*RTH* Earth & Fire - Storm & Thunder

[28-10-2013]
Earth & Fire was een Nederlandse popgroep uit de jaren zeventig. De Voorschotense-Voorburgse-Leidschendamse groep had als boegbeelden Jerney Kaagman (zang) en de tweelingbroers Gerard (keyboards) en Chris Koerts (gitaar). De overige bandleden wisselden in de loop van de tijd. Drummer op de eerste twee hits was Cees Kalis, die daarna koos voor een baan in het onderwijs. Hij overleed in 2006.
 

 
De band werd in 1967 opgericht als Opus Gainfull, door de broers Koerts, Hans Ziech en Cees Kalis. Toen zangeres Manuela Berloth de band kwam versterken werd de naam gewijzigd in Earth & Fire. Berloth, die onder de naam Lysett ook al een solocarrière had gehad, moest echter wegens een oogziekte afhaken. Haar plaats werd ingenomen door Jerney Kaagman die tot dan zangeres van The Rangers was geweest.

In die formatie brak de band door met de single Seasons (1970), geschreven door Golden Earring-gitarist en -zanger George Kooymans. Het nummer bereikte een tweede plaats, en nog in hetzelfde jaar maakte Earth & Fire hitsingles als Ruby Is The One en Wild And Exciting. Vanaf 1971 verlegde Earth & Fire de muzikale koers naar symfonische rock. Gerard Koerts introduceerde de mellotron in de Nederlandse popmuziek. Het instrument bleef jarenlang typerend voor de sound van de band.

De eerste nummer één-hit in Nederland was Memories (1972). Ook in de daaropvolgende jaren scoorde Earth & Fire een aantal hits, waaronder Maybe tomorrow, maybe tonight (1973) en Love Of Life (1974). Ook buiten Nederland begon belangstelling te ontstaan voor de muziek van Earth & Fire. De daaropvolgende jaren werden er nog een paar albums en singles uitgebracht, met wisselend succes: het album To the world of the future bereikte de top 10 en de single Thanks for the love uit 1975, met duidelijke funk invloeden, was ook een succes. De volgende single, What difference does it make uit 1976, was echter minder succesvol. In 1977 werd het album Gate to infinity met de bijbehorende single 78th avenue uitgebracht. Ook hiermee werd de top 10 niet meer gehaald.

In 1978 werd Frits Hirschland manager, en kwamen er een nieuwe bassist Bert Ruiter (ex-Focus) en drummer Ab Tamboer. Producent Jaap Eggermont keurde echter in 1979 de demo's voor het album Reality Fills Fantasy af, en het is op een haar na gedaan met de band. Met Weekend scoorde Earth & Fire echter een grote internationale hit. In Nederland werden er 210.000 singles van verkocht en stond het zes weken op de eerste plaats van de Single top 100.

Na het vertrek van Chris Koerts werd met nieuwe gitarist Ron Meyes in 1982 nog een top-15 hit uitgebracht: 24 hours. De groep viel een jaar later echter uiteen, waarna Kaagman een tweetal soloalbums maakt. In 1987 maakte de groep een come-backtour in een nieuwe bezetting met daarin onder andere Ton Scherpenzeel.

In 2006 verscheen van de hand van Fred en Dick Hermsen een groepsbiografie

Hier kan ik kort over zijn, Dutch Classic on his best, een 9  

Goede plaat.Song of the Marching children heeft nog wel een streepje voor, die zou ik met een 8 belonen. Deze krijgt een 7.

Briljant nummer van de wat mij betreft beste groep van Nederland. Top 100 SWlijst. 10!!!

Ook al is hij uit mijn lijst gevallen... toch nog altijd goed voor een 8!

Goede song qua opbouw enzo (al is de intro wel erg lang), maar gedateerde sound. Boet door de jaren heen toch wat aan kwaliteit in vind ik, maar een voldoende is het nog altijd waard. Een ruime 6.

Dave Evans schreef:Bij mij ook een 8 hoor, absoluut kwaliteit
Iets zei mij dat ik vandaag wat met storm moest doen......

