Re: I'm a poor lonesome cowboy

Gast 09.09.09 21:59

"Verder hoop ik wel dat jullie kunnen genieten van elkaar, maar probeer wel in gesprek te blijven met je ex Cow...........bepaalde zaken blijf je toch met elkaar delen"

Dat heb je mooi gezegd Dave, en in principe klopt dat ook wel maar uit zeer bittere eigen ervaringen weet ik dat er daar wel twee voor nodig zijn !!

Gast 09.09.09 23:55

phoe hee, moedig cow, maar ik begrijp je wel, Nien heeft een betoverende werking op mannen die ze zelf niet snapt, ik heb het haar meerdere malen gezegd. Smile

@Nien ik hoop dat jij hem wel gelukkig kunt maken, hij jou ook trouwens, ik zou zeggen vooral blijven praten.
Wij zullen overigens er niet zijn bij de komende meeting het toeval wil dat wij dat weekend in Heerlen en Born zijn, we hadden nog ff een borreltje met je willen drinken dat weekend maar dat zal er dus niet inzitten begrijp ik. Crying or Very sad

Heel veel succes samen.

Gast 10.09.09 10:04

Silvie schreef:tja heb zitten dubben hier te reageren, ik hou me liever afzijdig van dit soort prive zaken.
Iedereen is oud en wijs genoeg te maken van hun leven wat ze willen. Alhoewel er wel normen en waarden zijn natuurlijk.

Ik wist dit al wel. Had ook al lang een vermoeden.
Waar ik steeds aan moet denken zijn aan je kinderen Cow. Ik vind het erg voor ze.
Want hoe dan ook, kids zijn de duppe. Hun vaste baken is weg.
En hoe oud ze ook zijn, ze krijgen een dreun die ze zullen moeten verwerken.
Dat was wat ik ff zeggen wil.

Dave en Silvie hebben helemaal gelijk. Er zijn wel vier kinderen bij betrokken. Daarom is het zo'n ongelooflijk moeilijke beslissing geweest. Ik wil niemand pijn doen, en met deze stap heb ik veel mensen pijn gedaan en dan met name de kinderen en vrouw.

De kinderen hebben altijd zwaar meegewogen in de beslissing. Het is bijna onmenselijk om zo'n beslissing te moeten nemen. Maar vroeg of laat was het toch wel tot een scheiding gekomen, daar ben ik van overtuigd.

De kinderen zie ik regelmatig en ga ze nóg regelmatiger zien. De scholen zijn weer begonnen dus er is weer structuur in hun leventje.

Voordat ik daadwerkelijk in de verdediging schiet: De kinderen zijn superbelangrijk voor me. Ik ben niet zo'n tiep die zijn kinderen vergeet. Nooit never niet. Ik mis ze. Ik mis het meemaken van hun dagelijkse leventje. Aan de andere kant heb ik nu veel meer aandacht voor ze en besteed veel meer tijd aan ze.

En Journeyman: Er zijn inderdaad twee volwassenen in het spel. Ik begrijp je heel goed. Het is voor mij al niet makkelijk om daarmee om te gaan, maar ik begrijp dat het voor jou helemaal moeilijk is. Sterkte man! Ik zie ernaar uit om je even te spreken op de meeting.

Mark 10.09.09 19:32

Als iedereen vertelt waarom hij/zij nog niet heeft gereageerd, kan ik natuurlijk niet achter blijven:
Ik ken jullie nog niet lang en ook nog niet zo goed. Dus dat is één reden. Daarnaast leef ik ook heel erg met dat kinderen idee, maar daar zal ik verder niet te lang op inhaken, aangezien je al een reactie daarop hebt geplaatst Cow.
Anyway, jullie zijn blij met elkaar en dat is belangrijk. Ga ervoor. Smile

koekkie 11.09.09 0:45

ik heb ook gewacht te reageren
ik ken jullie niet maar ken wel de pijn die dit alles kan veroorzaken en maak dus wel persoonlijk mee hoe dit over de rug van de kinderen gaat. En ondanks dat ik degene ben die een eind aan het toneelstuk wat ons huwelijk was heb gemaakt is het voor de kinderen meer dan zwaar en een groot drama geworden. Verder heb ik weinig behoefte om details over mijn situatie te delen. Het voegt niets toe. Ik begrijp wel dat jullie openheid van zaken willen geven en dat kan ik juist weer, mede door mijn ervaringen, enorm waarderen.

Er staat jullie nog een heftige tijd te wachten en ik hoop oprecht dat je achteraf kunt zeggen dat het het waard was.
Maar verlies nimmer het belang van de kinderen uit het oog!

