*RTH* Alice Cooper - Desperado

[08-12-2013]

Alice Cooper (geboren als Vincent Damon Furnier, Detroit (Michigan), 4 februari 1948) is een Amerikaans (hard)rockzanger en muzikant.

Alice Cooper is het alter ego van Vincent Furnier. De naam 'Alice Cooper' vormde aanvankelijk ook de naam van Furniers band. Furnier begon na het uiteenvallen van de band aan een succesvolle solocarrière.

Vincent Furnier, van Franse afkomst (geboren in Allen Park (Detroit), maar in Arizona opgegroeid) en zwaar beïnvloed door The Yardbirds en The Beatles, vormde een aantal bands in de jaren zestig, waarvan Earwigs de eerste was en daarna The Spiders (met een plaatselijke hit "Don't Blow Your Mind") en vervolgens Nazz. Furnier die vernam dat Todd Rundgren ook met een band onder de naam Nazz werkte, wijzigde de naam van de band in Alice Cooper.
De band bestond uit de gitaristen Michael Bruce en Glen Buxton, bassist Dennis Dunaway en drummer Neal Smith. Na in 1968 verhuisd te zijn naar Californië, werd de band ontdekt door manager Shep Gordon, die een auditie regelde bij Frank Zappa. De band tekende een contract met het label van Zappa, Straight Records en bracht twee albums uit: "Pretties For You" (1969) en "Easy Action" (1969, uitgebracht in 1970). Deze twee platen werden in 1973 opnieuw uitgebracht onder de titel "Schooldays". "Pretties For you" straalde inderdaad nog de sfeer van een schoolbandje uit, maar met de gitaarpartijen van Bruce en de duistere en humoristische onzingedichten van Cooper ontwikkelde de band zich snel. "Easy Action" werd ondanks problemen met producer David Briggs als een meesterwerk ontvangen. Niettemin bleef commercieel succes uit. De band vertrok daarop naar Detroit. Bob Ezrin werd de nieuwe producer en via "Love it to death" (1971) had de band met het album "Killer" (1971) - inmiddels een klassieker - zijn definitieve vorm gevonden. Met grote hits als "I'm eighteen", "School's out" en "Elected" was de naam Alice Cooper binnen enkele jaren gevestigd.
Met het succesvolle album "Billion Dollar Babies" (1973) - nummer 1 in zowel Amerika als Engeland - werd Alice Cooper zelfs even de grootste rockband ter wereld.
Een voorliefde voor theater en musical klonk al vanaf het begin door in tekst en muziek. Geciteerd werd o.a. uit de West Side Story en The Sound of Music. Deze voorliefde kwam ook naar voren in de theatrale optredens. De band introduceerde zo het muziektheater in de hardrock. Eind jaren zestig trad Alice Cooper op in "drag". Alice is voor de hoes van "Pretties for you" gefotografeerd in een glitterjurkje, waarmee de Amerikaanse glamrock werd ingeluid. Andere bekende exponenten van de Amerikaanse glamrock waren Lou Reed, Iggy and the Stooges, The New York Dolls, Kiss en Jobriath. Op het hoogtepunt van de glamrock, begin jaren zeventig, werd dit vervangen door een horrorshow waarmee Amerika een spiegel werd voorgehouden. Alice eindigde dan ook meestal op een elektrische stoel of aan de galg. Hiermee creëerde de band wederom een nieuw genre: shockrock. In de beginjaren van de band ontstond de mythe dat Cooper op het toneel een levende kip de kop had afgebeten. Frank Zappa zag er een goede publiciteitsstunt in en adviseerde om het verhaal niet te ontkennen. Het werd voorpaginanieuws en Alice Cooper had meteen naamsbekendheid.

Tussen 1979 en 1983 sloeg Cooper een andere weg in. Het bombastische en theatrale werd verlaten en hij concentreerde zich meer op het schrijven van songs met cabareteske, humoristische teksten. In 1986 was hij weer terug met een shock rock act. Alice Cooper was intussen een cultfiguur geworden en de sterren stonden in de rij om op zijn albums te verschijnen, zoals Steven Tyler, Jon Bon Jovi en Richie Sambora op het album "Trash" (1989); Slash, Joe Satriani, Steve Vai en Ozzy Osbourne op het album "Hey Stoopid" (1991). In 1989 leidde de comeback tot een nieuwe wereldhit: "Poison", enkele jaren later gevolgd door "Hey Stoopid" en "Lost in America".
Na 1994 werd het een tijdje stil en leek Alice Cooper met pensioen te zijn. In 2000 volgde een comeback en een nieuwe bloeiperiode volgde met als voorlopig hoogtepunt de cd The Eyes of Alice Cooper (2003), een van de beste platen uit zijn carrière, waarin hij is teruggekeerd naar zijn roots: de garage-rock. Opvolger "Dirty Diamonds" (2005) lijkt heimwee uit te stralen naar de beginperiode. Dat komt naast de teksten vooral tot uiting in het veelvuldig citeren van riffjes en melodielijnen die ons terugvoeren naar de dagen van Black Sabbath en Ziggy Stardust.
In 2008 zong Cooper de leidende vocalen in, als gastzanger, op het album The Scarecrow van het heavy metal-operaproject Avantasia, het nummer Toy Master.

Het te Ranken nummer Desperado komt van zijn album Killer uit 1971 en is een ode aan Jim Morrison die vandaag jarig zou zijn geweest.

Buiten I Am Eighteen en af en toe Halo Of Flies nooit veel met Alice gehad! Dit scoort ook een magere voldoende, een zesje

Leuk, gevarieerd liedje.7

Prima plaat, die goed in elkaar zit. Wat rustiger dan we van 'm gewend zijn maar dat is niet perse slecht, het maakt dit tot een uitgebalanceerd nummer.

Een kleine 7.

Leuk. 7.

Hij heeft knallers van platen, deze vind ik beetje tam, een 6....

Het nummer wordt gered door de geweldige stem van tante Alice. Een heel karakteristiek geluid. Ik heb liefst 6 nummers van tante Alice bij de eerste 500, maar deze komt er nooit in. Idd veels te tam, maar de stem vergoedt veel. Doe maar een naar boven afgeronde 6 1/2.

Tsja, Alice Cooper. Die ken ik van het epische Halo Of Flies en van het foute maar toch wel lekkere Poison.

En dan hoor je dit...een nummer dat afgelopen is voordat je het weet; het overrompelt je niet maar is ook niet vervelend. Het is gewoon de rauwe stem van Alice met een gezellig muziekje; en dat maakt een (ruime) 6.

wel een aardig AC nummer

Een 7

Dit was niet de sound die ik had verwacht toen ik dit nummer op ging zetten, maar het is alleraardigst. Zijn stem draagt het hele nummer en dat doet hij op een goede manier. Een verdiende 7