Hoe kwam je daar nou zo ineens op???  

En alweer zo'n heerlijke nederpop-klassieker!!! ook van mij een dik verdiende 8

veel tegenstrijdigheid bij mij in dit nummer. Ja, het is heel erg gedateerd, maar de opbouw naar de climax is steengoed. En Jerney zet toch wel een lekkere stem neer al moet ik elke keer aan die rotkop van Idols denken. De fadeout vind ik erg overbodig, maar het filmpje is heerlijk naar te kijken. Ik geniet altijd erg van die baardmannetjes. Al met al een zeventje....

Ik heb een 7 gegeven, maar twijfel nu of een 8 niet meer op z'n plek was geweest.. Erg goed nummer, daarvoor maakt Jerney's Idols-carrière me geen biet uit!

MrJohn schreef:Ik heb dan ook niet gezegd Kaj, dat het van invloed moet zijn op de waardering van een song, maar reageerde even op een opmerking van een ander.

Oh, het was ook geen reactie op jouw opmerking, meer een algemene constatering dat die twee zaken los van elkaar staan

joh Kaj, ik maak die opmerking gewoon als extraatje zonder ook maar enige vorm van ophef, gewoon voor de leut. Het heeft bij mij ook totaal maar dan ook totaal geen effect op de waardering van het nummer. Ik voegde het alleen maar vanwege de tegenstrijdigheid die ik voelde bij dit nummer. Zo van o ja Jerney zingt best leuk, waar kennen we haar nog meer van, o ja idols.. Zo schrijf ik nou eenmaal vaak

jan1966 schreef:joh Kaj, ik maak die opmerking gewoon als extraatje zonder ook maar enige vorm van ophef, gewoon voor de leut. Het heeft bij mij ook totaal maar dan ook totaal geen effect op de waardering van het nummer. Ik voegde het alleen maar vanwege de tegenstrijdigheid die ik voelde bij dit nummer. Zo van o ja Jerney zingt best leuk, waar kennen we haar nog meer van, o ja idols.. Zo schrijf ik nou eenmaal vaak

Het was ook geen reactie op jou hoor Jan. Voor mij geldt gewoon dat ik eerst Jerney-de-Idols-jury kende en later pas Jerney-de-zangeres. Want E&F was natuurlijk ver voor mijn tijd. Dus ook ik legde de link, en ook ik vind het ergens wel tegenstrijdig. Maar m'n beoordeling wordt er niet door beïnvloed. Althans, ik geloof van niet

Nou dan zijn we het allemaal eens met elkaar. Nu heeft het Idols verleden van Jerney toch een plekje gekregen. Een competitie die toch grote sterren heeft opgeleverd.

Groot is z'n ster inmiddels zeker Jan!

Aardig. Een 7.

Rolt van haar stoel van het lachen over de ster opmerking van Jorg.

Vleertje schreef:Rolt van haar stoel van het lachen over de ster opmerking van Jorg.

+1  

Ja ik heb ook erg gelachen om de opmerking van Jorg.

Minder amused ben ik door de opmerkingen over Jerney, ik vind ze nogal ongenuanceerd, al mag dat in het kader van vrijheid van meningsuiting natuurlijk wel.

John, in je eerste post heb je het over 'annex personage'. Daar concludeer ik uit dat je wel degelijk haar persoon mee hebt gewogen.

Niet alleen als zangeres, maar ook daarna heb ik veel waardering voor Jerney. Een vrouw die ergens voor staat. Ze heeft met stichting Conamus prima diensten bewezen voor de popmuziek.

Idols is een concept, de jury heeft een rol, afzeiken is onderdeel van het programma, dat dit kan gebeuren weten de deelnemers, als je dat niets vind, moet je niet meedoen of niet kijken.

Tja en die 'rotkop' dat komt door Parkinson. Dat heet ze al jaren en dat heeft ze vorig jaar openhartig verteld. Hoe ze dat deed daarvan was ik onder de indruk.