Steunfonds 38: 13 t/m 19 september 2015

Week 37 leverde een echte battle of the babe's op! Lana & Laurel vochten om de winst en uiteindelijk was het Laurel die de winst binnen sleepte. Dat betekent wel dat Lana aan haar 3e week mag beginnen en ach dat is ook wel een soort van prijsje hé!
De bands vlogen er gewoon keihard uit, misschien te weinig fans die daar op gestemd hebben. Altijd belangrijk dus om een mening te hebben

De eindstand van week 37:

Laurel - Blue Blood 45% [ 5 ]
Lana del Rey - Terrence loves you 27% [ 3 ]
Riverside - Discard your fear 18% [ 2 ]
Spock's Beard - Bennett built a time machine 9% [ 1 ]

De kandidaten voor deze week:

1. Lana del Rey - Terrence loves you

Lana Del Rey heeft een nieuw liedje uit ‘Honeymoon’ gelost: ‘Terrence loves you’. Het nummer is een ballad, gedreven door pianoklanken en gekleurd met blazers, naar het einde toe wordt de sfeer in typische Lana-stijl toch weer erg groot



2. Richard Hawley - Heart of Oak

Richard Hawley (Sheffield, 17 januari 1967) is een britpopartiest, afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk. Hij speelde onder meer in de bands Longpigs en Pulp, als gitarist. Als solo-artiest zingt hij en speelt hij gitaar. Hiermee heeft hij tot op heden 8 albums uitgebracht.

Ondanks dat hij in eigen land nooit echt heeft door weten te breken, heeft hij in Europa een kleine schare fans. Hij maakt af en toe kleine tours buiten de eigen landsgrenzen. Hawleys stemgeluid wordt vaak vergeleken met dat van Frank Sinatra, al is de muziek van Hawley melancholischer



3. Backyard Babies - Th1rt3en or nothing

De Zweedse band Backyard Babies is terug. Het nieuwe album ‘Four By Four’ ligt op 28 augustus in de winkels.

De band heeft sinds de oprichting in 1989 zes albums uitgebracht. Samen met Hellacopters, waar gitarist Dregen eerder bij speelde en bands als Gluecifer heeft Backyard Babies de Zweedse sleazerock onder de aandacht gebracht. In 2010 kwam het laatste teken van leven van Backyard Babies die toen het twintigjarig bestaan vierden.

“We really feel that our time out will end up being a win-win situation for both the band and our fans” wist frontman Nicke Borg over de nieuwe plaat te zeggen, “It’s tough to bang out explosive rock‘n’roll when you’re being well fed... Now we're hungry again. This is Backyard Babies 2015!”

Op 12 juli staat de band op het Belgische Sjockfestival om in November Nederland aan te doen tijdens Speedfest. Th1rt3en or nothing is de eerste track die uitgebracht wordt van Four by Four!



4. Bewilder - Forza

Er was een tijd dat Maurits Westerik de hipste rocker van Utrecht was, met de potentie om uit te groeien tot een nationale ster. Een beetje zoals Casper en Eloi van Kensington dat nu zijn. De Domtoren-Strokes, noemden we ze liefkozend, al was de connectie met Engelse bands als The Libertines en iets later Arctic Monkeys eigenlijk sterker. Ze maakten branievolle popsongs met veel energie. Pakkend en toegankelijk, maar niet te gelikt. Met hun debuutplaat was GEM een sensatie in de kleinste zaal van Noorderslag, en niet veel later scoorden ze met Good To Know You een klein hitje. Daar was nog wat om te doen, want het nummer was geschreven door een reclamebureau, niet door de band zelf. Maar wat maakte het ook uit, het had de juiste vibe, en GEM was bereid tot powermoves op weg naar de grote doorbraak.

Toch kwam die doorbraak er niet. GEM stond nooit in de Lowlands Alpha of op het hoofdpodium van Pinkpop, en bij album nummer drie begonnen de scheuren te ontstaan. Gitarist en drummer verdwenen, en GEM werd wat softer. Het derde album heette NEW (zoals het debuut al Tell Me What’s New heette), en precies dat was er een beetje vanaf bij GEM: het nieuwe. Eigenlijk was het daarna al over voor de band, want vierde album Hunters Go Hungry kende een heel nieuwe bezetting, die verdomd veel lijkt op die van Bewilder. Toch is het eigenlijk heel logisch dat GEM te grave gedragen is, en er iets nieuws voor in de plaats gekomen is. Met de bandnaam is namelijk ook de onrust en de obsessieve neiging vooraan te staan verdwenen. Wat we ervoor terug krijgen? Een zelfverzekerde band die wars is van hype, maar wel vooruit wil.

