*RTH* Tony Joe White - Rainy Night In Georgia

Tony Joe White (Oak Grove, Louisiana, 23 juli 1943) is een Amerikaanse zanger, liedjesschrijver en gitarist die het bekendst is van zijn hit Polk Salad Annie, Rainy Night in Georgia. Hij wordt gewaardeerd om zijn specifieke donkere, lage stem.
Tony Joe White was de jongste van zeven kinderen en leefde op een katoenplantage in Oak Grove, Louisiana tijdens zijn kinderjaren. Zijn zijn eerste optredens waren tijdens schoolfeesten en nadat hij klaar was met de High school speelde hij in nachtclubs in Texas en Louisiana. In 1968 verhuisde hij naar Nashville.
Het eerste album van White, Black And White, werd opgenomen met David Briggs, Norbert Putnam en Jerry Carrigan, op dat album staat het wereldbekende nummer Polk Salad Annie en de cover Wichita Lineman van Jimmy Webb. Soul Francisco wordt een hit in Frankrijk. Eind september 1973 werd White gevraagd door producent Huey P. Meaux om mee te werken aan de Memphis sessies (die drie dagen duurde) en zo kwam het bekende album Southern Roots van Jerry Lee Lewis tot stand. Carl Perkins, Mark Lindsay (van Paul Revere and the Raiders, Wayne Jackson en de Memphis Horns deden tijdens de sessies mee, ook speelden Booker T. & the M.G.'s na drie jaar weer samen.
In de jaren 70 en 80 toerde White samen met Creedence Clearwater Revival en James Taylor. In Europa werd White bekend door zijn livedebuut op het Isle of Wight Festival in Engeland waar ook Jimi Hendrix aanwezig was. Nadat White in 1991 de cd Closer to the Truth had gemaakt, toerde hij samen met Eric Clapton en Joe Cocker. In 1993 maakte hij het album Path Of A Decent Groove en in 1995 Lake Placid Blues. De laatstgenoemde cd kreeg twee nominaties voor "Best R & B Album" tijdens de Nashville Music Awards.
In 1999 ging White terug naar zijn roots en maakte in Louisiana One Hot July. De cd werd wederom goed verkocht. Hij ging weer op tournee door Australië en Europa. In 2008 speelde White tijdens de Europese tournee op 65-jarige leeftijd een concert in Paradiso in Amsterdam en werkte hij tevens mee aan een cd van Susan Tedeschi. De bandleden waar hij in 2008 mee toerde waren Jeff Hale op drums en Ryson Rogers op keyboard, zelf zong hij, speelde gitaar en mondharmonica.


https://youtu.be/D2uZh4ezBtM

Ik heb het beter gehoord. Zowel het nummer als de zanger. Maar ja, wie kan die goorgeile oorgasmische stem van Tony Joe nou niet waarderen?

Mooi gezongen, maar het doet me niet zoveel. 5

Edit: Was cijfer vergeten

Ik heb direct na Tony Joe's vertolking geluisterd naar de zo bejubelde versie van Brook Benton. Die háált het niet bij het origineel. Ik mis ook het gitaartje. Nadat ik het voortijdig had afgezet heb ik nog even de versie van Rod Stewart geluisterd, iemand die ik graag mag horen, maar ook hier sprong de vonk niet over. Ik was eigenlijk van plan een 8 te geven, maar na het horen van genoemde andere versies verhoog ik het tot 9.

Zoals Sowhat zegt, mooi gezongen en klinkt allemaal prima. Het doet mij ook helemaal niks. Ik ben geen fan van dit soort muziek. Derhalve een 6, want je kan het nummer niet op veel fouten betrappen.

Ik trek deze muziek niet altijd, maar zo in de 'chill-modus' vanuit mn bedje vind ik het nummer prima klinken...! Ook een fijn nummertje voor een 'lazy sunday afternoon' De zware donkere stem luistert 'lekker weg!' Het gitaartje waar Dutch in zijn commentaar naar refereert klinkt idd ook heel fijn! Een 7 van mij!

Hm gaat wel, niet veel bijzonders, een 5.....

Ondanks dat dit normaal niet mijn soort muziek is, luistert dit toch wel lekker weg.

Een 8

Klasse een 9

Dit is mijn ding absoluut niet maar ik hoor wel de klasse die het bezit derhalve een 6

Sluit me aan bij Journey; een 10.

Fijn laidbackmuziekje, een 7.

Ik vind dit echt PRACHTIG. Helemaal mijn ding. 9.

Ik hield mijn hart al vast. Ik ken de natuurlijk de versie van Randy Crawford en kan dat lelijke gegil van haar, wat waarschijnlijk voor zingen moet doorgaan, volstrekt niet verdragen. Gelukkig is dit beter. Lekker laidback inderdaad, maar aan de andere kant ook niet bijzonder. Er wordt geen enkele snaar bij mij geraakt, zodat het een muzikaal behangetje blijft.

Een 5.