*RTH* Tom Waits - Martha

**Dave Evans** 07.04.13 0:07

[07-04-2013]
Thomas Alan (Tom) Waits (Pomona (Californië), 7 december 1949) is een Amerikaans zanger, componist, schrijver en acteur. Zijn stem kan omschreven worden als een lage, rauwe, bijna grommende stem, en soms hees fluisterend.

https://www.youtube.com/watch?v=y9Mse62NFl4

Waits' carrière begon in 1971 toen hij naar Los Angeles verhuisde en een contract kreeg aangeboden door Herb Cohen, de manager van onder andere Frank Zappa. Na veel afgebroken opnamesessies bracht hij in 1973 zijn eerste album uit, het melancholieke Closing Time. Het album kreeg goede kritieken, maar kreeg pas echt aandacht toen The Eagles het nummer Ol' '55 opnamen in 1974.

Waits is een zanger die uit het nachtclubcircuit komt en op zijn volgende albums is dit ook te merken. Het album The Heart of Saturday Night is half gezongen, half gesproken met een zachte jazzbegeleiding op de achtergrond. Zijn album Nighthawks at the Diner is opgenomen in de studio, maar met een klein publiek om de sfeer van een liveshow na te bootsen. Op het album staan ook lange gesproken stukken, zoals hij ook tijdens live-optredens met het publiek praatte.

In 1980 begon een lange werkrelatie met Francis Ford Coppola, die hem vroeg de muziek voor de film One from the Heart te schrijven. Waits speelt ook in sommige van Coppola's films, onder andere The Outsiders, The Cotton Club en Dracula. Hij werkte daarnaast ook met andere regisseurs, zoals Robert Altman en Jim Jarmusch. Samen met zijn vrouw Kathleen Brennan schreef Tom Waits de surrealistische concertfilm Big Time. Hij trad er ook in op.

Nadat hij het Asylum Records-label verliet, werd zijn muziek minder mainstream. Zijn drie albums uit het midden van de jaren tachtig, Swordfishtrombones, Rain Dogs en Frank's Wild Years, hebben alle tot op zekere hoogte een eclectische instrumentatie waarin hij vaak de hoornpartijen uit de soulmuziek samenvoegde met stukken avant-gardepercussie of de distorted gitaarklanken van Marc Ribot. Het laatste van deze drie en zijn latere samenwerking met schrijver William S. Burroughs aan The Black Rider demonstreren zijn interesse in het theater, wat tot een enigszins succesvolle acteercarrière en soundtrackwerk heeft geleid.

In de algemene opinie blijft zijn werk toch gekarakteriseerd door zijn rockstem, zijn sterke persoonlijkheid en theatrale aanwezigheid op het podium, en de late night smoky bars-humor van zijn teksten ("I'd rather have a full bottle in front of me than a full frontal lobotomy"). Tijdens zijn optredens gebruikt hij vele verschillende vormen. Soms zingt hij door een megafoon, of hij zet op onnavolgbare wijze zijn hoed scheef en gooit wat confetti in de lucht ("Fall out of a window with confetti in your hair").

Hoewel zijn liederen door veel beroemde artiesten zoals Bruce Springsteen, Meat Loaf en Rod Stewart zijn uitgevoerd, blijft Tom Waits een cultartiest, altijd buiten de mainstream.

https://www.youtube.com/watch?v=jO2xm8LZWVA

Gast 07.04.13 6:42

Behoudens dat een lichte overdosis Tom Waits in ieder geval bij mij kan leiden tot een soort van suicidale depressie en allerlei andere weinig opwekkende gedachtes staat buiten kijf dat deze man een uitstekende componist/muzikant is maar vooral een meer dan briljante tekstschrijver.

Hoewel zoals gememoreerd je mijns inzien niet al te veel Waits in enen tot je moet nemen zijn een paar nummers achter elkaar best wel te dragen en 'Swordfishtrombones" maar vooral Blue Valentine zijn magistrale albums, met op Blue Valentine mijn persoonlijke favo van deze Uncle Tom namelijk "Whistlin past the Graveyard" als de/een absolute uitschieter.

Dit te ranken nummer is daarbij vergeleken een poel van vreugde en jolijt en daar heb ik wel een 9 voor over.

Chevy 07.04.13 11:14

Tom Waits. Eeuwig zonde dat hij na zijn prachtige debuut zo'n raar stemmetje op ging zetten.

