*RTH* Mink Deville - Each word's a beat of my heart

[25-05-2012]
Weer een greep uit de historie van Pinkpop. Zit net op Cultura te kijken naar Pinkpop'82 en zie daar zowaar Mink Deville voorbij komen. Daarom dit bijna vergeten hitje van Willy & co.

audio

https://www.youtube.com/watch?v=xLevI6gCJqw

Willy DeVille, pseudoniem van William Borsey (Stamford (Connecticut), 25 augustus 1950 – New York, 6 augustus 2009), was een Amerikaans zanger en liedjesschrijver. Hij maakte aanvankelijk naam als zanger en voorman van de band Mink DeVille en scoorde met deze band in 1978 de internationale hit Spanish Stroll.

video

https://www.youtube.com/watch?v=XNbE6ZUDsYg

Als tiener speelde Willy in een band, Billy and the Kids genaamd. Hij verhuisde naar Londen waar hij een band wilde beginnen, maar slaagde er niet in muzikanten met eenzelfde visie te vinden. Uiteindelijk belandde hij in San Francisco, waar hij een band oprichtte samen met Ruben Siguenza en drummer Tom "Manfred" Allen. De band trad op onder de namen Billy DeSade & the Marquis en de Lazy Eights voordat ze de naam Mink DeVille aannamen. De band verhuisde naar New York, waar ze een rol speelde als een van de pioniers van de punk. Ze was een van de oorspronkelijke huisbands van CBGB, de New Yorkse nachtclub die een grote rol heeft gespeeld in het ontstaan van punkmuziek, midden jaren 70.

Composities van DeVille zijn vaak gevuld met romantische overtuiging en hunkering. Latin, bluesriffs en invloeden van country zijn te herkennen. Spanish Stroll was een internationale hit in 1978. Storybook Love (genomineerd voor een Academy Award in 1987) is gebruikt in de film The Princess Bride. DeVilles Just to Walk that Little Girl Home (geschreven met Doc Pomus) in de film The Pope of Greenwich Village en It's So Easy in de film Cruising.

Storybook love staat op het door Mark Knofpler (Dire Straits) geproduceerde album "Miracle" (Polydor). Eigenlijk zijn allereerste solo album nadat de band Mink DeVille failliet is verklaard.

DeVille was van 1980-2000 verslaafd aan heroine, wat zijn carrière beïnvloed heeft. Onder muzikanten en liedjesschrijvers was hij zeer gerespecteerd.

Hij was drie maal getrouwd, eerst met Susan 'Toots' Berle. Met haar had hij een zoon, Sean. Zijn tweede vrouw was Lisa Leggett (welke in 2001 zelfmoord pleegde) en zijn derde vrouw was Nina Lagerwall. Op 15 juni 2009 maakte zij bekend dat DeVille alvleesklierkanker had. Op 6 augustus 2009 overleed DeVille aan de gevolgen van deze ziekte in een ziekenhuis in New York City


live

https://www.youtube.com/watch?v=FpUwp3BlROg

Een hitje dat ik idd niet ken... Veel vind ik er ook niet aan,dus heel erg vind ik dat ook niet... Ik moet wel zeggen dat ik de 'live' registratie van dit nummer vele malen beter vind klinken dan het 'audio' en 'video' filmpje! Vooral de stem van Mink klinkt hierin vele malen beter! Afgaand op het filmpje van een live optreden van deze Willie DeVille geef ik wel een voldoende! Een 6.

Mooi liedje: 6

Ik mag zijn stem niet erg, het klinkt alsof hij tijdens het zingen nog een kast de trap aan op het duwen is. Een vier

Kken het niet en vind het ook niet echt wat aan, een mager 5-je.....

Kleurloos drama, geen zak aan. Een 2

19mirjam63 schreef:Kken het niet en vind het ook niet echt wat aan, een mager 5-je.....

Eens!

Ja, leuk: Willy DeVille uit zijn Mink DeVille tijd. Ik heb nog nooit iemand zoveel sigaretten zien roken tijdens een optreden als hij. Naast dat hij letterlijk de ene sigaret met de andere aanstak, nam hij tussen elke regel een trekkie. Ik neem aan dat dit zo zijn invloed heeft gehad op zijn stembanden.

Over zijn muziek ben ik tweeslachtig. De r&r is oké, een beetje gelijkend op de Bruce Springsteen van vóór zijn doorbraak. Maar daar staat dan dat drama-sentimentele tegenover, wat je in dit plaatje ook goed hoort: over the top. Echt slecht is het niet, daarom een 6.

Wil je weten waar ik wel een 10 voor over heb (voor de ongedurigen onder ons, de song begint op 1.36)==>

Laat ik beginnen met zeggen dat het ontzettend jammer is dat we dit nummer ranken van Mink DeVille/Willy DeVille. Hij kan namelijk zeker heel veel beter. Dit is geen afzet of wegloop nummer maar het is zeker ook geen nummer om zelf op te zetten.

Eigenlijk vind ik dit een hele krappe voldoende (5,5 ofzo) maar wegens sympathiebonuspunten voor de man die ik als aardigste artiest ooit ontmoet moet betitelen kan ik eigenlijk niet anders dan een 7 geven. Een man zonder poeha en sterallures die zich bijna verontschuldigend backstage beweegt en medewerkers van een popzaal steevast met zijn goudblinkenden tanden glimlach verblind.

Muziek doet me een beetje denken aan The Police. Daarmee zit het dus wel OK. De zang vind ik echter niets. En zo kom ik uit op een 5.