*RTH* Gotcha! - Mathilda da Wicked Witch

[29-11-2012]

Gotcha! is een Haarlems funkcollectief dat, met enige onderbrekingen, sinds 1988 actief is. Hun muziek wordt getypeerd als een mengsel van gogo, 60ies triprock, p-funk en hip-hop en is beinvloed door George Clinton.

De band ontstaat in 1988 op initiatief van General Roos (echte naam: Roger Verhaart) en Ro Krom - die voor die tijd speelde in Elixir (1983-1985), TV Babies (1985-1988), Image Duplicator (1986-1987), Iets Aan De Middelandse Zee (1986-1987), Beatcream (1987-1990) en (sinds 1987) in Elektrik Hannes. General Roos en Ro Krom willen na het zien van Trouble Funk en Chuck Brown met een aantal vrienden het clubcircuit gaan platspelen met gogo-covers.

In 1989 vertrekt General Roos - hij haalt later de hitparade met zijn hightech-reggaeformatie The Sundance Kid en boekt succes als componist van film- en tv-soundtracks - en de nieuwe leidinggevende man is Robadope Ro (Ronald Krom), de zanger/gitarist van de groep. In de persoon van Rockattack Ten wordt een rapper aangetrokken (geboren als Iwan van Amersfoort). Joep da Dupe (Joep Smeenk) is saxofonist. Daan van Rijsbergen van Bananas Studios in Haarlem geeft Gotcha! in 1990 de kans om een demo op te nemen. Twee nummers van deze demo, waaronder de eerste single Words And Music From Da Lowlands, verschijnen later op het debuutalbum. Gotcha! bouwt met niet zelden meer dan drie uur durende optredens een enorme livereputatie op en mag zich al snel rijk rekenen met een grote schare fans in heel Nederland. Mars Hendrix (Marcel Hendriks) wordt de manager van de band. Hij zorgt voor een hype rondom de band waardoor de verwachtingen hoog zijn bij de finale van de Grote Prijs van Nederland. Gotcha wordt uiteindelijk derde. Het Grote Prijs-optreden levert een platencontract op.

Niemand minder dan p-funk godfather George Clinton vereert de studio van Gotcha! met een bezoekje wanneer de band in de zomer van 1991 werkt aan het eerste album. Hij levert een aantal vocale bijdragen. In het najaar verschijnt het debuutalbum Words And Music From Da Lowlands, waarvan de singles Da Ten is Mightier than the Sword en Mathilda the Wicked Witch geen hitsucces opleveren. Drummer Martijn Bosman wordt aangenomen en Vincent Smeenk verruilt de drumkruk voor een plek als percussionist/toetsenman. De definitieve bezetting van Gotcha! lijkt gevonden. Naast hun enorme creativiteit - Gotcha! maakt zelf alle clips, artwork etc. - staat de groep al gauw bekend om haar rock 'n' roll-instelling; onbetaalde rekeningen, drank- en drugsgebruik. Na een afgeroste Brusselse hotelkamer weigert de Belgische agent van de groep nog verder samen te werken. Hierdoor speelt Gotcha! een jaar lang niet in België. Gotcha! treedt in 1992 veel op in Nederland, maar ook in Duitsland, Frankrijk en (toen t weer kon) in België. Een aantal Gotcha!-leden zijn in dat jaar ook betrokken bij zijprojecten als O.O.T.O.P. (1990-1992), Psychoticbumpschool (1992-1994) en Da Once Upon A Time In Da Lowlands Crew (1990-1994). Het tweede album Gotcha! Gotcha! verschijnt in 1993 en de band geniet dan een enorme populariteit. Gotcha! speelt op vele festivals, waaronder Parkpop en treedt op in New York. De hechte eenheid die de band kenmerkt, begint haarscheurtjes te vertonen. Er ontstaan meningsverschillen over zowel muzikale koers en zakelijke aangelegenheden. In het najaar gaat het mis tijdens een optreden op een festival in het Franse Clermont-Ferrand. Zanger/gitarist Robadope Ro en rapper 'Rockattack Ten', de twee frontmannen, gaan op het podium met elkaar op de vuist en de groep besluit niet meer verder te gaan.

