*RTH* Moby - Extreme Ways

**sokratikos** 29.09.23 17:11

[11-09-2023]

Moby, artiestennaam van Richard Melville Hall (New York, 11 september 1965), is een Amerikaanse popmuzikant. Hij behaalde internationale successen met nummers als Go (1991), Feeling so real (1994), Why does my heart feel so bad? (1999), Natural blues (2000), Porcelain (2000), We are all made of stars (2002) en Disco lies (2008). Zijn albums Play (1999) en 18 (2002) verkochten wereldwijd miljoenen exemplaren. Sommige van zijn albums zijn vergezeld van essays over politiek, religie en veganisme. De artiestennaam Moby ontleende hij aan het boek Moby-Dick, geschreven door zijn oud-oudoom Herman Melville.

Naast zijn werk onder de artiestennaam Moby bracht Hall ook twee albums en een aantal singles uit onder de naam Voodoo Child. Verder remixt Moby regelmatig nummers van andere artiesten, onder wie Michael Jackson, Metallica, David Bowie, Wolfpack, Daft Punk, Pet Shop Boys, Prince en The Smashing Pumpkins.

Moby werd geboren in de wijk Harlem in het New Yorkse stadsdeel Manhattan, als enig kind. Zijn ouders hadden veel ruzie en zijn vader kwam om bij een auto-ongeluk toen Moby twee jaar oud was. Met zijn moeder verhuisde hij naar Connecticut waar hij opgroeide. Op zijn negende begon hij al gitaar te spelen, later speelde hij in punkrockbands. Tijdens zijn tienerjaren speelde hij bij de hardcore punkband Vatican Commandos. Eind jaren 80 verhuisde hij terug naar New York en werkte daar als dj, producer en remixer.

In de eerste helft van de jaren negentig maakte Moby naam met trance en housemuziek. Hij scoorde in 1991 zijn eerste hit met Go. Dit nummer was gebaseerd op het nummer Laura Palmer's theme van Twin Peaks: Fire Walk With Me. Zijn debuutalbum Moby verscheen in 1992. Zijn eerste commercieel succesvolle album was echter Everything is wrong uit 1995, met daarop de hits Feelin' so real en Everytime you touch me.

In 1996 verscheen het album Animal rights, dat een heel andere kant van Moby liet horen: punk en metal. Het in 1997 verschenen album I like to score bevatte echter weer elektronische muziek; het is een compilatie van door Moby gemaakte filmmuziek voor langspeelfilms en series. Zijn bewerking van de James Bond Theme werd een hit.

In 1999 brak Moby internationaal pas echt door met zijn album Play. Dit album bevat rustige elektronische popdeuntjes met veel lounge-, triphop- en ambient-invloeden. Van dit album verschenen acht singles, waaronder hits als Bodyrock, Porcelain en Why does my heart feel so bad?. De tekenfilm-clip voor het laatste nummer maakte Moby zelf. Play bereikte de nummer 1-positie in onder meer Frankrijk, Australië en het Verenigd Koninkrijk en werd tevens in veel landen onderscheiden met platina. In de Nederlandse Album Top 100 stond het album bijna twee jaar genoteerd.

Het volgende album, 18 uit 2002, gaat verder waar Play ophield. Ook dit album werd een groot succes en bereikte in vele landen de eerste plaats. De single We are all made of stars werd een bescheiden hit. In 2005 verscheen Moby's zevende studioalbum Hotel. Dat album is wat meer divers; het bevat rustige nummers zoals op 18, maar ook poprock-nummers. In 2006 verscheen het verzamelalbum Go - The very best of Moby, dat (net als 18 en Hotel) de eerste plaats bereikte van de Vlaamse albumlijst.

Op zijn album Last night uit 2008 grijpt Moby terug naar discomuziek van de jaren 80. In hetzelfde jaar werkte hij samen met andere bekende artiesten uit de VS, het Verenigd Koninkrijk, Canada en Zuid-Afrika aan het album Songs for Tibet, een steunbetuiging aan Tibet en dalai lama Tenzin Gyatso. Songs for Tibet verscheen tegelijkertijd met de Olympische Zomerspelen 2008 in de Volksrepubliek China. Sinds de Invasie van Tibet in 1950-1951 bezet China het land met - volgens critici - een wijdverbreide politieke, religieuze en culturele onderdrukking tot gevolg.

In 2009 bracht Moby het album Wait for me uit. Het rustige, downtempo album wordt vergezeld van een bonus-cd met ambient-nummers. Zijn volgende album, Destroyed, kwam uit in 2011. Op dit album verwijst Moby naar de lange slapeloze nachten die hij in steden doorbrengt (Moby lijdt tijdens zijn tournees aan slapeloosheid). Hij probeerde deze eenzame sfeer in het album door te laten klinken. Het vijftiende studioalbum van Moby verscheen in maart 2018: Everything was beautiful, and nothing hurt.

Het album All Visible Objects kwam uit in maart 2020. De opbrengst hiervan ging naar goede doelen.

In 2021 werd de biografische documentaire Moby Doc uitgebracht.[3] Zijn album Reprise kwam op hetzelfde moment uit eind mei 2021. Hiervoor werden een aantal van zijn bekende nummers in een klassieke uitvoering opgenomen met het Budapest Art Orchestra.[4] Op 12 mei 2023 verscheen Resound NYC een album met herwerkte versies van oudere nummers met gastvocalisten.

Eerder rankten we van Moby al "Go" (2011) van zijn debuutalbum Moby (1992) en "Why Does My Heart Feel So Bad?" (2009), "Everloving" (2012) en "Porcelain" (2015), alle 3 van zijn vijfde album Play (1999). Ditmaal ranken we een nummer van zijn zesde album 18 (2002), dat minstens zo goed is als Play.

**Timmus** 01.10.23 20:48

De "reprise version" is nog een tikkie beter, die zou een 9 krijgen, maar dit is ook een dikke 8 - van het fijne album 18, waarmee Moby bewees twee topplaten achter elkaar te kunnen uitbrengen.