*RTH* Underworld - Two Months Off

[21-08-2015]

"Lowlands 2015 (vandaag begonnen) lijkt op Lowlands 1995", is een meermalen gehoorde opmerking. Dit geldt in elk geval voor twee grootheden in de electronica: Chemical Brothers en Underworld. Laatstgenoemde staat voor de 3e keer in RTH.

Underworld, dat in de tweede helft van de jaren '80 al actief was maar doorbrak in 1993 met het derde album Dubnobasswithmyheadman, bestond tot 2000 uit Darren Emerson, Karl Hyde en Rick Smith - tegenwoordig alleen nog uit de laatste twee.

De band kenmerkt zich door de lang uitgesponnen nummers (tien minuten en meer is geen uitzondering) met een uiterst geraffineerde opbouw en subtiele veranderingen. De groep is echter altijd commercieel genoeg geweest door ook verkorte versies van nummers uit te brengen.
Techno is een belangrijke invalshoek voor de band, maar men herkent tevens synthpop, ambient, drum 'n bass, trance en reggae in de muziek. De band is al jaren bekend om haar daverende live-shows.

Bekendste nummer van Underworld is Born Slippy, in 1995 een grote clubhit en later, mede dankzij de film Trainspotting, ook zeer succesvol bij het radiopubliek. Het is de enige plaat die de Top-40 haalde en (vorig jaar) de Radio 2 Top 2000.

De band heeft verschillende soundtracks op haar naam staan en was tevens verantwoordelijk voor een deel van de muziek tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen in 2012.

We ranken vandaag Two Months Off, van de plaat A Hundred Days Off. Dit was het eerste studio-album zonder Emerson.

De heren Underworld hebben pech dat ik niet binnen 5 minuten een cijfer had gegeven... zo opeens stond de teller op 5.30 en toen leek het nummer afgelopen.
Maar toen vonden ze het nog nodig om weer opnieuw te beginnen na een lange periode van rust. Dat snap ik dus niet. Ga gewoon door, blijf lekker in het ritme, in de opgewekte trance zo je wil... of stop er mee. Maar niet dit.
Ik geef daarom een 5.

Circulaire. En veel te lang weer. Geen beste RTH-dag. Laat ik eens op mijn gemiddelde van vandaag zitten. 2

Vaste RTH-ers weten al dat ik altijd een 1 geef voor dit soort monotone ritmes. Het is in alles verschillend van wat ik onder goede muziek versta.

Een 1 dus.

Underworld heeft vaak de kwaal dat de nummers echt te lang en eentonig zijn en dat geldt ook voor dit nummer dat bij mij een beetje in de vergetelheid was geraakt. Als de intro nou gewoon de helft korter was geweest en het nummer na 5-6 minuten was afgelopen, was het meer dan prima geweest. Het middenstuk vind ik namelijk behoorlijk gaaf. Voor het geheel blijft er desondanks niet meer dan een 6 over.

Ik heb het écht geprobeerd mensen! Ik snap nog een beetje dat dit het leuk doet op dancefeesten en festivals. Maar ik kan gewoon echt niet begrijpen dat er mensen zijn die hier voor hun plezier in hun vrije tijd achter hun laptopje met een kop koffie en een stroopwafel in de hand naar luisteren. Een 2

Dit is uiteraard een plaat die je vooral live moet horen om het geniale erin mee te maken, maar ook op plaat is dit wel aan mij besteed. Eerste 5 minuten is een waar luistergenot - Underworld verstaat als geen ander de kunst van de subtiele veranderingen, waardoor dit ook vanachter de computer (niet met stroopwafel, wel met biertje en stokbroodje) gewoon heerlijk luisteren is. De vocalen zijn net wat minder subliem - ze komen ook op een ongelukkig moment; net wanneer de muziek op haar hoogtepunt is. (Underworld heeft er overigens wel een handje van minutenlang te werken naar een climax die uiteindelijk NIET komt (Push Upstairs is het bekendste voorbeeld) - gelukkig is daar hier geen sprake van.

Na het intermezzo gaat het nog lekker even door met een variant op het thema - niet zo perfect als het eerste gedeelte, maar nog steeds goed.

Een 9.
Overigens is dit nog niet het beste van Underworld.

Te eentonig, doet me niks, een 3