I Hope That I Don't Fall In Love With You en nog meer Martha, het is maar een kleine greep van de aangrijpende nummers. Nog met een normale stem. Enkel piano als begeleiding, schitterend.

And I was always so impulsive, I guess that I still am,
And all that really mattered then was that I was a man.
I guess that our being together was never meant to be.
And Martha, Martha, I love you can't you see?

Laxus12 07.04.13 14:47

Zeker geen fan van Tom maar dit is toch wel erg mooi, voor mij z'n beste nummer

9

**Dave Evans** 07.04.13 17:07

Ik kan het alleen maar met Chevy eens zijn. Later werd Tom Waits bewierookt.......waarom?? géén idee want zijn stem was totaal naar de kl*ten. Maar hier was het allemaal nog mooi Smile

MrJohn 07.04.13 17:27

Wonderbaarlijk mooie song van een eminent singer/songwriter.

Een 10.

**sowhat** 07.04.13 18:13

Wiki: Zijn stem kan omschreven worden als een lage, rauwe, bijna grommende stem, en soms hees fluisterend.

En dat is dan ook voor mij de aantrekkelijkheid van Tom Waits. Voor mij is Just the right bullets zijn masterpiece. Dit Martha is nieuw binnengekomen in mijn lijst en meer toegankelijk.

Op de chat hebben we het er wel eens over gehad dat Waits in de V500 hoort. maar omdat iedereen iets anders stemt hij er niet in komt. Martha is binnen het Waits-repertoire het mainstream-nummer dus het lijkt mij goed als alle liefhebbers van zijn muziek hierop stemmen. Hij hoort immers in de V500.

9

Frodo 07.04.13 20:06

Zowel zijn vroege werk als het werk rondom Swordfishtrombones is geniaal.

een 9.

Jorg 07.04.13 20:40

Ik ben het niet vaak met Sowhat eens, maar dit keer wil ik me graag bij zijn oproep aansluiten en 'm eigenlijk nog uitvergroten: er staat geen enkel nummer van Tom Waits in de V500, doordat het repertoire teveel fans in de breedte heeft. Toch mag hij niet ontbreken in de lijst en wel met dit meesterwerk. Dus:

STEM DIT JAAR MARTHA DE V500 IN.

Waarom dan eigenlijk? Nou gewoon omdat dit een simpel, maar prachtig stukje muziek is. Tom Waits beschrijft een ontmoeting tussen twee ex-geliefden. Het mooie is de subtiliteit waarmee hij de conversatie verwoordt: ,,I'm so much older now, you're much older too". Zovan: ik ben dan wel flink verouderd, maar jij bent toch zeker ook niet meer de jongste. Het is de vergankelijkheid die dit nummer kenmerkt en maakt tot een klassieker in het repertoire van Waits. Terecht krijgt dit nummer (uitzonderlijk dat twee nummers achter elkaar in RTH dit cijfer krijgen) een 10.

**Dave Evans** 07.04.13 20:44

Zal ik dan maar verklappen dat het 2 verzoekjes van jou waren Jorg Wink

Jorg 07.04.13 22:00

Dave Evans schreef:Zal ik dan maar verklappen dat het 2 verzoekjes van jou waren Jorg

Oh is dat zo? Very Happy

Joostvdaa 08.04.13 9:53

Ik heb nooit begrepen waarom veel mensen de muziek van Tom Waits zo goed vinden, ik kan er niet naar luisteren (een enkele uitzondering daargelaten). In dit nummer heeft ie zoals door Chevy en anderen al constateerden, nog wel een normale stem zodat het qua zang wel te pruimen is. Jammer dat ik het een vreselijk saai nummer vind. Wel mooi en een goede tekst, maar te saai zodat ik er niet met plezier naar luister. Dus meer dan een 5 geef ik er niet voor.

Jan... 08.04.13 18:40

Ik heb dit maar weg gedraaid, want dit is echt totaal mijn ding niet. Wat een drammerig gezanik is dit zeg. Ben het dus eens met Joost, maar ben veel strenger. Dus dit wordt weer een twee-tje. Was wel verrast door de stem, want ik had een heleboel gegrom verwacht. En eigenlijk hoor ik dat veel liever. Een grote teleurstelling dus....

