Tour Down Under

**Mauricedegier** 18.01.09 17:58

Dinsdag 20 januari start de eerste Pro-Tour koers van 2009, de Tour Down-Under. Veel goede sprinters zoals McEwen, Steegmans en Greipel zijn aanwezig. Maar de meeste ogen zijn gericht op Lance Armstrong.

Via Cyclingfever.com is er een special gemaakt rond deze koers waarbij je ook mee kan doen aan meerdere spellen.

MrJohn 18.01.09 18:08

McEwen heeft het inleidende criterium gewonnen.

Armstrong gebruikt deze ronde om op stoom te komen. Het gaat hem nog steeds om fondsen voor kankerbestrijding te werven, maar hij zal vast wel ergens willen toeslaan. Hij rijdt een ambitieus programma: Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Giro en Tour, meer dan hij ooit heeft gedaan toen hij jonger was. Overigens denk ik, dat hij in de Tour in dienst rijdt van Contador. Een renner, hoe getalenteerd ook en hoe fit ook, wint op bijna 38-jarige leeftijd geen Tour, zeker niet na een 3-jarige onderbreking.

Gr, MrJohn

**Mauricedegier** 18.01.09 18:28

Dat denk ik ook John. Armstrong kan wel aardig wat wind uit de zeilen nemen voor Contador, want de spanjaard is DE topfavoriet voor de komende Tour de France.

De fransen hebben hun messen al geslepen. Ik ben benieuwd naar de confrontaties van LA met de Franse media.

**Dave Evans** 18.01.09 19:07

Silence-Lotto trainingskamp reportage! 18-01-2009

ALBUFEIRA - Zondag, vanavond dus, is op de Belgische zender Één een reportage te zien over het trainingskamp van Silence-Lotto in Albufeira. Het programma begint om 19.20, mis het niet!

www.tdmagazine.nl

**Dave Evans** 18.01.09 19:15

Hier kun je ook veel wieler info vinden en aan de VSS meedoen (hun wielerspel) http://wielrennen.prikpagina.nl/

Ook bij Sportpools kun je aan een spel meedoen, maar dat moet nog beginnen (meestal vanaf Maart). Hier hebben we trouwens wel een eigen subleague: VVT2000 met als wachtwoord: Boudewijn
www.sportpools.net

En dit is misschien wel het forum met het mooiste spel. Deze loopt het hele jaar door.
www.wielerpool.eu

**Dave Evans** 18.01.09 19:31

Onze landgenoot Wim Stroetinga (Milram) werd trouwens tweede in het criterium. Ook knap dus voor deze eerste jaars (full) prof !

**Dave Evans** 24.01.09 19:14

Kai Reus is inmiddels afgestapt in de Tour Down Undr, maar ik vond dit verhaal nog op een Belgische sportsite

Kai wordt opnieuw Reus

De 23-jarige Nederlander uit Lanaken lag anderhalf jaar geleden voor dood in de berm maar knokt zich nu een weg terug

Iedere zucht van Lance Armstrong is in deze Tour Down Under goed voor een storm. Bijna niemand echter gunt een blik aan Kai Reus (23), donderdag aan het eind van zijn bobijntje uit de koers gestapt. Bijna twee jaar geleden werd die nochtans voor dood opgeraapt in de berm van een Alpencol. Het verhaal van de jonge Nederlander uit Lanaken is zelfs straffer dan dat van Lance.

12 juni 2007: op stage in de Alpen gooide Kai Reus zijn fiets in de afdaling van de Col de l'Iséran. De zon scheen vrolijk boven la douce France en de wereld lag aan zijn voeten. Letterlijk en figuurlijk. De klasbak uit Noord-Holland zou het helemaal gaan maken in de wielersport, daar twijfelde hij geen seconde aan. Hij was in 2003 niet voor niks wereldkampioen geworden bij de junioren en stond bol van het talent. Dat soort gedachten nam hij die dag allicht mee in de bochten van de Iséran. Wat het noodlot toen met hem uitspookte, dat weet hij niet en hij zal het allicht ook nooit te weten komen. Feit is dat hij bewegingloos in een berm werd gevonden door een paar fietsers die kort na hem diezelfde afzink waren begonnen.