Nien 13.09.09 21:02

Ik wil iedereen bedanken voor de reacties hier en op andere manieren. Vooral de reacties van diegene die eerst niet wilde posten, kon ik erg waardere.
Wij houden van openheid en zijn blij met alles wat geschreven is.

Mocht nog iemand iets kwijt willen, hou je niet in. Het mag ook altijd via een pm of emailtje.

Vleertje 17.09.09 10:32

Nien en Cow heel veel geluk samen. Waarom ik niet eerder reageerde gewoon omdat ik het stomweg achterlijk druk heb met mijn leventje met man en stiefkind. Dus ja ook hier bekend met scheidingen, kinderen, nieuwe relaties en alle problemen die het met zich mee brengt. Ik leerde mijn partner pas kennen nadat hij gescheiden was dus ik was geen (mede) oorzaak van de breuk. Maar heb alle nasleep wel meegekregen.

Tuurlijk is een scheiding niet leuk voor kinderen. Kinderen willen hun vader en hun moeder direct bij zich hebben. Dat is logisch en natuurlijk. Echter wanneer het niet gaat tussen twee volwassenen hebben kinderen daar ook last van. Kinderen zijn niet blind en ze voelen het echt wel als hun ouders niet gelukkig zijn met elkaar. Uiteindelijk zullen de kinderen gaan inzien dat ouders het recht hebben om voor hun eigen geluk te kiezen. Als het tussen twee mensen echt niet meer wil lukken of als 1 van de twee ineens zijn grote liefde tegenkomt of herkent dan heeft het geen zin om voor de kinderen bij elkaar te blijven. Het leven in een gezin met ouders die niet gelukkig zijn met elkaar is pijnlijker dan het leven met ouders die gelukkig zijn maar helaas niet met elkaar.

Cow en Nien alle geluk toegewenst. Het zal met tijd en wijle best nog heel moeilijk zijn om alle moeilijkheden de kop te bieden maar als jullie liefde zo groot is als hij hier lijkt dan komen jullie daar doorheen.

Vleertje

Gast 17.09.09 11:29

Oh.... Cow is op Nien Very Happy

Je krijgt wel al haar gekke vriendinnen erbij hoor Wink

Gast 17.09.09 16:10

Natuurlijk de kinderen... Maar ik dan?? De kinderen zijn een dubbele "last". Die wil je alles besparen. Hoewel Boon zoiets heeft van aanpakken die clan van mij. Pubers kunnen af en toe ratten zijn.

In mijn geval is het steeds van denk aan de kinderen, handel de scheiding netjes af voor je ex-vrouw, maar ik denk af en toe "en ik dan"? Ik vind het ook niet leuk. Ik wil de dader niet zijn. Ik wil de kinderen dit niet aandoen. Als dader moet ik wel zorgen dat ex-vrouw en kinderen niets tekort komen, terwijl ik in een half ingericht huisje zit en regelmatig mijn lege bankrekening bekijk omdat ik wel geacht wordt om ex-vrouw en kinderen te onderhouden.

Ik ben wel érg off-topic he? Ik zal het even verhuizen naar mijn eigen topic.
Bovenstaande is vervolg op wat ik schreef bij de stelling van Roche Smile

Loni, ik kan niet wachten om die maffe gekke vriendinnen van haar te zien. Misschien kan ik die ook wel temmen Laughing

Vleertje en Koekkie wil ik bedanken voor hun mooie bijdrage. Ik kan jullie bijdrage alleen maar beamen. Jullie blijken ervaringsdeskundigen, helaas. Ik vind het moedig dat jullie het geschreven hebben. Ik heb er veel aan.

Groetjes,

Cowboy

Meli 17.09.09 22:59

Silvie schreef:tja heb zitten dubben hier te reageren, ik hou me liever afzijdig van dit soort prive zaken.
Iedereen is oud en wijs genoeg te maken van hun leven wat ze willen. Alhoewel er wel normen en waarden zijn natuurlijk.

Ik wist dit al wel. Had ook al lang een vermoeden.
Waar ik steeds aan moet denken zijn aan je kinderen Cow. Ik vind het erg voor ze.
Want hoe dan ook, kids zijn de duppe. Hun vaste baken is weg.
En hoe oud ze ook zijn, ze krijgen een dreun die ze zullen moeten verwerken.
Dat was wat ik ff zeggen wil.