Led-Zep 12.04.13 23:34

Ik heb helemaal niks met Tom Waits en ook dit nummer vind ik niet te pruimen.

Een 2

**sokratikos** 13.04.13 19:39

Ik ben echt wel liefhebber van de muziek van Tom Waits. De vroegere albums met zijn ´normale´ stem en enkel pianobegeleiding of piano+orchestratie vind ik muzikaal veeeel minder boeiend dan de albums na zijn ´paradigmawisseling´, veroorzaakt door zijn huwelijk in augustus 1980 met Kathleen Brennan die hem liet kennismaken met de muziek van Captain Beefheart. Het is precies vanaf Waits´ wending richting Beefheart, die qua albums inzet bij Swordfishtrombones (1983), waar zijn muziek voor mij het meest interessant wordt door vooral de enorme diversiteit aan instrumenten die worden gebruikt. En wie Beefheart´s stem en stemgebruik een beetje kent, hoort wel enige gelijkenis met Waits´ heerlijke krasse kraakstem, die zo goed past bij die gevarieerde muziek - net als het geval is bij Beefheart. Dus als de Waits vanaf Swordfishtrombones je bevalt, probeer dan ook eens de geweldenaar Beefheart (en geef het een kans, want het is soms erg ingewikkeld). En omgekeerd, als je die Waits met z´n ´verrotte´ stem niet trekt, waag je dan ook maar niet aan ´Kapitein Biefstuk´ - zoals Dolf Brouwers en in diens navolging Sowhat deze eeuwige non-mainstream-artiest plegen te noemen.

Terug dan naar de RTH. Ik geef graag steun aan Jorg´s lobby om Martha in de V500 te krijgen, al is het een nummer uit zijn vroegere werk dat me minder maar nog steeds wel trekt, want het is wel een geweldige song. Inderdaad, zoals Sowhat zegt, het is 1 van Waits´ nummers die het meest naar mainstream neigen - naast bijv het onderstaande. Een naar boven afgeronde 9

Mirrr 13.04.13 21:18

Fijn dat de goede man ook normaal kon zingen, dat maakt het nummer voor mij een stuk beter hoorbaar, een 7.....

Vleertje 14.04.13 17:52

Ja dit is mooi en ik geef er een 8 voor. En ja ik vind ook dat Tom Waits in de V500 thuis hoort. Maar dan toch liever met zijn love or hate stem. Die nummers vind ik nou eenmaal mooier, dat randje van duister/drank/steegjes/kroegen wat daar in zit dat maakt de muziek zo prachtig doorleeft. Martha heeft dat toch minder.

**Timmus** 14.04.13 19:17

Journeyman schreef:

Behoudens dat een lichte overdosis Tom Waits in ieder geval bij mij kan leiden tot een soort van suicidale depressie en allerlei andere weinig opwekkende gedachtes staat buiten kijf dat deze man een uitstekende componist/muzikant is maar vooral een meer dan briljante tekstschrijver.

Van begin tot eind mee eens, en juist daarom is dit nummer erg fijn! Een 8.

Frodo 14.04.13 20:01

Vleertje schreef:En ja ik vind ook dat Tom Waits in de V500 thuis hoort. Maar dan toch liever met zijn love or hate stem. Die nummers vind ik nou eenmaal mooier, dat randje van duister/drank/steegjes/kroegen wat daar in zit dat maakt de muziek zo prachtig doorleeft. Martha heeft dat toch minder.

Volledig mee eens. Maar misschien zorgt deze verdeeldheid er juist voor dat hij de V500 steeds niet haalt.

**sokratikos** 14.04.13 20:04

Had het er net over met Vleer. Zou ook liever een nummer na zijn muzikale paradigmawisseling zien opduiken in de V500. Maar welke dan? Welk nr maakt serieus een kans dmv een breed draagvlak?

Gast 15.04.13 2:43

sokratikos schreef:Had het er net over met Vleer. Zou ook liever een nummer na zijn muzikale paradigmawisseling zien opduiken in de V500. Maar welke dan? Welk nr maakt serieus een kans dmv een breed draagvlak?

Ik dacht dus wel van deze zeg maar!!

en zo niet doe het dan toch maar.........

Gesponsorde inhoud

RTH Tom Waits - Martha

Jouw cijfer voor 'Martha'

RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha

Re: RTH Tom Waits - Martha