1995-1999

De gebroeders Smeenk willen in 1995 een comeback maken. Dureco is enthousiast en er wordt een deal gesloten. Met Four (The Terra P-funk From Beyond Space) levert de groep het meest compromisloze funk-album tot dan toe af. Robadope Ro is er niet meer bij. Volgens de anderen had hij een te dominante persoonlijkheid. De bandleden hadden het gevoel dat zij slechts sessiemuzikanten van Ro waren. De man in kwestie is een tijdlang dj in Tokyo en vindt bij terugkomst in Nederland onderdak bij de Raggende Manne en maakt samen met Martijn Bosman als producer het bestverkochte Raggende Manne album Rooie Pap. Ook de problemen met platenmaatschappij Ariola behoren tot het verleden. Koen Lommerse (ex-City Pig Unit, later naar Beef) versterkt de gelederen. Op het podium wordt de kern verdubbeld met Funkadelic-gitarist Cordell 'Boogie' Mosson en rappers Kid Crash (Nico Noot) en Shy Rock (Michael Parkinson). Laatstgenoemde was in 1992 al te horen op de remix 12"'s Words and music en Da Ten.

Rockattack Ten verlaat in 1996 de groep, waarna Gotcha! weer doodbloedt. De rapper vormt samen met Kid Crash het duo Nicotine en er verschijnt al snel een heel aardige single: Snap Out Of It op het door Mars Hendrix en Rockattack Ten opgezette label Freestyle Records. Hendrix en Ten starten daarnaast het organisatiebureau Ten Products, waarmee ze de H'lem Double A Block Party Tour organiseren. Tijdens deze tour worden ondermeer acts als Postmen en E-Life voor het eerst aan het grote publiek gepresenteerd. Shy Rock maakt de overstap van een gastrol bij Nicotine naar een vaste rol bij Postmen. Ro formeert een nieuwe band: Ro & Paradise Funk; deze brengt 2 albums uit in 1996 en 1997 die goed worden ontvangen maar geen commercieel succes opleveren; en wanneer Ro door een hernia een jaar thuis moet zitten houdt de band op te bestaan. In 1998 neemt Nicotine (met de Haarlemse Space Marines als gast) het album Double Penatration op.

Ook Rockattack Ten maakt een solo-album: In My Own World verschijnt in april 1999 bij Z-Rope Records. In de zomer van dat jaar gaat hij met de New Yorkse MC/DJ Dynamax een Amsterdamse studio in. George Clinton vraagt hem mee te spelen tijdens Clinton's optreden op het Woodstock festival. Eind augustus werkt Ten in Parijs aan zijn tweede solo-album. In september krijgen de sessies met Dynamax een vervolg in de Verenigde Staten waar Ten ook wil gaan wonen. De broertjes Smeenk richten samen met ondermeer Bone en Kid Crash een eigen funkband op onder de naam Funkface. Joep Smeenk en zijn manager sluiten voor Funkface een platendeal bij Ala Bianca. Ro richt samen met Nicotine -Fatfunk and Nicotine- op waarmee hij diverse optredens doet, o.a. in voorprogramma van Postmen. Fatfunk bestaat verder uit Paul Jan Bakker (Kane ), Manuel Hugas en Wiboud Burkens. Ten verhuist naar Engeland waardoor de samenwerking voor de tweede keer stokt.

