*RTH* Roger Whittaker - The Last Farewell

**sokratikos** 25.03.24 17:31

[22-03-2024]

Roger Whittaker (Nairobi, 22 maart 1936 – Castelsarrasin, 13 september 2023) was een Brits zanger en songwriter die wereldwijd meer dan 55 miljoen platen heeft verkocht. Whittaker stond ook bekend om zijn fluittalenten, die terug te vinden zijn in volledig gefloten nummers als Mexican Whistler en Irish Whistler.

Nummers uit zijn repertoire zijn onder meer Steel Men (1962), de hit If I Were a Rich Man (1967), Durham Town (1969), The Last Farewell (1971), River Lady (1981), Love You Because (1983).

In 1967 was hij lid van het team van het Verenigd Koninkrijk dat het songfestival van Knokke won.

"The Last Farewell" werd begin jaren '70 zijn grootste hit, in zowel het Verenigd Koninkrijk als de Verenigde Staten stond het nummer hoog genoteerd in de hitlijsten en platen met The Last Farewell erop gingen wereldwijd in totaal meer dan 10 miljoen maal over de toonbank. Ongeveer vanaf die tijd verbreedde de Engelsman zijn horizon door – ook met succes – Duitstalige nummers als Albany (1981), Eloisa (1984), Leben mit Dir (1989) en Schön war die Zeit (1990) op te nemen. Die laatste is succesvol gecoverd door Corry Konings als Mooi was die tijd.

Whittaker heeft door de jaren heen meer dan 250 zilveren, gouden en platina albums verzameld. In mei 2011 maakte hij zijn laatste tournee door Duitsland en Oostenrijk. Hij trad af en toe nog op, met name in shows voor de Duitse tv-zenders ARD en ZDF.

Persoonlijk
Whittaker trouwde in 1964 en kreeg vijf kinderen. Hij woonde in de Kolonie en Protectoraat Kenia, Engeland, Duitsland, Ierland en Frankrijk.

Begin september 2023 kreeg hij een beroerte, waarvan hij nooit herstelde. Hij overleed op 87-jarige leeftijd.

"The Last Farewell" is een nummer van de Britse folkzanger Roger Whittaker uit 1971.

Whittaker presenteerde in 1971 een radioprogramma in het Verenigd Koninkrijk, waar hij zelf ook optrad met ondersteuning van een band onder leiding van Zack Lawrence van Mr. Bloe. Onderdeel van het programma was dat luisteraars een gedicht in konden sturen welke vervolgens door Whittaker op muziek gezet werd. Naar eigen zeggen kreeg Whittaker een miljoen inzendingen. Een half jaar lang werd wekelijks een gedicht op muziek gezet en uitgevoerd.

Ron Webster uit Birmingham stuurde Whittaker zijn gedicht getiteld "The Last Farewell" en dit werd een van de selecties om in het radioprogramma te verschijnen. Het werd opgenomen en stond vervolgens op Whittakers album New World in the Morning uit 1971.

Nadat de vrouw van de directeur van een radiostation in Atlanta in 1975 het nummer op de Britse radio hoorde, vroeg ze haar man het ook op de Amerikaanse radio te draaien. Nadat hij het een paar keer had gespeeld kreeg het nummer momentum. Kort daarna stond "The Last Farewell" in de hitlijsten. De single bereikte de Top 20 van de Billboard Hot 100. Het ging ook naar nummer 1 in de Adult Contemporary Chart.

Het Amerikaanse succes zorgde ook dat de single in andere landen uitgebracht werd. In de UK Singles Chart bereikte het de tweede plek, en werd het van de toppositie gehouden door Rod Stewarts "Sailing". "The Last Farewell" behaalde de eerste plek in elf landen en verkocht wereldwijd zo'n elf miljoen exemplaren.

"The Last Farewell" piekte in 1975 op
#19 in Oostenrijk, de USA en West-Duitsland
#18 in Walloons Belgie
#9 in Canada
#7 in de NLse Top 40, waar het 8 weken in stond
#4 in Vlaams Belgie
#3 in Australie en Nieuw-Zeeland
#2 in Ierland en de UK
#1 in Noorwegen

Het nummer is sindsdien door veel artiesten gecoverd. De bekendste cover is die van Elvis Presley uit 1976. Dit werd in 1984 postuum als single uitgebracht en bereikte de 48e plek in het Verenigd Koninkrijk.

"The Last Farewell" stond 4 keer in de Nlse Top 2000: #1464 in 1999, #1831 in 2001, #1885 in 2005 en #1908 in 2006