Lieve Silvie, je hebt het goed verwordt! Ik ben ook zo een kind, van die de vader wegging en dit was heel erg voor ons allen (3 kinderen)... van de ene gedachte ben ik uit de kinder-perspektief gezien de mening, het zou verboden zijn, kinderen te verlaten - ook als je het nog zo goed probeerd op te vangen, is het toch een grote schock in het leven van kinderen...

Maar ik zit ook met dubbel gevoelen, omdat ik Nien en Cow heel lieve mensen vindt en hun naturlijk ook niks slechts wens... maar de kinderen zijn echt immer de duppe...

ik hoop, het is okay zo eerlijk mijn gevoelen te zeggen...

Lieve groetjes
Meli

Meli 17.09.09 23:03

[quote="Cowboy"]Natuurlijk de kinderen... Maar ik dan?? De kinderen zijn een dubbele "last". Die wil je alles besparen. Hoewel Boon zoiets heeft van aanpakken die clan van mij. Pubers kunnen af en toe ratten zijn.

In mijn geval is het steeds van denk aan de kinderen, handel de scheiding netjes af voor je ex-vrouw, maar ik denk af en toe "en ik dan"? Ik vind het ook niet leuk. Ik wil de dader niet zijn. Ik wil de kinderen dit niet aandoen. Als dader moet ik wel zorgen dat ex-vrouw en kinderen niets tekort komen, terwijl ik in een half ingericht huisje zit en regelmatig mijn lege bankrekening bekijk omdat ik wel geacht wordt om ex-vrouw en kinderen te onderhouden.

Maar, Cow, je weet toch tevoren, dat kinderen kinderen blijven (mindstens) tot ze 18 zijn, je hebt toch deze verantwoording opgenomen, toen je toestemmde ze te krijgen. Ik vindt: een man - een woordt! Verplichtingen zijn ja niet voor de "Ewigkeit", maar enig tot de kinderen groot zijn.

koekkie 17.09.09 23:28

Na de reaktie van Meli wil ik het toch even opnemen voor Cow en Nien en velen die hiermee te maken.

Ik snap best dat kinderen hier veel verdriet van hebben, maar reken maar dat iedere ouder zijn of haar kind(eren) verdriet wil besparen, welk verdriet dan ook.
Er zijn nou eenmaal gebeurtenissen in een leven die verdriet veroorzaken en ja dat kan een scheiding van de ouders zijn. Maar er zijn zoveel dingen die bij een kind verdriet kan veroorzaken, denk aan een zieke ouder, of bijv een ouder die overlijdt.
De vraag is of je maar moet doormodderen zogenaamd in het belang van de kinderen. Uit eigen ervaring kan ik alleen maar zeggen dat ik veel te lang gemodderd heb, ik dacht dat ik deed in belang van de kinderen, maar helemaal achteraf kan ik zien dat het helemaal niet in het belang van de kinderen was. Eerlijk gezegd in niemands belang. Ik heb mezelf en de kinderen er veel te veel schade mee berokkend, schade die nu allemaal hersteld moet worden. De schade was minder geweest als ik eerder had besloten tot een scheiding. Het is heel makkelijk om te zeggen dat ze dupe zijn geworden, maar dat waag ik wel te betwijfelen. Wel maken we allemaal een loodzware tijd door, dat is een feit. Maar daar kun je van leren, levenservaring opdoen, je eigen grenzen leren kennen, beseffen dat iedereen recht heeft om gelukkig te zijn. Dus ook een vader en moeder. Als ik het verhaal van Boon lees dan bekruipt mij wel eens het gevoel dat er ook vanuit kinderen zeer onrealistische verwachtingen zijn over ouders. Uiteindelijk gaat het om respect en waardering hebben voor elkaar, ouders voor hun kinderen, maar omgekeerd geld dat ook. De tijd dat je no matter what bij elkaar blijft ligt gelukkig echt achter ons. Dat het mooier, beter, anders had gekund, ja dat kan. Maar mensen staan ook heel snel klaar met een oordeel zonder de situatie echt te kennen. En ook is het nog eens zo dat iedere betrokkene in een situatie als dit zijn of haar eigen waarheid heeft. Mijn kinderen beleven deze voor hun lastige tijd allebei op een andere manier, dat heeft ook weer met hun karakter te maken. Maar ik weiger mee te gaan in het verhaal dat kinderen altijd de dupe zijn. Want ondanks alles wat zich hier heeft afgespeeld zijn mijn kinderen nu echt beter af. En niet de dupe. Ze doen levenservaring op. Neemt niet weg dat de volwassenen een belangrijke rol kunnen spelen in het makkelijk of moeilijk maken voor de kinderen. En die verantwoordelijkheid zullen Cow en Nien (vind ik) moeten nemen. En ik durf die stelling van Roche wel uit te breiden hoor. De kinderen zijn zelfs beter af na een slecht huwelijk en een slechte scheiding. Het kost meer tijd, maar echt, we zijn nu allemaal beter af. Hoe dramatisch het hier allemaal verlopen is en soms nog verloopt.
(zo, ook maar bij de stelling dus dit verhaal)