De gevolgen waren dramatisch en de glorie van de koers plots heel ver af: hersenbloeding, hersenkneuzing, drie gebroken ribben, ontwricht sleutelbeen, scheurtje in het kraakbeen rond het trommelvlies en elf dagen zomaar weggeknipt uit zijn leven. Het duurde ettelijke maanden vooraleer zijn reuk- en smaakzin terugkwamen en hij weer hoge tonen kon onderscheiden. Vorige winter voelde Kai nog altijd niet het onderscheid tussen koud en warm en trok hij voor alle zekerheid maar handschoenen aan. Je wist immers maar nooit. Hij kon gerust rondlopen in T-shirt, zelfs als het vroor. Zonder kou te lijden, want hij voelde er toch niks van.

'Toen hij de kliniek verliet zag Kai eruit alsof hij uit Auschwitz kwam', getuigde zijn coach Robbert de Groot vorig jaar in het wielertijdschrift De Muur . 'Hij was achttien kilo kwijt, leek een zombie en reageerde op niets.' Reus toefde via zijn coma-dromen in een andere wereld, overlapt weliswaar met brokken uit de realiteit, god weet hoe doorgedrongen tot zijn zieke hersenen. Zo wist hij dat een van zijn Rabomaats uit de Tour was gehaald. Toen ze hem achteraf vertelden wat er zich allemaal had afgespeeld met Rasmussen, vond hij dat niks bijzonders. Hoezo, hij wist dat toch al lang?

Volwassen

Kai Reus schuift bij aan een tafeltje, vlak voor de start van de Tour Down Under, zijn terugkeer op het hoogste niveau. Hij wéét dat hij het kwaad zal krijgen en gaat met zijn toekomstplannen niet verder dan de dag van morgen. 'Ik ben van nature een planner, altijd geweest. Nu echter ben ik gewoon blij van terug mee te doen met 't spel . Wat ik verwacht? Geen idee. Allicht meer dan nu al mogelijk is.'

Hij produceert een fijne glimlach, balancerend tussen ernst en malse spot. 'Ik ben echt blij dat het bij ons is gaan dooien. Stel je voor: ik hier onder de zon van Australië en bij ons nog eens zo'n legendarische Elfstedentocht. 't Is lullig voor de schaatsliefhebbers maar ik mag er niet aan denken dat ik zoiets zou missen. Op mijn vijftiende heb ik zelf nog een alternatieve Elfsteden gereden en competitie geschaatst tot ik er al zeventien was.'

Het gesprek is dan al een poosje bezig, het ijs aan het tafeltje in de bar van de Hilton gesmolten. In het begin loopt het een beetje stroef en gluren twee heldere ogen onderzoekend door fijne brillenglazen. 'Ik heb soms de indruk dat ze in België ja zeggen maar nee doen', verklaart Kai dat het een tijdje wennen was aan het leven in het Limburgse Lanaken, een Nederlandse rennersenclave in de buurt van Maastricht. 'Ik was pas twintig toen ik daar naartoe trok. Je bent nog niet volwassen, hé. (glimlacht) Nu nog niet, hoor.'

Eigenwijze egoïst

Kai Reus is vlot en aangenaam, maar hij denkt voor hij zegt. 'Het ongeval is verwerkt. Ik heb het allemaal een plaats kunnen geven en het leven gaat verder. Maar vergeten? Het zal altijd mee blijven draaien en tekent me voor altijd.'

Lance Armstrong vertelde keer op keer dat hij uiteraard nooit heeft gevraagd om kanker te krijgen, maar dat hij die periode uit zijn leven desondanks toch nooit had willen missen. 'Daar kan ik wel in komen, ja.' Kai Reus doet heel hard zijn best, maar kan de woorden niet vinden om te vertellen wat hij daarmee bedoelt. 'Het is zó moeilijk voor jou om dit te begrijpen. En zó moeilijk voor mij om het te vertellen. (schudt zijn blonde manen) Jezus! Hoe moet ik dat doen? Het is zo moeilijk. Nee, sorry, het gaat echt niet.'

'Hij is veranderd', stelde Rabobank-jeugdcoach Nico Verhoeven al vast in de geciteerde publicatie. 'Vroeger keek hij alleen recht naar voren en had hij oogkleppen op. Nu kijkt hij ook naar rechts en naar links.'

Kai Reus beaamt dat hij inderdaad niet meer dezelfde is. Op zijn minst voorlopig toch. Donderdag, toen hij zijn nummer al had afgespeld, passeerde hij langs de plek waar een rist collega's net onderuit was gegaan. Hij ontfermde zich meteen over de Zwitser Schär, dizzy langs de kant van de weg. 'Als ik leed zie, dan sta ik daar bij stil met oprecht medeleven. Dat was voordien niet aanwezig. Ik ben af en toe wel nog die eigenwijze egoïst, hoor. Nu kan het even niet. Ik heb míjn ding te doen. Dan zie ik de mensen denken: ho, de ouwe Kai is weer terug .'

