*RTH* Diamanda Galás - Iron Lady

(Di 17-03-2012)

Diamanda Galás (29 augustus 1955) is een Amerikaanse zangeres, schrijfster, pianiste, kunstenares en filosofe van Griekse afkomst, geboren in San Diego.
Haar muziek wordt omschreven als 'uneasy listening', mede omdat zij met haar stem zeer hoge, bijna dierlijke klanken kan bereiken. Haar stembereik is 3 tot 4 octaven, iets wat zeer uitzonderlijk is. Galás zingt volgens de 'Schrei'-technieken, die hun oorsprong vinden in de Duitse opera. Zij treedt op met behulp van meerdere microfoons op het podium, waardoor ze stemvertragingen en echo's kan creëren.
Galás heeft een bewogen leven achter de rug. Ze kwam er op jonge leeftijd achter dat ze goed kon pianospelen, maar haar hart lag meer bij het zingen. Haar autoritaire vader was er echter op tegen dat ze een zangcarrière ambieerde en vond dat ze zich meer moest concentreren op haar pianospel. Nadat ze het huis uit was gegaan om te studeren, ging het bergafwaarts; van veelbelovend studente tot zangeres belandde ze in de prostitutie, waardoor ze uiteindelijk hepatitis C opliep en enkele jaren ernstig ziek was.
De thema's die Galás in haar liedjes gebruikt zijn vaak geworteld in negatieve zaken, en haar muziek is daarom steeds zeer kritisch. Terugkerende onderwerpen zijn de duivel, de hel, oorlogen en de strijd tegen ziekten. Galás bracht eind jaren tachtig een albumtrilogie uit die geheel gewijd was en opgedragen aan mensen die lijden aan aids. Zij heeft de verschrikkingen van de ziekte van dichtbij meegemaakt toen haar broer, de toneelschrijver Philip-Dimitri Galás er in 1986 aan overleed.
Ook haar Griekse achtergrond krijgt ruime aandacht in haar werk. Op haar titelloze album uit 1984 staan nummers die zijn opgedragen aan de Griekse vrouwen die door de militaire junta werden uitgemoord tussen 1967 en 1974. Een recenter album uit 2003, Defixiones, is een conceptalbum over de zogenaamde Armeense genocide, een genocide op Grieken, Armeniërs en Assyriërs in Turkije aan het begin van de 20e eeuw.
Een aantal andere albums bevatten covers van onder andere traditionals.
In 2008 verscheen het livealbum Guilty Guitlty Guilty, dat twee jaar daarvoor was opgenomen tijdens Diamanda's Valentine's Day Massacre. Dit album bevat een verzameling liefdesliederen (onder meer 'Interlude (Time)' van Timi Yuro en een Engelstalige versie van 'Misericore' ('Heaven Have Mercy'), een chanson van Édith Piaf), waarin dood en verlies centraal staan


https://youtu.be/6L8xBkOzNNY

Ja kippenvel van een meter dik als ik dit hoor. Ik ben in de uitzonderlijke gelegenheid geweest deze vrouw meerdere malen te zien optreden en nimmer viel zij tegen. Altijd ontzettend indringend, bijzonder, ontroerend en ja zenuwslopend. Deze vrouw heeft een ongelooflijke aanwezigheid als zij het podium betreed ondanks het feit dat ze hooguit 1,55 is en zelden meer op het podium heeft dan microfoons en een vleugel. Maar als Diamanda het podium betreed staat daar werkelijk waar een Diva.

Uneasy listening is zeker van toepassing. Dit bovenstaande nummer is 1 van de toegankelijkere stukken van haar daarmee kun je inschatten dat het zeker lastig verteerbare muziek kan zijn. Het is niet voor een groot publiek geschikt ben ik me zeer van bewust. Maar toch die stem is kunst met een hoofdletter K. Haar thema´s zijn altijd omstreden en gewaagd. De diva van het podium blijkt voor de fans een hele warme lieve persoonlijkheid te zijn die buiten het podium alle tijd neemt voor een praatje, een handtekening en ze spreekt met welhaast fluisterende stem. Ook dat heb ik persoonlijk mogen ervaren.

Ik heb vrijwel al haar albums en sommige luister ik met regelmaat sommige luister ik zelden omdat ze zo heftig binnenkomen dat je er de tijd voor moet nemen en dat lukt niet altijd. Het is inderdaad uneasy listening in die zin omdat je dit niet ff op de achtergrond kan opzetten. Als dit opstaat moet je je eraan overgeven en word je er in opgezogen no escape mogelijk.