Dit Millenium

Pieter Both en Koen Lommerse duiken in 2000 op in de band Beef. Ten werkt met o.a. Gerrit Veldman (ex-Prodigal Sons) mee aan een Jimi Hendrix Tribute. Van Funkface verschijnt de eerste single Come And Sit On My Funkface, gevolgd door de de single When Our Love Walks By. Ro produceert samen met Nico Brandsen platen van o.a. Daniel Boissevain (Thuis), Bob Fosko en schrijft voor o.a. Kinderen voor Kinderen.

In 2001 wil Ro Krom graag weer het podium op en na wat avonturen als zanger annex DJ met de nu-metal formatie The Killing Family start hij zijn nieuwe soloformatie: OLaBOLA (breakbeat soul) samen met Nico Brandsen als vervolg op Paradise funk. Aangevuld met ex-Gotcha!-lid Rudi de Graaff op percussie, drummer GREG SMITH (o.a. Shuffle Demons, Mendoza Dance Parti!), bassist Patrick Kuschel (US Ape) en trombonist Patrick Votrian (De Kift, Gorelev). Tevens drumt hij in Fishpot, een Hammond soul band rond Nico Brandsen met Miss Bee (Beeswamp), Wouter Planteydt en Thijs Vermeulen van Sjako! Er wordt in Nederland en de rest van Europa op festivals en percussiemeetings getourd met Drums United, een internationale slagwerkgroep rond Lucas van Merwijk waar Ro als DJ en MC in fungeert. Funkface verbreekt de deal met het label Ala Bianca, maar werkt wel door aan het album 2001 : The Funk's In My Corner. Als Rockattack Ten de band Nicotine verlaat nemen Kid Crash, rapper Pete Philly en zangeres Senna de vocalen voor hun rekening. Onder de naam Nicotine werkt de groep samen met producer Fabian aan een nieuw album. In het najaar doen zij, begeleid door Joep Smeenk, Pooper Smeenk, Bone en Vince een tour door Nederland onder de naam 'Nicotine Featuring Gotcha; The Mad Ill The Bomb Tour'.

Op 18 september 2002 presenteert Gotcha! (zonder Ro en Ten) een nieuw album 5.259551/2200 in de Melkweg samen met alle gasten die bijdragen hebben geleverd aan de cd (waaronder de zanger van Beef!, Shy Rock, Pete Philly & Senna, Brainpower en 'Sweet' Charles Sherell (uit de band van James Brown). Zangeres Gloria Weidum maakt een jaar lang deel uit van de band. Rudi de Graaff volgt Martijn Bosman op als columnist voor muziekblad FRET. Hij schrijft maandelijks over zijn avonturen als muzikant.

Op 9 en 10 januari 2003 neemt Gotcha! in het Patronaat voor het eerst een live-album op. Gotcha! komt op 19 mei van dat jaar met de single en videoclip Je Moet Je Bek Houwe!. De Haarlemse band speelt normaal alleen Engelstalige nummers, maar Je Moet Je Bek Houwe! sloeg bij concerten zo aan dat de groep heeft besloten het nummer op single uit te brengen. De Moordgasten en Def P van Osdorp Posse doen op de track mee. Het wordt de enige hit van Gotcha! Tijdens de opnamen van de videoclip rijdt Def P met een geleende oude Amerikaanse auto tegen een andere wagen aan. De opbrengst van de Grote Bek Houwe Autoschade Benefiet, op 10 juli in het Utrechtse Tivoli, gaat naar de eigenaar van de auto. Vanaf 31 oktober is het livealbum Live From The Oldschool verkrijgbaar. Een van de gasten op die cd is de Amerikaanse bassist "Sweet" Charles Sherrell. Gotcha! speelt op 25 november 2003 samen met George Clinton in de Amsterdamse Melkweg op het 16th Annual High Times Festival. De Amerikaan neemt voor de gelegenheid zijn kleindochter Sativa en bandlid Kendra Foster mee.

