*RTH* Shock Therapy - Hate is a 4 letter word

Shock Therapy was een band uit Detroit ( Michigan ), die in de vroege jaren 1980 opgericht werd door Gregory John McCormick ("Itchy") en Eric Keith Jackson.
Tot op heden, heeft de band 16 albums uitgebracht en Itchy was tot aan zijn dood het enige permanente lid van de band. Het bekendste album is Hate is just a four letter word. Dit album werd in 1991 uitgebracht op vinyl en bevat in totaal 7 nummers.

Vanwege Itchys gevangenschap in 2000 stopten alle band-activiteiten. Begin juni 2007 werd hij vrijgelaten. De band werd opnieuw geformeerd en plande een nieuwe release. Het album heet The Moon & The Sun , het bevat een aantal live-tracks en covers van verschillende bands als Devo en niet eerder uitgebrachte nummers uit de periode 1993 tot 1996.
Op 11 November 2008 was officieel aangekondigd op de website van Shock Therapy dat Gregorius "Itchy" McCormick op 5 November 2008, was overleden op de leeftijd van 44 jaar. Een week later, werd The Moon & The Sun gepubliceerd.

We ranken het titel nummer van het album uit 1991 Love is a four letter word.

Dank voor deze vondst aanvrager. Had hem nog nooit gehoord. Prachtige donkere, nee duistere muziek. Voor mij zeker een 8.

Gek genoeg is de Engelse Wikipediapagina verwijderd om voor mij duistere redenen.

Ik vond elders nog wel de volgende informatie. (de reden voor zijn gevangenschap was brandstichting)

In March, 2000, Itchy set fire to a pile of trash behind an abandoned, unattached, 2 car garage in Detroit, Michigan, hoping to scare away some drug dealers. The police were called, and he was wrongly accused of arson of a dwelling. A sensible judge did not put him in prison, but placed him on probation. When his probation officer retired, Itchy could not locate his replacement, and failed to report weekly to the new officer. He was then arrested for probation violation, and sentenced 6-20 years for the original crime.

Itchy’s stunts were legendary, and frustrated members often quit. “Itchy would tape acid and coke inside the synthesizers to get it through customs.”

Their tale is littered with nervous breakdowns, rampant alcoholism, coke-induced heart attacks and near-death experiences. “There’s sooooo many of those stories,” says Cliff Hill, Shock Therapy’s drummer from 1990 to 1995.

One late-’80s episode in Germany saw a spun-out Itchy nearly cash it in. The singer was balanced atop the steep roof of a youth hostel dressed only in his underwear. He was screaming bloody murder. Then he slipped from his perch and headed for the concrete five stories below. But by some fluke, he managed to catch the building’s exterior eave gutter just as he started to freefall. He hung on with one hand, still screaming with legs kicking and free arm waving. Band members formed a human chain down from an open window, one grabbed Hill by the ankles and he was yanked up to safety.

Nooit van gehoord, en ik vind het wel aardig. Beetje geheimzinnige muziek, ik zie wel een overeenkomst met the Cure.

Een 7.

Saai: 3

Een 9 van mij. Ik explodeerde zowat vannacht toen ik deze op de dansvloer hoorde. Omdat ik voor de vrijdag nog geen tijd had gehad om de RTH te plaatsen bedacht ik toen ik thuis kwam van dit nummer heb ik vannacht zo genoten ik gooi hem in de RTH.

Dutch bedankt voor de aanvullende info. In mijn benevelde toestand kwam ik gisteren niet verder dan de duitstalige wikipedia die ik geprobeerd heb om te husselen naar normaal nederlands na de vertaling van Wiki.

Het is een nummer wat begin jaren 90 in de gothic scene waarin ik toen meer dan actief was erg vaak gedraaid werd. Het rustige begin met die piano en daarna die schreeuw en dat staccato van de drums. Heerlijke uit je plaat plaat althans voor mij. Verbaasd mij niets dat Frodo ze met de cure linkt. Het is alleen net even een slagje duisterder desperater en harder.

