*RTH* Stonefield - Through The Clover

[06-04-2013]

Een verzoekje wat al een tijdje op het pallet lag.

Stonefield is een Australische rock band die bestaat uit vier gezusters, Amy, Hannah, Sarah en Holly Findlay uit Darraweit Guim, een kleine stad in het landelijke Victoria. De band die voorheen onder de naam Iotah bestond won in 2010 de Triple J Unearthed High wedstrijd met hun nummer "Foreign Lover".

Nadat de band speelde op het One Movement Festival in Perth in 2010 werden ze benaderd door een boekingsagency voor het Glastonbury festival om in 2011 daar te spelen. Op 18 mei 2012 vond de release plaats van hun EP Bad Reality.

Het vandaag te ranken nummer is van hun Through the clover EP uit 2010.

Die drumster heeft potentie. Ze moet solo gaan, want de rest voegt niets toe. Ze kan goed drummen en moet zangles nemen om meer uit haar stem te halen. Ze moet iemand zoeken die wat meer spannende dingen dan dit componeert. Dit krijgt een 6.

Ik ben het grotendeels wel met Sowhat eens, de drumster is duidelijk het beste, al zie ik op zich wel potentie in deze band. Dit nummer is het nog net niet, hoewel het stukje rond de solo wel aardig is. De 5,5 rond ik naar boven af.

Ik vind het een héééérlijk nummer, goed voor een 9 en ik hoop dat ze dit jaar met wat meer ervaring achter de kiezen de sprong naar het grotere werk gaan maken.

Ja, schattig hoor. En altijd leuk als er ook tienertjes zijn die zien dat er meer is dan anderhalve minuut voorzingen bij een afval-talentenjacht.
Ik wil de dames aanmoedigen om vooral dóór te gaan, immers: oefening baart kunst.

Laat je niet uit het veld slaan doordat dit een uiterst zwak liedje is in een uiterst zwakke uitvoering. Bekijk het positief: het kan alleen maar beter vanaf hier. Volhouden hoor! Volg je dromen!

Een 2.

Niet echt een heel boeiende song, een 6....

Nee dit vind ik toch ook niet zo goed. Je ziet en hoort dat de meiden er plezier in hebben en dat is mooi. Ze zouden nog kunnen uitgroeien tot iets wat beter is of zelfs goed is. Maar voor nu overtuigen ze me niet. Ik hou het op een vijfje.

Totaal niet vervelend om naar te luisteren, maar veel om het lijf heeft het natuurlijk niet.

Een 6.

Alweer een jaartje oud, maar inmiddels genomineerd voor de Australische 2013 APRA Music Awards. (Een prijs waarbij alleen de (Australische) musici zelf mogen stemmen).



Ze zitten nu in de eindfase van hun eerste echte album. Zo ver zelfs dat ze aan het schiften zijn welke nummers er wel en welke er niet op komen.

Ik merk heel erg het gevoel dat dit het zoveelste festivalbandje is waar 3FM kwijlend achteraan loopt. Zo eentje die bij een bij de festivalregistraties die veel te laat in de nacht ergens op Nederland 3 op TV komen bejubeld wordt en waarbij ik me afvraag waarom ik het programma in godsnaam aan het kijken ben, omdat er toch nooit een leuk, fris bandje getoond wordt.

Ofzo.

Ik vind het nog steeds een fantastische band. En de dames zijn bijna zover dat ze hun eerste album gaan afleveren. Ze zitten in de "pre-production" fase en als producer hebben ze Ian Davenport aangetrokken. Davenport heeft de twee Band of Skulls albums geproduceerd die ik ten zeerste waardeer. Ik ben erg benieuwd wat hij er van weet te maken.