*RTH* Genesis - Home by the Sea

[14-04-2013]

Verzoekje

Genesis was een progressieve rockgroep uit het Verenigd Koninkrijk, opgericht in 1967 door Peter Gabriel, Mike Rutherford, Tony Banks, Anthony Phillips en Chris Stewart. In de jaren zeventig maakte de groep naam in de avant-garde van de popmuziek met haar dramatiek en zwarte humor, maar gooide in de jaren tachtig het roer om met toegankelijker werk wat de bands vele hits opleverde.

Peter Gabriel frontman

Genesis ontstond in 1967 op de Engelse kostschool Charterhouse toen een groepje tieners, leden van de schoolbandjes Anon en Garden Wall, besloot om gezamenlijk een demo op te nemen. Een van de tapes kwam in de handen van producer en oud-Charterhouseleerling Jonathan King, die de groep haar naam gaf en ze een platencontract aanbood. Het resultaat was From Genesis to Revelation, een met strijkorkest gelardeerd conceptalbum over het ontstaan van de aarde, dat zich muzikaal ergens tussen soul, folk en beat bevindt. Het orkest en het concept kwamen uit de koker van King, die het Genesis van die tijd daarmee geen recht deed. Het album flopte en gedesillusioneerd gingen King en zijn pupillen ieder hun weg.

Na deze valse start besloot Genesis om door te gaan. De band experimenteerde in deze tijd al met minder vanzelfsprekende songstructuren en topzware serieuze teksten. De individuele bandleden gaven hun studie op en gingen bij elkaar in een huis wonen, om er te werken aan nieuw materiaal. De carrière van Genesis begon toen de band werd ontdekt door de manager en kersverse platenbaas Tony Stratton-Smith, die ze een contract aanbood bij zijn label Charisma Records. De groep bracht in 1970 het album Trespass uit, waarop zes lang uitgesponnen, akoestisch georiënteerde, donkerromantische songs staan.

Hierna stapte gitarist Anthony Phillips wegens podiumangst uit de groep. De overige bandleden ontsloegen drummer John Mayhew en als vervangers werden Steve Hackett (gitaar) en Phil Collins (drums) aangetrokken. Daarmee was de zogeheten "klassieke lineup" van Genesis een feit. Op de in respectievelijk 1971 en 1972 uitgebrachte albums Nursery Cryme en Foxtrot kwam de groep muzikaal tot wasdom, mede dankzij de komst van de technisch veel competentere Hackett en Collins. Naast de duistere romantiek werd nu ook de zwarte, macabere humor van zanger-dwarsfluitist Peter Gabriel een onmisbaar onderdeel van de muziek van Genesis. Om het theatrale aspect van de muziek nog meer kracht bij te zetten en ook om de ogen van de muziekpers op de groep gericht te krijgen, kroop Gabriel op het podium in de huid van een almaar groter arsenaal aan personages. Hij gebruikte make-up, vertelde bizarre verhalen, maar maakte voornamelijk gebruik van kostuums. Vanaf het moment dat hij zich uitdoste in de rode jurk van zijn vrouw en een vossemasker opzette, sloeg dat in als een bom en vanaf dat moment waren Genesis en Gabriel plotseling "hot".

Met het album Selling England By The Pound uit 1973 oogstte Genesis zowel muzikaal als publicitair gezien het door Gabriel gezaaide succes. Het album bracht de groep haar eerste Engelse hitsingle, het Beatle-eske "I Know What I Like (In Your Wardrobe)". De theatrale live-reputatie van de groep snelde haar leden snel vooruit. Gabriel ging steeds meer zijn eigen weg en had almaar minder behoefte om compromissen te sluiten met de andere leden van Genesis. De andere leden kregen steeds meer het gevoel dat de podiumpersoonlijkheid van Gabriel ten onrechte de aandacht van de muziek afleidde. Strubbelingen tussen Gabriel en de rest van de groep ten tijde van de opnames van het conceptalbum The Lamb Lies Down On Broadway (1974) leidden uiteindelijk tot het vertrek van Gabriel in 1975.

