*RTH* Anathema - Dreaming Light

[24-07-2013]

Anathema is een Britse band uit Liverpool die tezamen met Paradise Lost en My Dying Bride het doommetal genre ontwikkelden. Eind jaren '90 evolueerde de band richting progressieve rock.

Anathema begon in 1990 als een death/doom metalband, in eerste instantie onder de naam 'Pagan Angel'. In november dat jaar nam de band hun eerste demo An Iliad of Woes op. De gebruikte mix van death en doom was nog niet eerder vertoond. Anathema werd gezien als één van de pioniers van dit genre, tezamen met My Dying Bride en Paradise Lost.

Begin 1991 nam de band hun huidige naam aan. Hun tweede demo, All Faith Is Lost, trok de aandacht van velen, waaronder Peaceville Records, die hen een contract aanbood. Bij Peaceville werd eerst The Crestfallen EP in november 1992 uitgebracht. Met dit materiaal op zak ging de band op tour met Cannibal Corpse.

Serenades, Anathema's debuutalbum, ontving aandacht in de mainstream. Anathema's eerste Europese tour was in 1994, waarna optredens volgden op het Independent Rock Festival in Brazilië.

In mei 1995 vertrok zanger Darren White. De rol van zanger werd vanaf nu door gitarist Vincent Cavanagh vervuld op het album Pentecost III (1995). Hij mocht zijn nieuwe rol waarmaken tijdens een tour met Cathedral in Engeland.

Korte tijd later werd het tweede album, The Silent Enigma (1995), uitgebracht. De zang van Cavanagh was melodieuzer dan die van White, en de muziek bevatte ook meer doom en gothic elementen. Dit werd niet door alle fans gewaardeerd.

Op Eternity, het derde album dat in 1996 uitkwam, werd deze ontwikkeling doorgezet. Het album leunt op atmosferische geluiden, en Vincent begon op dit album steeds meer zijn normale zangstem te gebruiken. Vanaf Eternity werd de stijl van Anathema anders.

Alternative 4 werd uitgebracht in 1998. In de zomer van 1997 verliet drummer John Douglas de band, zijn vervanger was Shaun Taylor-Steels, van de band Solstice.

In juni 1999, werd het album Judgement uitgebracht, deze keer weer met bezettingswisselingen. Bassist Duncan Patterson vertrok vanwege muzikale meningsverschillen en werd vervangen door Dave Pybus van Dreambreed. Martin Powell (speelde voorheen keyboards en viool bij My Dying Bride) trad ook toe tot de band. Tenslotte nam John Douglas weer plaats achter de drumkit. Lee Douglas, de zus van John, zingt enkele nummers op het album.

Op dit album leek de transformatie compleet. De doom van weleer is vervangen door experimentele rocksongs, geïnspireerd door Pink Floyd, Jeff Buckley en in mindere mate Radiohead. De kern van de muziek bevatte echter nog steeds dezelfde ingrediënten: gevoelens van depressie en wanhoop. In hetzelfde jaar wisselde Martin Powell van plek met Les Smith, de keyboardspeler van Cradle of Filth die tot op heden de keyboards speelt.

Kort voor de release van A Fine Day to Exit (2001), kondigde Dave Pybus zijn vertrek aan. Hij werd tijdelijk vervangen door bassist George Roberts, en uiteindelijk door Jamie Cavanagh, de derde broer. In maart 2002 kondigde Daniel Cavanagh zijn vertrek aan, om deel te nemen in de band van Duncan Patterson; Antimatter. Hij keerde echter terug bij de groep om A Natural Disaster (2003) te componeren. Op dit album gebruikt Anathema meer dan ooit atmosferische en progressieve elementen.

Nadat hun label Music for Nations over werd genomen door Sony BMG zat Anathema zonder label. Uiteindelijk is hun akoestische verzamelalbum Hindsight (2008) uitgebracht onder Kscope Music.

Op 31 mei 2010 verscheen het album We're here because we're here. Er waren diverse nummers uitgebracht via hun website, en een releasedatum was verschillende keren uitgesteld, wat zorgde voor enige verwarring onder de fans. Het zou eerst Horizons gaan heten, maar de titel is uiteindelijk gewijzigd. Het album is gemixt en geproduceerd door niemand minder dan Steven Wilson van Porcupine Tree.

Op 5 september 2011 werd vervolgens "Falling Deeper" uitgebracht. Het album werd een opvolger van Hindsight met nieuwe orkestrale versies van hun oude nummers. Een hoogtepunt van het album wordt het lied 'Everwake', gezongen door Anneke van Giersbergen.

Anathema heeft op 13 september 2011 bekendgemaakt dat toetsenist Les Smith de band heeft verlaten wegens creatieve en muzikale verschillen. Toetsenist Daniel Cardoso heeft zijn plek ingenomen als live optredend artiest.

Op 16 april 2012 verscheen het nieuwe album "Weather Systems" op het label K-scope.

Anathema toert de laatste jaren intensiever dan voorheen. Ze hebben momenteel een hoog tempo van optredens in landen als Nederland, Duitsland, Spanje, Rusland, Groot-Brittannië, Griekenland, Mexico, en Argentinië.

We ranken Dreaming Light van Anathema´s album We´re here because we´re here uit 2010



live 2011

 
live acoustic 2012

Dit raakt me totaal niet: 3

Wel mooi, maar toch weet het me niet echt te raken of bovenmatig te boeien. Weet niet zo goed wat ik ermee aan moet, dus hou ik het maar op een 6.

Ja, het raakt me wel enigszins. Maar eens wat vaker iets van deze band opzetten. Mooi nummer, voor nu een 8.

Prachtige plaat, een dikke 9  

19mirjam63 schreef:Prachtige plaat, een dikke 9  

Helemaal mee eens, voor mij ook een 9.

Fijne plaat, maar voor mij geen buitencategorie.

Een 8.

Typisch Anathema-nummer. Het schema herhaalt zich maar en herhaalt zich maar, en compositorisch gezien gaat het nergens 'heen', maar dat hoeft in dit geval niet omdat het gewoon steeds mooier en mooier en mooier wordt gedurende het nummer. Ik houd erg van afwisseling en verrassing in muziek, maar als je het op deze manier doet (beetje Anathema's handelsmerk zo langzamerhand) is het ook prachtig.

10.

Zie Sowhat. Ik (h)erken wel de kwaliteit ervan, maar het is gewoon mijn ding niet. Het is mij allemaal te perfect allemaal en te mooi. En dan gaat het bij mij snel irriteren. Omdat ik een leuke vakantie heb gehad, hou ik het op een 4.

Te weinig aan het ranken geweest de laatste tijd maar deze kan ik niet laten schieten: Dikke 10 voor een heerlijk nr

Prachtig. Vreemd dat er best wel veel reacties zijn dat deze muziek 'niet raakt'. Ik vind het juist heel emotievol gezongen.
9

Echt het is prachtig kwaliteit emotioneel enzovoorts enzovoorts maar het is wel zo godsgruwelijk braaf en saai en echt totaal niet spannend. Het schuurt niet het knelt niet het zet niet op scherp. Misschien ben ik bij nader inzien toch geen kenner of ben ik muzikaal net iets te extreem en buitenissig on mijn smaak. Maar ik kan dit prima als achtergrond horen als muzikaal behang, maar ik zou het nooit opzetten voor mezelf te plezieren. Voor een ander wel hoor. Ik hou het op een mager vijfje.

Band ontdekt via Grafmat, direct de hele discografie binnen gehaald en dit is 1 van de nummers die er veruit boven uitspringen!Een mooie 9 voor dit gloedvolle nummer!