*RTH* Marc Almond - The stars we are

[04-01-2014]
Mark & Dave request



Marc Almond (Southport (Lancashire), 9 juli 1957) is een Britse zanger en liedjesschrijver die bekend werd als de helft van het duo Soft Cell.

Na het uiteenvallen van Soft Cell begon Almond in 1984 een solocarrière. Hij hield zich zowel bezig met hitgevoelige edelkitsch (Something's gotten hold of my heart; Tears run rings) als met moeilijker toegankelijke samenwerkingen met onder andere Coil en Jim Thirwell (alias Foetus).

Na de elektronische muziek die hij met Soft Cell maakte, waren de eerste albums van Almond radicaal akoestisch. Begeleid door instrumenten als piano, cello, viool, harp en pauken bezong hij, net als bij Soft Cell, het zelfkant-nachtleven waaraan hij graag deelnam.

Dankzij het succes van Soft Cell werd Almond door de platenindustrie in de eerste plaats als een potentiële hitparade-artiest beschouwd. Almond zelf had bredere interesses. In 1985 bracht hij bijvoorbeeld de mini-elpee Violent silence uit, die gewijd was aan het werk van de Franse filosoof/pornograaf Georges Bataille en in 1989 maakte hij het album Jacques: een verzameling covers van nummers van Jacques Brel.

Van zijn homoseksualiteit heeft Almond nooit een geheim gemaakt, maar anders dan collega's als Jimmy Somerville wenst hij er doorgaans geen politieke kwestie van te maken. Wel nam hij, nadat discodiva Donna Summer zich in 1985 respectloos over homoseksuelen uitliet, met Somerville het duet I feel love op: een sarrende versie van het zwoele nummer waarmee Summer in de jaren zeventig, niet in de laatste plaats vanwege haar populariteit in de homoscene, successen vierde.

In oktober 2004 raakte Almond ernstig gewond bij een motorongeluk. Zijn revalidatie nam tot medio 2005 in beslag. In 2007 verscheen Stardom Road, het eerste album na zijn ongeluk. Het bevat naast een aantal covers van nummers die Almond beïnvloed hebben ook een nieuwe eigen compositie: Redeem Me (Beauty Will Redeem the World).

Op 18 september 2010 gaf Marc Almond een eenmalig concert in de Brabanthallen 's-Hertogenbosch te 's-Hertogenbosch tijdens de Night to Remember

Hier neergezet:
Wel nam hij, nadat discodiva Donna Summer zich in 1985 respectloos over homoseksuelen uitliet, met Somerville het duet I feel love op: een sarrende versie van het zwoele nummer waarmee Summer in de jaren zeventig, niet in de laatste plaats vanwege haar populariteit in de homoscene, successen vierde.

Dan deze ook, want ik houd niet van Hoor zonder Wederhoor:
Summer publicly denied that she had ever made any such comment, and in a letter to the AIDS campaign group ACT UP in 1989 said it was "a terrible misunderstanding. I was unknowingly protected by those around me from the bad press and hate letters... If I have caused you pain, forgive me." She apologized for the delay in not making a response earlier and closed her letter with Bible quotes (from Chapter 13 of 1 Corinthians).[14]

De song zelf: Veel te lang maar wel mooi intro, veel te lange song met weinig variatie, wel mooi gezongen, daarom nog een 6.

Een dikke 8 voor deze mooie plaat, ontdekt via MarkRaver   

Erg mooie plaat, die ik nog niet kende. Eén zwak stukje rond 4:20, maar verder prachtig. Een 8.

Het is wel motr-week in RTH, he? Ik vind dit wel een aardig nummer, maar het is naar mijn smaak te lang uitgesponnen. Dit soort pretentieloze deuntjes moet je niet langer dan 4 minuten maken. Een 6.

Mooi van begin tot eind, punt.

Dikke 9.

Totaal mijn ding niet. Soort diva-plaat voor mannen. Brrrr, een 2

Ik vind het niet echt bijzonder, niet slecht, maar ik zal dit zelf nooit opzetten

Een 6

jan1966 schreef:Soort diva-plaat voor mannen.

Briljante omschrijving waar ik me bij aansluit. Het middenstuk is matig en het intro en outro hadden er uitgeknipt kunnen worden. Ik ben in een milde bui, een 4