*RTH* Mark Knopfler - Going Home (Theme from 'Local Hero')

[06-08-2013]
Local Hero is een Britse filmkomedie uit 1983 onder regie van Bill Forsyth

MacIntyre is een vertegenwoordiger van een grote oliemaatschappij. Hij krijgt de opdracht om een dorpje in Schotland volledig op te kopen. De oliemaatschappij wil op die plaats immers een raffinaderij bouwen. Gaandeweg raakt MacIntyre echter gehecht aan de dorpelingen. Hij begint twijfels te krijgen over zijn opdracht.



Mark Knopfler OBE [=Order of the British Empire] (Glasgow, 12 augustus 1949) is een Schotse zanger en gitarist, vooral bekend als frontman van de Britse rockband Dire Straits.

Zijn beroemde gitaarspel lijkt een kruising tussen de zweverige Shadowssound van Hank B. Marvin en het fingerpickingspel van J.J. Cale. De lage neusstem van Knopfler roept herinneringen op aan Bob Dylan en eveneens J.J. Cale




In 1983 scoort Mark Knopfler een hitje met dit nummer van de soundtrack van de film 'Local Hero'
Solo dus en onder de titel 'Going Home'
Samen met de Dire Straits wordt dit nummer ook vaak live gespeeld en dan onder de titel 'Wild Theme'.

Ik ben erg allergisch voor Mark Knofler en vergelijkingen met JJ Cale vind ik ongepast. Omdat hij hier gelukkig niet zingt, weet ik er nog een 2 uit te persen.

sowhat schreef:en vergelijkingen met JJ Cale vind ik ongepast.

Ik ook.

9  

zie SW alleen ik ben wat strenger
Dit nummer klinkt als 1 groot intro en dan wordt het zo vreeeselijk belegen. 1 grote ramp die man

Heb je per ongeluk een 9 gegeven Journeyman?

Ja, erg goed nummer van een artiest wiens muziek ik sowieso al waarderen. Had m alleen vorig jaar als Dire Straits - Going home in mijn lijst. Nu vind ik het solo of met de groep niet heel veel verschil maken, beide goed.
Ik geef er een 9 voor.

Hmm ik heb ook altijd gedacht dat het officieel van Dire Straits was, maar wat maakt het ook uit. Het duurt iets te lang voordat het begint, maar het is wel een prachtig nummer. Dire Straits en in iets mindere mate Mark Knopfler solo hebben wel betere platen, maar aangezien ze tot mijn topartiesten behoren is de RtH nog altijd goed voor een 8.

sowhat schreef:Ik ben erg allergisch voor Mark Knofler en vergelijkingen met JJ Cale vind ik ongepast.

Ongepast? De invloed van de ene artiest was zelden zo goed hoorbaar in een andere artiest als tussen Knopfler en Cale.

Van mij een 9, welke dan ook gebaseerd is op live-versies.

Overigens ter informatie:
Er staan twee nummers op Dire Straits-albums.
De live-versie op Alchemy is deze, namelijk inclusief saxofoon-outro.
De live-versie op On the Night is niet deze, maar een ander nummer van hetzelfde album, namelijk Wild Theme.

Dat jullie het weten.

Chronisch allergisch voor Knopfler, en dit wanstaltige stukje achtergrondruis, want dat is het ruis, ergert mij net zo erg als muziek als je in de wacht wordt gezet bij een willekeurige verzekeringsmaatschapij! Geen spatje energie, het komt op mij over als een moetje! Een 1!!!!

Ben over het algemeen niet zo weg van Dire Straits, (op een paar goede nummers na), Mark Knopfler nog wat minder maar deze gaat nog wel, een 7....

Tsja, ik behoor kennelijk tot een select clubje van mensen die niet per sé een hekel aan Mark Knopfler heeft. Dat wil overigens niet meteen zeggen dat ik wild-enthousiast over 's mans kunsten ben. Laat ik het als volgt uitdrukken: artistiek gezien zitten er nogal wat pieken en dalen in zijn carriere.

Over de vergelijking met J.J. Cale: ik vind dat je alles met elkaar mag vergelijken, maar dat moet dan ook gevolgd worden door een juiste conclusie. Zo is het debuutalbum van Dire Straits (en dat is domweg een goed album!) overduidelijk beïnvloed door J.J. Cale. Het in de media destijds geroemde 'typerende gitaarspel van Mark Knopfler' was een keurige kopie van het reeds bestaande en dus daarvan afgekeken 'typerende gitaarspel van J.J. Cale'. Later in zijn carriere schoof Mark Knopfler daar verder vanaf.

Op dit plaatje kun je aan het gitaarspel nog enigszins horen dat zijn roots ligt bij J.J. Cale, maar voor de rest van de compositie kan dat niet gezegd worden. Voor een liedje van drie-en-een-halve minuut vindt ik trouwens dat twee-en-een-halve minuut inleidend getokkel op een synthesizer-toon wat lang is. De laatste 1:20 minuut is dan nog wel aardig.

Terzijde: bij het lezen  van de titel van deze RTH dacht ik even aan de bijna-titel-genoot Feel Like Going Home van de Notting Hillbillies, een gelegenheidsformatie die Mark Knopfler oprichtte nadat hij geïnspireerd was geraakt door de Traveling Willburys (je moet Mark wel nageven dat hij goed was in het nadoen van anderen; zo is Walk of Life ook al weer zo'n imitatie van Bruce Springsteen). Dat nummer van de Notting Hillbillies zou ik beduidend hoger ranken dan deze toch magere compositie.

Een 4.

Toch wel leuk, een nummer met een intro van ruim twee minuten en een outro van ruim drie Het klinkt wel aardig maar meer dan achtergrondmuziek is het niet, een 6.

Niet dat het veel uit zou maken voor de beoordeling, maar de kritiek op het lange intro en de lange outro, tja..
Het blijft nog altijd filmmuziek, en dat is nou eenmaal zelden bedoelt als op de voorgrond.

Nummer kan me niet echt boeien.

Een 6