Meli 18.09.09 12:59

Hoi, koekkie,

ik vindt het een interessante gedachte, dat het doormodderen de kinderen ook schade doet, maar ik denk, dat jou levenssituatie en die van cow niet identiek is, toch? Hij is een man en jij bent - zoals ik weet, ik ken je ja nog niet personlijk - een vrouw...

Ik herinner ook nog, toen mijn ouders avonds heel veel gepraat hebben over de crisis en mijn moeder gehuild had en mijn vader kwad was... dit was ook erg moeilijk om te horen... maar zo moet het ja niet altijd gaan... mijn zuster is bij haar echtgenoot gebleven tot de kinderen 18 en 20 waren en ze zijn altijd goed met elkaar omgegaan...

het komt even immers op de omstandigheden van de relatie aan, geloof ik... (hoop, dat mijn nederlands okay was, ik vindt het soms moeilijk zo ingewikkelde gedachten in een vremde taal te schrijven)...

vriendelijke groeten
Meli

**sowhat** 18.09.09 13:46

Meli schreef:mijn zuster is bij haar echtgenoot gebleven tot de kinderen 18 en 20 waren en ze zijn altijd goed met elkaar omgegaan...

Hoi Meli,

Het verantwoordelijkheidsgevoel van je zuster is prijzenswaardig. Maar werd ze er ZELF niet doodongelukkig van? Keek ze niet elke dag op de kalender: Wanneer worden ze nu 18 en 20? Was het niet beter een regeling af te spreken, bijvoorbeeld scheiding en de zorg voor de kinderen delen of één verantwoordelijk maken? Volgens mij kom je dan uiteindelijk ook op het Koekie-verhaal dat de kinderen er sterker van worden.

Ook maar even mijn verhaal:
Het belang van goed huwelijk en goede scheiding heb ik pas later ingezien. Mijn ouders pasten niet bij elkaar en konden niet voor de kinderen zorgen. Mss gek als je de situatie niet kent, maar ik vond het prachtig: ik was met mijn 6 jaar de baas in huis, wist precies hoe ik mijn pa op de kast moest krijgen en was de hele dag buiten. Ik kende gewoon niet anders. Op een gegeven dag werd het te gortig en werden we uit huis geplaatst. Dan kom je in groepsprocessen van kindertehuizen. Motto daar: doe maar wat je wilt, dus ook prima. We werden opgevoed door meisjes van 18, dus ook daar waren we de baas. Ik kreeg het pas moeilijk toen ik in een pleeggezin werd geplaatst. Ik kende een normaal gezin niet, vond het klinisch en voelde me niet thuis. Toen ik eindelijk een ei kon bakken, ging ik ging dus snel op kamers. Mijn ouders waren toen al gescheiden. En Meli, weer terug naar jou, die waren dus doodongelukkig.

Ik kijk bijna nooit terug, maar zo'n topic geeft even aanleiding. Ik geef mijn jeugd een 7, want ik heb ook veel leuke dingen meegemaakt. Ik zal mijn jeugd iig nooit als verontschuldiging gebruiken.
Wat is mss voor heb is dat ik voor me zelf heb leren opkomen. Wat ik tegen heb, waar ik soms nog last van heb, is dat ik eigenlijk niet opgevoed ben. Ik ben 52 en nog steeds bezig met een inhaalslag, maar ik moet zeggen dat dat leerzaam is.

Groet, Sowhat

Gast 18.09.09 13:50

sowhat schreef:
Meli schreef:mijn zuster is bij haar echtgenoot gebleven tot de kinderen 18 en 20 waren en ze zijn altijd goed met elkaar omgegaan...

Hoi Meli,

Het verantwoordelijkheidsgevoel van je zuster is prijzenswaardig. Maar werd ze er ZELF niet doodongelukkig van? Keek ze niet elke dag op de kalender: Wanneer worden ze nu 18 en 20? Was het niet beter een regeling af te spreken, bijvoorbeeld scheiding en de zorg voor de kinderen delen of één verantwoordelijk maken? Volgens mij kom je dan uiteindelijk ook op het Koekie-verhaal dat de kinderen er sterker van worden.

