*RTH* Keane - Somewhere only we know

[30-12-2012]
Nr 268 uit de Top 2000

https://www.youtube.com/watch?v=Oextk-If8HQ

Tom Chaplin, Tim Rice-Oxley en Richard Hughes groeiden alle drie op in Battle, in East Sussex, en gingen naar dezelfde school. Rice-Oxley richtte in 1995 samen met Dominic Scott de band The Lotus Eaters op, en vroegen Hughes als drummer. In 1997 sloot Tom Chaplin zich aan bij de band, als leadzanger en akoestisch gitarist. Met Chaplins komst werd ook meteen de naam veranderd in Cherry Keane. Cherry Keane was een goede vriendin van Chaplins moeder in de tijd dat de bandleden nog jong waren. De naam is dus een verwijzing naar het feit dat de mannen elkaar al zo lang kennen en samen herinneringen delen. Later werd de naam verkort tot Keane. Nog datzelfde jaar nam Chaplin een rustjaar. Kort na zijn terugkomst gaf de band op 13 juli 1998 haar eerste liveoptreden, in een Londense pub.

In juli 2001 verliet leadgitarist Scott de band om zijn studie aan de London School of Economics af te kunnen maken. De overgebleven bandleden besloten na een minder jaar 2002 in december 2002 weer op te gaan treden. Tijdens een van die optredens werden ze opgemerkt door Simon Williams van het Fierce Panda-label, dat hen vroeg een single uit te brengen. Ze kozen Everybody's Changing, een meeslepend nummer. In hun thuisbasis, het Verenigd Koninkrijk, had de band al enkele singles uitgebracht, maar zonder succes. Everybody's Changing werd daarentegen een groot succes en bereikte de derde plaats in de Engelse hitlijst. Hierna kreeg de band aanbiedingen van verschillende platenmaatschappijen. In de zomer van 2003 besloot de band te tekenen bij Island Records. In oktober 2003 bracht de band This is the Last Time uit, hun laatste single op het Fierce Panda-label. In de rest van Europa echter was Somewhere Only We Know de eerst uitgebrachte single. Later werd Everybody's Changing ook buiten het Verenigd Koninkrijk uitgebracht en groeide in verschillende landen uit tot een top 10-hit.

In 2004 kwam hun debuutalbum Hopes and Fears uit. In de UK ontstond een regelrechte hype rond het "rockgroepje zonder gitaren". In 2005 won de band dan ook twee Brit Awards: voor beste Britse Nieuwkomer en beste Britse Album. In hetzelfde jaar trad de band op tijdens het grote eendaagse Rockin' Park-festival in Nijmegen.

Op 9 juni 2006 bracht Keane hun tweede album uit, getiteld Under the Iron Sea. Het werd voorafgegaan door de singles Is It Any Wonder? en Atlantic als download-only. Enkele dagen tevoren speelde de band op Pinkpop. Het album kwam in zijn eerste week (week 24) binnen op de eerste plek in de Album Top 100. Op 21 augustus volgde de single Crystal Ball en op 30 oktober is de derde fysieke single, Nothing In My Way, uitgebracht. Deze kwam als Alarmschijf binnen op 39 in de Top 40. In september 2006 heeft Keane een aantal optredens in Amerika afgelast. Zanger Tom Chaplin had in die tijd problemen met drank en drugs en liet zich opnemen in een afkickkliniek. Hij verliet de kliniek in oktober om de tour weer voort te kunnen zetten. Met A Bad Dream, hun vierde single, kwam Keane in april 2007 binnen in de Top 40.

Op 29 oktober 2007 werd de single The Night Sky uitgebracht. De opbrengsten van deze single gaan naar War Child. Het nummer was vanaf 22 oktober al te downloaden op warchildmusic.com. De single bevat tevens een cover van het Queen/David Bowie nummer Under Pressure. Deze single gaat over oorlog, gezien door de ogen van een kind. Het is een losse single en heeft dus niets te maken met het derde album.

