*RTH* Amanda Marshall - Beautiful Goodbye

[07-10-2011]
Amanda Marshall haar vader is Canadees en haar moeder komt uit Trinidad. Marshall studeerde muziek aan de Toronto Conservatory Of Music. Terwijl ze optrad in de Queen Street West bar in haar tienerjaren, ontmoette ze gitarist Jeff Healey, die onder de indruk was van haar krachtige stem en haar mee nam op tournee. Er werd haar een platencontract aangeboden door Columbia Records in 1991, maar ze koos er voor een paar jaar te wachten. In 1994 tekende Marshall een contract bij Sony Records, en bracht in 1996 haar titelloze debuutalbum (Amanda Marshall) uit. Het album werd een grote hit in Canada ( 8 maal Platina), met zes Top 40 hits in Canada -- Let It Rain, Beautiful goodbye, Dark Horse, Fall From Grace, Sitting On Top Of The World en Birmingham.

Ter ondersteuning van het album ging Marshall op tournee met John Mellencamp. Ook verschenen haar nummers op de soundtracks van “My Best Friend's Wedding” en “Tin Cup”. Ondertussen was haar eigen album goud geworden in Nederland, Duitsland, Noorwegen en Australië. In de VS verkocht de cd 300.000 exemplaren maar de grote doorbraak bleef daar uit. In Canada werd de status van acht keer platina bereikt. Na de tournee ging Amanda terug naar de studio waar ze ruim de tijd nam voor haar tweede album Tuesday's Child dat half mei 1999 verscheen. Vervolgens deed Amanda een groots opgezette tournee, die haar langs twintig plekken in Canada en vijfentwintig Europese steden voerde. Met singles Believe In You, Love Lift Me en Shades Of Gray scoorde Marshall opnieuw succesvolle hits in de Canadese hitlijsten.

Hierna legde de zangeres zich toe aan de realisatie van haar derde plaat, die in 2001 verscheen onder de titel Everybody's Got A Story. Op dit album veranderde haar stijl enigszins door een invloed van lichte R&B. Met de singles Everbody's Got A Story en Sunday Morning After scoorde ze hoog in Canada. Daarbuiten begon men te vergeten wie Amanda Marshall is. In feite is het succes van de zangeres buiten Canada erg kortstondig gebleken. In Canada groeide ze daarentegen uit tot een best-seller. In 2003 verscheen een verzamelalbum, getiteld Intermission: The Greatest Hits. Kort na de release van dit project verbrak Marshall de samenwerking met Sony Music, die haar al die tijd onderdak had geboden. Momenteel werkt de zangeres aan een nieuw muzikaal project en is ze tevens op zoek naar een geschikt label om dit werk bij uit te brengen.



https://www.youtube.com/watch?v=p-mm3Z4PgGo&feature=fvst

Jammer dat er geen mooie live opname van is, maar hier kun je horen hoe goed haar stem live is (Wat je verder ook van de plaat mag vinden )


https://www.youtube.com/watch?v=1RJSGaJUMRk

Elke keer als ik dit hoor, denk ik dat er een schip zinkt, of is dat een ander liedje? Kortom, not my kind of dramatiek. Een 4.

Zou slechts een mooi liedje zijn geweest, ware het niet dat de kracht van de laatste 1,5 minuut zo groot is dat het wat mij betreft een supernummer is.
Het komt uit haar tenen.
9,5 afgerond naar een 10.

Ik heb dit altijd al een prachtig nummer gevonden, ook haar debuut album, waar dit nummer op staat, vind ik erg fijn om naar te luisteren.

Een 9

Het is een aardige compositie denk ik, zou iets moois kunnen opleveren, er is alleen 1 probleem: de zangeres is wel mooi met die lange haren en zo, maar helaas: ze kan niet zingen. Als je een half octaaf omhoog moet en je moet al zo bleren en je hebt dan zo weinig volume, dan moet je gewoon secretaresse blijven. En dan is het dus helaas een 3. Mooier kan ik het niet maken.

MrJohn schreef:Natuurlijk is er niets mis met haar zangvermogen, maar het raakt me niet. Gekunstelde emotie, ik voel geen prikkeling.
Een 5 derhalve.

Kan me helemaal vinden in deze commentaar, allen ben ik iets strenger. Ik hou gewoon niet van dit genre en gekunsteld is de beste omschrijving die ik kan verzinnen. Een 3.

Mooi gezongen maar het raakt me niet, heb dat gek genoeg maar bij weinig vrouwen trouwens, een 5...