Voor mij is voor deze ontzettende geweldige zangeres/stemkunstenares maar 1 cijfer van toepassing. Al haar werk scoort bij mij boven een 8 maar dit nummer met name een anti doodstraf song krijgt van mij een 10 bij gebrek aan hogere cijfers.

Hier ook kippenvel op de armen, maar dan niet omdat ik dit nummer zo mooi vind, maar omdat haar stem bij mij door merg en been gaat en het glazuur van mijn tanden doet springen... Arghhh, verschrikkelijk gewoon.. Vooral die uithalen... Sorry Vleer, maar ik kan hier niet naar luisteren... Ook al is het natuurlijk wel goed dat dit een anti-doodstraf song is... Daarvoor geef ik dan een bonuspuntje, want met de beste wil die ik heb, kan ik hier niet hoger voor geven dan een 2... Ik heb het nummer overigens wel uitgeluisterd, maar was blij dat het afgelopen was, want het kostte me echt de nodige moeite...

Je moet er van houden. En ik zal er nooit van gaan houden.

of

It's an acquired taste. Laat deze tasting dan maar aan mij voorbij gaan.

Een welgemeende 1

Griekse afkomst? Ik zou haar wel eens Theooooooo willen horen zingen. Leuk dat Timi Yuro ook nog even in het verhaaltje wordt genoemd.

Maar nu even serieus. Dit is een stuk toegankelijker en daardoor ook wat prettiger dan Sono l'Antichristo. Ze heeft een mooie en intrigerende stem. Een 8.

Het liedje, alhoewel lastig te onderscheiden, is helemaal niet zo slecht. Maar die stem...... zelden iemand zó lelijk alle kanten op horen springen. Ik ken de vrouw in kwestie niet, maar bij dit liedje lijkt het er op dat ze het ontbreken van zangtalenten aan het verdoezelen is. Bij ieder lastig nootje gaat ze of fluisteren, of ze maakt allerlei rare uithalen die nog het meeste weg hebben van een misthoorn.

Vanwege het liedje nog een 3, maar eigenlijk zou ik 20 strafpunten moeten aftrekken voor deze abominabele zangprestatie.

haar zang abominabel noemen gaat wat ver deze zangeres beheerst 3 tot 4 octaven. Dat je het niet mooi vind kan ik heeeeel maar dan ook heel goed inkomen maar mevrouw kan zingen hoor.

In DIT liedje is het abominabel, en toevallig moesten we DIT liedje ranken.

Ze mag dan wel kunnen zingen maar ik vind het niet aangenaam om aan te horen, een 4.....

John ik mis je 9 nog

Nou Sokra kom er maar in met de laatste voldoende of er moet mij iemand nog aangenaam gaan verrassen

Inderdaad sokra een stemkunstenares binnen de avant garde. En die buikspieren dat klopt heb haar ooit in een kleine zaal gezien waar ze achter de vleugel vandaan kwam en ze staand performde. Haar buik vormde zich in allerlei bochten en mevrouw heeft volgens mij een wasbord waar een eerste beste baywatch acteur goed jaloers op zou worden.

Geen ruk aan. Een 2.

Ze mag misschien vijf octaven beheersen, dan gebruik je de gave wel heel slecht. En dat gehinnik. Een 2. Verschrikkelijk....

Vorige week maakte ik het nog uit met Dave omdat hij the Wars er in de ideale list uitgooide voor.... jawel George Michael en nu schuif ik het huwelijksaanzoek van Alex opzij....

Geweldige zangeres en een hele fijne plaat; 9.

Niet vaak zo'n slecht te verteren zang gehoord...het is dat de muziek nog wel OK is, anders was dit een enorme 1 geworden. Nu een 3.

Vleertje schreef:Vorige week maakte ik het nog uit met Dave omdat hij the Wars er in de ideale list uitgooide voor.... jawel George Michael en nu schuif ik het huwelijksaanzoek van Alex opzij....

Had je vorige week maar met me mee moeten gaan naar London om Orbital in Royal Albert Hall te zien knallen. Ik had met de broertjes afgesproken om on-stage huwelijksaanzoek aan je te doen.......Maar ik blijf hoop houden.