*RTH* Accept - Fast as a shark

**sokratikos** 30.09.14 17:29

[26-09-2014]

Verzoekje

Accept is een Duitse hardrock, power- & speedmetalband afkomstig uit Solingen, Noordrijn-Westfalen. De band werd geformeerd in 1968 als Band-X door Udo Dirkschneider, Michael Wagener, Dieter Rubach en Birke Hoe.

In 1976 had de band een min of meer vaste bezetting . Vooral de nummers Fast as a Shark, Metal Heart, Son of a bitch, Princess of the Dawn, Restless and Wild en Balls to the Wall zijn populair onder de fans.

De Beginperiode

De groep werd in 1968 opgericht als Band-X[1]. Producer Michael Wagener maakt op dat moment ook nog deel uit van de band. Pas in 1976, als de band de naam Accept aanneemt, heeft de band een min of meer vaste line-up, bestaande uit: Wolf Hoffmann (gitaar), Gerhard Wahl (gitaar), Peter Baltes (bas), Frank Friedrich (drums) en Udo Dirkschneider (zang). Een optreden op het Rock Am Rhein festival in 1976 gaf de band nationale bekendheid. In 1978 werd Wahl vervangen door gitarist Jorgh Fisher. In 1979 volgde het debuutalbum: Accept. Dit album werd echter geen groot succes. Later dat jaar verliet Friedrich Accept om vervangen te worden door drummer Stefan Kaufmann. In 1980 volgde I'm a rebel, dit album was hun doorbraak in Duitsland.

De Hoogtijdagen

Het derde album Breaker(1981) deed het nog beter en betekende de Europese doorbraak. Later volgden hoogtepunten als Restless and Wild (1982) - waarvan het nummer Fast as a Shark gezien kan worden als het eerste speedmetalnummer -, Balls to the Wall (1983) (waarmee ze zelfs in Amerika succes hadden) en Metal Heart (1985). Middelpunt van Accept is zanger Dirkschneider, die eruit ziet als een militaristische dwerg maar gezegend is met een door merg en been gaande stem en zich moeiteloos tussen de gitaarduels van Hoffman en Fischer staande weet te houden. De eerste haarscheurtjes werden in 1981 zichtbaar toen gitarist Fischer besloot, vlak voor de opnames van Restless And Wild, uit de groep te stappen. Een geschikte opvolger diende zich niet aan, en daarom besloot Hoffman dan maar zelf alle gitaarpartijen voor zijn rekening te nemen. Tijdens de tour die volgde werd Accept ondersteund door gitarist Jan Koemmet. Op het album Balls to the Wall nam Herman Frank, naast Hofmann, de gitaar voor zijn rekening. Hierna verliet hij de groep weer. Toen het album Balls to the Wall opeens bleek aan te slaan, koos Fischer eieren voor zijn geld en keerde terug. In deze line-up werden de succesvolle albums Metal Heart en Russian Roulette opgenomen.

De Achteruitgang

Hierna besloot zanger Dirkschneider de groep te verlaten om aan een redelijk succesvolle solocarrière te beginnen. Accept gaat achtereenvolgens in zee met de Engelsman Rob Armitage en de Amerikaan David Reece. Fischer heeft er dan al geen zin meer in en stapt voor de tweede keer uit de band. Zijn vervanger is de Engelsman Jim Stacey en in de nieuwe bezetting verschijnt in 1989 Eat the Heat. Zanger Reece blijkt echter wel een glaasje te lusten, en staat regelmatig stomdronken op het podium. Tijdens een tournee door de Verenigde Staten is hij zelfs zo ver heen dat hij bassist Peter Baltes een paar meppen verkoopt, die vervolgens van het podium afdondert. Reece wordt daarop uit de band gezet. Drummer Kaufmann loopt tijdens de tour van Eat the Heat een rugblessure op en moet noodgedwongen stoppen. Hij wordt voor de rest van de tour vervangen door Ken Mary, en als Hoffmann een nieuwe roeping gevonden lijkt te hebben als fotograaf, sterft Accept na het afscheidsalbum Staying a Life (1989) een stille dood.

