Steunfonds 48: 22 t/m 28 november 2020

Afgelopen week ontspon zich een mooi gevecht voor de eerste plaats in het Steunfonds! Steven Wilson & The Knocks lagen in een pittig gevecht om de titel Orinoco Flow Schijf voor deze week! Uiteindelijk was het Steven Wilson die deze battle wist te winnen. Zodoende mogen The Knocks het nog een weekje overdoen, met steun van Foster the People overigens!
Er komen weer 3 nieuwe plaatjes bij, dus kijken/luisteren maar en stemmen! Succes!

ORINOCO FLOW SCHIJF


Eindstand Steunfonds week 47:

1. Steven Wilson - Drown with me [7 stemmen]
2. The Knocks feat. Foster The People - All about you [5 stemmen]
3. AC Berkheimer - Joy [3 stemmen]
4. Sivert Hoyem - Run Away [1 stem]

De kandidaten voor week 48:

1. The Knocks feat. Foster the People - All about you

The Knocks is een Amerikaans elektronisch muziekduo bestaande uit Ben "B-Roc" Ruttner en James "JPatt" Patterson. Ze staan ​​bekend om hun eigen releases op labels als Kitsuné, Big Beat Records, Neon Gold en Atlantic Records en om hun remixen op HypeMachine, Beatport en de setlists van verschillende DJ's. Nu hebben ze een samenwerking met Foster The People die een alleraardigst plaatje oplevert!



2. Foo Fighters - Shame Shame

Foo Fighters is er niet vies van om af en toe iets nieuws te proberen en dat doen ze ook met “Shame Shame”. Hun typische stadionvullende rock laten ze even links liggen en vervangen ze voor een meer experimentele sound. Het is allemaal iets rustiger voor Foo Fighters-normen en net daarom zal het voor de fans toch even wennen zijn. De elektrische gitaar kreeg op “Shame Shame” een iets minder prominente rol toebedeeld, maar daardoor treedt het zeer puike drumwerk van Taylor Hawkins iets meer op de voorgrond. Dave Grohl mag op zijn beurt zijn beste zangkunsten bovenhalen en laat zich vooral in het refrein van zijn sterkste kant zien. In het refrein zorgen de strijkers nog voor een extra dimensie en vormen de kers op de taart van een verrassend sterk nummer.



3. Bleachers feat. Bruce Springsteen - Chinatown

Het is alweer drie jaar geleden dat we een album kregen van Bleachers, het project rond Jack Antonoff. Maar dat wil niet zeggen dat hij bij de pakken bleef zitten. Met Bleachers kregen we voor het laatst twee jaar geleden een liedje, maar zijn werk als producer spreekt het meest tot de verbeelding. Zo was hij verantwoordelijk voor onder meer Norman Fucking Rockwell! van Lana Del Rey en de laatste platen van Taylor Swift met ook Folklore eerder dit jaar. Dat de man nog tijd vond om met Bleachers iets te doen, lijkt een klein wonder. En dan brengt hij meteen twee nieuwe liedjes uit, “45” en “chinatown”, waarvoor hij niemand minder dan The Boss wist te strikken die onlangs nog sterk voor de dag kwam met Letter To You.

De invloeden als producer neemt Antonoff zeker mee op zijn werk met Bleachers, want de twee nieuwe singles klinken iets meer folky dan we van hen gewoon zijn. Een fijn gitaartje overheerst in beide singles, maar het is vooral “chinatown” met Bruce Springsteen dat ons helemaal meeneemt. Daar horen we een epische opbouw en natuurlijk de stem van The Boss die alles aankan. Het is een melancholisch, liefdevol nummer vol hoop en dat verwarmt ons hart in deze duistere tijden. “45” is meer een robuust folkrockliedje waarbij het vooral het gitaartje is dat voor een vrolijke ondertoon zorgt.



4. Sophie Straat - Geluk

“Nee, mijn smartlappen zijn geen gimmick! Ze kunnen grappig overkomen, maar waar ik het over heb is bloedserieus.” Meteen aan het begin van het gesprek benadrukt Sophie Schwartz (haar echte naam) dat haar principiële smartlappen geen grap zijn. Hoewel de Amsterdamse het wel grappig vindt dat juist zij voor dit genre heeft gekozen. Want als dochter van een Britse moeder en een Amerikaanse vader stonden Amsterdamse levensliederen in haar jeugd bepaald niet op het luistermenu. “Ik was voorafgaand aan mijn project geen fan van dit genre.”  

Waarom ze  er dan toch voor koos? Het begon allemaal met haar afstudeerproject voor de kunstacademie in Den Haag. “Aan de academie studeerde ik fotografie en deed ik ook filmprojecten. Die hadden altijd een maatschappelijk thema. Mijn moeder groeide op in een heel links gezin, waarin veel werd geprotesteerd. Dat stokje heeft ze aan mij doorgegeven. Mijn afstudeerproject ging over gentrificatie in mijn geboortestad Amsterdam, en dus het was het een logische stap om typisch Amsterdamse muziek te gaan maken.”

Haar frustraties over Amsterdam schreef Schwartz met de nodige humor van zich af. Zo zingt ze in het nummer ‘Geluk’: ‘Moet ik dan nu naar Lelystad, Almere of Parijs. Ik blijf optimistisch maar sta onderaan de lijst. Deze zoektocht duurt zo lang, mijn haren worden grijs.”

Knock Knocks it is again. Vrolijkheid!
Bruce en de Foo’s twee geduchte standaards uit V500 lopen maar wat te pruttelen.
En dan die Amsterdamse dame, wat een jeuk plaat, ik ga een kunstige smartlap zingen, de nepheid straalt er af.

Bleachers vind ik wat saai.
Sophie Straat brrrrrr, nee doe maar niet.
Foo Fighters en The Knocks scoren beide dikke voldoendes. Ga voor de underdog.

Sophie Straat met vlag en wimpel!

Ik vroeg me af of Sophie nou een typetje of persiflage was, blijkbaar niet, maakt ook weinig uit, vreselijk.
Bleachers doet me ook niks en Foo Fighters hoorde ik vorige week bij Stenders en die viel in de auto al heel erg tegen, waar is die mee bezig? Weinig rock in elk geval.
The Knocks dan toch maar dit keer.

Net als sowhat ook met volle overtuiging op Sophie gestemd!

Weinig concurrentie voor The Knocks.

En Geluk is wel de slechtste plaat ooit in het Steunfonds. Kan zo de Evergreen Top 1000 in.

Timmus schreef:

En Geluk is wel de slechtste plaat ooit in het Steunfonds. Kan zo de Evergreen Top 1000 in.

Vind je de evergreen-lijst zo slecht?

Wederom The Knocks, Foo’s gingen er ook nog mee door die andere 2 zijn dramatisch

Deze week ga ik ook voor 100% naar The Knocks

Ik denk er hard over na om deze week niet te stemmen.

Het houdt niet over. Sophie Straat klonk vorige week in de Bubbling After met liters bier in de maag beter dan nu nuchter. Slecht teken. Foo Fighters is maar zo zo en bleachers blijft ook in het middelmatige hangen. The Knocks dan maar. In ieder geval nog een vrolijke ondertoon.