*RTH* Nick Drake - Cello Song

[25-08-2011]
De verzoekjestrommel zit aan mijn kant weer aardig vol en zodoende heb ik keuze genoeg om er iets uit te toveren!

Nick Drake werd geboren in 1948 in het vroegere Birma, waar zijn vader ingenieur was. Na een korte tijd in India gewoond te hebben, kwam het gezin in 1951 terug naar Engeland. Ze vestigden zich in Tanworth-in-Arden. Nick Drake groeide op in een muzikaal gezin en leerde al snel piano en akoestische gitaar spelen. Drake kreeg een typische Britse upper-middleclass opvoeding. Hij bezocht de keurige Marlborough public school, waar hij piano, klarinet en saxofoon leerde spelen en uitblonk in atletiek. Na de middelbare school ging hij naar Cambridge om Engelse letterkunde te studeren, maar deed weinig anders dan gitaar spelen en liedjes schrijven. Hij trok zich meer en meer terug in zichzelf en werd een buitenstaander.

Drake ging met een demo naar een platenmaatschappij, waar producer Joe Boyd direct zijn talent onderkende. De twintigjarige Nick Drake werd ontdekt in 1968 en kreeg onmiddellijk een platencontract bij Island Records. Zijn debuutalbum Five Leaves Left verscheen in 1969. Het album werd gekenmerkt door de breekbare stem van Nick Drake, het delicate gitaarspel en de melancholie van de nummers.

Zijn tweede album, Bryter Layter, dat verscheen in 1970, ging op dezelfde muzikale weg verder. Geen van beide albums verkocht goed. In dezelfde periode raakte Nick Drake in een depressie die hem vaak belette te schrijven en te componeren. Drake trok zich meer en meer in zichzelf terug.

In 1972 kwam Pink Moon uit, een akoestisch album vol naakte, sombere nummers dat in amper twee dagen opgenomen werd en waarin hij terug ging naar de essentie van zijn muziek: zijn stem en zijn gitaar. De teksten stonden bol van spijt, verlies en ontgoocheling. Ook nu weer bleef het succes uit. Nick Drake vertrok naar Frankrijk waar hij samenwerkte met Françoise Hardy. Hij zou enkele nummers voor haar geschreven hebben, die nooit werden uitgebracht.

Na deze periode raakte Drake opnieuw in een depressie. Hij had het gevoel dat hij zijn doelpubliek onvoldoende kon bereiken en dat hij gefaald had in zijn opzet. Het was het begin van een periode vol psychische problemen, met een hospitalisatie van enkele weken als dieptepunt.

In 1974 ging Nick Drake voor de laatste keer de studio in en nam vier nummers op die op Fruit Tree, een postuum verschenen compilatie-album, verschenen. De nummers waren somber en vol verwijzingen naar de dood.

Intussen woonde Nick Drake opnieuw in het ouderlijk huis. In de nacht van 24 op 25 november 1974 nam hij een overdosis van zijn anti-depressivum Tryptizol. De volgende dag vond zijn moeder hem dood op zijn bed. Velen vermoeden dat hij zelfmoord pleegde, maar familie en vrienden spreken dit tegen. Volgens hen had hij de laatste maanden minder psychische problemen en was de overdosis een ongeluk. Toch blijft de twijfel, niet het minst doordat naast zijn bed het boek De mythe van Sisyphus van Albert Camus lag, een essay over het absurde van het bestaan en de existentiële vraag naar de zin van het leven. Tegelijk is juist de boodschap van Camus dat je altijd door moet gaan met strijden.

Hij is begraven in Tanworth-in-Arden.



https://www.youtube.com/watch?v=dG0yAqaVUE0

De 6e goede plaat op rij in RTH, hulde!

Mooi, breekbaar liedje. Zit tussen 7 en 8 in, maar ik rond naar boven af.

Zeer indrukwekkend dat iemand die maar 26 heeft mogen worden dit soort muziek kon maken; ik rond naar boven af met een 10.

Dit verdiend een 10. Geweldige stem heerlijk geluid.

Dit is heel mooi. Een 8.

Op de platenspeler naast het bed waar Nick Drake stierf lag een Brandenburgisch Concert van Bach. Behalve naar Camus ging zijn dichtershart ook uit naar William Blake. Dit is één van mijn favoriete singer/songwriters met één van zijn mooiste songs dat staat op zijn eerste album 'Five Leaves Left' uit 1969. Drake's folky muziek - hij speelde naast gitaar en zang ook piano, klarinet en sax - was een inspiratiebron voor oa Robert Smith, REM's P.Buck en Kate Bush.

Strange face, with your eyes
So pale and sincere.
Underneath you know well
You have nothing to fear.
For the dreams that came to you when so young
Told of a life
Where spring is sprung.

You would seem so frail
In the cold of the night
When the armies of emotion
Go out to fight.
But while the earth sinks to it's grave
You sail to the sky
On the crest of a wave.

So forget this cruel world
Where I belong
I'll just sit and wait
And sing my song.
And if one day you should see me in the crowd
Lend a hand and lift me
To your place in the cloud.

