*RTH* Redbone - We were all wounded at Wounded Knee

[04-08-2012]
Redbone is een Amerikaanse popgroep uit de jaren zeventig. De naam betekent halfbloed en verwijst naar de (deels) Indiaanse afkomst van de groepsleden.

De groep werd in 1968 in Los Angeles opgericht door de broers Pat Vegas (basgitaar en zang) en Lolly Vegas (gitaar en zang), twee "Native Americans" die geboren waren als de Mexicaans-Amerikaanse gebroeders Vasquez en een Yaqui afkomst claimden. Groepslid Tony Bellamy (gitaar, piano en zang; eigenlijke naam: Tony Avrilla) was van deels Indiaanse afkomst, en drummer Peter "Last Walking Bear" DePoe was een Cheyenne indiaan. Redbone maakte commerciële popmuziek met latin- en cajun- invloeden. De nummers werden geschreven door de gebroeders Vegas die vanaf het begin van de jaren zestig ervaring hadden opgedaan als sessiemuzikanten en liedjesschrijvers, en in 1964 voor een ABC-televisieserie hadden gewerkt.

Redbone tekende in 1970 een contract met het Epic-label en werd dat jaar bekend door de single Maggie. Andere hits waren: The Witch Queen Of New Orleans (1971), We Were All Wounded At Wounded Knee (1973; geschreven naar aanleiding van de bezetting van Wounded Knee) en Come and Get Your Love (1974).

De groep is nog steeds actief, met Pat Vegas als enige originele groepslid. Pete DePoe werd in 1973 vervangen door Butch Rillera, die de groep in 1975 verliet. Lolly Vegas verliet de groep in 1995 na een beroerte (en is overleden op 4 maart 2010, op 70-jarige leeftijd); iets later verliet ook Tony Bellamy (overleden op 25 december 2009) de groep.



https://www.youtube.com/watch?v=m9scz1w-Fzs&feature=fvwrel


https://www.youtube.com/watch?v=2VB2LdOU6vo&feature=related

WOUNDED KNEE:

Op deze plaats vond op 29 december 1890 een slachting plaats onder Indianen van de Lakota. Meer dan 150 indianen kwamen om het leven. Wounded Knee werd onder de Noord-Amerikaanse indianen een symbool voor de eerloosheid van de blanken.

De plaats werd bij een veel groter publiek bekend door de titel van het boek dat Dee Brown schreef over de strijd van de Indianen tegen de blanken: Bury My Heart At Wounded Knee (1970). In 1973 werd Wounded Knee bezet door leden van de American Indian Movement (AIM). Zij riepen er een vrijstaat uit. Na 71 dagen werd de bezetting door de autoriteiten gebroken. Vijftien Indianen werden veroordeeld.

Wat mij betreft een klassieker, gaat nooit vervelen. 8

Wat Jan zegt 8, deze ooit pas via de eerste top 2000 leren kennen.
Voor mij een echte eindejaars klassieker geworden daardoor.
Mooie docu in de a GoGo aflevering over de Indianenstam waar ze bijhoren herinner ik me . Stamp stamp we are all wounded....

Ik heb hier nooit veel aan gevonden: 4

Wel een aardig nummer. Een zesje.

Ja vind dit ook een klassieker, luister er nog steeds graag naar, een 8

'k heb verder niks aan de bovenstaande commentaren toe te voegen. Een duidelijke 8.

Lekker nummer, maar ook weer niet iets om lyrisch over te worden.

Een 8.

hoewel de politieke dimensie van dit nummer zeer belangrijk genoemd moge worden -met dit nummer heeft redbone de afslachting van de natives op de "main stream" muzikale / en daardoor bij een grotere massa op de kaart weten te zetten...- & (muzikaal bezien) men de "native muziek" goed wist te vertalen (en implementeren in "westers georiënteerde" muziek -het gitaarspel ertussendoor bewerkstelligd dat-) middels voornamelijk die constante drum...heeft het nummer toch een iets te hoog "disko" gehalte voor me om het hoog te beoordelen...

een 5 dus...

Alles is eigenlijk al gezegd over dit nummer.

Een 8

Aardig nummer idd, dat ook ik heb leren kennen via de top 2000. Een 7.

Perfect nummer om tijdens een uitzending ff de hond uit te gaan laten of iets dergelijks.. Dit nummer heb ik nooit leuk gevonden: zang is niet mooi en nummer begint op den duur een beetje irritant te worden: 4

Ach wel aardig niet iets waar mijn tenen van gaan krullen overigens. Ik ga voor een zesje

een single die ik graag af en toe nog es uit de verzamelkratten vis om te draaien...een 8

Zeker een klassieker van een bijzondere band. De boodschap is van belang, maar muzikaal vind ik het nummer niet zo bijzonder, beetje te houterig. Het wordt een 7. One more time en (vooral) Maggie zijn meer aan me besteed.

Leuk nummer wat ik nomaliter maar 1x per jaar voorbij hoor komen, ergens eind december. Goed genoeg voor een 7

Ik kan er niets aan doen, maar ik zie hier toch een klukkluk voor me die als een bezetene achter Pipo aan gaat. Kan er niet meer van maken dan een vijf.

Ik heb dat ook een beetje wat Jorg zegt; ik vind het ook een kinderachtig deuntje en dat dramt het hele nummer door.

Wel leuk om mee te dreunen op gezette tijden daar niet van en gezamenlijk met de boodschap kom ik dan uit op een ruim naar boven afgeronde 7.

een 8 wat mij betreft

Ik zette dit nummer aan op Spotify, maar het klonk vreemd. De link van YT aangeklikt en inderdaad: eem duidelijk verschil.

Hoe dan ook vind ik dit een erg gezapig nummer. Vooral het begin is een lachwekkende aankondiging: kom, we gaan even vertellen hoe het nummer heet.

Een 5.

Altijd al een mooi nummer gevonden, een 8!