Comeback

Intussen probeerde zowel Dirkschneider als Fischer met redelijk succes een solocarrière van de grond te krijgen. Na drie hartaanvallen besluit Dirkschneider zich terug te trekken uit de muziekindustrie. Tot grote vreugde van de vele fans komt Accept in 1992 onverwacht weer bij elkaar in de klassieke line-up. Volgens Dirkschneider kon hij de talloze smeekbeden van fans niet langer weerstaan. Waarschijnlijker is dat aan de reünie financiële motieven ten grondslag liggen. Niet veel later verlaat Fisher alweer de band, deze keer definitief. Er verschijnen drie nieuwe albums, waarop de beproefde metalformule tot op de laatste druppel wordt uitgemolken. Voor het album Predator wordt Kaufmanns drumpartij ingespeeld door de Brit Michael Cartelone, die hem tijdelijk vervangt. De band blijft tot 2002 actief, waarna Accept gedeeltelijk overgaat in de band U.D.O., rond zanger Udo Dirkschneider. Accept treedt nog wel (sporadisch) op. In 2004 verscheen er een album met muzikale hoogtepunten. Tijdens een eenmalige reünie-tour in 2005, waarbij ze enkel nummers speelden van de eerste 6 albums, werd de band opnieuw bijgestaan door gitarist Herman Frank.

Nieuw Album

Half 2009 kondigde Accept aan dat er een nieuwe tour én studioalbum gaan aankomen. De band zal bestaan uit: Gitaristen Wolf Hoffmann en Herman Frank, bassist Peter Baltes en drummer Stefan Schwarzmann. Dirkschneider zou niet bij de reünie aanwezig zijn vanwege verplichtingen met zijn eigen band U.D.O.. Zijn vervanger was voormalig TT Quickzanger Mark Tornillo. Dit nieuws stuitte echter op heel wat kritiek bij de fans, zij vinden namelijk dat Dirkschneider de enige échte Acceptzanger is.

In 2010 kwam Blood Of The Nations uit. Het eerste studio-album van de band sinds 1996 en het eerste album met zanger Mark Tornillo. Het album werd door zowel fans als critici zeer positief ontvangen. In 2013 werd het album door fans van VH1 That Metal Show uitgeroepen tot het beste hardrock/metal comeback-album ooit.

In 2012 kwam opvolger Stalingrad uit.

We ranken van Accept het openingsnummer van hun vierde album Restless and Wild uit 1983: "Fast As A Shark". Dit wordt gezien als het eerste speedmetalnummer en is onder fans populair, met name door het intro.

live 1985 en 2013

**sowhat** 30.09.14 17:48

Ja leuk hoor. Aan de ene kant hinkt het tegen punk aan, aan de andere kant zitten er muzikale hoogstandjes in. Het enige punt van kritiek is dat wat ongepolijster passender zou zijn geweest, daarom slechts een 7.

Joostvdaa 01.10.14 13:52

Het intro is wel grappig, maar speedmetal is een genre dat ik graag aan me voorbij laat gaan, zo ook dit nummer al vind ik het verrassend genoeg niet afgrijselijk. Daarom toch nog een 4.

Gast 01.10.14 15:06

Donner und Blitzen, de oud-Germaanse hang naar allerlei onbestemd lawaai word hier weer bevestigd, natuurlijk zijn dit slechts hele verre neefjes van de Koning der tomeloze herrie en dat is uiteraard Herr Wagner, hoe dan ook is dit een meer dan verdienstelijke poging om het gilde der audiofielen te decimeren tot slechts enkele gelukkigen die net op tijd oordopjes in gebruik namen.

Voor deze Teutoonse bende een gezellige 8.

Ries 01.10.14 17:08

Accept werkte bij mij vooral op de lachspieren, vooral de zangert. De muziek is het ook niet helemaal voor mij, derhalve een magere 4

Chrisje 01.10.14 17:26

Ik vind bijna alles, dat wordt gemaakt onder de verzamelnaam hardrock of heavy metal om te gieren... , zoals ook dit liedje van Accept. In de jaren dat de band populair is geworden, moest ik altijd vreselijk lachen om jongetjes van een jaar of 14, 15, met een spijkerjekkie vol met badges van al hun favoriete bands. Ik heb Accept 1 keer op zien treden op zo'n monsters of rock festival in Stuttgart, meen ik, waar VanHalen en AC/DC de hoofdacts waren. De muziek is natuurlijk hartstikke lekker om naar te luisteren... geen gezeur, geen gemauw, geen gepiep... gewoon rammen op die drums en op die gitaren... en een lekkere schreeuwlelijk er over heen, die met veel bravoure de niet altijd even veelzeggende teksten de wereld in gilt. Ik geef een 8.