Van mij een 10!

Het is breekbaar, mooi gezongen, maar omdat het mijn ding niet is een 6.

Idd een heel mooi liedje... Heel fragiel en breekbaar met een schitterende instrumentale ondersteuning van de viool o.a. en wat een prachtige stem heeft Nick Drake ook zeg...! Ik had nog nooit van hem gehoord, maar ben zeer zeker onder de indruk... Mede ook door het verhaal wat Dave erbij heeft geplaatst over Nick Drake, dat hij een persoon was, op zoek naar erkenning voor zijn muziek, maar dit maar niet kon vinden... Heel tragisch eigenlijk... Een 8 van mij voor dit mooie liedje...

glimmerikje20 schreef:Idd een heel mooi liedje... Heel fragiel en breekbaar met een schitterende instrumentale ondersteuning van de viool o.a. en wat een prachtige stem heeft Nick Drake ook zeg...! Ik had nog nooit van hem gehoord, maar ben zeer zeker onder de indruk... Mede ook door het verhaal wat Dave erbij heeft geplaatst over Nick Drake, dat hij een persoon was, op zoek naar erkenning voor zijn muziek, maar dit maar niet kon vinden... Heel tragisch eigenlijk...

Sluit me hierbij aan en geef dit liedje een 7........

sowhat schreef:Het is breekbaar, mooi gezongen, maar omdat het mijn ding niet is een 6.

Ik heb hier niks aan toe te voegen, SW! Hulde voor deze perfecte analyse. Van mij ook een 6.

@Glim: die viool is een cello. Leuk dat je ND hebt leren kennen!
@Dave: welke andere nrs vind je beter?

Op YouTube staat een documentaire over Nick Drake











Muzikale groeten

@ Sokratikos... Een cello natuurlijk, stom van mij, de titel zegt het immers al....

Tjeeminee wat een toeval, vandaag kwam een klant kwam bij ons in de winkel of we belang hadden met een krat LP'S.... TUURLIJK zei ik, nou hier zegt ie, ik draai ze niet meer, veel plezier ermee he....
Zit een dikke Box bij met het gehele oevre van Nick Drake
De helft van de krat heb ik leeggerooft en gaat rondjes draaien zo
Dit nummer en de beoordeling volgt dus nog...

Ik heb heel bewust alleen het nummer beluisterd, voordat ik de commentaren las: ik dacht al dat er louter lovende kritieken voor ND zouden komen, en daar wordt ik heel kritisch van.
Maar, het moet gezegd: mooi nummer, zeker voor de late avond.
Ik twijfel tussen een 7 en een 8, maar rond het af naar boven.

Ik ben niet zo lovend als de meesten hier, ik vind het nogal saai en weinig muzikale verrassing brengen.

Een 5

Nick Drake is een vaste klant in mijn top-20 van meest beluisterde artiesten op Last FM. Dit komt vooral vanwege juweeltjes als River Man, Things Behind The Sun, Northern Sky en Winter is Gone.

De nummers van Drake die ik het meest kan waarderen zijn tegelijkertijd de eenvoudigste; dit nummer hoort hier niet bij. Muzikaal gezien dan wel verrassend, vergeleken met de rest van zijn oeuvre, maar hij heeft echt betere dan deze. Een 8.

Eigenlijk vind ik voornamelijk de muziek hiervan erg mooi en de zang toch iets minder. Ik geef een 6

@Raver: Aan zulke klanten heb je tenminste iets .
Laat je ons hier ook even mee genieten als je leuke ontdekkingen doet tussen je nwe platencollectie?

Ja dit is echt supermooiprachtig, zeer breekbaarstemgeluid, heerlijk gitaargepingel en de ritmiek is ook ongekend. De Cello maakt het af voor een dikke 8.

@Noes, heb de volgende vinyl platen meegenomen als aanvulling op mijn collectie.
Wat ook nog niet in CD kast stond dus, ben er erg blij mee en ze draaien prima.

Nick Drake - Fruit Tree (complete records works) 3LP-box
Joni Mitchell - Miles of Aisles
Joni Mitchel - For the roses
Cat Stevens - Tea for the Tillerman
Bob Dylan - Desire
Jethro Tull - Original Masters
J.J. Cale - Naturally
Crosby Stills Nash & Young - Deja Vu
Neil Young - After the Goldrush
Neil Young - Time Fades Away
Neil Young - Tonight's the Night
Frans Halsema - Voor Haar
Tracy Chapman - Tracy Chapman
Jackson Brown - Running on Empty
Supertramp - Crime of the Century
Supertramp - Even in the Quietest moments..
Alan Parsons Project - I Robot
Soundtracks Jesus Christ Superstar en Once upon a time in the West

Raver schreef: heb de volgende vinyl platen meegenomen als aanvulling op mijn collectie.
Wat ook nog niet in CD kast stond dus, ben er erg blij mee en ze draaien prima.

J.J. Cale - Naturally

Zonder andere platen tekort te willen doen, wil ik je speciaal op deze plaat attenderen. Iconisch hoogtepunt uit de popmuziek!

8