Prachtig nummer, 8 als beloning

Allereerst de compositie: wat ontstellend traag! Het duurt eindeloos voordat het op gang komt. Pas de laatste anderhalve minuut zijn de moeite waard. Die zouden écht heel mooi kunnen zijn indien het door een goede zangeres wordt gezongen. Helaas is dat niet het geval en dat is duidelijk te horen. De producer/eindmixer bedient duidelijk hoorbaar verschillende schuifjes om de stem af te vlakken bij de uithalen. Dat kan maar één ding betekenen: ze haalt die uithalen niet.

Logisch dus dat het internationale succes geen blijvertje was; daarvoor ontbeert het domweg kwaliteit.

En dan dat dramatische dat alleen bedoelt is om effect te veroorzaken. Je kent de cliché's uit Hollywood-films wel: de Titanic zinkt, de grote liefde lijkt verloren (komt in de laatste 10 minuten van de film toch weer goed), een vriend of familielid gaat dood, de betreffende acteur is bedrogen, verlaten, werkloos of een combinatie van alle ellende tegelijk, en op de achtergrond hoor je dan zo'n georkestreerd muziekje met zo'n schreeuwende sirene er doorheen, bij wijze van cri de coeur. Dat schijnt goed te verkopen bij het grote publiek, maar ik moet op z'n best alleen maar lachen om zo'n platgetrapt cliché maar meestal irriteert zoveel leefhoofdigheid me alleen maar.

Je zou bijna de indruk krijgen dat dit soort muziekjes speciaal bedacht zijn voor Idols-achtige talentenjacht waarbij ze op zoek zijn naar iemand die er vooral goed uitziet, dramatisch kan doen, het spel wil meespelen en waarbij eventueel zangtalent niet per sé een bezwaar is. Je kent het wel: zeker 90% van de auditiemeisjes kiezen voor dit soort tokkie-dramatiek, waarna het uit vrienden en familieleden bestaande publiek een ovatie geeft alsof ze zoëven een wonderschone uitvoering van Bach hebben gehoord, waarna de 'jury' iedere keer weer huichelachtig zegt dat het zó verschrikkelijk goed was.

Als je dat soort leugens vrijwillig wil slikken: be my guest. Maar ik ben muziekliefhebber en al dat aanstellerige gedoe eromheen hoeft van mij niet. Zo beoordeel ik dan ook dit plaatje, wat van mij een dubbel en dwars dikverdiende 1 scoort.

Een 8 voor een prachtig nummer dat ik dankzij Dave heb ontdekt. Dank daarvoor Dave!

In die zin heeft Frodo gelijk dat het een typisch liedje is met een kenmerkende dramatiek die vaak gekozen worden bij Idols en soortgelijke talentenjachten. Op YouTube is bijvoorbeeld een versie te vinden van een ander nr van Amanda gezonden door een deelnemer aan een Zweedse "Idols". Van Beautiful Goodbye zijn op YouTube enorm veel versies te vinden van zangeressen (vanaf heel jong) die de uithalen in het powereinde van het nr niet kunnen bolwerken - of zich er maar niet aan wagen - gemeten met de maatstaf van de bovengelinkte liveversie van Amanda zelf.

Er staan oa ook 2 NLse zangeressen tussen die geen slechte poging wagen

Lana Wolf in Zwolle 2007


Els Sterenborg in Bolsward 2010


Wie Idols-jurylid wil spelen, kan zich uitlaten over de vergelijking van de liveversies van dezelfde balad met powereinde door Lana, Els en Amanda en zeggen wie waarom wint. Misschien Jorg?

Voor mijzelf is het in de RTH eigenlijk net zo eenvoudig als Sowhat zei,
het is niet mijn type dramatiek, waardoor die krachtige uithalen met Amanda´s goede stem tesamen met een dramatypische stoorfactor binnenkomen. Daarom maar een 5

Dit nummer duurt a. veel te lang en is oersaai. b. het is niet het genre waar een vleertje warm van wordt. c. Ik vind het gewoon NIET mooi alles bij elkaar genomen kom ik dan uit op een 3 voor de moeite.

Joyce schreef:Dikke 9 voor dit één van de mooiste nummers, die gezongen zijn door een vrouw.
Krijg nog iedere keer kippenvel wanneer ik het hoor

Geheel mee eens! Prachtig nummer! Van mij ook een dikke 9!

Ik heb dit nooit eerder gehoord, maar het grijpt me aan! Een naar boven afgeronde zeven voor nu.

Eén van de mooiste vrouwelijke composities uit de jaren '90. Een 9.