Ook maar even mijn verhaal:
Het belang van goed huwelijk en goede scheiding heb ik pas later ingezien. Mijn ouders pasten niet bij elkaar en konden niet voor de kinderen zorgen. Mss gek als je de situatie niet kent, maar ik vond het prachtig: ik was met mijn 6 jaar de baas in huis, wist precies hoe ik mijn pa op de kast moest krijgen en was de hele dag buiten. Ik kende gewoon niet anders. Op een gegeven dag werd het te gortig en werden we uit huis geplaatst. Dan kom je in groepsprocessen van kindertehuizen. Motto daar: doe maar wat je wilt, dus ook prima. We werden opgevoed door meisjes van 18, dus ook daar waren we de baas. Ik kreeg het pas moeilijk toen ik in een pleeggezin werd geplaatst. Ik kende een normaal gezin niet, vond het klinisch en voelde me niet thuis. Toen ik eindelijk een ei kon bakken, ging ik ging dus snel op kamers. Mijn ouders waren toen al gescheiden. En Meli, weer terug naar jou, die waren dus doodongelukkig.

Ik kijk bijna nooit terug, maar zo'n topic geeft even aanleiding. Ik geef mijn jeugd een 7, want ik heb ook veel leuke dingen meegemaakt. Ik zal mijn jeugd iig nooit als verontschuldiging gebruiken.
Wat is mss voor heb is dat ik voor me zelf heb leren opkomen. Wat ik tegen heb, waar ik soms nog last van heb, is dat ik eigenlijk niet opgevoed ben. Ik ben 52 en nog steeds bezig met een inhaalslag, maar ik moet zeggen dat dat leerzaam is.

Groet, Sowhat

Het heeft je gemaakt tot wat je nu bent en nog steeds aan het worden bent, een hele lieve rare bizarre inspirerende vrolijke vreselijk aardige en soms bizarre man!!!!! dus gaat zo door, gaat zo door!!!!!! en je komt er vanzelf SoWhat

koekkie 18.09.09 16:15

Meli,
identiek zal het inderdaad niet zijn, dat is geen enkele,
maar ik ben wel een gescheiden ouder die gezegd heeft niet langer door te willen gaan met het huwelijk. De scheiding, net als bij cow, was mijn besluit.
En er zijn zeker raakvlakken.
Dat ik een vrouw ben en cow man heeft daar helemaal niets te maken. Wij zijn beiden ouders die de beslissing genomen hebben te gaan scheiden. En dat is een zware beslissing waarbij maar al te gemakkelijk gezegd wordt dat kinderen de dupe zijn en voor je het weet heb je een zeer onterecht schuldgevoel.
Dat is waar ik veel moeite mee heb. Want echt, als ik al ergens een schuldgevoel over heb dan is het dat ik juist niet veel eerder gescheiden ben.

MrJohn 19.09.09 3:03

Het is natuurlijk geen verrassing voor mij en ik was al veel langer op de hoogte. Cow en Nien hebben een weloverwogen beslissing genomen om verder samen het levenspad te bewandelen. Leven is keuze's maken en elke beslissing brengt oneindig veel consequenties met zich mee. Zij beseffen dat als geen ander.

Sterkte Cow met de reacties uit je naaste omgeving. Voorzover ik je ken, zul je er altijd zijn voor je kinderen.

Jullie allebei een mooi en - voorzover dat gaat op dit moment gezien de omstandigheden - ontspannend leven gewenst, waarin jullie ook de rust zullen vinden om van elkaar te genieten.

Gr, MrJohn

**sowhat** 19.09.09 3:20

MrJohn, wat is voor ons nu de toegevoegde waarde dat het voor jou geen verrassing is? Jij bent al nr zoveel waarvan ik dat lees.

Het gaat nu ff om Cow en Nien en niet om wat iedereen wel en niet weet.

Groet, Sowhat

MrJohn 19.09.09 3:28

Of het toegevoegde waarde heeft sowhat interesseert me eerlijk gezegd niet zo erg. Ik schrijf wat ik denk en voel over Nina en Cow.

Gr, MrJohn

Gast 19.09.09 9:45

MrJohn schreef:Of het toegevoegde waarde heeft sowhat interesseert me eerlijk gezegd niet zo erg. Ik schrijf wat ik denk en voel over Nina en Cow.

Gr, MrJohn

En daar kan ieder weldenkend mens het volledig mee eens zijn !!!

Gesponsorde inhoud