*RTH* Mumford & Sons - White Blank Page

[15-11-2012]
Wederom geplukt van de pallet!


https://www.youtube.com/watch?v=UO7FkUZhLk0

Mumford & Sons is een Britse Folkrock band, afkomstig uit Londen. De band werd opgericht door Marcus Mumford, Winston Marshall, Ben Lovett en Ted Dwane. Ze speelden daarvoor als collectief achter de zangeres Laura Marling.

Sigh No More is een magisch, majestueus maar bovenal intrigerend debuut van een intrigerende en veelbelovende band.

Met een ouderwets aandoend geluid en een onvoorstelbare energie trekt de jonge Britse band Mumford & Sons de luisteraar direct naar zich toe. Sinds haar oprichting in 2007 is het primaire doel van Mumford & Sons - bestaande uit Marcus Mumford (zang, gitaar, bass drum en een tamboerijn aan de linker- en rechtervoet), Ben Lovett (keyboard), Country Winston (banjo, dobro, elektrisch gitaar) en Ted Dwane (bas) - om muziek te maken die er toe doet. De afgelopen twee jaar is de tourbus het huis van de band geworden en dat heeft ervoor gezorgd dat steeds meer mensen de band zijn gaan volgen. Niet geheel verwonderlijk gezien het spectaculaire en euforische karakter van de optredens. Na drie in eigen beheer uitgebrachte EP's is nu ook debuutalbum Sigh No More verschenen.

Sigh No More is geproduceerd door Markus Dravs (Arcade Fire, Bjork, The Maccabees). Hij moedigde de band aan om instinctiever en meer zichzelf te zijn en haar krachtige muzikale persoonlijk te versterken. Het album opent met het haast bezwerende titelnummer, een compositie die refereert aan de romantische taal van Shakespeare''s Much Ado About Nothing. De meer donkere, zelfreflecterende nummers zoals Thistle & Weeds en de ballads White Blank Page, Winter Winds en Roll Away Your Stone staan in schril contrast met nummers die de zonnige zijde van Mumford & Sons belichten. Sigh No More is een magisch, majestueus maar bovenal intrigerend debuut van een intrigerende en veelbelovende band.


'live@Reading Festival'

https://www.youtube.com/watch?v=2aLtULKU5_M

Ik vind het toch wel frappant dat het, voor mij althans , minste nummer van het album tot RTH wordt verkozen. Toen het net uit was en niemand nog van Mumford and Sons gehoord had (behalve de KinkFM-luisteraars uiteraard; over de VV kan ik niet oordelen daar was ik toen nog geen lid van) heb ik het album "grijs" gedraaid, maar bij de "lege bladzijde" spoelde ik, als het even kon, door naar 'I Gave You All'. (vandaar dat ik dat laatstgenoemde nummer erg goed ken )

Maar goed, echt slecht is het niet, dus voor mij een 7

Dave Evans schreef:Ik heb even gezocht Dutch! Begin Oktober 2009 kwam Mumford & Sons voor het eerst in beeld op ons forum. Via jawel 'Het Steunfonds'!

https://wallofsound.actieforum.com/t1283-steunfonds-week-42-10-10-tm-17-10

Wow, wat een gi-gan-tisch Steunfonds! Ik ben echt helemaal 'bowled over'

Mumford & Sons - Little Lion man
Placebo - Ashtray Heart
Big Pink - Dominos

Respectievelijk de nummers 420, 6, en 440 uit Zaphod's Zillion.

Respect!

Ik ga voor een groot deel mee met Dutch, vind dit ook één van de spaarzame wat mindere nummers op dit prachtige album. Slecht is het zeer zeker niet en het past ook prima tussen de andere songs, maar op zichzelf bezien is het een stuk minder bijzonder dan bijvoorbeeld The cave, Dust bowl dance, Little lion man en Thistle & weeds. Vind het wel een warm nummer dat goed in elkaar steekt. Daarom zeker een 7 waard.

Niet echt mijn ding. Het mooiste stukje is wanneer er niet wordt gezongen. Een 5.

Mumford & Sons heeft een zeer herkenbare eigen sound. Maar het gaat om een zeursound en alle liedjes lijken op elkaar. 3

Quote Dave "Sigh No More is een magisch, majestueus maar bovenal intrigerend debuut van een intrigerende en veelbelovende band."

Zeg Dave ben je op intrigerings cursus geweest bij MrJohn???

Sigh No More is een schitterend album en dit is niet zo goed als The Cave, Thistle And Weeds en Winter Winds, maar toch een mooie 7 waard

Geweldig album van een geweldige band. Dit vind ik alleen 1 van de platen die niet echt top is. Alsnog een mooie 7.

Wel aardig, maar zeker geen hoogvlieger.

Een 6.

Fantastische track van het geweldige album Sigh no more die ik beloon met een 9.

Ken ze helemaal niet zo goed, leer hier nog eens wat maar deze krijgt zo al een 7...

Vergeleken met de andere nummers van het album Sigh No More is dit vrij saai. Vergeleken met veel andere nummers van veel andere albums is dit vrij goed.

Een 7.

Dit verzoekje kwam van mij en ik heb er nog niet eens op gereageerd... Schaamtelijk eigenlijk! Ik vind dit juist 1 van de beste nummers van het album Sigh No More.... Een album dat ik grijsgedraaid heb! Dankzij Mau ooit, kennigemaakt met Mumford & Sons via dit forum en daar ben ik hem nog steeds heel erg dankbaar voor (ze staan niet voor niets 10x met een nummer in mn favorieten lijst en dat terwijl ze nog maar 2 albums hebben uitgebracht!Zegt genoeg, ik ben een 'fan' van deze band)! Ik vind dit nummer een ijzersterke opbouw hebben (prachtig ingetogen intro, en vervolgens komt het steeds en steeds meer los) en het zat eens in de rubriek: "De regel die je raakt" (Rabradio) en toen viel helemaal het kwartje! Staat op nummer 40 in mn persoonlijke lijst en ik vind het echt een juweeltje van een plaat! Cijfer? Zonder blikken of blozen geef ik dit nummer een welverdiende 10, net zoals ik dat bij heel veel andere nummers van Mumford & Sons zo zou doen!

Miennnn schreef:[color=violet]Dit zal nooit mijn ding worden!
Een 2[/color
sowhat op do nov 15, 2012 7:34 pm
Mumford & Sons heeft een zeer herkenbare eigen sound. Maar het gaat om een zeursound en alle liedjes lijken op elkaar. 3]

Tja, lieverds. RTH is de laatste weken weer een compleet drama na een opmerkelijk goede opleving. Vreselijk dit. Kruising tussen kroegengelal en oninteressant gezanik. 2

Mumford and Sons het word geen gelukkig huwelijk tussen hen en mijzelf. Ik hoor best wel dat ze wat kunnen maar ik vind het te veel 1 brij van op elkaar lijkende liedjes. Dat gitaartje is eigenlijk altijd hetzelfde. Hmmm lastig lastig niet slecht maar niet hartverwarmend bovendien noem ik ze altijd mompel en sons vanwege het beetje binnensmonds zingen. Tsja een 5 dan maar.