*RTH* Sting - Russians

[07-02-2014]
From Russia with love



Sting, artiestennaam van Gordon Matthew Thomas Sumner, (Newcastle upon Tyne, 2 oktober 1951) is een Brits musicus en songwriter. Hij is commandeur in de Orde van het Britse Rijk; deze onderscheiding werd hem verleend door koningin Elizabeth II.

live met orkest


Sumner is de oudste van vier kinderen. In het noordoosten van Groot-Brittannië was het leven niet gemakkelijk vanwege het harde klimaat en de economische depressie. De werkloosheid was er heel hoog en de redding van het gezin was het feit dat zijn vader een vaste baan had als melkboer. Sumner had een natuurlijke aanleg voor muziek. Op negenjarige leeftijd maakte hij zijn eerste songs en zijn eigen muziek op een oude gitaar van zijn oom. In 1966 kreeg hij van een vriend een zelfgemaakte basgitaar. Dit was zijn eerste kennismaking met dit instrument. In 1969 mocht hij gaan studeren aan een universiteit in de Midlands, maar dat hield hij slechts een maand vol. Na enkele baantjes in de bouw, als buschauffeur en zelfs als belastingontvanger, besloot hij in 1971 iets van zijn leven te maken en begon een opleiding tot leraar. Tijdens die opleiding speelde hij basgitaar bij een schoolrockbandje, Earthrise.

In 1974 richtte hij samen met drie vrienden de groep Last Exit op. In 1976 huwde hij met Frances Tomelty. Later dat jaar kregen zij hun eerste kind, Joe. Kort daarna besloot hij zijn baan als leraar op te geven en hij trok met Last Exit naar Londen om daar als rockband bekendheid te krijgen.

De bijnaam Sting kreeg hij in het begin van zijn carrière, toen hij bassist was bij een jazzbandje waarmee hij regelmatig optrad in Newcastle. In die tijd droeg hij vaak een zwart met geel gestreepte trui, die zijn medemuzikanten deed denken aan een bij. Sindsdien gebruikt hij zijn werkelijke naam alleen nog bij officiële gelegenheden.

Hij werd voor het eerst wereldwijd bekend als de bassist en zanger van The Police die hij samen vormt met drummer Stewart Copeland en gitarist Andy Summers.

Nog voordat The Police in 1984 op hun hoogtepunt de facto uit elkaar ging, begon Sting met het werken aan zijn eerste soloalbum. Als begeleidingsband nam hij jazzmuzikanten aan, onder andere: Branford Marsalis, Kenny Kirkland, Darryl Jones en Omar Hakim. Sting ruilde zijn basgitaar voor een gitaar in.

In 1984 deed Sting ook aan Band Aid mee, deze werd uitgebracht rond de kersttijd, de opbrengst van het lied ging naar Afrika, om de armoede te verbeteren. in 1997 speelde Sting mee in de Royal Albert Hall, voor een goed doel; het helpen van mensen van Montserrat. Hij speelde met o.a. Paul McCartney (bekend van de Beatles), Elton John, Eric Clapton, Mark Knopfler en Phil Collins het liedje Hey Jude

De overstap naar meer jazz-georiënteerde muziek was niet helemaal verrassend, aangezien Sting in zijn jongere jaren met jazz en progressieve-rockbands had gespeeld. Het resultaat was meer volwassen en afwisselend dan zijn opnamen met The Police.

In 1986 kwam The Police weer bij elkaar voor een reünie, waaruit een nieuw opgenomen versie van Don't stand so close to me ontstond.

Hierna bracht Sting het ambitieuze album Nothing like the Sun uit in 1987, wederom met hulp van Branford Marsalis. Het album werd goed ontvangen en kort na het verschijnen ervan ging Sting zich inzetten voor Amnesty International. Ook zette hij zich in voor natuurbehoud – hij stichtte hiertoe de Rainforest Foundation om aandacht te vragen voor het Braziliaanse regenwoud.

De albums die volgden waren ook succesvol, maar niet zo succesvol als zijn eerste twee soloalbums. In 2006 scoorde hij nog wel een Amerikaanse top 10-hit met het nummer Always On Your Side, een duet met Sheryl Crow.

Als soloartiest is het Sting gelukt om de grenzen van de popmuziek op te zoeken. Hij versmolt invloeden van jazz, klassieke muziek en wereldmuziek in zijn eigen nummers. Zijn teksten zijn literair en bevatten betekenisvolle boodschappen. Dit benadrukt hij zelf ook regelmatig in de pers. Zijn muziek wordt door velen gezien als literaire, intelligente rock. Zijn critici vinden zijn werk vaak pretentieus. Sting is nog steeds actief als artiest en heeft een trouwe schare volgelingen.

In juli 2006 deed Sting Nederland aan met zijn Broken Music Tour. In Weert (Bospop) gaf hij samen met gitaristen Dominic Miller en Lyle Workman en drummer Abe Laboriel een kwalitatief hoogstaand concert. De setlist vermeldde zowel Police-werk als solo-werk.

In oktober 2006 kwam de CD Songs from the labyrinth uit met 16e-eeuwse luitmuziek van John Dowland (1563-1626) in samenwerking met de luitist Edin Karamazov. Op 1 maart 2007 gaf Sting samen met Karamazov een optreden in het concertgebouw in Amsterdam.

