*RTH* Moby - Go

Richard Melville Hall (Harlem, New York City, 11 september 1965) is een Amerikaanse popmuzikant, bekend onder zijn artiestennaam Moby. Sommige van zijn albums gaan vergezeld van essays over politiek, religie en vegetarisme. De auteur van Moby-Dick, Herman Melville, is de oud-oudoom van Moby, en dit verklaart zijn artiestennaam.
In de eerste helft van de jaren negentig maakte Moby naam met trance en housemuziek. Hij scoorde dan ook zijn eerste hit Go. Dit nummer was gebaseerd op het nummer "Laura Palmer's Theme" van Twin Peaks. Moby's eerste succesvolle album was "Everything is Wrong", met de hits "Feelin' so Real" en "Everytime you touch me".
Het in 1996 verschenen album Animal Rights liet echter een hele andere kant van Moby horen: punk en metal. Moby had vroeger in punkbandjes gespeeld (waaronder enige tijd in Flipper), dus zijn wortels lagen nog wel in de punkrock.
Vervolgens kwam Moby met zijn derde stijlwisseling. Het album I Like To Score bevatte weer elektronische muziek; in dit geval vooral scores van films en series. Zijn bewerking van het James Bond Theme werd een hit.
Deze lijn trok hij door op zijn echte grote doorbraak: Play. Het album bevatte rustige elektronische popdeuntjes met veel lounge-, triphop- en ambient-invloeden. Van dit album kwamen veel hits, waaronder Bodyrock, Porcelain en Why does my heart feel so bad?. De tekenfilm-clip voor het laatste nummer maakte Moby overigens zelf. Op zijn album 18 ging hij verder waar Play ophield. Het album "18" is wel veel rustiger. Het album Hotel is wat meer divers, maar de boventoon is toch wel hetzelfde als Play en 18. Het bevat rustige nummers zoals op "18", maar ook poprock nummers.
Op zijn album Last Night uit 2008 grijpt Moby terug naar discomuziek van de jaren '80.
In 2008 werken hij en andere bekende artiesten uit de VS, het Verenigd Koninkrijk, Canada en Zuid-Afrika aan het album Songs for Tibet, een steunbetuiging aan Tibet en dalai lama Tenzin Gyatso. Songs for Tibet verschijnt tegelijkertijd met de Olympische Zomerspelen 2008 in de Volksrepubliek China waarvan de opening op 8 augustus plaatsvindt: het album wordt namelijk op 5 augustus uitgebracht via iTunes en vanaf 12 augustus via muziekwinkels overal ter wereld. Sinds de Invasie van Tibet in 1950-1951 bezet China het land met - volgens critici - een wijdverbreide politieke, religieuze en culturele onderdrukking tot gevolg.
In 2009 kwam hij met het album Wait For Me. In 2011 kwam hij uit met het album Destroyed Daarin verwijst hij naar de lange slapeloze nachten die hij in steden doorbrengt en probeert deze eenzame sfeer in het album door te laten klinken (Moby lijdt aan slapeloosheid tijdens zijn tours).

Af en toe zijn dit soort platen wel leuk om naar te luisteren als ik in de stemming ben, een kleine 7

De mooiste van Moby kan niet anders dan een 10 geven.

Ik ben een grote fan van Twin Peaks, maar om nu gewoon de tune te jatten en er een ritmebox op aan te sluiten vind ik wel erg makkelijk.

Een 1.

Dit is duidelijk niet mijn ding.

Een 4

Keano schreef:Dit is duidelijk niet mijn ding.