Phil Collins frontman

Genesis besloot naar een nieuwe zanger te gaan zoeken en een nieuwe plaat op te nemen. Maar na honderden onbevredigende audities was de band de wanhoop nabij. Het volgende album, A Trick Of The Tail, was inmiddels al opgenomen, met uitzondering van de zangpartijen. Tenslotte besloot Phil Collins om de zang voor zijn rekening te nemen. Tot dan toe had hij alleen achtergrondvocalen en twee akoestische liedjes voor zijn rekening genomen. Het bleek een gouden greep, en vanaf dat moment was Collins behalve de drummer ook de zanger van Genesis. A Trick Of The Tail (1976) werd het bestverkochte Genesis-album tot dan toe. Collins besloot om de kostuums van Gabriel achterwege te laten en een minder excentrieke pose op het podium aan te nemen, en Genesis trok vervolgens met drummer Bill Bruford in een triomftocht door West-Europa en Amerika. Na het introspectieve Wind & Wuthering en het live-album Seconds Out verliet ook gitarist Steve Hackett de groep. Hij was gefrustreerd geraakt over zijn compositorische aandeel in de muziek en richtte zich nadien op een solocarrière. Bassist en ritme-gitarist Mike Rutherford nam vanaf dan de honneurs waar op leadgitaar.

En toen waren er nog maar drie

Op het dan volgende album ...And Then There Were Three... (1978) ontbraken de dromerige en breed uitgesponnen gitaarpartijen van Hackett. Het album leverde Genesis de eerste wereldwijde hitsingle op, de definitieve doorbraak voor de band naar een (nog) groter publiek. "Follow You Follow Me" was een, voor Genesisbegrippen, simpel liefdesliedje en veroverde aan beide kanten van de Atlantische Oceaan de hitlijsten. Tijdens de volgende tournee werd de groep ondersteund door Chester Thompson op drums en Daryl Stuermer op gitaar (die tot in 1992 deel van de live-band zouden blijven). Het succes stelde Genesis financieel in staat om een pauze van twee jaar te nemen. De groep besteedde deze tijd door na te denken over de muzikale koers van een progressieve band als Genesis in een almaar meer naar punk en pop neigende muziekwereld.

Het antwoord op die kwestie kwam in 1980 met het album Duke. Op dit album stofte Genesis haar soul-roots af en liet zich inspireren door zwarte muziek als rhythm and blues. "Misunderstanding" werd de eerste top tien hit van Genesis in Amerika. Toen in 1981 Collins' solo-debuutalbum Face Value zowel qua verkoop als in de serieuze muziekpers een groter succes werd dan welk Genesis-album dan ook, begonnen velen zich af te vragen of Genesis nog toekomst had.

Abacab (1981) brak rigoureus met alle Genesis-dogma's, en liet voor het eerst sinds jaren weer een groepje muzikanten horen dat lol heeft in het muziek maken en haar grenzen verkent. De blazerssectie van Earth, Wind and Fire, die meedeed mee op "No Reply At All", wekte echter de woede van een deel van de de "oude" fans, die toch al ontevreden waren over de commerciële koers van het nieuwe Genesis in het algemeen. Toch waren de positieve reacties op Abacab talrijker dan de negatieve.

Op 3 oktober 1982 vond een reünieconcert plaats van de leden van Genesis op dat moment (Collins, Rutherford, Banks, Stuermer en Thompson) met Peter Gabriel, genaamd Six of the Best Reunion Concert. Dit concert stond in het teken van WOMAD: World of Music, Arts & Dance. WOMAD, opgericht door Gabriel, organiseert in jaarlijks terugkerende festivals een samengaan van traditionele en moderne muziek, met inbreng uit alle hoeken van de wereld voor het goede doel.

In 1983 komt Genesis met de opvolger van Abacab. Dit album heet simpelweg Genesis. Met deze plaat keert de groep weer gedeeltelijk terug naar het grootse geluid dat zo lang haar handelsmerk was geweest, zij het met de eenvoud van Abacab en Duke en in een moderner jasje. "Mama" wordt een van de grootste hits voor de groep.

In 1986 volgde het album Invisible Touch, dat werd gekenmerkt door een catchy geluid en een moderne productie. Het album staat ook bol van de geluidsexperimenten, en is daardoor volgens sommigen nog net geen knieval naar de pure commercie. De videoclip van "Land Of Confusion", gemaakt door de komische poppengroep Spitting Image, sleepte talloze prijzen in de wacht. Ook de titelsong van het album werd een grote hit. Phil Collins was inmiddels, mede dankzij zijn solocarrière, uitgegroeid tot een superster. Na een intensieve wereldtournee werd het vervolgens een lange tijd stil rondom Genesis. In deze tijd toerde Mike Rutherford met zijn andere band, de AOR-groep Mike and the Mechanics, met als leadzangers Paul Carrack en Paul Young (niet te verwarren met Paul Anthony Young).