Op 10 oktober 2008 werd het derde album van de band, getiteld "Perfect Symmetry", uitgebracht. De eerste single van dit album heet Spiralling en werd op 4 augustus gratis aangeboden op de website van Keane. De single werd ook tot 3FM Megahit verkozen. Een week later kwam de single ook uit op cd-single en verkoos 538 hem tot tweeduizendste Alarmschijf. De tweede single van het album was The Lovers Are Losing. De volgende single, de titelsong van het album, is op 29 december 2008 uitgebracht. Het nummer Better Than This, ook van het album Perfect Symmetry, kwam op 16 maart 2009 uit.

Op 29 augustus 2009 was Keane de afsluitingsact op het Haagse popfestival Beatstad.

De ep Night Train kreeg een wereldwijde release op 10 mei 2010. Het album bevat 8 nummers, die tijdens de Perfect Symmetry-World Tour zijn geschreven en opgenomen. De naam van het album komt van het favoriete transportmiddel van de band tijdens deze tour. Op dit album staan samenwerkingen met rapper K'Naan (nummers Stop For A Minute en Looking Back) en de Japanse MC Tigarah (Ishin Denshin (You've Got To Help Yourself).

Na de release van Night Train startte de band met de Night Train-Tour met een show in Brixton, Londen in The Fridge op 12 mei 2010. Tijdens de Perfect Symmetry- en de Night Train-concerten toerde Jesse Quin mee met Keane als basgitarist. Officieel was hij nog geen bandlid en werkte hij tussen de concerten door aan zijn eigen band "Jesse Quin & The Mets". Op 3 februari 2011 echter maakte Keane op haar eigen website bekend dat Quin officieel als vierde lid aan Keane is toegevoegd.

Rond dat moment beginnen de opnames van het volgende album, die een groot deel van 2011 zouden beslaan. Op 10 februari 2012 liet Keane via Twitter weten dat het afmixen van het nieuwe album is afgerond. Op 27 februari werd de release van het album aangekondigd via de officiële website. Het album heet Strangeland en is verschenen op 4 mei. Het reguliere album telt twaalf tracks. De hits 'Silenced by the Night' en 'Sovereign Light Café' van dit album werden goed ontvangen door Nederland. In verschillende landen is 'Silenced by the Night' het meest gedraaide nummer van het nieuwe album. Op een speciale uitgave staan nog eens vier bonustracks.


'live'

https://www.youtube.com/watch?v=a4HJyRD_8oA

Op hun nieuwe album benadert Keane weer de klasse van nummers als deze en 'Bedshaped' Een 10 voor deze klassieker, een van de onvergeeflijke omissies (maar niet onherstelbaar) in mijn eigen lijst. Bedshaped staat er gelukkig wel in heb ik net gezien.

Hoef ik lang niet over na te denken.

Nog altijd vind ik dit het fijnste nummer van Keane, van het geweldige album Hopes and Fears. Al jaren in de top van mijn eigen lijst.

10

tjah het is dat je hier geen leuke achterdekommacijfers mag geven, maar een 9.6 is afgerond een 10

Prima plaat dit. Was hun eerste track die ik hoorde en direct onder de indruk. Maar moet het toch afleggen tegen het 'almachtige' Bedshaped'. En dikverdiende acht trouwens :-)

Goed genoeg voor een dikke 8, maar haalt het wat mij betreft niet bij Bedshaped wat ik van deze band het nummer vind dat zich op eenzame hoogte begeeft.

Overgeproduceerde muziek zonder emotie: 3

1 van de beteren van Keane. Een dikke 9 voor mij

steengoed nummer. Over het algemeen ben ik niet zo'n Keane-liefhebber, maar deze is erg fijn. Een 8

Hoef ik weinig woorden over vuil te maken, een top band, deze krijgt een 8

Ook van mij een 8 voor deze moderne klassieker. Blijft een goed nummer van een uitstekend album. Naast het door meerdere mensen genoemde Bedshaped prefereer ik ook Atlantic en is it any wonder van Under the iron sea boven de RtH.

