*RTH* Bomb the Bass - Beat dis

[22-09-2013]
Tim Simenon (Londen, 21 juni 1967) is een Britse danceproducer, die begin jaren 1990 succes had onder de naam Bomb The Bass




Tim Simenons muzikale carrière begon midden jaren 80 als dj in de Londense Wag Club. Geïnspireerd door nieuwe muziek experimenteerde hij met keyboards en beatboxing. Na een korte cursus muziekproductie kreeg hij de kans om twee dagen lang opnames te maken in een muziekstudio. Samen met Pascal Gabriel, die later een grote naam zou worden in programmering, maakte hij het nummer Beat Dis, de debuutsingle van Bomb the Bass.

Het nummer, dat naar verluidt 500 pond kostte om te maken, bestond uit bij elkaar geknipte en geplakte samples, een opkomende hiphoptrend. Volgens de BBC, die de clip van Beat Dis vertoonde in hun muziekprogramma TOTP2, bevat het nummer 72 verschillende fragmenten, waaronder old-school hiphop en funksamples (van de Jimmy Castor Bunch) en fragmenten uit The Good, the Bad and the Ugly en Thunderbirds.

Om de single uit te kunnen brengen, bleef Simenon werken als vakkenvuller en dj. Uiteindelijk werd de plaat uitgebracht door Rhythm King. De single werd voorzien van een Amerikaans importstempel en kreeg zo het aanzien van een New Yorkse clubhit. Het nummer was een groot succes en kwam rechtstreeks binnen op nummer twee van de Engelse hitparade. De smiley op de hoes heeft grote invloed gehad op de beeldcultuur rond acid house en rave

Na Beat Dis volgden nog drie singles en het snel opgenomen album Into the Dragon. Het album leunde zwaar op het Japanse hiphoplabel Major Force, producer Steinski uit New York en het Engelse collectief Massive Attack/Wild Bunch and the 23 Skidoo / Ronin. Met het produceren van de populaire hitsingle Buffalo Stance van de Zweeds/Afrikaanse artiest Neneh Cherry, vestigde hij z’n reputatie als hitproducer. Het nummer, waarin Simenon met naam en toenaam wordt geëerd (Bomb the Bass, rock this place), wordt een internationale hit (nummer drie Engelse hitlijst, nummer één Amerikaanse dance-hitlijst) en bereikt de eerste plaats in de Nederlandse top 40. Hierna volgden meerdere hits, zoals Manchild en het album Raw Like Sushi. Hoewel Simenon niet het hele album produceerde, volgt het wel dezelfde urban-stijl, vooruitlopend op de Amerikaanse hiphoprevolutie.

Knippen en plakken dat deed André van Duin in de jaren zestig al en daar kon je nog om lachen ook. Dit is drama. 1

Nog nooit heeft iemand mij afdoende kunnen uitleggen waarom de muziekstijl die dance (met allerlei voorvoegsels e.d.) heet nooit eens een leuk muziekje is maar altijd van dat gekunstelde fröbelwerk. Ik snap namelijk wel heel goed dat mensen willen dansen. Dat doe ik zelf ook graag. Maar ik snap niet waarom dansen gepaard moet gaan met luisteren naar lelijke geluiden. Je kan natuurlijk ook (en dit werd van oudsher altijd al gedaan) dansen op mooie muziek.

Het is voor mij dan ook totaal niet verrassend dat in overzichtslijsten als de Top2000 of al die andere aller-tijden-lijstjes zo weinig 'dance' staat. Na de waan van de dag blijkt namelijk dat de stukjes geluid op geen enkele wijze eeuwigheidswaarde hebben. Dit te ranken stukje knip- en plakwerk is daarvan een uitstekende illustratie. Als je hier nuchter naar luistert kun je niets anders dan een 1 geven. Echt helemaal waardeloos, dit.

Wat een ellende!!

Een 1

Dance en muziek met samples kan ik prima hebben, mits leuk uitgevoerd, met een lekkere melodie en/of sound en geen irritante zang/rap. Helaas voldoet deze plaat niet aan deze mitsen en maren. Ik word er niet blij van.
Een 3.

Hmmm, tja. Op hip hop gebied stelt dit nummer niet veel voor. Typisch muzikanten die zich evolueren als producers omdat ze met de mengtafel, samplers en effecten goed overweg kunnen. Techneuten zeg maar, die een nummer oeverloos herhalen om de stukjes aan elkaar te binden.

Het nummer is zelf niet subtiel, het is gewoon klakkeloos een sample ruw overnemen en aan elkaar plakken. Maar dat kon toen niet anders. De samplers in die tijd waren volgens mij een AKAI S900 of S950. Maximaal 7 seconden stereo zonder enige bewerking. Kan ook minder zijn. En daarbij kom ik gelijk tot het minpunt van dit nummer. Het zijn allemaal vocale samples, en dus hoef je niet veel te bewerken. De kracht in die oude samplers van die tijd was juist het filter (resonance/cutoff). Grafmat begrijpt misschien wel wat ik bedoel. Een goed baslijn die door het filter bewerkt wordt zou nog mooier kunnen klinken. Met stemsamples is dat allemaal niet nodig en is het gewoon klakkeloos overnemen en plakken. Wordt gewoon een 4 dit.

Tja dit is inderdaad wel drama, een 4.....

Blijven hangen in de grauwe middelmaat van de 80's elektro...leuke geluidjes, dat wel. Een 5.

Die 7 verbaast me echt heel erg, John. Een dansplaat en dan nog een hele slechte! Knippen en plakken kan ik ook op mijn werk doen. Tjonge, wat zat er een puin tussen de eerste lichting house platen. 1