*RTH* Nick Drake - At the chime of a city clock

**Dave Evans** 04.05.14 21:31

[30-04-2014]
***verzoekje***

Nicholas Rodney Drake (Rangoon, Birma, 19 juni 1948 – Tanworth-in-Arden nabij Coventry, 25 november 1974) was een singer-songwriter uit Engeland.

Nick Drake werd geboren in 1948 in het vroegere Birma, waar zijn vader ingenieur was. Na een korte tijd in India gewoond te hebben, kwam het gezin in 1951 terug naar Engeland. Ze vestigden zich in Tanworth-in-Arden. Nick Drake groeide op in een muzikaal gezin en leerde al snel piano en akoestische gitaar spelen. Drake kreeg een typische Britse upper-middleclass opvoeding. Hij bezocht de keurige Marlborough public school, waar hij piano, klarinet en saxofoon leerde spelen en uitblonk in atletiek. Na de middelbare school ging hij naar Cambridge om Engelse letterkunde te studeren, maar deed weinig anders dan gitaar spelen en liedjes schrijven. Hij trok zich meer en meer terug in zichzelf en werd een buitenstaander.

Drake ging met een demo naar een platenmaatschappij, waar producer Joe Boyd direct zijn talent onderkende. De twintigjarige Nick Drake werd ontdekt in 1968 en kreeg onmiddellijk een platencontract bij Island Records. Zijn debuutalbum Five Leaves Left verscheen in 1969. Het album werd gekenmerkt door de breekbare stem van Nick Drake, het delicate gitaarspel en de melancholie van de nummers.

Zijn tweede album, Bryter Layter, dat verscheen in 1970, ging op dezelfde muzikale weg verder. Geen van beide albums verkocht goed. In dezelfde periode raakte Nick Drake in een depressie die hem vaak belette te schrijven en te componeren. Drake trok zich meer en meer in zichzelf terug.

In 1972 kwam Pink Moon uit, een akoestisch album vol naakte, sombere nummers dat in amper twee dagen opgenomen werd en waarin hij terug ging naar de essentie van zijn muziek: zijn stem en zijn gitaar. De teksten stonden bol van spijt, verlies en ontgoocheling. Ook nu weer bleef het succes uit. Nick Drake vertrok naar Frankrijk waar hij samenwerkte met Françoise Hardy. Hij zou enkele nummers voor haar geschreven hebben, die nooit werden uitgebracht.

Na deze periode raakte Drake opnieuw in een depressie. Hij had het gevoel dat hij zijn doelpubliek onvoldoende kon bereiken en dat hij gefaald had in zijn opzet. Het was het begin van een periode vol psychische problemen, met een hospitalisatie van enkele weken als dieptepunt.

In 1974 ging Nick Drake voor de laatste keer de studio in en nam vier nummers op die op Fruit Tree, een postuum verschenen compilatie-album, verschenen. De nummers waren somber en vol verwijzingen naar de dood.

Intussen woonde Nick Drake opnieuw in het ouderlijk huis. In de nacht van 24 op 25 november 1974 nam hij een overdosis van zijn anti-depressivum Tryptizol. De volgende dag vond zijn moeder hem dood op zijn bed. Velen vermoeden dat hij zelfmoord pleegde, maar familie en vrienden spreken dit tegen. Volgens hen had hij de laatste maanden minder psychische problemen en was de overdosis een ongeluk. Toch blijft de twijfel, niet het minst doordat naast zijn bed het boek De mythe van Sisyphus van Albert Camus lag, een essay over het absurde van het bestaan en de existentiële vraag naar de zin van het leven. Tegelijk is juist de boodschap van Camus dat je altijd door moet gaan met strijden.

Hij is begraven in Tanworth-in-Arden.

**sowhat** 05.05.14 1:40

Het is niet mijn dingetje, maar omdat het wel mooi is een 6

Gast 05.05.14 6:28

Terug in de tijd gaande is het best wel erg onbegrijpelijk dat deze man toen nooit echt is doorgebroken vooral omdat zijn muziek in die tijd toch honderdduizenden middelbare schoolmeisjes en jonge studentes had moeten aanspreken, immers de meeste daarvan zaten op hun kamertje jasmijnthee of flessen rose slobberend vage gedichten te schrijven over verloren en onbereikbare liefdes in het schijnsel van een druipkaars luisterende naar exact dit soort muziek met de haartjes nog nat van de henna.