Een 3

Hey.... Deze heb ik niet eens in mijn lijst gezet voor de V500.... !Best jammer denk ik nu achteraf... Porcelain van Moby stond er bijv. wel in.... Maar dit is natuurlijk ook een kneiter van een Moby hit.... Porcelain scoort net een puntje hoger, maar deze dance-klassieker kan niet lager scoren dan ook gewoon een dikke vette 8.

sokratikos schreef:Degenen die een onvoldoende geven voor dè of tenminste 1 van de grootste en beste dansnummers van de 90ies moeten wel helemaal niets hebben met dansmuziek überhaupt. Deze beste van Moby krijgt, al is het alleen al om die belachelijk lage punten ietwat te compenseren, een 10

Sokra, ik mag je graag, maar wat een vooringenomen conclusie zeg. Ik vind dit gewoon kut vanwege het gebrek aan creativiteit en de eentonigheid, terwijl ik genoeg dancenummers aardig vind.

In mijn bescheiden optiek is zin 1 een stelling en een stelling bevat altijd een conclusie.
De zin zegt bijvoorbeeld dat ik niet van dansmuziek houd, terwijl ik uit mijn plaat ga bij 2Unlimited.

Ik voldoe wel aan Sokra's stelling! Ik geef een onvoldoende en hou inderdaad totaal niet van dancemuziek.
Maar waar ik helemaal een hekel aan heb, dat zijn ritmeboxen.

Een 1

Frodo schreef:Ik ben een grote fan van Twin Peaks, maar om nu gewoon de tune te jatten en er een ritmebox op aan te sluiten vind ik wel erg makkelijk.

Een 1.

Oef. Wat een belediging voor deze multi-instrumentalist, de grootste van zijn tijd misschien wel.

Dit is een floorfiller van de eerste orde, een slaapverwekkende filmtrack wordt hier op magnifieke wijze tot leven gewekt.

Dikke 9.

Moby heeft me eigenlijk nooit kunnen raken. Maar dit nummer vind ik wel heel erg vervelend. Ik vind het gewoon een zielloos gedoe. Ik hou wel van dance-nummers. Daar ligt het in ieder geval niet aan.

Een 2

Die unheimische sfeer, dat pianootje wat helemaal los gaat... Oeffffff Wat een P L A A T... 10

Dit soort muziek maakt me enorm depressief. Sommige nummers van hem trek ik iets beter, maar met een 3 ben ik heel fideel voor Moby.

Ik vindt deze tak van muziek opzich erg leuk, maar deze doet me op een of andere manier niet zoveel: 6

Timmus schreef:Oef. Wat een belediging voor deze multi-instrumentalist, de grootste van zijn tijd misschien wel.

Dat zie ik heel anders. Ik vind het een belediging van de uitvoerende artiest dat hij niets anders doet dan een beat onder een bestaande melodie plaaten. Indien dit soort broddelwerk tot het grootste van zijn tijd hoort, dan stelt die tijd kennelijk ook helemaal niets voor. Dit liedje is geen haar beter dan die smurfenhits van Irene Moors.

Timmus schreef:Dit is een floorfiller van de eerste orde, een slaapverwekkende filmtrack wordt hier op magnifieke wijze tot leven gewekt.
Dikke 9.

Bij de feesten waar ik kom wordt de platendraaier gelynchd en vervolgens met pek en veren de stad uitgedragen indien hij het publiek met dit soort rommel denkt te moeten beledigen. En reken maar dat de dansvloer steeds gevuld is!

De filmtrack van Badalamonti is uiteraard niet om op te dansen, maar om een bepaalde geheimzinnige sfeer te kweken; iets dat hem uitstekend is gelukt.

Ik ben benieuwd wat voor feesten dat mogen zijn. Gelukkig zijn er, leert de ervaring, ook mensen die de DJ in zijn waarde laten en hem dankbaar zijn voor een knaller als deze en bovendien inzien dat Moby heel wat meer doet dan "een beat onder een bestaand nummer zetten". En zelfs al wás dat zo, dan heeft hij er nog een uiterst dansbaar nummer van gemaakt. Niks veren en pek, gáááááán!!!

Denken jullie echt dat dansen alleen op monotone doffe dreunen kan? Verbreed je horizon: dansen kan op allerlei muziekstijlen. Dus laat je niet wijsmaken dat wanneer je wil dansen, je aangewezen bent op een voorgeschreven doelgroep-muziekstijl.