Dwalen door Nieuw-Zeeland

Terwijl hij revalideerde bleef Reus lid van de ProTourformatie van Rabobank, maar werd hij wijselijk ondergebracht in het continentale team, om zonder druk aan zijn terugkeer te werken. In september vorig jaar kon hij daar al wat competitie proeven in de Ronde van Missouri en die van de Poitou Charentes. Elf dagen koers in totaal. 'Hoe verder je er terug in rolt, hoe beter je wordt maar ook hoe egoïstischer. Ik heb echter de andere kant van de medaille gezien, het leven van een niet-sporter. Hoe leuk en aardig het ook is om terug te kunnen koersen, ik weet nu dat er ook nog iets anders bestaat.'

Hij vindt het zelfs niet erg om steeds weer aangesproken te worden op die loodzware episode uit zijn nog prille bestaan. 'Ik zie dat anders. Akkoord, ik heb mijn verhaal al vele keren gedaan, maar ik heb ook heel veel mooie reacties gekregen. Zelfs van compleet onbekenden, die me even bij de schouder nemen. Bedankt, jong! Knap dat je daar zo open over durft te praten. Die mensen hebben meestal ook iemand in hun familiekring die moeizaam overeind krabbelt na ziekte of ongeval, en puren kracht uit mijn verhaal. Op mijn beurt haal ik daar dan weer voldoening uit.'

Kai Reus heeft natuurlijk ook een ander verhaal te brengen. Dat van de topsporter, abrupt onderbroken in die bocht van de Iséran. Ei zo na zelfs nooit verder verteld, want hij speelde met de gedachte om er definitief een punt achter te zetten. 'Een half jaar was ik niet meer dan een klein kind, lichamelijk en mentaal. Kon ik nog fietsen? Of meer zelfs: wílde ik dat nog wel? Het trainingskamp in maart vorig jaar was het breekpunt. Stoppen of doorgaan? Dat moest ik maar eens voor mezelf gaan beslissen. Ik vertrok meteen voor zeven weken op reis, zonder fiets. Eerst twee weken Thailand, met mijn toenmalige vriendin. Daarna op mijn dooie eentje. Ik dwaalde met een camper door Nieuw-Zeeland en had er tijd zat voor mezelf. Wat wil ik nu eigenlijk? Ik moest er alles zelf doen en alles zelf regelen. Ik vond mijn zelfvertrouwen terug en de overtuiging om opnieuw helemaal voor de koers te gaan. Maak je verhaal af, jong, het zou zonde zijn om nu al te stoppen . Na die reis had ik echt geen twijfel meer.'

Het verhaal is nog niet af, natuurlijk niet. Dat kan pas als hij wordt aangesproken als renner en niet meer als een soort van voormalig patiënt. Bovendien heeft Kai ook voor zichzelf nog wat blinde vlekken in te kleuren. 'Soms heb ik nog dat nare gevoel dat het een ander overkwam. Ik herinner me immers niks van het ongeval, van de elf dagen in coma. Ben jij dat wel geweest? spookt het dan door mijn hoofd. Ik heb lang met veel vragen gezeten. Ik wilde weten hoe mijn familie dat beleefde. Dat vond ik heel belangrijke stukken van de puzzel. Die vragen heb ik ondertussen weggewerkt, maar er blijft er nog één.'

Kai keerde immers nooit terug naar de plek die zijn bestaan zo ingrijpend veranderde. 'Pas nu ben ik daar emotioneel klaar voor. Tenminste, dat denk ik toch. Wie weet hoe ik reageer eens ik ter plekke ben? Ik wil er ook de mensen opzoeken die me toen hebben gevonden en eigenlijk mijn leven hebben gered. Hun adres staat op het politierapport en moet dus makkelijk op te sporen vallen. Ik was te veel met mezelf bezig om ze al vroeger te ontmoeten. Binnenkort echter zou ik dat wel zien zitten. Het zou me toelaten om een hoofdstuk af te sluiten, zo goed en zo kwaad als dat kan, en te beginnen aan een volgende, waarin het weer helemaal draait om de fiets.'

Gesponsorde inhoud

Tour Down Under

Tour Down Under

Re: Tour Down Under

Re: Tour Down Under

Andere wielerkijktip!

Wieler info

Re: Tour Down Under

Kai Reus

Re: Tour Down Under