Mooie ontdekking dit. De overeenkomsten met The Cure hoorde ik vooral terug in het tweede gedeelte. En tsja, iets wat op The Cure lijkt kán gewoonweg niet slecht zijn.

Een 8.

MrJohn schreef:Scherend langs de rafelige randen van de dark side.

Hoe komt ie erop he, cool words Mr John

Mag dees in het VV quote boekje?

Geen slechte plaat, maar voor iemand met zo'n zonnig karakter als de PPProfessor veel te depri. Maar ja, ik ben dan ook niet zoals Vleertje een gothic meisje geweest in de jaren 90. Ik strand op een 5.

na een duistere piano intro, wordt met een beangstigende schreeuw het nummer -haast- overgenomen door een dreigende & krachtig drum, die vervolgens het hele nummer dominant aanwezig blijft...en wanneer de stem zn intrede doet, wordt duidelijk waarom die drum zo dreigend is; het gezongen vertelde verhaal geeft die duiding...

mooi is ook dat het nummer vanaf 4:30 geminimaliseerd wordt op een manier dat (in eerste instantie) alleen de drum overblijft (& vervolgens weer -opnieuw- opgebouwd wordt, zij het dat er vanaf dan alleen maar keer op keer "hate is just a four letter word" gezongen wordt, waarmee de boodschap keer op keer uitgeroepen wordt; ons doet herinneren waar t allemaal tenslotte om draait in die boodschap)...terwijl eigenlijk het nummer evengoed afgelopen had kunnen zijn op dat moment...dit geeft dan ook het gehele nummer die extra meerwaarde mee...

& ook het einde is geweldig...een eenzame stem die overblijft...nog even mogen we ook genieten van die 2e stem die in het gehele nummer constant op de achtergrond ook al hoorbaar was...

dit doet mij een 8 geven

Kende dit ook niet, zo ontdek je nog eens wat, een 7

fon1960 schreef:na een duistere piano intro, wordt met een beangstigende schreeuw het nummer -haast- overgenomen door een dreigende & krachtig drum, die vervolgens het hele nummer dominant aanwezig blijft...en wanneer de stem zn intrede doet, wordt duidelijk waarom die drum zo dreigend is; het gezongen vertelde verhaal geeft die duiding...

mooi is ook dat het nummer vanaf 4:30 geminimaliseerd wordt op een manier dat (in eerste instantie) alleen de drum overblijft (& vervolgens weer -opnieuw- opgebouwd wordt, zij het dat er vanaf dan alleen maar keer op keer "hate is just a four letter word" gezongen wordt, waarmee de boodschap keer op keer uitgeroepen wordt; ons doet herinneren waar t allemaal tenslotte om draait in die boodschap)...terwijl eigenlijk het nummer evengoed afgelopen had kunnen zijn op dat moment...dit geeft dan ook het gehele nummer die extra meerwaarde mee...

& ook het einde is geweldig...een eenzame stem die overblijft...nog even mogen we ook genieten van die 2e stem die in het gehele nummer constant op de achtergrond ook al hoorbaar was...

dit doet mij een 8 geven

Wat kunnen sommige forumleden toch goed hun gevoelens/mening uiteenzetten bij het horen van een RTH plaat! Fon is daar ook een goed voorbeeld van (mijn complimenten )! Zelf heb ik daar altijd wat meer moeite mee, mijn gevoelens/mening bij/over een plaat neer te typen in een reactie... Daarom schaar ik mij achter de mooie woorden van Fon, want ook ik vind dit een mooie ontdekking! Desondanks vind ik de stem bij vlagen iets te schreeuwerig en daarom geef ik 1 puntje lager, een 7. De melodielijn, de fijne piano introo en het duistere en donkere in deze plaat weten mij zeer zeker wel te bekoren! Enige vergelijking met The Cure hoor ik er ook wel in.

Wat een lekker nummer.

Een 8