In februari 2007 kondigden Sting, Andy Summers en Stewart Copeland geheel onverwacht een reünietournee van The Police aan: The Police Reunion Tour. Op 28 mei begonnen ze met een optreden in Vancouver. Op 13 en 14 september 2007 speelde het drietal in een bijna uitverkochte Amsterdam ArenA.

Sting heeft ook een zoon die actief is in de muziek: Joe Sumner. Dit is de zanger van Fiction Plane, de band die ook het voorprogramma van The Police vormde gedurende de reünietournee. Fiction Plane kan overigens worden opgevat als anagram van police infant, hetgeen uiteraard refereert aan Joe Sumner als kind van Sting, ofwel The Police. Elliot Paulina (Coco) Sumner, zijn dochter, is sinds 2009 de zangeres van de band I Blame Coco. Deze band was onder andere op Lowlands 2010 en trad in Nederland voor het eerst op in Rotterdam. In oktober 2010 komt haar eerste album uit.

Sting speelde in 1984 een rol in de cultfilm Dune van David Lynch, naar het verhaal van Frank Herbert. Hij speelde hierin Feyd-Rautha, de neef van Baron Harkonnen. Eerder speelde hij in 1973 in de film Quadrophenia van de rockband The Who. Sting heeft daarnaast een bijdrage geleverd aan het nummer Money for Nothing van de Engelse rockband Dire Straits. Het is de stem van Sting die aan het begin van het nummer de tekst "I want my MTV" zingt. Verder zong hij in dit nummer alle hoge partijen (tweede stem).

In 1998 verscheen Sting in Lock, Stock and Two Smoking Barrels, een film van Guy Ritchie.

In 2008 werkten hij en andere bekende artiesten uit de VS, het Verenigd Koninkrijk, Canada en Zuid-Afrika aan het album Songs for Tibet, een steunbetuiging aan Tibet en dalai lama Tenzin Gyatso.

Sting nam de vijfde editie van Symphonica in Rosso op zich, en trad op 15 en 16 oktober 2010 op in het GelreDome

Ik heb altijd gemengde gevoelens bij Sting: matige bassist, goede zangstem, irritante persoonlijkheid waardoor hij the Police heeft opgeblazen, schrijver van heel goede liedjes en vooral tijdens zijn solo-carriere ook heel slechte liedjes. En dan is dit weer een uitzondering want ik kan niet anders zeggen dat dit wel een mooi liedje is.
Een 8.

Ben een beetje klaar met dit liedje, maar omdat het wel mooi is toch nog een 7

SoloSting niets voor mij, een 3

Ik ben het met Frodo voor een groot gedeelte eens. Als bas had hij nooit iets in te brengen, the Police was een geweldige band en de ultieme jeugdband voor mij, solo is het om te jeuken zo eng en erg (is die luitplaat nog te koop?) maar Dream of the blue turtles is nog steeds een prima album. If you love somebody set them free, Fotress around your heart, Moon over Bourbon street, prima materiaal. Dit vond ik de ultieme plaat destijds, nu beduidend minder, maar zowel kwa muzikaliteit en tekst gewoon hartstikke prima. 8

Ik kan er ook niet teveel van luisteren en hij heeft beslist heel matige platen uitgebracht, maar gelukkig ook een aantal goede. Russians vind ik één van z'n mooiste nummers. Goede compositie, zang en tekst. Een naar boven afgeronde 8.

Dave Evans schreef:Ik ben ook geen Sting fan, maar Russians was toch wel de positieve uitzondering van de beste man. Goede tekst en mooie muziek: 8

Sluit me bij Dave aan   

Hier is niets níet mooi. Oftewel, een 10.

Prachtig nummer, 9

Aardig nummer dat voor mijn gevoel het toch vooral goed doet vanwege het tijdperk waarin dit nummer uit kwam. Anno 2014 vind ik het gedateerd (klinken) en het is vooral een erg sloom nummer. Ik heb een zesje gegeven, omdat ik wel kwaliteit hoor en zolang je het niet te vaak hoort, is het nog best aardig.

Ik heb het vanmiddag weer eens gehoord. Ik ga het niet aanschaffen, toen niet en nu niet, maar het heeft wel iets. Die tekst met die muziek daaronder, "If the Russians love there children too", vind ik mooi gevonden, om druk van de ketel te halen, 1985, enge tijd... alles kon in één keer kapot, en of wij het nu deden of zij, maakte niet zoveel uit in het eindresultaat. Die film "The day after", 1983, is ook uit die tijd. Dat vond ik toen een realistische film, want uiteindelijk ging iedereen dood.

Ik geef wel een 8.

Ik vind zijn muziek niet geweldig, ook dit nummer vind ik niet erg mooi
meer als een 3 ga ik niet geven

Ja hoor Miennn, ik doe mee......heerlijk nummer!!! een 9 dus

Prachtige nummer, helemaal als je dit in zijn historische context plaatst. Kan die stem van hem wel goed hebben, al moet je niet zijn hele discografie achter elkaar draaien. Een 8