Zijn pech is natuurlijk verder dat hij in die tijd veel te gevoelig en te soft was voor het mannelijke deel van het plaatjes kopende publiek plus natuurlijk dat er in die tijd muzikaal gezien nogal het een en ander gebeurde!! waardoor hij wellicht toen wat is onderbelicht gebleven.

Maar mijn god als ik er nu naar luister zoveel jaren later dan denk ik alleen maar, wat eeuwig zonde van dit onmiskenbare geweldige talent, neem alleen al dit nummer wat een waanzinnig mooie melancholische ondertoon heeft, prachtig breekbaar is gezongen en een ongekende productie heeft en voor die tijd in ieder geval zeer gewaagd maar ook ongekend helder is.

Toegegeven het is geen feestmuziek maar moet dat dan altijd is de retorische vraag?? ik vind van niet in ieder geval en hoewel je deze muziek wel moet horen als je er een beetje voor in de stemming bent blijft er niets anders over dan te constateren dat dit grote talent een paar prachtige platen heeft nagelaten, o ja dit nummer krijgt een 10 natuurlijk jammer genoeg kunnen we niet hoger!!

Joostvdaa 05.05.14 10:28

Een bijzonder artiest. Ik luister het niet zo vaak, maar de man heeft prachtige nummers gemaakt. Deze RtH, van wat mij betreft z'n beste album, vind ik ook mooi. Mooie sound, erg breekbaar. Een 7.

Frodo 05.05.14 20:00

Ik geef een 8 voor dit mooie liedje, met daarbij de kanttekening dat ik dit beslist niet een vol uur hoef aan te horen omdat het me dan enorm tegen zou gaan staan. Maar als los nummer is het ok.

Miennnn 06.05.14 14:57

Idd een mooi liedje.
Een 7

Mirrr 06.05.14 21:49

Hij heeft meer mooie nummers, deze dus ook, een 7 Very Happy

Ries 07.05.14 1:04

Mooi hoor, toetertje erbij enzo, een 7

**sokratikos** 08.05.14 15:03

Geweldige muziek heeft Nick Drake nagelaten, waarvan ik liefhebber ben. Ik ben blij dat hij ook nummers met orchestratie en andere instrumenten heeft gemaakt, waarmee zijn immer breekbare stem een heel ander cachet krijgt. Lichtvoetiger, ruimtelijker. Uiteindelijk hou ik toch het meest van de eenvoud van zijn nummers met enkel tokkelgitaar+stem. Daarin hoor je zijn kwelling het meest puur. Zo intens breekbaar, 1-op-1 recht in je gezicht, dat je je er soms bijna voor schaamt een persoonlijk-ongelukstoerist te zijn. Vooral in Things Behind the Sun en in Fly (niet de albumversie, maar enkel tokkelgitaar+stem) waarin Drake tijdens zijn duistere leedexpressie door de waterige ogen iets van een doorbrekend lichtschijnsel lijkt te ontwaren maar er (nog) niet bij kan. Die nummers zijn voor mij 10en met een griffel. De RTH een naar boven afgeronde 9

Led-Zep 08.05.14 18:17

Een fijn nummer.

Een 8

**forzautregivo** 09.05.14 12:33

Nick Drake kan weinig fout doen bij mij. Waanzinnig mooie stem. Het toetertje is wel fijn, maar ik ben toch meer van de zo minimalistisch mogelijke Drake. Het orkestrale van dit nummer is in verhouding tot bijvoorbeeld Place To Be minder. Toch is het nog altijd goed voor een 7.

Vleertje 10.05.14 14:03

Schitterende stem waanzinnig goede artiest en eeuwig zonde dat hij al zo jong deze aardkloot verliet. De gevleugelde uitspraak hij heeft betere gaat hier ook op. Ik ben net als Ivo wel meer van het minimalistische Drake werk. Ik geef voor dit toch altijd nog een 9.

**Timmus** 18.05.14 18:40

Vleertje schreef:Schitterende stem waanzinnig goede artiest en eeuwig zonde dat hij al zo jong deze aardkloot verliet.

100% mee eens. Oók eens met Frodo; ik luister Drake regelmatig maar geen uren achter elkaar.

Een 9.

Gesponsorde inhoud

RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Jouw cijfer voor 'At the chime of a city clock'

RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock

Re: RTH Nick Drake - At the chime of a city clock