Gotcha! komt in 2009 bij elkaar voor een korte tournee onder de naam Gotcha! Allstars. Daarnaast worden de eerste twee albums opnieuw uitgebracht door Suburban Records. De bezetting tijdens de tournee bestaat uit Rockattack Ten (als E1 Ten), Martijn 'Homie' Bosman, Erik 'Bone' Boon, Pieter 'Pooperman' Smeenk, Vince 'The GogoPrince' Smeenk, Joep 'Ube da Dube' Smeenk, Rudi 'RC' de Graaff, Fabian Dech, Koen 'Koen Fu' Lommers, Arnold 'Noldie' Smits en Pieter 'I Repeat' Both en zangeres Janice Williams (Girls Wanna Have Fun, ex-Painting Over Picasso). Ro Krom, die aanvankelijk wel instemde, is niet van de partij vanwege privé-omstandigheden.

We ranken Mathilda da Wicked Witch
van Gotcha!´s debuutalbum Words and Music from da Lowlands uit 1991

Het valt me op dat er de laatste tijd heel veel ontzettend lange nummers worden gerankt. Ieder zijn meug, maar mijn dingetje is het meestal niet.

Ook deze niet. Omdat ik de eerste twee minuten niet lekker vond, heb ik gescrolld. Ik hoorde verder weinig variatie. Een 3.

Ik heb nog naar een ander studio-opname gezocht. Dit omdat deze traag is en zo. Helaas niet gevonden.

Vreselijk, wat een zouteloos gebeuren is dit. 2

sowhat schreef:Ik heb nog naar een ander studio-opname gezocht. Dit omdat deze traag is en zo. Helaas niet gevonden.

Deze had ik al maanden geleden op het RTH-pallet van Raver en daarna op die van Dave gelegd, maar er was toen niet eens een YouTube-link van dit nummer. De gebruikte link staat er pas sinds 5 juni 2012 op en dat die er is, is al bijna een wonder...

Er is op mijn compleet lege RTH-pallet volop plek voor hele korte nummers

(ook voor ellelange vrouwenzucht-nrs hoor)

Niet zo slecht, de beat vind ik wel aardig, maar over het geheel weet het mijn aandacht niet vast te houden. Wat te weinig pit zit erin naar mijn smaak. Een 5je.

Jongens toch jongens toch 1 van neerlands beste bands without doubt. Heerlijk nummer een hele dikke dikke 9!

Het is aardig funky, maar halverwege weet je het wel. Een 5.

Ik heb wat minder geduld/doorzettingsvermogen dan de meeste reageerders voor mij, want na 1 minuut had ik er al genoeg van.

Een 3

Rectificatie 1 van Nederlands gaafste livebands dan (ok udc nog beter maar dit is live echt gaaf hoor)

Het is het voor mij allemaal nét niet. Vooral de "funky" baspartijen komen niet uit de verf. Het is inderdaad veel te lang voor wat er allemaal (niet) gebeurt. Ik moest van de weeromstuit even Level 42 draaien om weer bij te komen. Live was het inderdaad een goede band, maar goed we ranken hier dit nummer en dan kom ik op een 5 uit.

Nee dit is niet mijn ding, kan me niet boeien dus een 5...

Timmus schreef:Het is aardig funky, maar halverwege weet je het wel. Een 5.

Ik loop gigantisch achter met het beantwoorden/ranken van RTH'tjes, kan sommigen inmiddels ook al niet meer ranken (uiteraard) zie ik, desalnietermin zal ik ze allemaal alsog proberen te voorzien van mijn ongezouten mening! Bij dit plaatje deel ik eigenlijk wel de mening van Timmus... De sound is inderdaad wel aardig funky en klinkt ook best lekker, met de zang is in wezen ook niks mis, maar helaas duurt het nummer veelste lang en gebeurt er te weinig om te kunnen blijven boeien tot het eind. Toegegeven als muziekje om bij te relaxen vind ik het nummer uiterst geschikt om op de achtergrond mee te laten draaien. Ook een 5 van mij, zou het zijn geworden.