Steunfonds 40: 27 september t/m 3 okt. 2015

Spannend weekje omdat de Cheatahs met de Piraat in gevecht was! Uiteindelijk wist de Piraat de zege naar zich toe te trekken. Beatrice gefeliciteerd!!!
Antimatter en Ryan Adams kregen wel stemmen maar bij lange na niet genoeg om nog een weekje op herhaling te mogen!

De uitslag van week 39:

1.Cœur De Pirate - Crier tout bas 43% [ 6 ]
2.Cheatahs - Seven Sisters 36% [ 5 ]
3.Antimatter - Black Eyed Man 14% [ 2 ]
4.Ryan Adams - Bad Blood 7% [ 1 ]

De kandidaten voor week 40:

1. Cheatahs - Seven Sisters

De jaren negentig zijn terug hip, getuige het succes van Wolf Alice bijvoorbeeld. Dat is ook goed nieuws voor een band als Cheatahs die op hun debuut al duidelijk teruggrepen naar dat era.

Het tweede album zal 'Mythologies' gaan heten en komt uit via Wichita op 30 oktober. De plaat wordt vooraf gegaan door de song Seven Sisters en afgaande op dat nummer heeft 'Mythologies' weliswaar nog wortels in de shoegaze, maar wordt het geluid toch breder getrokken en durft de band de platgetreden paden wat verlaten, iets wat eerder ook al bleek uit de ep 'Murasaki' van eerder dit jaar.

De eerste single release van het album heet Seven Sisters.



2. Sia - Alive

In het najaar komt Sia met een gloednieuw album, getiteld This Is Acting. De eerste single zou eigenlijk pas morgen voor het eerst te beluisteren zijn, maar Sia kon niet meer wachten en heeft Alive nu alvast online gezet.

Leuk feitje is dat Alive eigenlijk was geschreven voor Adele’s 25. Sia heeft namelijk met de Britse zangeres meegeschreven aan haar derde album, maar het nummer heeft de uiteindelijke selectie niet gehaald. En dus heeft Sia Alive zelf opgenomen.

Het is dus de leadsingle van This Is Acting en maakt die status helemaal waar. Hij is misschien iets minder toegankelijk dan Chandelier, maar bevat alles wat Sia zo kenmerkt: de uithalen die vanuit het diepst van haar ziel lijken te komen, de tragiek en de bombast, haar omslaande stem.



3. Half Moon Run - Turn your love

Na eerder al twee nummers van het spoedig te verschijnen Sun Leads Me On te hebben gehoord, is het nu tijd voor de derde single Hands in the Garden van Half Moon Run. Het rustige, en vooral instrumentele nummer, is mooi en ingetogen te noemen. Met drie singles die niet met elkaar te vergelijken zijn vragen wij ons in elk geval af hoe het nieuwe album gaat klinken!



4. Jeff Lynne's E.L.O. - When i was a boy

Jeff Lynne’s ELO brengt op 13 november voor het eerst in veertien jaar een nieuw album uit: Alone In The Universe. Om alvast in de stemming te komen, kun je het nummer When I Was A Boy nu beluisteren.

Alone In The Universe is het eerste album onder de naam Electric Light Orchestra sinds Zoom uit 2001. Opnieuw fungeert Lynne als producer, arrangeur, songwriter, zanger en gitarist. In een persbericht laat hij weten: “Muziek is een enorme kracht in onze levens. Een goed nummer kan mensen minder eenzaam maken in dit universum. En mijn poging om zo’n song te creëren zorgt er op de een of andere manier voor dat ik me ook minder eenzaam voel. Mijn hele leven – van de tijd waarin ik nog een jongetje met een droom in Birmingham was tot nu – bewijst wat muziek kan doen.”

Laat ik beginnen met een MrJohnnetje: ik ben blij dat Coeur de Pirate heeft gewonnen. Jeff Lynn's ELO en Sia, het zal wel een van die twee worden, dacht ik. Want ik vind zowel ELO als Sia prima. Maar dit heeft bar weinig met ELO te maken, Lynn presenteert zich als eeen singer/songwriter en die trek ik alleen als ze buitengewoon goed zijn. En dat Sia-nummer had ze nooit zelf moeten opnemen, dat past niet bij haar. het is inderdaad geknipt voor Adele. Cheatahs vind ik vaag. Blijft over Half Moon Run, een verrassend leuk nummer, erg gevarieerd ook, had ook iets uit de 60's kunnen zijn. Die wordt het.

