Steunfonds 46: 8 t/m 14 november 2020

Nee spannend was het niet afgelopen week. Biffy Clyro nam snel een voorsprong en gaf die nooit meer af. Orinoco Flow Schijf dus!
Spannender was het wel voor de tweede plaats! Ondanks dat Clan of Xymox eerst een voorsprong had, kwam Kalandra alsnog langszij. Helaas betekent een gedeelde tweede plaats wel afscheid voor beiden en krijgen we dus 4 nieuwe Steunplaten! Luisteren, kijken en stemmen dus maar weer. Succes!

ORINOCO FLOW SCHIJF


Einduitslag week 45:

1. Biffy Clyro - Space (Orchestral Version) [7 stemmen]
2. Clan of Xymox - How Long [3 stemmen]
2. Kalandra - Borders [3 stemmen]
4. Monotronic - Buy yourself a dream [0 stemmen]

De kandidaten voor week 46:

1. Patty Smyth - Build a fire

Misschien ken je Patty Smyth nog van het duet met Don Henley uit 1992. Sometimes love just ain't enough scoorde toen in de Nederlandse hitlijsten. Nu is ze terug met een solosingle! Build a Fire is de plaat die jullie mogen beoordelen.



2. System of a Down - Protect the land

Verrassing! Na meer dan vijftien jaar wachten loste System Of A Down deze week nieuwe muziek. De Amerikaanse band met Armeense roots is al jaren een van de grootste en meest geliefde metalbands ter wereld en verkocht in hun 26-jarig bestaan maar liefst veertig miljoen albums. De band was al een tijdje terug met een reünie en zou deze zomer weer op Rock Werchter spelen na hun passage in 2017, maar nieuwe muziek was er vooralsnog niet in aantocht. Daar komt verandering in door de toestanden die zich in hun thuisland afspelen. In “Protect The Land” en “Genocidal Humanoidz” spreken ze de verschrikkelijke en serieuze oorlog aan die wordt gevoerd door Azerbaijan en Turkije tegen hun culturele thuislanden Artsakh en Armenië.

“Protect The Land” is een lang System of a Down-nummer geworden waarbij vooral de vocals van Serj Tankian ons in het geheel treffen. Vooral door de riffs die zich focussen op het vocale werk krijg je weer die klassieke invloeden van de band in het nummer. Het lijkt vooral een kleine, zachte rocksong te zijn die zich op basis van een logge gitaar voortrekt en zo je volledig meeneemt.



3. Elephant - Midnight in Manhattan

'Zonnige melancholie in majeur. Mellow popmuziek met een excentriek randje, voor liefhebbers van Wilco, Andy Shauf en Big Thief.' Zo omschrijft de vierkoppige Rotterdamse indieband Elephant het geluid van de band. Begin 2021 verschijnt de EP ‘Elephant’ die is opgenomen met producer Pablo van de Poel (DeWolff) in de Electrosaurus Southern Sound Studio. Debuutsingle 'Midnight in Manhattan' is uitgebracht op 9 oktober.

Een ‘Wilco-achtige’ groove begeleidt de sobere maar indringende tekst: ‘It may be midnight in Manhattan but here it’s time to rise. There is always some place better, don’t let it fool your eyes.’

De band is dit jaar ontstaan. 'Elephant wordt getipt als de nieuwe roots/indie band die zomaar eens het verschil kan maken de komende jaren.'

De band

- Frank Schalkwijk - Vocals, gitaar
- Michael Trouserhouses - Vocals, gitaar
- Bas Vosselman - Vocals, bas
- Kaj van Driel - Drums



4. Subterranean Street Society - The road stays mine

Ivo schrijft op nieuweplaat.nl: Opgroeien in een gezin dat wordt overheerst door de alcoholverslaving van de vader. Niet iets dat je snel aan de grote klok hangt. Louis Puggaard-Müller deinst er echter niet voor terug. Op Twelve Steps bezingt hij met zijn band Subterranean Street Society de invloed van zijn vaders alcoholverslaving op zijn leven. Een persoonlijk album dat onder de huid kruipt.

Alleen al het concept van Twelve Steps intrigeert. De twaalf nummers zijn opgehangen aan het twaalfstappenprogramma van Anonieme Alcoholisten (AA): het spiritueel getinte programma in twaalf delen om te herstellen van een verslaving. Aan elke stap wijdt Subterranean Street Society één nummer, gestoeld op de persoonlijke ervaringen en belevingswereld van Puggaard-Müller en zijn vader. Vanuit de donkerte van de verslaving werkt de Deens-Nederlandse band op Twelve Steps toe naar het licht.

The road stays mine is een song met een prachtige opbouw!

Subterranean vind ik te lang. Elephant is leuk voor een picknick maar niets voor mij.
De kracht van System of a Down is samenzang gecombiineerd met energie. Ik hoor nu alleen een lange slappe song.
Dan maar Patty Smyth.

Ik ga voor Midnight in Manhattan, Ook 's avonds een leuke plaat hoor!

SOAD - het enige leuke aan soad vond ik het extreme van Chop Suey, zodra ze gaan 'mooi zingen' haak ik snel af. Dit nieuwe nummer is juist alleen maar dat en volledig zonder hard stuk dus nee.
Elephant, rustig niks aan de hand liedje, in dezelfde vijver vissend als bv Mooon en Jacco Gardner zouden ze zomaar een week kunnen winnen afhankelijk van de concurrentie, die zijn er zat geweest dit jaar - he hoor ik nou een Theremin? - maar deze week toevallig niet.
Subterranean en zo ben ik erg snel afgehaakt, wat moet ik er mee.
Patty Smyth scoorde in de 80s mmet de band Scandal een US top 10 hit met The Warrior en top 20 met Goodbye to You, die laatste vind ik duidelijk beter trouwens. Na een aantal solo albums werd het lang stil maar nu is terug met een album en deze single. Meer rock en minder roots doet het meer aan Scandal dan aan haar eerdere solomuziek die ken denken.
Patty dus mijn stem

System Of A Down heeft -alhoewel het voor hun doen een erg rustig nummer is- overduidelijk het beste plaatje van de week. Maar zoals bekend geef ik geen steun aan gearriveerde bands dus moest ik nog even verder zoeken. Met twee totaal onzichtbare neuzelpopplaatjes was dat overigens niet heel moeilijk. Het wordt dus Subterranean Street Society, een goed opgebouwde lekkere plaat die waarschijnlijk toch niet echt een topper gaat worden.

Steun voor het nationaal product!

Ik ga voor System of a Down deze week

Soad

Dat album van Subterranean Street Society is hartstikke goed, maar wel echt een conceptalbum dat je eigenlijk van begin tot eind moet horen. Als los nummer werkt dit toch minder goed. SOAD is best lekker, maar Elephant heeft het hoogste verrassingsgehalte. Erg fijn.

Elephant