*RTH* Buffalo Springfield - Mr. Soul

Buffalo Springfield was een invloedrijke popgroep in de jaren zestig. Tussen 1966 en 1968 hebben ze drie albums opgenomen.
De groep is (vooral achteraf) bekend geworden door de nummers For What it’s Worth en Expecting to Fly. Deze hebben echter nooit in de Nederlandse Top 40 gestaan.
In Nederland was de groep tamelijk onbekend maar Buffalo Springfield is van grote betekenis geweest voor de Amerikaanse popmuziek aan het eind van de jaren zestig.
De groep ontstond begin 1966 en bestond uit Neil Young (gitaar) en Stephen Stills (gitaar) met daarbij Richie Furay (gitaar), Bruce Palmer (bas) en drummer Dewey Martin. De naam komt van de stoomwals (Buffalo-Springfield Roller Company) die voor het huis van producer Barry Friedman staat (waar Stills en Furay verbleven). Op 11 april 1966 debuteert de groep met een optreden in The Troubadour in Hollywood.
Aanvankelijk schreven Young en Stills de nummers en For What it’s Worth werd al gauw een succes. Het management van de groep beschouwde Buffalo Springfield echter als een soort Monkees. Dit had zijn weerslag op hun eerste album dat daardoor dan ook weinig succes had.
Tijdens de opname van de tweede elpee die de werktitel Stampede had maar uiteindelijk Buffalo Springfield again werd genoemd, werd het management naar huis gestuurd. Bruce Palmer was inmiddels in de gevangenis beland vanwege bezit van marihuana. Zijn plaats werd ingenomen door Jim Fielder, die op zijn beurt al weer snel naar Blood Sweat and Tears vertrok.
Op het Monterey Pop Festival verscheen de groep zonder Neil Young, in zijn plaats speelde vervanger-gitarist Doug Hastings. Tevens trad David Crosby als gast op.
Na nog een aantal liveoptredens hield de band een afscheidsconcert in Los Angeles. Intussen versterkte Jim Messina alsnog de groep als bassist; hij produceerde ook nog de laatste elpee Last Time Around die door de Rolling Stone beschreven werd als "the most beautiful record they've ever made."
Na het uiteenvallen van de groep zocht Stephen Stills samenwerking met David Crosby en Graham Nash en zo ontstond Crosby, Stills and Nash. Later voegde Neil Young zich ook bij de groep waardoor de naam werd gewijzigd in Crosby, Stills, Nash and Young. Naast hun werk in deze bezetting maakte ieder van hen tevens solowerk.
Richie Furay en Jim Messina formeerden de groep Poco. Jim Messina maakte later met Kenny Loggins weer deel uit van het duo Loggins and Messina.
In september 2010 werd bekend dat Buffalo Springfield voor het eerst in 42 jaar weer (eenmalig) bij elkaar komt. Op 23 oktober 2010 verzorgden de drie nog levende bandleden Neil Young, Stephen Stills en Richie Furay een optreden op Neil Young’s Bridge School Benefit. Maar hierbij blijft het niet: in de zomer van 2011 speelt de band (aangevuld met Rick Rosas en Joe Vitale) een aantal concerten in Californië en Tennessee. Er zouden ook plannen bestaan voor een tour in het najaar.

Afgelopen nacht in het programma Nachtvandepopmuziek kwam deze langs....

Ik vind hier weinig aan: 4

Leuk hoor, maar niet heel bijzonder. Ik heb meer associaties met Hank the Knife & The Jets dan met Get back, Sjois, maar ik kan het wel invoelen. Met een 6 kunnen de heren de week goedgemutst beginnen lijkt me.

Een zesje het For what it´s worth is vele malen beterder.

Niet echt slecht, maar ook niet echt goed. Een 6 derhalve.

For What It's Worth is een schitterend nummer!!
Deze iets minder, een 6.....

Gewoon een leuk nummer van een uitstekende band, een 7!

Deze band is dan wel weer bekend bij mij alleen ben ik juist van mening dat ik dit nummer van ze beter vind, dan: For What It's Worth.... Mr. Soul gaat een 8 krijgen! Fijn nummer, lekker riedeltje, goede stem, niks mis mee!

Dave Evans schreef:Wel een leuk en voor mij onbekend nummer! Alléén haalt het nooit het niveau van For what it's worth en Expecting to fly. Maar goed dat zijn dan ook topnummers.
Deze krijgt van mij een 6

Voor mij is het juist andersom. De bekende nummers vind ik maar zozo, maar dit is een zeer aangename verrassing die ik met een 8 beloon!

Geweldig artiest die Neil Young, maar Buffalo Springfield heb ik nooit zo kunnen waarderen. Ik vind het altijd zo overambitieus klinken, dat gevoel heb ik bij Expecting to fly en For what's worth, ik heb het geprobeerd maar heb het nooit prettige nummers gevonden om naar te luisteren.. Dit nummer is weer heel rommelig, dat is op zich niet zo erg, maar ik kan er geen chocola van maken. Ik vind dat die vent met die Cowboy-hoed ook zo achterlijk doet. Ik geef hier een 3 voor.