Cheatahs: vorige week al over gehad, redelijk maar heeft weinig meer met shoegaze te maken. Half Moon Run: kabbelt aardig voort maar weinig bijzonder. ELO: tja.

Sia. Ik kende haar vooral van een aantal tv-optredens waar ze me wel intrigeerde maar waar ik nooit me echt verder in verdiept heb. En toen vorig jaar. Haar album op de 3voor12 luisterpaal. Ik was toch wel benieuwd hoe een heel album van haar zou klinken. En wow. Was dat geweldig. Uiteindelijk is het album op 1 terecht gekomen in m'n 2014-jaarlijst. Meteen heb ik ook een inhaalslag gemaakt met haar oudere albums, heb de voorgaande 3 inmiddels ook.
En dan dit nummer. Ik heb 'm deze week al 2 keer eerder gehoord en het is wel een groeiplaatje. Ik snap sowhat's commentaar wel, maar ik zou zeggen, luister morgen nog een keer. En overmorgen. En dan kijken of je er nog zo over denkt.

Mijn stem? tja. Sia natuurlijk.

Laat ik ook eens meedoen hier:

Cheathas: spannend begin, maar daarna kabbelt het een beetje door.
Sia: prachtige zangeres natuurlijk, maar het liedje gaat nooit boeien, tenminste mij niet.
Half moon run: aardig, spannend, nooit echt een explosie, maar dit gaat 'm worden.
Jeff Lynne's ELO: om nou 45 jaar nadat de beatles uit elkaar zijn gegaan niet verder te zijn gekomen dan dit, lijkt mij vrij treurig. ELO heeft natuurlijk erg mooie platen gemaakt, maar op dit soort liedjes zit ik niet te wachten.

1.Half moon run dus, 2.Cheathas, 3.Sia en 4.Jeff Lynne's ELO

Sia en Cheatahs best aardig, Half Moon Run en ELO gewoon goed!
Ja ik vind die van ELO wel goed. Je kunt horen dat Jeff Lynne vroeger fan van de Beatles was! Mooi gemaakt, maar dat kun je van Half Moon Run ook zeggen.
Toch ga ik voor ELO.

Aangezien ik vorige week geen tijd heb gehad om te stemmen, is Cheatahs voor mij nieuw. Maar het plaatje bevalt me eigenlijk wel.
Sia vind ik soms goed, maar dat is in het algemeen wanneer ze als gastvocalist optreedt bij bijvoorbeeld Zero 7. Dit bombastische, overgeproduceerde geluid vind ik een stuk minder geslaagd.
Half Moon Run vind ik wel sterk; mooi geluid en een aardige song.
Van Jeff Lynne/ELO had ik eerlijk gezegd niet al te hoge verwachtingen (hoewel ik wel fan ben van zijn werk), maar ik vind het toch weer een vakwerkje geworden. Erg herkenbaar. Dat kan men uitleggen als niet vernieuwend, of als een eigen geluid. Ik kies liever voor dat laatste.

Conclusie: 3 platen die een ruime voldoende scoren. De bewezen kwaliteiten en ervaring van Jeff Lynne winnen het dan nipt van de rest.

Ik ga wederom voor Cheatahs. Is gewoon een hele fijne plaat

Half Moon Run klinkt wel heel fijn eigenlijk

Plaatje van Cheatahs is ook na herbeluistering zeer saai. Jeff Lynne bij de eerste keer al. Dat kan van de andere twee plaatjes niet gezegd worden, wat echter niet wil zeggen dat ze geweldig zijn.

Redelijk fijne bombast van Sia, maar tegen het einde overschreeuwt ze zichzelf. Het nutteloze tokkelstukje aan het einde van het plaatje van Half Moon Run levert ook opgetrokken wenkbrauwen op - maar wat daarvoor te beluisteren was, was erg fijn en levert mijn stem op.