**Dave Evans** 01.10.14 18:06

De eerste 20 seconden van de videoclip waren het muzikale hoogtepunt, daarna stortte de plaat in............een 3

**Grafmat** 02.10.14 9:45

Chrisje schreef:Ik vind bijna alles, dat wordt gemaakt onder de verzamelnaam hardrock of heavy metal om te gieren... , zoals ook dit liedje van Accept. In de jaren dat de band populair is geworden, moest ik altijd vreselijk lachen om jongetjes van een jaar of 14, 15, met een spijkerjekkie vol met badges van al hun favoriete bands. Ik heb Accept 1 keer op zien treden op zo'n monsters of rock festival in Stuttgart, meen ik, waar VanHalen en AC/DC de hoofdacts waren. De muziek is natuurlijk hartstikke lekker om naar te luisteren... geen gezeur, geen gemauw, geen gepiep... gewoon rammen op die drums en op die gitaren... en een lekkere schreeuwlelijk er over heen, die met veel bravoure de niet altijd even veelzeggende teksten de wereld in gilt. Ik geef een 8.

Ja, dit is het...! Helemaal mee eens. Af en toe moet dat kunnen: gewoon rammen. En het intro is legendarisch, en alleen al minimaal 1 bonuspunt waard.

Gast 02.10.14 9:52

Met dit soort muziek kan ik dus helemaal niks. Vreselijk. Intro was wel grappig. Een 4 derhalve.

Mirrr 02.10.14 21:37

Op zich hou ik hier op zijn tijd wel van maar deze vind ik dan net weer iets minder, een 6....

Jan... 02.10.14 22:54

Toch jammer dat deze prutsers een schlager nodig hebben om iets creatiefs te doen. Kan het alleen maar met Dave eens zijn, een 2 voor de moeite. Eigenlijk een 3, maar omdat er ook geen greintje humor zit in deze heavy metal plaat trek ik nog een punt vanaf.

MrJohn 02.10.14 23:13

In het algemeen kan ik rammende muziek wel waarderen. Alle boeien los en maar gaan. Echter, dit geheel is wanstaltig en totally over the edge.

Een 4.

Laxus11 03.10.14 15:45

Prima nummer, niet veel op aan te merken

7

**Timmus** 04.10.14 19:17

Niet iets om dagelijks op te zetten, maar deze brok energie valt hier best goed. Ruime 7.

Frodo 08.10.14 20:32

Tsja, het genre stond nog in haar kinderschoenen zullen we maar zeggen. Eerlijk gezegd gebeurt er niet heel veel in dit liedje.

Een 6.

**forzautregivo** 12.10.14 16:19

Ach, kan hier de humor wel van inzien. Enorm over the top, maar soms mag dat! Een 7

Ron_ 13.10.14 19:39

golden oldie een 10

Ron_ 13.10.14 19:40

Chrisje schreef:Ik vind bijna alles, dat wordt gemaakt onder de verzamelnaam hardrock of heavy metal om te gieren... , zoals ook dit liedje van Accept. In de jaren dat de band populair is geworden, moest ik altijd vreselijk lachen om jongetjes van een jaar of 14, 15, met een spijkerjekkie vol met badges van al hun favoriete bands. Ik heb Accept 1 keer op zien treden op zo'n monsters of rock festival in Stuttgart, meen ik, waar VanHalen en AC/DC de hoofdacts waren. De muziek is natuurlijk hartstikke lekker om naar te luisteren... geen gezeur, geen gemauw, geen gepiep... gewoon rammen op die drums en op die gitaren... en een lekkere schreeuwlelijk er over heen, die met veel bravoure de niet altijd even veelzeggende teksten de wereld in gilt. Ik geef een 8.

Ik was ook zo'n jongen........

**sokratikos** 16.10.14 21:56

Geinig intro en lekker raggen, maar verder weinig bijzonders. 6je

Miennnn 23.10.14 11:47

Hier ben ik snel klaar mee!
Wat een tering herrie!
Een 2

Gesponsorde inhoud

RTH Accept - Fast as a shark

Wat is je cijfer voor "Accept - Fast as a shark" ?

RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark

Re: RTH Accept - Fast as a shark