Ik erken de kwaliteit van dit nummer wel, maar het is niet mijn smaak. Bovendien hoor je dit nummer honderd keer op de radio en dan komt het je neus uit. Dan wordt het nummer steeds meliger. Dus ik ga weer voor de zoveelste keer in het kamp SW zitten en geef een 4.

Ik ben het helemaal met Colijn eens.
Daarom ook een 9-punter van mij.

Tsja, Keane en ik zullen nooit vrienden worden. De muziek is te overgeproduceerd en de stem is, sorry, niet om aan te horen, wat een aanstellerij.

Een 2.

Niet slecht. Ik rond naar boven af en dan wordt het dus een 8.

Ik vind dit een leuk commercieel deuntje en aangezien ik niet view ben van commercie - een 6je.

Mauricedegier schreef:Hoef ik lang niet over na te denken.

Nog altijd vind ik dit het fijnste nummer van Keane, van het geweldige album Hopes and Fears. Al jaren in de top van mijn eigen lijst.

10

Niets aan toe te voegen, had mijn tekst kunnen zijn!

Ik ga in kamp, Timmus, Mienn, Jan en Sowhat zitten wat deze plaat betreft. Ja hoor ik hoor wel dat dit in orde is maar mijn oren willen er niet aan. Het is klootloos geneuzel in het kwadraat er zit geen passie in het is gladjes. Ja het is goed nee Vleer word er niet blij van derhalve een strenge 4.

Colijn1984 schreef:Alleen omdat Keane nog zoveel nóg mooiere nummers heeft gemaakt ga ik voor een 9 en niet voor een 10. Ik was geneigd ze te zien als een eendagsvlieg nadat er geen waardige opvolger kwam voor Hopes & Fears, maar met Strangeland staat de band weer volop op de kaart. Daarom heb ik ook de versie met 16 nummers in de kast staan en niet die met 12

Voor een groot deel ben ik het met Colijn eens (op de eerste zin na)! Ik ben wel een Keane fan (Keane is 1 van mijn favoriete bandjes), al ben ik helaas nog nooit "live" bij een optreden van ze geweest.. Ligt al wel tijden in de planning overigens (nou nog iemand vinden die mee wil)... Strangeland is inderdaad een zeer waardige opvolger van Hopes & Fears. Beide albums overigens grijsgedraaid inmiddels... Bedshaped vind ik veruit hun beste plaat (kippenvel nummer), maar toch komt "Somewhere Only We Know" er wel op een zeer geringe afstand achteraan (de nummers: 14 en 71 in mn favorieten lijst voor de V500 van 2012)... Net wat Larry zegt: "We kunnen niet met decimalen achter de komma stemmen", anders had ik ook een 9.6 gegeven. Zonder enige moeite maak ik daar overigens zo een 10! van!

Bij het ranken van dit nummer vraag ik me af: hoe ver kan jeugdsentiment eigelijk reiken? Jeugdsentiment is voor mij Toybox, de Macarena, Vengaboys, het Pizzalied. Maar jeugdsentiment is ook nog Keane. Ik denk dat dit uitkwam toen ik een jaar of 14 was en ik herinner me dat ik dit best regelmatig heb gedraaid. Het werd een beeld op van een speciale plaats, een soort van cave, waarvan slechts twee mensen weten van het bestaan (dat was ook de clip geloof ik). Het nummer krijgt van mij een 7 voor de tekst en muzikalecompostie, maar er komt een jeugdsentimentbonus bij van 1 punt, waardoor ik uitkom op een 8.

jeugdsentiment reikt steeds verder Jorg.

Alles wat voor mij onder jeugdsentiment valt ligt van voor mijn 25e levensjaar. Dus jij bent nog jeugdsentiment aan het opbouwen