*RTH* Sundays - Here's where the story ends

[10-08-2010]

Even ‘n rustpunt in deze borrelende wereld. The Sundays, een vreemde band, in die zin dat beroemdheid, of het kapitaliseren van succes, hun schijnbaar vreemd was/is. Er is ook weinig van hun zelf te vinden op het net, behalve dan de talloze sites van trouwe fans, die wachten op hun spaarzame optredens en cd-uitgaves.

Het debuut-album van deze band uit Londen, in 1989, ‘Reading, Writing and Arithmetic’ , sloeg in als een bom, en men verwachtte nog veel meer. Een tweede cd kwam er echter pas in 1992, ‘Blind’.
Hun gitarist, David Gavurin, beschrijft hoe de band het ziet:

“You don’t have to subscribe to the theory of following singles with albums with singles. If people forget about you in the meantime, then too bad”

The Sundays waren actief tussen 1988 - 1997
Here's where the story ends komt van hun eerste cd Reading, Writing and Arithmetic





https://www.youtube.com/watch?v=n35C0j3LLB0

WAUW, wat een woest aantrekkelijke zangeres!!!
Het liedje is ook prima: 8

Hoppa weer een 8 erbij, Dave heeft me dit wel eens laten horen toen was ik ook erg enthousiast, heerlijk melodietje en zwoelig gezongen, en idd Sowhat de leading lady is een ravissante verschijning

Deze was ik helemaal vergeten. Mooi plaatje prettig in het gehoor liggend ik geef een 7.

Heerlijk nummer om naar te luisteren: 8

Tijdloos

In het begin dacht ik: zo wat een lekker wijf, maar na een minuut ging ze me irriteren, omdat het nummer zo bout is. Ik denk dat ze beter van tot haar recht komt in nummers als Boys van Sabrina of de hoofdrol spelen in video's die ik wel eens huurde toen ik nog niet getrouwd was.
Dit is gewoon pretentieuze prietpraat van een onzeker overkomend vrouwtje met een zwamstem. This is where the story ends is dan ook zeker van toepassing voor the Sundays.

Een 3.

Ze kan dan ravissant zijn maar na een poosje luisteren verdwijnen alle pubergevoelens als smeltende sneeuw voor een kokendhete zon. Waardeloze prul en al heel vaak gemaakt en nog eens gemaakt. Ik geef hier dan nog wel een 2 voor aangezien ze natuurlijk wel ravissant blijft

Een prima plaat in het zogeheten "twee"-genre. Je moet deze plaat draaien als je onpretentieuze, eerlijke popmuziek wilt horen. Ik waardeer deze met een 8.

Wat een aandacht voor de zangeres. Ik denk dat het beeld niet voor niets zo wazig is.
Het nummer vind ik ook al niets aan.
Een 1.