*RTH* Asia - Heat of the moment

[31-01-2010]
Klein hitje in 1982 voor de Britse formatie Asia
'Heat of the moment'

Asia is een Britse rockband die werd opgericht in 1981. De band gold in de eerste jaren van zijn bestaan als een supergroep en bestond toen uit voormalige leden van progressieve rockbands als Emerson, Lake & Palmer, King Crimson en Yes.

Asia werd opgericht door zanger/bassist John Wetton (onder andere ex-King Crimson), toetsenist Rick Wakeman (ex-Yes), drummer Carl Palmer (ex-Emerson, Lake & Palmer) en de toen nog vrij onbekende gitarist Trevor Rabin. Wakeman en Rabin verlieten de band echter al snel en werden vervangen door gitarist Steve Howe en toetsenist Geoff Downes (beiden ex-Yes). In deze bezetting tekende de band een contract met platenbaas David Geffen.

Het eerste album Asia stond 9 weken nummer 1 in de Amerikaanse albumlijst en de singles Only Time Will Tell and Heat of the Moment werden top 40 hits. Muzikaal stond de band dichter bij AOR-acts als Boston en Foreigner dan bij de progressieve rock van de eerdere bands van de bandleden. Het tweede album was minder succesvol maar bevatte wel de hits Don't Cry en The Smile Has Left Your Eyes. In 1983 moest Wetton de band verlaten na het mager succes van de album Alpha, en werd vervangen door ELP frontman Greg Lake voor Asia in Asia concert in Japan. Wetton keerde in 1985 terug en Steve Howe werd vervangen door Krokus gitarist Mandy Meyer. Het derde Asia album, Astra, was geen commercieel succes en Meyer verliet de groep. Asia nam in 1989 met Toto-gitarist Steve Lukather "Then & Now" op. Vele musici maakten deel uit gedurende de negentiger jaren, toen de band bestond uit Geoff Downes en John Payne plus een veranderende set van gastmusici, waaronder gitarist Scott Gorham van Thin Lizzy.






https://www.youtube.com/watch?v=wlTvWvfEMxE

Best aardig: 7

Deze muziek verafschuwt alles wat ik kan verafschuwen in muziek. Meer wil ik er niet aan vuil maken. Een 1.

Dit is me allemaal te glad, te geproduceerd, te commercieel, te Amerikaans.

Een 2 meer is het me niet waard, verschrikkellijke AOR een genre dat ik normaal gesproken wel kan waarderen, bands als REO Speedwagon, Boston en Foreigner hebben leuke nummers afgeleverd maar dit Asia vehikel is te erg voor woorden.

Nee hoor, een stoer radioplaatje en een 7 daarvoor.

Ja hoor ze moesten weer zonodig de galm open zetten.
Voor straf krijgt dit een 2. Veels te gelikt, glad en absoluut te veel galm.

Een dertien-in-dozijn nummer. Er is weinig speciaals aan. Vervelend is het echter ook niet en voor een onvoldoende is deze plaat niet slecht genoeg. Een 6 dus.

Journeyman schreef:gewoon leuk als ik het hoor en als dat niet gebeurd is het ook wel goed een zesje dus

Wat The J-man zegt, maar dan 'gebeurt' met een t.

Leuk te weten dat de band echt wel uit gerenomeerde artiesten bestond, maar ik vind dit leeg omhulsel, commerciele poedelcrap voor jochies van 14 die denken dat dit echte "rock" is; een 3.

Bestaat er een beter voorbeeld van uitgedachte muziek zonder ziel?

Keurig de hitformule gehanteerd:
intro-couplet-refrein-couplet-refrein-instrumentaal bruggetje-couplet-refrein-solootje (met fade away want het moet wel een hit worden)

Dit staat niet alleen wat verder af van progrock; dit is het tegenovergestelde van progrock. Domweg dezelfde categorie als Maywood. Iedereen ziet toch wel hoe ontzettend fake dit is?

Een 1. (naar boven afgerond)

Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr en een dikke foei bah gruwel jak een 1.