*RTH* Richard Ashcroft - A song for the lover

[14-08-2013]
Richard Ashcroft (Wigan, 11 september 1971) is een Engelse rockzanger en songwriter. Hij is vooral bekend door zijn werk met de Britpop-band The Verve.



Richard Ashcroft werd geboren in Wigan, Engeland. In 1989 was hij de mede-oprichter van The Verve. Met die band werd hij een belangrijke schakel binnen de britpop-scene, en moest hij concurreren met bands als Radiohead en Oasis. The Verve behaalde enkele grote successen, waaronder de singles Bitter Sweet Symphony en The Drugs Don't Work, maar ging in 1999 toch uit elkaar vanwege een opeenstapeling van sociale drama's binnen de band.

Ashcroft besloot een solocarrière te starten en zodoende kwam in 2000 zijn CD Alone With Everybody uit. Dit album belandde op nummer 1 in het Verenigd Koninkrijk en bevatte onder andere het nummer A Song for the Lovers. In 2002 kwam het vervolgalbum uit: Human Conditions. Dit album werd tevens een succes en kwam in Engeland op de 3e plaats in de hitlijsten. Het bevat onder andere de nummers Buy It In Bottles en Check The Meaning

In januari 2006 werd Keys to the World gepresenteerd. Deze CD behaalde de 2de plaats in het Verenigd Koninkrijk. De eerste single Break The Night With Colour werd één van Richards grootste solo hits



In 1998 werkte Richard Ashcroft succesvol mee aan het eerste album van UNKLE, Psyence Fiction. Ook o.a. Thom Yorke van Radiohead en Mike D van de Beastie Boys participeerden hierin. Ook werkte Ashcroft in 2001 mee aan het album Come With Us van The Chemical Brothers.

Hoewel Ashcroft in zijn periode bij The Verve een concurrent was voor Oasis, was Noel Gallagher dusdanig van Ashcroft onder de indruk, dat hij het nummer Cast No Shadow aan hem opdroeg. Ze waren toen al goed bevriend. Ook met zanger Chris Martin van Coldplay kan Richard Ashcroft het goed vinden. Toen zij op Live 8 in 2005 gezamenlijk Bitter Sweet Symphony vertolkten, noemde Martin hem the best singer in the world.

Niet zo goed als het beste werk met The Verve, maar na een wat aarzelend begin wel een goede song. Een 7.

Beter dan The Verve. Maar ook dit trek ik niet. 3

"Een opeenstapeling van sociale drama's". Wat een meesterlijk eufemisme! Er is niemand met wie Richard Ashcroft heeft samengewerkt met wie hij geen ruzie heeft geschopt. Ik vermoed dat dat de echte reden is van de knipperlicht-relatie die het bestaan van the Verve kenmerkt.

Maar goed, ik heb toch wel een zwak voor Ashcroft van wie ik overigens eens een solo-concert heb gemist doordat hij 5 weken van te voren aankondigde dat hij ziek was (= jargon voor afkicken), en het concert niet wenste te verzetten. Tekenend voor de manier waarop de combinatie genialiteit/onuitstaanbaarheid er voor heeft gezorgd dat zijn carriere nooit de vlucht heeft mogen nemen die er qua artisticiteit wel in zat.

Uiteraard is het Verve-album Urban Hymns zoals bekend een pareltje in de popgeschiedenis maar ook solo heeft hij heel aardige platen gemaakt, met Keys to the World uit 2006 als hoogtepunt. Het te ranken plaatje komt van zijn solodebuut en ik vind dat hij hier nog zoekende is. Anders gezegd: hij heeft betere..........

Voor deze geef ik een 7, en dat is jammer want er zijn genoeg nummers van hem die een 9 of 10 verdienen.

Deze krijgt van mij een 7.....

Zijn beste nummer, ruime 8.

Wat een prachtige stem heeft die man toch. En, verscholen achter het pseudoniem United Nations of Sound, leverde hij in 2010 een album af dat ik persoonlijk tot een van de beste van de laatste 10 jaren reken. Maar goed, de RTH schreef hij in eerste instantie voor The Verve. Ik kan me voorstellen dat de rest van de band er niet op zat te wachten en het is dan ook maar goed dat ie solo een uitlaatklep had. Een 8 voor dit nummer.