Pas in 1991 verscheen weer een album van Genesis: We Can't Dance, bedoeld als een lichte knauw naar de dan dominant wordende dansmuziek in de hitparades. De muziek op We Can't Dance is wat ingetogener en meer verhalend, en in die zin keerde Genesis na Invisible Touch weer terug naar de muzikale basis van de groep. Het album oogstte wederom veel succes, en bracht Genesis met "I Can't Dance" zelfs haar eerste Nederlandse nummer één hit.

Vanaf Ray Wilson tot heden

Tijdens de daaropvolgende wereldtournee besloot Phil Collins dat het genoeg geweest was. Dat hij Genesis verliet, werd echter pas in 1996 bekendgemaakt. Genesis, dat toen alleen nog bestond uit de twee mede-oprichters Tony Banks en Mike Rutherford, kondigde aan met een nieuwe zanger en een nieuw album te zullen komen. Dit werd gezien als een even moedig als onzalig plan, omdat het album ...Calling All Stations... (1997), met de voormalig Stiltskin-zanger Ray Wilson, lang niet zoveel succes boekte als Invisible Touch en We Can't Dance.

Voor met name Rutherford was dat zo'n grote teleurstelling dat het doek voor Genesis, na een weliswaar succesvolle tournee langs grote zalen, toch viel. Althans voorlopig. In de volgende jaren werden de albums van Genesis opnieuw uitgebracht. In 1998 verscheen de box Archive 1, in 2000 Archive 2, en in 2004 zagen The Platinum Collection (verzamel-cd) en The Video Show (dvd) het licht. Verder werkte Nick Davis, de producer van de laatste twee Genesis-albums, aan de remasters, en verscheen er een groot aantal nieuwe releases van historisch materiaal. Ondertussen was de toekomst van de groep nog steeds onduidelijk. Genesis bestond officieel nog steeds, maar actief was de groep niet meer. Banks en Rutherford (en Collins) hielden in interviews meestal de mogelijkheid open dat de band nog nieuwe opnamen zou uitbrengen. Diverse incidentele gezamenlijke opnamen voor dvd's (met Collins als zanger) en een verzamel-cd met een cover van "The Carpet Crawlers" in de complete oude bandbezetting (zelfs met Hackett en Gabriel) leken ook in die richting te wijzen.

In 2007 waren Collins, Banks en Rutherford weer bij elkaar voor een reünie-tour, met de naam Turn It on Again: The Tour, en met daarna een soortgelijke tournee door Amerika. Even was er sprake van dat Peter Gabriel ook aan deze reünie zou deelnemen. Echter, door onder meer te drukke werkzaamheden zag Gabriel hier alsnog vanaf. In 2008 verscheen een registratie van een concert in het Circus Maximus op dubbel-dvd als When in Rome 2007. In 2010 werd bekendgemaakt dat Collins lichamelijke klachten zou hebben, waardoor hij niet meer kon drummen en ook niet meer actief zou zijn

We ranken Home by the Sea van Genesis´ gelijknamige album uit 1983. De tekst gaat over een inbreker die inbreekt in een huis en ontdekt dat het een spookgevangenis is. De inbreker wordt gevangen door de geesten, die hem dwingen om de rest van zijn leven te luisteren naar de verhalen van hun levens. "'Cause you won't get away, no with us you will stay for the rest of your days, let us relive our lives in what we tell you".
Het nummer is deel van de suite "Home by the Sea" die bestaat uit 2 nummers: het andere nummer is Second Home by the Sea. Het nummer is geschreven op een moment dat Genesis in hun overgang zat van progressieve rock naar meer gestroomlijnde, commerciele muziek. Als zodanig combineert het nummer eenvoudige popelementen met een progrock-uitbreiding in een tweede nummer. Samen duren "Home by the Sea" en "Second Home by the Sea" meer dan 11 minuten.
In een interview noemde Phil Collins het nummer als een voorbeeld van hoe de band vaak nummers opnam zonder samen als een groep te spelen. Tegen de initiele achtergrond van een vooraf opgenomen drummachine werden eerst de begeleidende delen (als vocalen en gitaar) ingespeeld om de vorm van het nummer vast te leggen. Daarna pas werden de echte drums en de rest ingespeeld.
Het hoofdthema van Home by the Sea keert terug in Second Home by the Sea, en daarom speelde Genesis live tussen 1983 en 1992 beide nummers altijd samen. Daarom ook ranken we beide nummers tesamen, dus de suite van 2 nummers. Nederland is 1 van de landen waarin de suite op single verscheen met Home by the Sea op de A-kant en Second Home by the Sea op de B-kant, meldt de Engelse Wiki, maar de Top 40 site geeft geen vermelding van dit nummer, noch in de Top 40 noch in de tipparade.



