus tell us he was a teacher and healer operating wholly within the framework of the Jewish thought of his day. His death came as a terrible shock to his followers who subsequently developed an entirely new theology to explain it. The apparent disaster was reinterpreted as having not been a disaster but the whole point all along. Novel ideas about resurrection, salvation and the rest followed.

Likewise, total football started out as one thing and turned into something different. It was created by coach Rinus Michels not for aesthetic reasons but to win football matches. First at Ajax, later in the Dutch national team, his players were artists. But they were also extremely tough and aggressive. Their tactics—pressing, position-switching, relentless attack—were designed purely for victory.

It worked. Ajax dominated Europe in the early 70s, and Holland swept all before them in the ’74 tournament. Then came the disaster of the final, provoking distress made worse (because it was the Germans) by the unresolved trauma of Nazi occupation.

Despite what they later told themselves, the Final was a game the Dutch deserved to lose. The players were arrogant, unfocused and prepared in the manner of rock stars approaching a stadium gig.

In the wake of defeat, though, the Dutch collectively took refuge in the idea that although they had lost they played football of rare dash and beauty and should therefore be considered moral winners. Cruyff himself proclaimed, “there is no better medal than being acclaimed for your style.”

Over the years this curdled into the notion that playing beautifully was actually better than winning and Oranje became renowned for their exquisite play and heart-breaking defeats. They squabbled over money, tactics and “artistic differences” and blew their biggest matches. They were heroes, football’s answer to Lord Byron and Jim Morrison.

Meanwhile, nations the Netherlands pretended to despise, particularly Germany, Brazil and Italy, won tournaments.

Dutch coach Bert van Marwijk has broken with the past, ditched Cruyff’s cherished old 4-3-3 formation with wingers and now plays with two defensive midfielders instead. In South Africa he has proclaimed two once-heretical ideas: the era of total football is over and Holland is playing to win.

Meanwhile, on both sides of the Germany-Netherlands border a rapprochement has replaced the poisonous rivalry which followed 1974 and peaked in the late 80s and early 90s.

This is partly because 1974 exacted a price from the Germans too. Later rewriting of the story obscured the fact that their national team shared many beguiling characteristics with the Dutch. At the 1970 World Cup, West Germany played thrilling attacking football. Winning the European Championship two years later with genius Günter Netzer in midfield, they were even better. The British journalist Brian Glanville used the term “total football” to describe both Dutch and Germans of the era.

In 1974, Helmut Schoen, the German coach, followed advice from his grimly majestic predecessor Sepp Herberger, father of the German fighting style, and kept Netzer out of the final. Instead, he was asked to impersonate Cruyff in a practice game to help marker Berti Vogts find a way to neutralise the Dutchman, which he did.

Flush with success, German football soon turned from creativity almost completely, putting faith in athleticism and organisation instead. The Mannschaft became Europe’s most potent tournament team but by the early noughties, other countries were also fit and strong, and the Germans had lost their edge. They began to recruit Dutch players and coaches to help them rediscover their old mojo.

An intriguing cross-pollination is now taking place. Germans are teaching the Dutch to win, the Dutch are teaching the Germans to play spatially-sophisticated attacking football.

Last season Louis van Gaal, the infuential former Ajax and Barcelona coach, took over at Bayern Munich, recruited Arjen Robben and promptly turned the dour Bavarians into Germany's most beautiful and successful team.

It was Van Gaal who converted Bastian Schweinsteiger from dysfunctional winger to the near-perfect creative defensive midfielder now making Germany tick. It was Van Gaal who recognised Thomas Müller’s potential and helped make him one of this year’s world cup sensations.

Conversely, Bert van Marwijk spent two educational years coaching Borussia Dortmund, and a whopping eight of the current Dutch squad (Mark van Bommel, Khalid Boulahrouz, Edson Braafheid, Eljero Elia, Nigel de Jong, Joris Mathijsen, Arjen Robben and Rafael van der Vaart) play or have played for German clubs.

Mutual admiration is in fashion. Germany’s performances are getting rave reviews in the Dutch press. Germans cheered the Dutch when they beat Brazil.

Everyone in the Netherlands now seems to want a Holland-Germany final. As a friend in Amsterdam put it: “They can play Dutch football, we’ll play German football, and we’ll win, and then it’ll be 1-1.”

Even if Uruguay and Spain get in the way, a page has been turned.


David Winner is the author of several books, including Brilliant Orange: the Neurotic Genius of Dutch Football (Bloomsbury). He currently lives in Rome, where he is writing a book on that city.

http://www.vanityfair.com/online/fairplay/2010/07/-the-dutch-and-the-germans-make-peace.html

Wauw, begin ook wat met zenuwen te stoeien, het zal toch wel lukken vanaaf?
Als ze finale halen en ook de beker, langs de grachten te A'dam, I'will be there!

Vrijdag was ik gespannen, en ook wel nerveus. Nu heb ik alleen angst dat ze het gaan verspelen.

WE ZIJN ER KLAAR VOOR !!!!!!