Steunfonds 21: 17 t/m 23 mei 2020

High South pakte afgelopen week de helft van alle stemmen en werd daardoor de nieuwe Orinoco Flow Schijf! De andere platen bleven allemaal op 2 stemmen hangen en vliegen daardoor er allemaal uit!!!!!!! Vier nieuwe platen komende week, ik hoop dat er eentje voor jou tussenzit!

ORINOCO FLOW SCHIJF


Eindstand week 20:

1. High South - Make it better [6 stemmen]
2. Half Moon Run - Grow into love [2 stemmen]
2. Jake Bugg - Saviours of the city [2 stemmen]
2. Matt Bellamy - Tomorrow's world [2 stemmen]

De kandidaten voor week 21:

1. Hockey Dad - In this state

In tegenstelling tot de talrijke hockeyvaders die met hun vingers staan te draaien aan de zijlijn van het wekelijkse hockeygebeuren en de ene geïrriteerde, ostentatieve zucht na de andere slaken, klinkt de band Hockey Dad net heel vief. De twee jeugdvrienden uit Australië wenden hun voorliefde voor rock ‘n’ roll, surfen en skaten aan, met een jangly poppunkklank als resultaat. Na het geweldig opbeurende anthem “I Missed Out” en het emohoogtij in “Itch” krijgen we nu de derde single van hun aankomende album te horen.

“In This State” steekt van wal met gitaarakkoorden die maar één ding kunnen betekenen: een surfy poppunksessie waarop we ons weer zodanig hard willen laten gaan dat onze smartwatch een fameuze activiteitspiek aanduidt en we de work-out voor deze week ook weeral achter de kiezen hebben. Niet dat het nummer uit zijn voegen barst qua heftigheid, maar Hockey Dad weet maar al te goed hoe ze ons voor zich kunnen winnen. Met een perfect gekozen gitaarklank, een geleidelijke opbouw, backings op de juiste momenten en een hoogtepuntje hier en daar creëren de Australiërs een sfeer die de nekspieren in gang zet en houdt. “In This State” is enorm plezant en dat volstaat.



2. Allergies - Felony

[bron: nieuweplaat.nl] Het Britse hiphopduo The Allergies uit Bristol, hebben een single gelanceerd. De single is een voorproefje van hun later dit jaar te verschijnen plaat Say The Word. De track, Felony, is een echte Allergies track, een swingende, funkende combinatie van een Northern soul driving beat in de mix met hiphop, soul samples en breakbeats.



3. The Hu feat. Lzzy Hale - Song of woman

The Hu laat een nieuwe versie horen van hun nummer Song Of Women. Daarvoor werkten ze samen met Lzzy Hale van Halestorm. Het nummer zal op de luxe-editie van hun debuutalbum The Gereg staan, die vanaf begin juli aan de man gebracht wordt. Afgelopen zomer maakte The Hu zoveel indruk op Graspop Metal Meeting dat ze dit jaar mochten terugkomen. Helaas gaat dat zoals bekend dus niet door.



4. Robin Kester - Day is Done

[bron: nieuweplaat.nl] Na het geweldige Remove and Delete en een cover van Suspirium, origineel van Thom Yorke, is Day Is Done alweer de derde single die de Utrechtse singer-songwriter Robin Kester dit jaar uitbrengt. Alhoewel: een demo van het nummer verscheen in 2017 al op de Bandcamp van Kester, en het werd ook al eerder live gespeeld, maar nu pas is het officieel uitgebracht. Ook Day Is Done klinkt weer heerlijk dromerig, met af en toe een strijker en een outro met veel bliepjes, die soms zelfs wat jazzachtig aandoen. Opnieuw een fijn voorproefje van de nieuwe ep This Is Not A Democracy, die volgende maand verschijnt.

Die hockey vaders, dat was mijn ding niet, zeg maar - en de stem die Day is Done zong kon mij niet bekoren. Allergies en The Hu daarna twee keer beluisterd, en alhoewel ik Song of Woman een bijzonder nummer vind en best mooi, past Felony beter in mijn muzieksmaak. Dus Allergies deze week.

Hockey Dad steekt er met kop en schouders boven uit. Erg leuk en energiek.

Met 3 platen die ik een voldoende zou geven is dit een heel aardig steunfonds.
Hockey Dad is wel leuk, maar er zit niets in dat het op enige manier bijzonder maakt, dus die wordt het niet.
Allergies is leuker, funk, dansbaar en toeters, maar uiteindelijk miste het net de climax die nodig was.

Mijn keuze gaat daarom naar the Hu. Die plaat heeft vanaf het begin een mooie opbouw: het begint al met die pauken die mooi onheilspellend klinken, daarna de strijkers die het echt iets oosters geven, dan de keelzang, dan de bas en drums: steeds wordt er weer wat toegevoegd, met als kers op de taart de zang van die zangeres van Halestorm. Dat past wonderwel uitstekend bij elkaar. Langzaam wordt het geluid steeds voller, met hier en daar prachtige uitbarstingen. Echt heel goed gedaan!

Robin Kester gaat volledig geruisloos voorbij. Heb er een minuut na mijn luisterbeurt al geen actieve herinnering meer aan.

The Hu is best origineel en het is fijn dat Lzzy Hale zichzelf eindelijk eens niet overschreeuwt, maar muzikaal gezien vind ik het nauwelijks interessant.

Hockey Dads is wel vrolijk en opbeurend, maar uiteindelijk wint Allergies dit vrij makkelijk. Het is jammer dat een echte climax ontbreekt, maar het is in ieder geval swingend in elkaar gedraaid.

Ik ga deze week voor The Hu

The hu

Als ik dit kwartet op een festival zou tegenkomen is Hockey Dad de enige waar ik waarschijnlijk even afwacht wat het volgende nummer zal brengen.