live 1987

Eerst dat vreselijke en eentonige gezang van Collins en dan dat vreselijke minutenlange gepingel. Zulke lange RTH's zijn niet aan mij besteed en deze dus al helemaal niet: 2

Een geniale plaat, deel 1 vind ik het beste maar ook deel 2 mag er wezen. Al jaren een vaste vertegenwoordiger in mijn persoonlijke top 10, dus het zal niemand verbazen dat dit mijn verzoekje was en ik hier een dikke 10 voor ga geven. Evenals Rob kan ik de Collins-periode van Genesis ook minstens zo goed waarderen als het Peter Gabriel-era. Hoewel ik er tegenwoordig minder naar luister dan een paar jaar geleden blijf ik Genesis een geweldige band vinden. Ik kan niet zo goed uitleggen waarom ik juist deze plaat er bij Genesis nét even bovenuit vind steken. Ik denk dat het komt door het briljante stuk van 3:18-4:18. En het is een mooie duistere plaat. Maar natuurlijk zijn ook That's all, Throwing it all away, Dancing with the moonlit knight, Firth of fifth, No son of mine, etc. etc. geniale platen.
Had ik al gezegd dat ik een 10 ga ranken?

Ik had deel 1 aangevraagd, maar eigenlijk horen ze aan elkaar natuurlijk.. Die complicatie had ik me even niet gerealiseerd, mij maakt het niet zoveel uit.

Pas toen ik bezig was met de RTH kwam ik erachter, door de Engelse Wiki, dat er 2 delen zijn die bij elkaar (blijken te) horen. Gelukkig dat t je niet veel uitmaakt, Joost. Want het is nu al dat 2e keer dat ik bij een RTH-verzoekje van jou voor een keuze kom te staan (de andere keer was bij Bruce), en dan blijkbaar net datgene kies wat je eigenlijk liever niet had gewild. Opmerkelijk, want dat is bij geen enkele andere RTH-aanvraag die in mijn postvak belandde tot nu toe gebeurt, maar nu wel al 2 keer bij een aanvraag van jou. Hopelijk is het toeval en gebeurt het niet nog een keer als je weer iets bij mij zou aanvragen, want ik voer toch echt het liefst uit wat wordt aangevraagd. Ben iig blij dat je het zo ruimhartig opvat

Geen probleem Sokra! Nummers die eigenlijk aan elkaar horen zijn wat dat betreft ook lastig, zeker in dit geval. Het zijn op het album wel twee afzonderlijke nummers, maar ze zijn wel aan elkaar geplakt en de meeste Genesisfans vinden ook dat je ze achter elkaar moet luisteren . Prima zo dus en aan mijn 10 verandert het toch niets

Aardige plaat, maar haalt niet het niveau van hun beste werk. Dit geldt zowel voor hun progrock-periode (The Lamb Lies Down On Broadway) als hun commerciele periode (No Son Of Mine).

Een 7.

Ik zit in het kamp Frodo/Journey maar ga iets lager zitten. Een 6

Philletje met is altijd beter dan Philletje zonder is wat beter te verteren, maar ik heb altijd de neiging naar de plee te gaan, als ik die stem moet aanhoren. 3

Ik heb altijd wat moeite gehad met Deel 2 van Home by the Sea, omdat ik dat gewoon om één of andere redenen niet zó sterk vind als andere van hun instrumentale stukken. Maar dat is relatief, want goed vind ik het nog steeds wel. Ik ga met Journeyman mee en geef een 8 (7,5 afgerond naar boven...)

Het album dat opent met een van de weinige post-Gabriel nummers die door meer mensen gedragen wordt dan het gemiddelde Skyradio-publiek, Mama.

Ik kende dit nummer niet, maar ik moet zeggen dat ik wederom niet snap wat er nou precies mis is met de latere Genesis. Tuurlijk geen virtuoze toetsensolo's of ingewikkelde toonladders. En natuurlijk klinkt de 80s-synth wat cheesy.

Maar ik mag Phil Collins graag horen en ook dit nummer heeft een heerlijke drive. Veel beter zelfs dan dat voortkabbelende Mama.

Ik heb deel 2 ook maar gelijk beluisterd, maar dat deel deed me niet zoveel. Het voelde meer als een lang outro van het nummer. Er zaten mooie stukken in (bv. het einde), maar ja...

Een 7 is denk ik wel toepasselijk!

Zeker geen slecht nummer, maar blijft ook niet echt hangen verder, een kleine 7.....