*RTH* Pogues ft. Kirsty MacColl - Fairytale of New York

[24-12-2012]
Op Kerstavond hoort een Kerst RTH'tje

https://www.youtube.com/watch?v=j9jbdgZidu8

Toen in 1977 de punk in Groot-Brittannië opkwam, schreven vele kranten over dit verschijnsel, en de toon was dan vooral 'herrie' en 'vandalisme'. In de zomer verscheen op elke Britse voorpagina het verhaal van een bezoeker van een punkconcert wiens oor was afgebeten. Deze bezoeker was Shane MacGowan, geboren in Kent, als kind naar Londen gekomen. Enkele jaren na dit incident richtte MacGowan zelf een punkgroep op: de Nipple Erectors, kortweg the Nips. Shanes Ierse achtergrond liet hem echter niet los en uit de resten van de Nips werd in 1984 The Pogues geboren. De oorspronkelijke naam luidde overigens "Pogue Mahone", een verengelsing van de Ierse verwensing 'póg mo thóin' ("lik m'n reet"). Al gauw verscheen hun eerste LP: Red roses for me. Een opmerkelijke mengeling van punk en Ierse folk à la Dubliners. Er was een accordeon en een tin whistle te horen naast instrumenten die gangbaarder zijn in de rockscene. Shane zong allesbehalve zuiver, maar zijn teksten vielen op en ondanks zijn chronische alcoholisme kon hij goed uit de weg met de soms pittige teksten, die hij zelf schreef.

Elvis Costello was erg onder de indruk toen hij dit debuut hoorde en produceerde in 1985 het album Rum, Sodomy and the Lash, waarop het ruwe geluid wat werd bijgeschaafd. Ook Nederland leerde via de VPRO de Pogues rond deze tijd kennen.

Optredens van the Pogues waren altijd een feest, ondanks het steeds erger wordende alcoholisme van MacGowan, die inmiddels ook bekendstond om zijn extreem rottende gebit. Hoe dronken MacGowan ook was, vooral gedurende de eerste jaren kon hij de snelle teksten prima baas. Het kwam echter steeds vaker voor dat concerten op het laatste moment vervielen omdat hij niet in staat was rechtop te staan.

De derde LP, If I Should Fall From Grace With God, wordt door velen als het hoogtepunt beschouwd. Bassiste Cait O'Riordan heeft de groep inmiddels verlaten: ze trouwde met Elvis Costello, het huwelijk duurde tot begin 21e eeuw en in die jaren werkte ze veel samen met haar man. O.a. Terry Woods, een veteraan in de folk-scene, kwam de groep versterken. Op de derde LP staat ook het nummer Fiesta, dat in Nederland een bescheiden hit werd. Hoewel weinig mensen hier de Pogues bij naam kennen, blijkt dit lied zeer bekend te zijn onder alle lagen van de bevolking. De Pogues treden ook op op Pinkpop. Verder verleent de te vroeg overleden zangeres Kirsty MacColl haar medewerking op het scabreuze kerstnummer "Fairytale of New York", dat ook opmerkelijk bekend is geworden.

Het begint met een slechte Tom Waits-imitatie, maar zodra Kirsty en dat orkestje erbij komen wordt het echt Iers en echt leuk. 7

Vaak gezegd, maar toch echt de beste kerstplaat ooit gemaakt.

Hoorde hem vandaag nog voorbij komen als verzoekje bij Serious Request.... Hoewel ik mijlen ver achter loop met RTH'tjes ranken, wil ik toch voor de kerstdagen aan, deze kerstkneiter van jawelste (vind dit toch zeker 1 van de allerbeste kerstplaten ooit gemaakt/al dan niet de allerbeste zelfs) even 'ranken' en dat doe ik met een welverdiende 9! Net wat Sowhat zegt... Vooral op het moment dat Kirsty en dat orkestje erbij komen wordt het echt Iers en echt leuk en gezellig ook bovendien.

Ah, kijk eens aan!

Ik geef bijna nooit een 10, maar deze keer gaat het er echt van komen. Deze plaat heb ik aangevraagd voor Serious Request en staat al jaaaren in mijn persoonlijke top 10 van beste nummers die ooit gemaakt zijn.

Dit jaar ben ik zelf naar Ierland geweest en heeft de plaats nog meer betekenis voor mij gekregen.

In 1 woord: PRACHTIG (en dus een zeldzame 10 van ondergetekende)

Nog even over Kirsty MacColl, die ons jammergenoeg veel te vroeg is ontvallen:

Op 18 december 2000 kwam ze om het leven in Mexico toen ze, op vakantie met haar gezin, tijdens een duik werd geraakt door een motorboot. Hoewel haar familie al jaren in touw is om de Mexicaanse overheid tot een onderzoek te bewegen, is over de toedracht van het ongeluk weinig bekend. Vermoedelijk probeerde Kirsty haar zoontje uit de baan van de naderende motorboot weg te halen toen ze zelf werd geraakt. In 2003 werd Jose Cen Yam, die de bewuste motorboot bestuurde, hiervoor veroordeeld tot een boete van ongeveer 40 euro. De boot was eigendom van de invloedrijke miljonair Guillermo González Nova die zijn connecties gebruikte om het onderzoek te frusteren en zodoende zelf buiten schot te blijven.

MrJohn schreef:Ik heb niet zoveel met typische kerstsongs of muziek die een dergelijke]sfeer tracht op te wekken.

Excuses als ik daarmee menige vredige kerstgedachte verstoor.

Een 4.

Hmm, ik vind dit nou niet echt een nummer dat per se de kerstsfeer heel erg oproept, en er komen volgens mij ook al geen kerstbelletjes in voor.. Maar goed, jouw mening..

Ik geef een 9!

Ik ken een behoorlijk aantal mensen die dit de beste kerstplaat aller tijden vinden. Ik vind het helemaal niets bijzonders. Ook niet slecht, maar gewoon een 6.

Helaas iets te vaak gehoord, maar desalniettemin een 8.

Niet slecht maar ik heb er niet zoveel mee. Veel meer dan een 5 kan ik er niet voor geven.

ja dit klinkt wel heel gezellig en een keer totaal iets anders dan die bekende meuk kerst platen, een dikke 7

Hmmm, een kerstplaat op 4 januari. Ik heb helemaal niks met kerstmuziek, maar deze is ook buiten 25/26 december vrij goed te doen.

Een 7.

Ook ik ben niet van de kerstsongs maar dit vind ik dus geen specifieke kerstsong. Dit is gewoon een lekker nummer met ierse invloeden en de immer lallende Shane erdoor. Ik ga voor een 7.

Dat is toch dat meisje van There's a guy work down the chipshop swear's he's Elvis?
De titel van de plaat is me bijgebleven, het nummer niet. Misschien iets voor RTH versie 2013?
Hij heb ooit wel eens bijgebleven. Tja, in een kroeg wordt er lekkerder gelald. En die onald Duck stem gaat ook nergens over.
Dit nummer is wel OK. Het intro is goed, het Ierse karakter in het nummer stoort me niet en zij heeft een aangename stem.
Ik vind het wel erg te lezen hoe zij aan haar einde is gekomen en vooral hoe de Mexicaanse corruptie toesloeg. Trieste voor alle nabestaanden.
Het nummer wordt een 6 1/2 naar boven afgerond.

Een 6 is toch iets te weinig, een 7 te veel. Ik ben in een goede bui.

Snap alleen niet waarom dit nummer nou uitgerekend zo vaak tot kerstklassieker gebombardeerd wordt, want ik kan zo 10 betere opnoemen.