In Bewilder omringt Westerik zich met ervaren muzikanten. Bram Hakkens kennen we onder andere uit het Kyteman orkest, maar hij diende in de laatste fase van Kane ook onder Dinand Woesthoff. Simpelweg een hired gun? Niet in deze band, zo lijkt het. Bassist Jeroen Overman kennen we onder andere van Tim Knol, terwijl Arjan Kamphuis voor Utrechters bekend staat als de frontman van garagerockband Bobby Kingsize, in de begindagen van GEM al een goede vriend van Westerik. Arjan de Bock speelde bij o.a. Wooden Saints en The Black Atlantic. Samen hebben ze Bewilder een volwassen indiegeluid gegeven. Je hoort de tokkel van Kurt Vile in So It Goes, geduld en het vermogen te doseren in het langgerekte Tied Up, ingehouden funk in Safe. Regelmatig word je op het verkeerde been gezet, als nummers rustig beginnen en ineens opbloeien, of juist andersom. Uit de bocht vliegt de band nooit, maar die drang lijkt Westerik dan ook definitief achter zich gelaten te hebben.

Het meest concreet is Westerik in het openingsnummer Forza (It Is): “It is done before. It is melodies, it is harmony, it is another me.” Oftewel: ook zonder volstrekt uniek en revolutionair te zijn, kun je iets eigens maken, iets met karakter. Je zou het als een capitulatie kunnen zien. In plaats van die aanstekelijke drang om de wereld te veroveren, maakt Westerik zijn wereld kleiner, net als zijn ambities. Toch hoor je met name in dat nummer Forza een enorme kracht. Het liedje telt maar liefst 21 coupletten en geen refrein, maar het wordt wel steeds krachtiger en opzwepender, met een gecontroleerde oer-kreet als special effect. Forza is het credo van de muzikant die midden in de spotlights van huid gewisseld heeft.

Okay, er werd gevraagd een reactie te plaatsen bij je stemkeuze. Bij deze:

Lana doet me al weken nix, dus die laat ik ook nu links in de goot liggen.
Keuze ging tussen 2 & 3. 3 begint heel veelbelovend met een spannend intro, maar ja daarna... Commerciële nix 13 in dozijn. Valt dus ook af.
4 doet me sowieso al nix.
Dus mijn keuze voor deze week valt op nummer 2, al had ie zelf voor mij niet in beeld gehoeven. Maar goed, t gaat immers om de muziek, nie waar

Mag hopen dat degene die graag een reaxie ziet bij de keuze ook tevreden is met dit stukje.

Pulp en Sinatra wordt door Hawley beslist niet waargemaakt, Backyard Babies vind ik ook al niets en het riedeltje van Bewilder is wel aardig maar tijg keer achter elkaar vijf minuten lang is veel te veel. Dus kies ik voor de minst slechte en dat is Lana.

Moeilijke keus dit keer.

Lana tja 3e keer maar nog steeds niks
Richard Hawley, zouteloos nummer, gaat nergens heen of over
Backyard Babies, standaard rockplaatje
Bewilder is weer typisch zo'n band waarvan ik me afvraag waarom zij nou net wel aandacht krijgen en veel betere bands niet. Totaal oninteressant nummer.

Nou ja, dan de backyard babies maar.

Spannend tot nu toe

Ik begin weer bovenaan het rijtje ! Lana krijgt mijn stem, die steekt er het meest bovenuit. Overigens sluit ik mij aan bij de vraag van arjanh. Wat maakt nou toch dat dat Bewilder zoveel aandacht krijgt? Ik was uit nieuwsgierigheid begonnen aan het album, maar na twee nummers was ik het al zat.

Ik had geen idee wie Bewilder was, maar ik vind het juist wel lekker klinken. Komt steeds meer op stoom die plaat.
Kortom ik kies voor deze. Lana is wel mooi, maar niet onderscheidend genoeg.

Na wat wikken en wegen tussen Bewilder en Backyard Babies is het dus de laatste geworden

Door Lana del Rey werd ik wederom weggeblazen, dus voor de derde maal mijn stem naar deze zangeres. De andere drie plaatjes waren OK, niet meer of minder.

Stem erbij voor het prachtige nummer van Lana del Rey

Dave Evans schreef:Iedereen gestemd?

ik wel