*RTH* Robert Johnson - Come on in my kitchen

[11-04-2015]

Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van Le Garage, het restaurant van 's lands bekendste tv-kok Joop Braakhekke.

"Delta Blues Legend" Robert Leroy Johnson - begonnen als bluesharmonicaspeler maar al snel overgestapt op de gitaar - geldt, ondanks het geringe aantal nummers dat hij heeft nagelaten, als één van de meest invloedrijke bluesgitaristen aller tijden. Hij leefde van 1911 tot 1938; over zijn vroege dood doen verschillende theorieën de ronde, onder andere dat hij vergiftigde whiskey zou hebben gedronken. Ook kan niet onomwonden worden vastgesteld waar en wanneer hij begraven is.

Robert Johnson werd door de Kerk geëxcommuniceerd omdat hij in zijn songs suggereerde dat hij zijn ziel aan de duivel had verkocht (in de jaren '90 werd dit verhaal "gedroomd" door de eergisteren gelauwerde Acda & de Munnik in hun theatershow Zwerf On').

De RTH van vandaag werd opgenomen in San Antonio in 1936, in het vermaarde Sheraton Gunter Hotell, Room 414.

Prachtige keus.

''ondanks het geringe aantal nummers dat hij heeft nagelaten, als één van de meest invloedrijke bluesgitaristen aller tijden''

Zegt genoeg.

10

Oud, maar nog steeds erg mooi, een 8

Kan allemaal wel heel authentiek zijn, maar ik vind het gewoon niet mooi. 3

Wanneer je deze muziek afzet tegen wat er tegenwoordig bestaat is het niet wereldschokkend. Maar dat lijkt mij een verkeerd perspectief. Alles wat er tegenwoordig bestaat is ontwikkeld uit het voorgaande. Juist het bedenken van iets nieuws, van iets dat tot die tijd nog niet bestond, is een prestatie van formaat. Je hoort hier bij wijze van spreke de opa van Seasick Steve.

En dan ga ik niet meteen een 10 geven natuurlijk, maar een mooie 8 is hier wel op zijn plaats.

Ben enorme liefhebber van Jimi, en als liefhebber van hem moet je ff de geschiedenis induiken en dan dan kom je bij wondertokkelaar Robert terecht. Virtuoos is een woord dat alleen voor hem is bedacht. Tuurlijk is het allemaal qua opname technieken outdated maar man luister naar zijn vingertjes, HEERLIJK!!!!!!


Een 9!

Ik vind het altijd lastig om dit soort nummers te ranken. Je ontkomt er niet aan om het in zijn tijdsgeest te plaatsen. Anderzijds rank ik in beginsel alleen mijn persoonlijke beleving van een plaat en vind ik de schatplichtigheid die velen aan deze muziek hebben, voor de ranking weinig relevant. Dit levert hooguit een bonuspuntje op. Als ik er sec naar luister vind ik het geen bijzonder nummer, maar ook niet vervelend ofzo. Ik kom dan uit op een 6.

Heerlijke onvervalste blues. Een voorbeeld voor vele na hem. Een dikke 9.

Mooi sfeertje en fijne plaatjes erbij (nou ja, fijn...). Qua muziek OK maar niet om nou een gat in de lucht te springen. 7

Matige zang en eenvoudig gepingel. Een 4.

Eenvoudig gepingel... wie weet. Maar eenvoudig spelen is niet zo simpel als het lijkt... Maar uiteindelijk gaat het bij mij toch vaak om de emotie in de muziek.. en dit mag eenvoudig spel zijn ; samen met de zang is het iets unieks geworden. En een inspiratiebron voor vele ( blues ) - gitaristen en zangers...alleen daarom al een 10.

Grootheid met een intrigerende levensloop. Zonder hem hadden we veel grote artiesten uit de popgeschiedenis nooit gekend! En dan ook nog zo'n mooi nummer maken! Een 10 voor deze held

Heel bekend maar het is wel blues en daar heb ik weinig geduld mee. Je kunt er niet lekker op dansen, het is niets om een hele tijd naar te luisteren nee ik word hier niet gelukkig van. Is het niet goed jawel het is wel goed. Is het mooi nee ik vind het niet mooi. Is het voldoende ja het is wel voldoende. Is het een ruime voldoende nee dat dan weer niet. Ik kan er niet meer dan een 6 voor geven. Dat is mijn oordeel en daar moet u het mee doen. Ik verbaas me werkelijk over al die hoge cijfers bij dit nummer. Ik vind Opgezwolle veel gezelliger om naar te luisteren dan dit.