*RTH* Supertramp - Cannonball

[28-05-2014]
Supertramp is een Britse symfonische-rockgroep, met een door Wurlitzer-piano en saxofoon gedomineerd geluid. De band wordt in 1969 opgericht door Rick Davies (zang en toetsinstrumenten) en de latere King Crimson-tekstschrijver Richard Palmer-James (zang en gitaar). Davies speelde eerder in The Joint samen met Steve Jolliffe, later Tangerine Dream. Belangrijkste andere groepslid is Roger Hodgson (zang, gitaar en toetsinstrumenten), die tot 1983 deel uitmaakt van de groep.



Brother Where You Bound is het achtste studioalbum van Supertramp en het eerste zonder medeoprichter Roger Hodgson. Na de uitgave van het album ...Famous Last Words... in 1982 en de bijbehorende toer verliet hij in 1983 de band om verder als soloartiest aan de weg te timmeren. Rick Davies schreef alle muziek en liedteksten van dit album, dat A&M Records in mei 1985 uitgaf, tweeënhalf jaar na de voorganger. De muziek werd opgenomen in de studios Ocean Way Recording en The Backyard Studio in Californië. David Kershenbaum verzorgde de muzikale productie. De liedjes "Cannonball", "Better Days" en "Still in Love" werden als singles uitgebracht.

Ik hoopte een 10 te kunnen geven voor Breeders, maar het is Supertramp.

Supertramp is altijd goed, dacht ik. Maar aan het einde van dit liedje, wat ik niet kende, dacht ik: Is dit Supertramp? Of heeft Dave het verkeerd opgeschreven? Want ik vind dit vreselijk slecht: saai, monotoon en Supertramp-onwaardig en daarom een 2.

Inderdaad een onbekender nummer van Supertramp. Hodgson was weg en het zou nooit meer zo goed worden. Niettemin kon Davies het ook nog prima alleen af, getuige o.a. dit nummer, maar denk ook aan Free as a Bird. Veel mensen hebben lof van het 16-minuten durend titelnummer dat samen met David Gilmour gemaakt werd, maar persoonlijk word ik daar niet heel warm van.

Het openingsnummer, dat is Cannonball namelijk, vind ik daarentegen een uitstekend Supertramp-nummer!

8

Nee helaas. Toen dit nummer uitkwam had ik een Vader Abraham gevoel: Een kind zonder moeder is als een vaas zonder bloemen of zo. Supertramp is meer een stem dan een band, en die stem is weg. Cannonball is een een triest en doelloos riedeltje dat niet meer gemaakt had moeten worden. Een 3 is het resultaat.

MrJohn schreef:De professionele aanpak en het muzikale kader zijn op zich wel in orde, maar ik mis de real touch. Het is te klinisch.

Een 6.

Hier ben ik het wel mee eens. Ik heb Supertramp dit jaar helemaal (her)ontdekt, geweldige muziek, waarbij de albums Breakfast in America, Crime of the Century en Even in the Quietest Moments er duidelijk bovenuit springen. De RtH is zeker niet slecht, luistert prima weg en is een degelijke plaat. Het verbleekt echter bij hun prijsnummers en mist net een beetje gevoel. Een ruime 6 volstaat.

Spinal tap voor Supertramp fans, een 2

Niet wat ik van Supertramp gewend ben. Een 5

Merkwaardige disco-knieval van Supertramp. Nergens voor nodig want ze waren al succesvol.

Een 4.

Het is heus niet tenenkrommend slecht, maar je bent wel blij wanneer dit afgelopen is, en dat is toch niet iets wat je van Supertramp gewend bent: dat je verlangt naar het einde.

Een 4.

Hm ook niet helemaal wat ik van ze gewend ben en verwacht, daarom een 5.....