*RTH* Moby - Everloving

[06-10-2012]
Ik heb deze opgepikt uit het topic 'Tips voor de V500'

Richard Melville Hall (Harlem, New York City, 11 september 1965) is een Amerikaanse popmuzikant, bekend onder zijn artiestennaam Moby. Sommige van zijn albums gaan vergezeld van essays over politiek, religie en vegetarisme. De auteur van Moby-Dick, Herman Melville, is de oud-oudoom van Moby, en dit verklaart zijn artiestennaam.


https://www.youtube.com/watch?v=KsK7SkG9vnU&feature=related

In de eerste helft van de jaren negentig maakte Moby naam met trance en housemuziek. Hij scoorde dan ook zijn eerste hit Go. Dit nummer was gebaseerd op het nummer "Laura Palmer's Theme" van Twin Peaks. Moby's eerste succesvolle album was "Everything is Wrong", met de hits "Feelin' so Real" en "Everytime you touch me".

Het in 1996 verschenen album Animal Rights liet echter een hele andere kant van Moby horen: punk en metal. Moby had vroeger in punkbandjes gespeeld (waaronder enige tijd in Flipper), dus zijn wortels lagen nog wel in de punkrock.

Vervolgens kwam Moby met zijn derde stijlwisseling. Het album I Like To Score bevatte weer elektronische muziek; in dit geval vooral scores van films en series. Zijn bewerking van het James Bond Theme werd een hit.

Deze lijn trok hij door op zijn echte grote doorbraak: Play. Het album bevatte rustige elektronische popdeuntjes met veel lounge-, triphop- en ambient-invloeden. Van dit album kwamen veel hits, waaronder Bodyrock, Porcelain en Why does my heart feel so bad?. De tekenfilm-clip voor het laatste nummer maakte Moby overigens zelf. Op zijn album 18 ging hij verder waar Play ophield. Het album "18" is wel veel rustiger. Het album Hotel is wat meer divers, maar de boventoon is toch wel hetzelfde als Play en 18. Het bevat rustige nummers zoals op "18", maar ook poprock nummers.

Op zijn album Last Night uit 2008 grijpt Moby terug naar discomuziek van de jaren '80.

In 2008 werken hij en andere bekende artiesten uit de VS, het Verenigd Koninkrijk, Canada en Zuid-Afrika aan het album Songs for Tibet, een steunbetuiging aan Tibet en dalai lama Tenzin Gyatso. Songs for Tibet verschijnt tegelijkertijd met de Olympische Zomerspelen 2008 in de Volksrepubliek China waarvan de opening op 8 augustus plaatsvindt: het album wordt namelijk op 5 augustus uitgebracht via iTunes en vanaf 12 augustus via muziekwinkels overal ter wereld. Sinds de Invasie van Tibet in 1950-1951 bezet China het land met - volgens critici - een wijdverbreide politieke, religieuze en culturele onderdrukking tot gevolg.

In 2009 kwam hij met het album Wait For Me. In 2011 kwam hij uit met het album Destroyed Daarin verwijst hij naar de lange slapeloze nachten die hij in steden doorbrengt en probeert deze eenzame sfeer in het album door te laten klinken (Moby lijdt aan slapeloosheid tijdens zijn tours).

Zal dit niet zo gauw opzetten maar klinkt best wel goed, een dikke 7....

Bij hoge uitzondering geef ik een 10. Moby is één van mijn favoriete artiesten en dit vind ik zo'n ontzettend mooi nummer al vanaf de eerste keer dat ik 'm hoorde tot nu. Prachtig, geen woorden voor.

Het was afgelopen en toen dacht ik: ja, mooi intro, wanneer komt het liedje?
Maar helaas was dit alles.

Uitermate teleurstellend natuurlijk, alsof je na een spannende beginscene van een film opeens 'The End' in beeld krijgt.

Een 3.

Dank voor je post, Frodo, want op deze manier hoef ik het niet helemaal uit te zitten. Na 1 minuut van het zelfde saaiheid troef heb ik wat gescrolld en het viel me alleen maar op dat ie steeds harder ging spelen. Circulairemuziek heb ik op zich niks tegen maar wel als dat wat steeds herhaald wordt mij niet bevalt. Een 2.

Op een of andere manier wordt ik altijd erg opstandig van die Moby. Hij komt wat mij betreft wat te streberig, te goedig en te bijdehand over. Vraag me aub niet waarom maar soms heb je wel een zo'n gevoel met een artiest. Deze plaat heeft die eigenschappen niet, maar heeft weer last van 4 letters: S A A I. Er gebeurt helemaal niks in dit nummer en ik weet zeker dat dit relaxerend bedoeld is, maar ik wordt hier vreselijk nerveus van. 2

In een woord: saai.

Een 4

Tja, volg een beetje wat hier gezegd is. Het voelt verwachtingsvol, maar het blijft erg lauw. Ik krijg er geen jeweetwel van. Een 6 en daar mag Moby zijn handen mee dichtknijpen.

Over lo-fi gesproken. Moby nam dit op cassette op, en het nummer werd nooit afgemixt of wat dan ook. Hiermee is het toch het meest natuurlijke electronicanummer; een klassieker onder de echte kenners.

Dit nummer is voor lange autotochten door Oost-Groningen, met de lange landerijen overal om je heen, en dan dit nummer op vol volume en tien keer op repeat.

Een absolute 10. Saaiheid wordt vaak genoemd hier, maar dat is wel het laatste wat bij me opkomt bij dit juweeltje.

1 van de allermooiste nummers van Moby... Porcelain staat toch echt op 1 bij mij, gevolgd door 'Go' en 'Why Does My Heat Feel So Bad?', maar 'Everloving' komt daar vlak achteraan... Dit nummer is er een mooi bewijs van, dat er niet altijd 'vocalen' (buiten het geneurie om) in een nummer hoeven te zitten.... De muziek zelf doet het hem al en is de kracht achter dit nummer.. Hoor bijv. de prachtige klanken van de akoestische gitaar aan het eind... Daar kan ik alleen maar in alle 'stilte' van genieten... Bovendien kan ik me als 'Groningse' natuurlijk alleen maar aansluiten bij de mooie woorden van Timmus, want zo 'voel' en 'beleef' ik dit nummer ook: 'Dit nummer is voor lange autotochten door Oost-Groningen, met de lange landerijen overal om je heen, en dan dit nummer op vol volume en tien keer op repeat' Ik vind het net geen 10 (die bewaar ik echt voor 'Porcelain'), maar zeker wel een hele dikke vette 9.

Fijn dat ik toch nog een paar medestanders heb voor mijn #42 van de V500 lijst